Dagboek van MissBabyMiracle

[MissBabyMiracle]

Dank jullie wel allemaal voor de reacties. Ik ben een tijdje afwezig geweest, maar ik hoop dat het met iedereen goed gaat. Met mij gaat het goed, ik heb af en toe alleen nog wat last van het littekentje bij mijn navel.

 

 

 

Op 26 oktober ben ik nog weer naar het ziekenhuis geweest voor controle. Alles was verder goed, dus het IVF-traject kon weer verder in werking worden gezet. Op dat moment zat ik net in mijn 6e cyclusdag, dus ik kon deze maand geen bloed meer laten afnemen voor mijn hormonen. Dus volgende maand op mijn 3e cyclusdag moet ik bloed laten afnemen.

 

 

 

Op 30 november hebben we een afspraak bij de uroloog. Dat word denk ik een gesprek over hoe het gaat om zaad weg te nemen bij de man. Ze vertelden ons ook dat ergens rond januari/februari mijn man onder het mes kan (zaad wegnemen). Dat gaan ze dan invriezen. En als ik het goed begreep, zit er ongeveer 3 maand tussen voor ze het gaan terugplaatsen bij mij. Dus dat is zo rond mei/juni. En dan zal ik in de tussentijd, die 3 maanden waarschijnlijk moeten spuiten.

 

 

 

Liefs,

 

MBM

[elinorac]

Hoi MissBM,

 

 

 

Fijn dat je operatie goed is verlopen en nog mooier dat de cyste goedaardig was! Ik ben op 14 oktober geopereerd en had van tevoren hetzelfde te horen gekregen: als het lukt via een kijkoperatie en anders alsnog buikoperatie. Ook bij mij was dat gelukkig niet nodig, heb nu vier sneetjes, waarvan 1 grote rondom mijn navel. Ik smeer er eigenlijk niks op, doe jij dat wel? Het zijn nu rode strepen die moeten gaan vervagen, maar de arts (ben dinsdag voor controle geweest) heeft er niks over gezegd. Jammer dat je nog zo lang moet wachten, maar ja, de tijd gaat ze vreselijk snel!

 

Succes met alles.

 

Caroline

[MissBabyMiracle]

Hoi MissBM,

 

 

 

Fijn dat je operatie goed is verlopen en nog mooier dat de cyste goedaardig was! Ik ben op 14 oktober geopereerd en had van tevoren hetzelfde te horen gekregen: als het lukt via een kijkoperatie en anders alsnog buikoperatie. Ook bij mij was dat gelukkig niet nodig, heb nu vier sneetjes, waarvan 1 grote rondom mijn navel. Ik smeer er eigenlijk niks op, doe jij dat wel? Het zijn nu rode strepen die moeten gaan vervagen, maar de arts (ben dinsdag voor controle geweest) heeft er niks over gezegd. Jammer dat je nog zo lang moet wachten, maar ja, de tijd gaat ze vreselijk snel!

 

Succes met alles.

 

Caroline

 

 

 

Hallo Caroline,

 

 

 

Fijn dat het bij jou ook bij een kijkoperatie is gebleven. Ik heb ook 4 sneetjes, 1tje rechts op mijn buik, 1tje onder/in mijn navel en 2 aan de linkerkant op mijn buik. En linksonder heb ik het grootste litteken +- 3 cm. Maar jij hebt 1 grote rondom jouw navel, waarom dan? Bij mij is het bij mijn navel net een soort extra plooitje geworden alsof het er bij hoort. Maar dat litteken is wel hard en gevoelig. Ik smeer Bio-oil op mijn littekens. Of het nu al helpt kan je denk ik nu nog niet zeggen, maar ik denk wel dat met de tijd mijn littekens zo goed als verdwenen zijn. Toen ik op controle ben geweest heb ik nog uitleg gekregen over de operatie en foto's van de cyste gezien. Maar mijn littekens zijn helemaal niet bekeken. Tja jammer van dat wachten, maar de tijd gaat inderdaad zo snel....

 

 

 

Jij ook heel veel sterkte!

 

 

 

Liefs, MBM

[elinorac]

Hoi,

 

 

 

Bij mij was het natuurlijk iets anders: de galblaas is verwijderd. Het is een groot litteken geworden omdat blijkbaar zowel het instrument als de galblaas zelf daar doorheen is gegaan. Ik weet ook niet precies waarom het er nou 4 zijn hoor. Hij heeft bij de controle even kort op alle littekens gedrukt met zijn duim en zei dat het er goed uit zag... Tja, belangrijkste vind ik toch dat ik er geen last meer van heb, mijn buik is toch al jaren niet zo fraai meer door striae bij mijn zwangerschap. Buik moet vooral functioneel zijn, liefst nog een baby er in!!

