Onbegrepen infertiliteit

[Adriana]

Wij zijn met onze laatste IVF poging begonnen. Worstel op dit moment met het feit dat uit alle onderzoeken die bij ons beiden gedaan zijn, er geen aanwijsbare oorzaak gevonden is voor het niet zwanger raken.

 

Waar gaat het mis? Bij de deling van de embryo, de innestelling..

 

Zowel de eitjes en het zaad zijn altijd "supergoed". Tot nu toe altijd veel bevruchte eicellen en zelf cryo's, wat normaal gesproken niet vaak lukt.

 

Blijft maar in mijn hoofd spoken, misschien nu extra omdat het einde van het ivf avontuur in zicht is..Herkenbaar voor iemand?

[Neel]

Hoi Adriana,

 

 

 

Wij vallen ook onder de categorie onbegrepen onvruchtbaar. Wij zitten midden in de 3e poging (net tp gehad van 2 emmy's). Maar voor ons zijn de 3 pogingen niet het einde, want wij hebben al afgesproken dat we doorgaan, ook al moeten we het zelf betalen. Onze gynaecoloog geeft aan dat we door moeten gaan, omdat alles goed is, voldoende eitjes, bevruchtingen enz...(dus zelfde als bij jullie). En zo lang het ziekenhuis er nog vertrouwen in heeft, hebben wij dat ook. Dat je na 3 pogingen niet zwanger bent geworden, wil niet zeggen dat je niet zwanger kunt worden. Dat is een stelregel van de verzekeringsmaatschappij, maar niet van artsen. En in Belgie worden 6 pogingen vergoed, omdat de kans dat je binnen 6 pogingen zwanger bent erg groot is. Misschien heb je hier iets aan en zie je de volgende poging niet als een laatste strohalm. Succes in ieder geval!

 

 

 

Groetjes

 

Neel

[siene]

wisten we het maar... het blijft een worsteling. Zelf sta ik met mijn man aan het begin van IVF-poging 1 en ik ben ook erg benieuwd of we dan meer zullen begrepen van onze 'onbegrepen onvruchtbaarheid'. Ik herken je gevoelens erg goed (ook al staan wij nog iets eerder in het traject). Onvruchtbaarheid is erg, maar het niet begrijpen ervan maakt het nog veel moeilijker.

 

Succes meid!

[Guest estrhalita]

Ook wij zijn een stel van onbegrepen infertiliteit. Genoeg zaad, genoeg eitjes, genoeg bevruchtingen. Mijn 1ste zwangerschap was ik na 1x IUI zwanger. Maar mijn 2de zwangerschap heb ik 8x IUI gehad, zonder resultaat. 2de IVF poging was het pas raak. Oke wij hebben nu dus wel 2 kids, maar waarom het op de natuurlijke manier niet lukt, waarom het bij de 2de poging niet met 8x IUI lukte etc etc. Blijft bij ons een vraagteken, al zegt mijn gevoel wel dat mijn baarmoeder veel te gekanteld ligt. Maar dat is alleen maar mijn gevoel.

 

 

 

Succes in ieder geval.

[Adriana]

Een 4e poging is voor ons geen optie. Alleen nog een eventuele cryo.

 

We zijn al sinds 2000 bezig met onze kinderwens en zijn eigenlijk klaar met het hele medische molen gebeuren. Elke keer weer hoop en dan zo keihard terug gezet worden in de realiteit. We hebben besloten om na deze poging met z'n drietjes verder te gaan. Onze kleine meid verdient ontspannen ouders.

 

Alleen zal er in mijn achterhoofd toch nog een beetje hoop zijn op een spontane zwangerschap. Misschien om rust te krijgen toch aan de pil. Klinkt zo tegenstrijdig..

 

Maar eerst deze poging afwachten. Misschien lukt het nu wel gewoon!

 

We blijven positief!!

[witje]

Vergeet niet dat in belgië 6 pogingen voor je hele leven tellen. En bij mijn weten moeten ze daar ook de medicijnen zelf betalen. In Nederland is het per kind 3 vergoede pogingen.

