Hai!

[Honeybee]

Hallo allemaal,

 

 

 

Ik ben Melissa, 29 jaar, vier en een half jaar getrouwd (we tellen de halve jaren nog steeds :happy7:) en sinds vier jaar proberen we zwanger te raken.

 

Is ook twee keer gelukt, de eerste keer ging het mis bij vier en een halve week, de tweede keer bij zes en een halve week. de laatste zwangerschap is alweer ruim twee jaar geleden. nu eindelijk, na vier jaar teleurstellingen, onderzoeken en ik weet niet hoeveel verschillende artsen, mogen we komende maand starten met IUI.

 

Het lijkt me prettig om de komende maanden wat ervaringen uit te kunnen wisselen met anderen die in hetzelfde schuitje zitten. Maar ik ga ook eens lekker op m'n gemak dit forum helemaal uitpluizen, er is hier genoeg informatie te vinden!

 

Tot snel, Melissa

[Guest Butterfly]

Hoi Melissa, welkom hier !

 

Wat een 'mazzel' om te weten dat je in ieder geval zwanger kan raken. Zo ver zijn wij nog nooit gekomen helaas.

 

Maar ook een vette teleurstelling dat je nu de medische molen in moet gaan. Hebben jullie enig idee waarom de zwangerschappen zich niet hebben doorgezet ??

 

 

 

Je zult hier vast een hele hoop info halen en daarbij ook nog eens steun ervaren uit andere verhalen, zodat je je niet alleen voelt staan.

 

 

 

Succes met alles !

 

 

 

Sjanny

[Honeybee]

hai butterfly,

 

 

 

nee, helaas hebben ze niets kunnen vinden. na de tweede miskraam heb ik een kijkoperatie en een chromosoomonderzoek gehad, maar uit geen van deze onderzoeken kwam iets naar voren. na een jaar vruchteloos proberen mochten we dan terugkomen, werd er gezegd. begin vorig jaar zijn we verder de hele medische handel ingegaan en zijn we beiden uitgebreid onderzocht (ik was verbaasd dat ik na het bloedprikken uberhaupt nog iets over had om m'n hart op gang te houden :icon_biggrin:) en niets te vinden. na nog eens zes maanden "probeertijd", waarin wij feitelijk gewoon even lekker pauze hebben genomen van al het geprobeer, zouden we met iui beginnen. we hebben het zelf nog iets langer uitgesteld, toen kwam er nog een hsg tussendoor en nu mogen we beginnen. alle onderzoeken wijzen uit dat we enorm gezond en vruchtbaar zouden moeten zijn en dus zijn we onverklaarbaar verminderd vruchtbaar: wat aan de ene kant heel veel hoop geeft (het kan dus wel), maar aan de andere kant ook enorm frustrerend is (je weet na al het gedoe nog steeds geen ene ....).

 

maar goed, we staan nog redelijk dichtbij de startpositie en we hebben nu weer goede hoop, ook omdat we voor ons gevoel nu weer een stapje vooruit gaan in het proces.

 

maar ik zag iets staan onder je reactie over icsi? dat is de nodige stadia verder lijkt me....

[Moon74]

Hoi Melissa, van harte welkom op dit forum!

 

Je vindt er vast wat je zoekt... vraag anders gerust. Succes met IUI.

[Guest Butterfly]

Hoi Melissa,

 

 

 

Vervelend he, al die onderzoeken. En als er dan ook nog eens niets noemenswaardig uitkomt dan kan ik me voorstellen dat je aardig gefrustreerd raakt.

 

En tuurlijk, we weten allemaal wat medisch gezien mogelijk is, maar het lijkt me heel dubbel om aan die mallemolen te beginnen terwijl je niet weet wat er 'aan de hand' is. Zit je d'r wel in, weet je niet waarom precies ... :waiting:.

 

 

 

Ja, wij hebben inderdaad een ICSI poging gedaan, een fiks aantal stappen verder ... klopt. En ach, weet je wat het is, in het begin denk je nog (wij tenminste) ... maar dat ga ik ECHT niet doen !! En hoe verder je komt hoe meer je de grens gaat verleggen omdat je gewoon heel graag een kind wil.

 

 

 

Ik wens je heel veel succes met de stappen die jullie moeten gaan nemen, want dat het af en toe pittig zal zijn staat wel vast.

 

Maar gelukkig kan je dan hier je verhaal doen en steun en troost zoeken.

 

 

 

Groetjes !

[Honeybee]

ach, we hebben het feit zo ongeveer wel geaccepteerd. anders waren we ook de behandelroute niet ingegaan en waren we stug door blijven knoeien.

 

ik ben ook wel blij dat we dit kunnen doen. alleen jammer dat we in het begin niet zoveel medewerking kregen van de gyn, na de tweede miskraam. onze huisarts en ook de verloskundige vond dat we verder onderzoek moesten laten doen en hij zat daar tijdens dat eerste gesprek een beetje sukkelig te doen over het feit dat we "nog maar" 2 miskramen te verwerken hadden. we hadden "recht" (bij gebrek aan een beter woord) op alvast een aantal onderzoeken en het kwam er op neer dat hij aan alle kanten ons er van probeerde te overtuigen dat we dat maar gewoon even lekker niet moesten doen. maar we hebben voet bij stuk gehouden, alleen helaas zonder antwoorden te hebben gekregen.

 

en hoever we gaan bekijken we per stap. ik kan verdere behandelingen nu toch nog niet overzien, maar kan me voorstellen dat je, zoals jij zegt, de grens steeds verder verlegd. de wens blijft hardnekkig aanwezig (zal ook wel een biologisch iets zijn....). na de tweede miskraam riep ik ook heel hard dat ik nooit meer een poging zou doen, maar twee weken later was ik alweer om en gingen we vrolijk verder met proberen en zaten we in het ziekenhuis.

 

bedankt en jullie natuurlijk ook heel erg veel succes met de ICSI. en hopen op een goede uitkomst!!!

 

 

 

en Moon74: thanx!