 

 

 

Caroline

[MissBabyMiracle]

Op 14 januari 2010 heb ik het ziekenhuis gebeld. Ik kan niet tegen het wachten en wilde zo graag weten of er al meer bekend was over de datum dat mijn partner onder het mes moet voor de PESA behandeling. Ik had zo gehoopt dat ze zouden vertellen dat het in februari zou gebeuren, maar er komt nog een maandje bij op. Op 16 maart 2010 wordt hij geopereerd.

 

 

 

En op 8 februari hebben we eerst nog een gesprek in het ziekenhuis over het verdere verloop van de ICSI behandelingen. Ik wil zo veel vragen, maar ik weet eigenlijk niet eens wat. Kunnen jullie mij daar misschien bij helpen ... ...

 

 

 

Daarna, zo'n 3 maanden later gaat het gebeuren. En in de tussentijd zal ik aan de medicijnen moeten.

 

 

 

Ik zie er wel tegenop, maar ik hoop dat de tijd snel gaat.

[MissBabyMiracle]

Ik zit mezelf weer helemaal op te (vr)eten ... ... dit keer i.v.m. uitstrijkje die ik in maart 2009 heb laten maken. Dit was mijn 1e uitstrijkje omdat ik een oproep had gehad omdat de 30 om de hoek kwam gluren. De uitslag van dit uitstrijkje was niet te beoordelen werd mij verteld en moest nog maar eens over gedaan worden na 6 maanden.

 

 

 

Door het hele gedoe van de operatie is het er een bij in geschoten maar uiteindelijk heb ik op 11 januari opnieuw het uitstrijkje laten maken. En ik kon zo als gewoonlijk na een bepaalde tijd weer bellen voor de uitslag. Dat heb ik gedaan alleen was de uitslag nog niet volledig en moest er nog een testje gedaan worden. Ik moest het nog een week geven en dan een weer bellen.

 

 

 

Gister was het een week geleden, dus ik heb weer gebeld. En nog steeds was de uitslag niet binnen. De assistent met wie ik sprak vond het ook nogal lang duren nu. Omdat ik nu al een aantal keren gebeld heb, belt de huisarts mij nu zelf terug zodra de uitslag er is.

 

 

 

Maar ... ... hierdoor ben ik mij wel weer gaan afvragen ... ... wat nu, wat als. Zo irritant. Maar er zit niets anders op dan toch te wachten op de uitslag.

[MissBabyMiracle]

Zoals ik al eerder vertelde zat ik te wachten op de uitslag van mijn 2e uitstrijkje. Uitslag van de 1e was: PAP2.

 

 

 

Gister konden ze me eindelijk een soort van 'halve' uitslag vertellen. De huisarts belde me en vertelde dat ze nog steeds een onvolledige uitslag hebben. Het wachten is nog op de HPV-bepaling.

 

 

 

Het uitstrijkje zelf is afwijkend: PAP3a. Ze wachten nog op de uitslag van de HPV-bepaling om te bepalen of behandeling nodig is.

 

 

 

Ik ben blij dat ik wat meer weet, maar met de uitslag ben ik wat minder blij. Ik probeer nu om me er nog niet zo druk over te maken. Maar toch haal je je weer van alles in je hoofd 'Wat als ....'!

 

 

 

Nog een weekje wachten denk ik op de laatste uitslag en dan weet ik meer.

 

 

 

Liefs,

 

MBM

[MissBabyMiracle]

Goedemorgen allemaal,

 

 

 

Maandag ben ik naar het ziekenhuis geweest om nog even de laatste puntjes op de i te zetten voordat mijn man wordt geopereerd. Nadat mijn man is geopereerd zal ik aan de medicijnen moeten, o.a. de pil en hormonen en dan in juni gaat het voor mij gebeuren.

 

 

 

Als er verder niets tegen zit. Want ik heb vandaag eindelijk de volledige uitslag gekregen van mijn uitstrijkje. De uitslag is pap 3A en hr-HPV positief. Nu gaat een gynaecoloog het verder beoordelen, mogelijk door het nemen van een 'hapje' uit mijn baarmoedermond.