 

 

 

Sandra

[miranda]

Hallo

 

Hier nog een die het stempel 'onbegrepen verminderd vruchtbaar' heeft gekregen. Heel frustrerend, alles werkt prima en toch gebeurt er niks..

 

Wat er ook nog bijkomt is dat mensen het soms niet serieus nemen.Er is niks aan de hand dus we moeten er maar niet zo mee bezig zijn, dat soort gel*l.:hmh:

 

Leuk als je al 3.5jr bezig bent..

 

Wij hebben een kinderwens sinds december '05 en zijn inmiddels een kijkoperatie, 1 ivf en 7 iui pogingen verder.

 

Wij geven het in nederland op en gaan naar Dusseldorf, aangezien ze daar ook assisted hatching toepassen.Wie weet gaat het fout bij de innesteling..

 

Iedereen hier ontzettend veel suc6 toegewenst!:thumbup:

[Guest Miki]

Hoi, ja heel frustrerend als er niets gevonden wordt. Alles ziet er weer goed uit hoor... mevrouw, meneer. En dan ook: iedereen om ons heen, die wel aanwijsbare problemen hebben, zijn al aan hun 2e (al dan niet via ivf) toe! Soms denk ik wel eens, was er maar wel iets concreets gevonden... Mijn gevoel zegt dat ik een vruchtje op de een of andere manier snel weer los laat. Maar dat is nog niet echt onderzocht, omdat mijn positieve testen zo kort waren dat het niet "bewezen" is met een bloedtest. ;-(

 

 

 

Hebben jullie trouwens Gent ook overwogen Miranda? Daar doen ze ook assistent hatching. Benieuwd waarom de keuze op Dusseldorf is gevallen. Wij waren ook bijna gewisseld, maar hebben besloten nog 1 ronde AMC te doen. Deels vanwege de timing. Verder kennen we hun nu goed, zij kennen mijn lijf en de arts kwam ook met een advies in de evaluatie die we hoorden willen. Maar mocht het deze keer niet lukken, dan kiezen we of voor Gent of toch het VU! Ik ga je volgen Miranda, spannend. Wanneer begint het feestje weer?

 

 

 

Het is in ieder geval zo irritant als iets onbegrepen is. En inderdaad, alsof het onbegrip van de mensen om je heen hierdoor nog groter wordt. Iedereen probeert er dan een verklaring voor te zoeken. En die zit vrijwel altijd in de emotie / stress hoek. BEDANKT MAAR IK HOEF GEEN ONBEDOELDE ADVIESEN! Als iedereen die last van stress heeft niet zwanger werd, dan was deze aarbol praktisch leeg. ;-)

 

 

 

Iedereen, sterkte! Dat we het maar een keer kunnen begrijpen en dat het vruchtje zich een keer goed vast grijpt!

 

 

 

Grtjs, -M

[Neel]

Hoi,

 

 

 

Wij vielen ook in de categorie onbegrepen onvruchtbaar. Ik kreeg ook van mensen om mij heen het advies om het 'los te laten' en er 'niet te veel mee bezig te zijn'. Doe toch normaal!!! Die mensen weten echt niet waar ze het over hebben!! Ik kan er nog steeds zo kwaad om worden!

 

En dames: ik ben ook zwanger geworden en had het echt NIET losgelaten! Ik was er dag en nacht mee bezig. Letterlijk; want ik heb heel veel nachten op de bank beneden gezeten omdat ik niet kon slapen.

 

 

 

Minouk: ik heb trouwens precies dezelfde ervaring als jij. Geen vertrouwen in het ziekenhuis, maar na een goed gesprek met de gyn weer alle vertrouwen in het zh. Wij kregen een echte peptalk, dus toen zag ik het weer zitten. Onze gyn vond dat we niet na 3 IVF pogingen moesten opgeven en ook zeker daarna door moesten gaan. Dat gaf wel goede moed en haalde de druk van de ketel bij de laatste poging.

 

 

 

Ik ben trouwens wel benieuwd naar welk advies je arts heeft gegeven. In ieder geval fijn dat je het vertrouwen weer terug hebt.

 

 

 

Heel veel groeten,

 

 

 

Neel

[Mirthe]

Ook wij horen bij de categorie: onbegrijpelijke stukken.

 

HSG, Kijkoperatie-----> toppers, niets kan een zwangerschap in de weg staan.

 

Inmiddels 6 IUI en 1 IVF rijker, maar nog geen klein wereldburgertje.

 

Blijft lastig en moeilijk om mee om te gaan. Soms zou ik graag willen dat er een reden was, dan kun je je daar misschien bij neerleggen.

 

Wij gaan indien nodig tot de 3e IVF en stoppen er dan mee. Artsen en gynaecologen kunnen wel zeggen dat je kansen hebt, maar er worden niet voor niets maar 3 pogingen vergoed. Daarna nog 2 jaar klussen, en zoals de mensen om ons heen zeggen, er niet teveel mee bezig zijn (alsof dat kan?!?!?!) en daarna weer aan de pil, of een spiraaltje. (anders zou je elke maand toch weer een klein sprankje hoop, en nog veel grotere teleurstelling te verwerken krijgen)

 

 

 

Voor een ieder, succes en sterkte met de behandelingen!

 

 

 

:knuf: Mirthe

[Neel]

Hoi Mirthe,

 

 

 

Wij kregen van onze gyn in april echt het advies om na 3 pogingen door te gaan met IVF/ICSI. Juist omdat er niks gevonden is en alles er goed uitzag. Ook al worden de pogingen niet meer vergoed. Dit moet je financieel natuurlijk wel kunnen opbrengen, maar wij habben er al flink voor gespaard. In Belgie worden 6 pogingen vergoed, omdat de kans dat je binnen 6 pogingen zwanger bent erg groot is (wetenschappelijk bewezen!). Misschien toch zonde om te stoppen na 3 pogingen...maar dat is natuurlijk een erg persoonlijke keuze. Ik weet uit ervaring natuurlijk wel dat de teleurstelling steeds groter is en dat je dat ook maar weer moet zien te verwerken. Ik wens je in ieder geval heel veel succes en hoop natuurlijk dat je bij de volgende tp zwanger bent!!

 

 

 

Groetjes

 

Neel

[Simonja]

Hoi dames,

 

 

 

Ook wij vallen onder de categorie 'onbegrepen'. Inmiddels zijn wij in twee ziekenhuizen volledig door de malle molen gehaald en in beide ziekenhuizen kunnen ze niets vinden. Alles is goed en het zou dus moeten kunnen.

 

Na 6 iui's was ik vorig jaar zwanger van de laatste. helaas is dit na een aantal weken toch mis gegaan en daarna zijn weer 5 pogingen mislukt.

 

Vandaag heb ik mijn punctie van onze eerste IVF gehad en tot nu toe gaat ook alles goed. Weinig tot geen last van de hormonen, vanochtend 16 eitjes gevonden en meer dan 20 miljoen goede zaadjes bij manlief ;-)

 

Vrijdag horen we of er een bevruchting gaat plaatsvinden maar ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat dit niet het geval zou zijn.

 

Ik heb wel een heel goed gevoel over de IVF. Wellicht komt dit ook doordat ik vorig jaar een aantal weken (bijna 13) zwanger ben geweest dus mijn lichaam weet wel wat het is en het kan dus ook echt.

 

Met veel vertrouwen ga ik deze poging dan ook tegenmoet en ik hoop op een kleine.

 

Wat jullie allemaal vertellen is zo herkenbaar en ik kan ook, net zoals Neel, zo kwaad worden op die mensen die constant zeggen dat we er niet zo mee bezig moeten zijn. Hoe doe je dat als je met IVF bezig bent??? Ik weet het niet en ga er dus maar vanuit dat we zwanger kunnen worden terwijl we er wel mee bezig zijn ;-)

 

 

 

Liefs, Dorine

[miranda]

@Miki: Gent heb ik eigenlijk nooit overwogen.Via forums etc hoorde ik heel veel over Dusseldorf.Een vriendin is daar zwanger geworden met de laatste cryo poging.