 

 

 

Ik was hier al bang voor en voelde het aankomen. Maar toch komt het hard aan. Misschien stelt het niets voor, maar ... misschien ook wel. En ik wil zo graag nu doorgaan en dat niets ons nu nog in de weg zit.

 

 

 

 

 

Liefs,

 

MBM

 

 

[MissBabyMiracle]

Daar ben ik weer. Er is in de tussentijd al heel wat gebeurd. Eerst de operatie van mijn man. De operatie zelf is heel goed gegaan. Alleen het was een dag vol blunders.

 

 

 

Op de afdeling waar hij lag, waren 2 (waarvan mijn man dus 1) met dezelfde achternaam. Mijn man werd naar de OK gebracht zonder polsbandje. Aangekomen op de OK moest de chirurg eerst uitzoeken om welke patient het ging.

 

 

 

Toen hij terug was op de afdeling, werd hij onderzocht. Waarbij er een zippo benzine aansteker in zijn bed (onder zijn kont) werd gevonden. De zuster zei: Uw aansteker ligt hier ook nog. Waarop mijn man zei: Ik rook niet. We hebben de zuster terug gestuurd naar de OK om uit te zoeken waar de aansteker vandaan kwam. Ze kwam terug en vertelde ons dat de aansteker van niemand was. Op de OK zeiden ze dat ze de aansteker wel hadden zien liggen en er vanuit gingen dat het de aansteker van mijn man was. Maar dit geloof ik niet, want als dat al zo was, dan hadden ze hem uit bed moeten halen en niet mijn man er gewoon maar op laten liggen. Toch!

 

 

 

Toen kwam aan het eind van de middag de zuster met de medicatie. Ze had een pil voor mijn man, maar hij vroeg haar eerst wat voor pil het was. Waarop zij zei dat het de thuismedicatie was. Mijn man vertelde haar dat hij thuis geen medicijnen gebruikt en ook dit medicijn niet eerder zou innemen voordat hij wist wat en waarvoor het was. Omdat mijn man zo aandrong is ze het gaan uitzoeken. En het medicijn Tranxene (dikaliumclorazepaat) bleek voor iemand anders te zijn. Met ook nog eens een hele andere achternaam, dus daar lag het niet aan. Daarna zei ze letterlijk tegen ons: 'Het klinkt misschien een beetje knullig, maar het is gewoon een misverstand!'

 

 

 

Ik heb mijn man eerst mee naar huis genomen, zodat hij lekker in zijn eigen omgeving was. En ik heb eerst een klachtenbrief geschreven voor de klachtencommissie van het ziekenhuis. Verder is alles heel goed gegaan, na de operatie heeft hij niet veel last gehad. En we kregen ook nog eens een heel positief bericht van het ziekenhuis. Ze hebben 12 buisjes in kunnen vriezen, waarvan ze 1 hebben gebruikt om te testen en dat zag er zeer goed uit.

 

 

 

Ik ben naar het ziekenhuis geweest voor een colposcopie en dat zag er ook allemaal heel goed uit. Het was niet eens nodig om een biopt te nemen. Je kon zo al zien dat mijn lichaam alles had afgestoten. Omdat ik pap 3A had moet ik nu alleen na een half jaar nog even terug komen voor nog even weer een uitstrijkje.

 

 

 

Daarna kregen we een brief van het ziekenhuis in de deur dat wij op 14 april een voorlichting krijgen over het medicijngebruik. We krijgen dan ook de medicijnen mee naar huis en in week 23 zal mijn stimulatie plaats vinden.

 

 

 

Dat klinkt allemaal zo goed en zo dicht bij. Ik ben er zo blij mee, maar aan de andere kant heb ik ook heel erg de kriebels.

 

 

[MissBabyMiracle]

Daar ben ik weer. Er is in de tussentijd al heel wat gebeurd. Eerst de operatie van mijn man. De operatie zelf is heel goed gegaan. Alleen het was een dag vol blunders.

 

 

 

Op de afdeling waar hij lag, waren 2 (waarvan mijn man dus 1) met dezelfde achternaam. Mijn man werd naar de OK gebracht zonder polsbandje. Aangekomen op de OK moest de chirurg eerst uitzoeken om welke patient het ging.

 

 

 

Toen hij terug was op de afdeling, werd hij onderzocht. Waarbij er een zippo benzine aansteker in zijn bed (onder zijn kont) werd gevonden. De zuster zei: Uw aansteker ligt hier ook nog. Waarop mijn man zei: Ik rook niet. We hebben de zuster terug gestuurd naar de OK om uit te zoeken waar de aansteker vandaan kwam. Ze kwam terug en vertelde ons dat de aansteker van niemand was. Op de OK zeiden ze dat ze de aansteker wel hadden zien liggen en er vanuit gingen dat het de aansteker van mijn man was. Maar dit geloof ik niet, want als dat al zo was, dan hadden ze hem uit bed moeten halen en niet mijn man er gewoon maar op laten liggen. Toch!

 

 

 

Toen kwam aan het eind van de middag de zuster met de medicatie. Ze had een pil voor mijn man, maar hij vroeg haar eerst wat voor pil het was. Waarop zij zei dat het de thuismedicatie was. Mijn man vertelde haar dat hij thuis geen medicijnen gebruikt en ook dit medicijn niet eerder zou innemen voordat hij wist wat en waarvoor het was.Omdat mijn man zo aandrong is ze het gaan uitzoeken. En het medicijn Tranxene (dikaliumclorazepaat) bleek voor iemand anders te zijn. Met ook nog eens een hele andere achternaam, dus daar lag het niet aan. Daarna zei ze letterlijk tegen ons: 'Het klinkt misschien een beetje knullig, maar het is gewoon een misverstand!'

 

 

 

Ik heb mijn man eerst mee naar huis genomen, zodat hij lekker in zijn eigen omgeving was. En ik heb eerst een klachtenbrief geschreven voor de klachtencommissie van het ziekenhuis. Verder is alles heel goed gegaan, na de operatie heeft hij niet veel last gehad. En we kregen ook nog eens een heel positief bericht van het ziekenhuis. Ze hebben 12 buisjes in kunnen vriezen, waarvan ze 1 hebben gebruikt om te testen en dat zag er zeer goed uit.

 

 

 

Ik ben naar het ziekenhuis geweest voor een colposcopie en dat zag er ook allemaal heel goed uit. Het was niet eens nodig om een biopt te nemen. Je kon zo al zien dat mijn lichaam alles had afgestoten. Omdat ik pap 3A had moet ik nu alleen na een half jaar nog even terug komen voor nog even weer een uitstrijkje.

 

 

 

Daarna kregen we een brief van het ziekenhuis in de deur dat wij op 14 april een voorlichting krijgen over het medicijngebruik. We krijgen dan ook de medicijnen mee naar huis en in week 23 zal mijn stimulatie plaats vinden.

 

 

 

Dat klinkt allemaal zo goed en zo dicht bij. Ik ben er zo blij mee, maar aan de andere kant heb ik ook heel erg de kriebels.

[MissBabyMiracle]

Doet mijn topic het nog wel? Vanaf 25 januari heb ik al geen reacties meer gehad? Kan natuurlijk ook gewoon zo zijn dat niemand op mijn dagboek reageert, maar het lijkt zo stil ... ...

[joy1]

Hoi, Nou, wat stom zeg van het ziekenhuis! Goed dat je een klachtenform. hebt ingevuld, dit moet toch niet zo. Fijn dat er een buisje bij zat met perfect resultaat!

 

 

 

Ik weet ook niet waarom je geen reacties meer krijgt. Het is hier zo druk op het forum en zoveel topics. Dat mensen soms de bomen door het bos niet meer zien. Groetjes Joy1

[Tabitha]

Heey MissBM,

 

 

 

Wat een ziekenhuis zeg !! Ik zou ook net als jou een klacht indienen, zowiezo zo'n fout kan je niet maken, en het dan nog afdoen met "gwn een misverstand".

 

Maar wat een lang traject zeg, vol teleurstellingen.

 

Maar uiteindelijk wel goed nieuws met zoveel buisjes, en voor je het weer zit je in week 23 en kan je gaan beginnen.

 

Ik wil je nu iig vast heel veel suc6 wensen !!

 

 

 

Liefs Tabitha

[joy1]

En je topic doet het nog wel! Joy1

[joy1]

Ook vanavond doet je topic het nog steeds!!Joy1

[MissBabyMiracle]

Ook vanavond doet je topic het nog steeds!!Joy1

 

 

 

Joy, dank je wel voor het checken!

[MissBabyMiracle]

Heey MissBM,

 

 

 

Wat een ziekenhuis zeg !! Ik zou ook net als jou een klacht indienen, zowiezo zo'n fout kan je niet maken, en het dan nog afdoen met "gwn een misverstand".

 

Maar wat een lang traject zeg, vol teleurstellingen.

 

Maar uiteindelijk wel goed nieuws met zoveel buisjes, en voor je het weer zit je in week 23 en kan je gaan beginnen.

 

Ik wil je nu iig vast heel veel suc6 wensen !!

 

 

 

Liefs Tabitha

 

 

 

Hey Tabitha,

 

 

 

Dank je wel voor je berichtje. Ook jullie heel veel sterkte!

 

 

 

Liefs,

 

MBM

[joy1]

haha, ik vraag me af hoe je hier meer lezers krijgt. Lees en reageer je wel eens op andere topics?

[joy1]

Hoi, alles goed?????Hoe vond je de avond gisteren??? Ben gewoon benieuwd, Joy1

[MissBabyMiracle]

Hallo Joy1,

 

 

 

Wat lief dat je even komt vragen hoe het is. Het is eigenlijk heel goed gegaan. Op 14 april konden we naar de voorlichting en zouden we aan het eind ook de medicijnen meekrijgen.

 

 

 

Van 9 tot 12 hebben we eerst heel veel uitleg gehad m.b.v. een diapresentatie. Wel leerzaam trouwens. En aan het eind van de presentatie zei de verpleegkundige: 'En nu gaan de dames proberen om hun zelf te spuiten'. Mijn hart begon te bonzen en ik ben gauw naar de wc gevlucht. Ik heb nog al een naalden-/spuitenfobie en mijn partner zou bij mij spuiten. Maar nu werd dus gezegd dat we het zelf moesten doen. En daar had hij ook wel gelijk in. Want je hebt jezelf altijd bij je. Het kan zo eens een keer voorkomen dat je partner er niet is. Uiteindelijk hadden alle dames zichzelf gespoten en was ik aan de beurt. De verpleegkundige kwam tegenover mij zitten en zei stap voor stap wat ik moest doen. En voor ik het wist had ik een spuit in mezelf gezet. Dat ging dus eigenlijk heel erg goed.

 

 

 

Daarna zijn we naar de apotheek gegaan om alle medicijnen te halen. Ik kon die woensdag gelijk met de pil beginnen. En 27 mei moet ik beginnen met Decapeptyl.

 

 

 

Liefs,

 

MBM

[joy1]

Haha, ja, dat is waar je hebt jezelf altijd bij je. Ik ken ook meiden met een handige buurvrouw hoor, al dan niet iemand die in de verpleging zit. Maar...heb jij nu niet mer nodig! Mocht je een keer alleen zijn praat dan tegen jezelf alsof je het tegen een ander hebt en vertel stap voor stap, tegen jezelf dus, wat je met de spuit gaat doen voor dat hij erin zit. Wil ook nog wel eens helpen. En die vaginale dingen daar bedoel je utrogestan mee? (Of progestan.) Die witte bolletjes? Dat is helemaal simpel dan voor jou!. Ik gebruik ze nu ook. Groetjes Joy1

 

 

 

ps. Ik zie je al lopen naar de wc, haha lijkt wel een klucht!

[MissBabyMiracle]

Hier waar ik woon heb ik niet zo'n handige buurvrouw, en eigenlijk ook niet 1 waar ik dit hele traject met deel. Ik weet nu in ieder geval dat ik het zelf kan doen, dat is voor mij een hele opluchting.

 

 

 

Ik zal je tip onthouden, om ook tegen mezelf stap voor stap te vertellen wat ik aan het doen ben, thnx.

 

 

 

Inderdaad ik bedoel utrogestan. Maar jij gebruikt ze dus ook, hoe ervaar jij dat dan? Want de verpleegkundige vertelde dat het voor veel vrouwen nogal pijnlijk blijkt te zijn. Waar ik me zo eerlijk gezegd nog niet veel van kan voorstellen.

 

 

 

Hoe gaat het verder met jou dan?

 

 

 

Liefs,

 

MBM

[joy1]

Hoezo pijnlijk????Het is een rond klein bolletje????? Ik vraag me af waar dan die pijn vandaan komt? Het werkt ook lokaal, Ik heb er dus echt geen klachten van die in de beschrijving staan. Maar...er zijn veel vrouwen die toch klachten hebben, ik herken me er niet in. Joy1

 

ps. Het gaat verder prima met me!