 

De reden dat ik voor Dusseldorf gekozen heb:

 

*assisted hatching, denk echt dat het misgaat bij het innestelen

 

*Je mag zelf bepalen hoeveel emmies je teruggeplaatst wil krijgen, 1 tot maximaal 3.

 

Ik zou nu IVF in het EMC krijgen en daar zijn ze heel star, ze plaatsen er maar 1 terug en ik wil er 2 teruggeplaatst krijgen. 't Is mijn lijf dus mijn beslissing.

 

*Cryo's

 

Ik weet dat ik heel gemakkelijk broed :cluck: en ik wil niet 1 emmie teruggeplaatst krijgen en de rest wordt maar weggegooid.

 

In Dusseldorf vriezen ze sneller cryo's in dan in Nederland.

 

 

 

@Mirthe: je moet het natuurlijk zelf weten, wil je niks opdringen, maar er is bewezen dat je met 6 ivf pogingen een grote kans heb om zwanger te raken.

 

Ik ben al aan het sparen, want wil het voorlopig nog niet opgeven..

 

 

 

Meiden, allemaal veel suc6 en mensen die roepen dat we eens lekker op vakantie moeten gaan ::BangHead:

[Guest Miki]

Ja die überlastige keuze, hoever doorgaan. Wij dachten ook steeds 3 max. Maar merken nu dat elke stap onderweg, nieuwe inzichten, verwachtingen en aanpak met zich mee brengt. We zetten vast geld opzij, maar willen per keer bekijken en beslissen. Ik denk ergens dat het op een gegeven moment vanzelf duidelijk wordt, wanneer het genoeg is. Maar we hopen dat het zover niet hoeft te komen natuurlijk. Ik probeer er in ieder geval steeds relaxeder in te zitten, want de belangrijkste factor hoelang we het volhouden ben ik zelf.

 

 

 

@ Neel: kijk goed te horen dat jouw vertrouwen ook terug was en... succeslvol heeft uitgepakt! Wij gaan deze ronde, als de Decapeptyl aanslaat, aan de Menopur. Mikken op zo kwalitatief mogelijke emmy's!

 

 

 

@ Miranda: dat assistant hatching (mogelijk ook iets voor ons!) en aantal embryo's kiezen doet Gent ook. Maar zij zijn lang niet zo goed in Cryo's ontdooien las ik ergens. Jij zit daar in Düsseldorf dus goed, zet hem op!

 

 

 

Sterkte allemaal, toi toi toi -M

[witje]

Hoi miki ik wil ff reageren op het zinnetje dat ze in Gent lang niet zo goed zijn in het ontdooien. Moet zeggen dat ik die ervaring niet deel. wij hadden van de 4 ingevroren rietjes, 5 top emmys overgehouden.

 

De techniek is de laatste tijd sterk verbeterd wat invriezen en ontdooien betreft.

 

 

 

Succes allemaal!!!!

[Guest Miki]

Hoi Witje, dat is goed te horen! Ik had het o.a. gelezen op freya, maar iedere ervaring is ook gewoon anders. En zo te horen van jou, is het inmiddels al beter.

[Neel]

Hoi Miki,

 

 

 

Als ik het goed begrijp ben je net gestart met een nieuwe poging en krijg je langer en andere hormonen. Hopen dat die beter aanslaan. Ik heb de laatste poging ook andere hormonen gekregen; decapeptyl i.p.v. cetrotide. Heel veel succes in ieder geval! Ik ga voor je duimen...

 

O, ja; ik heb in januari accupunctuur gehad om de vruchtbaarheid te bevorderen. Dit waren 3 sessies die een uitwerking van een half jaar zouden hebben. En inderdaad binnen een half jaar zwanger...Dus wie weet heeft het geholpen!!! Ik ben er in ieder geval rustiger van geworden. En merkte tijdens de sessies dat mijn lichaam erg uit balans was. Sommige punten deden echt ontzettend zeer (o.a. baarmoerder), omdat daar veel spanning op zat.

 

 

 

Groetjes,

 

Neel

[miranda]

@Neel; Waar heb jij acupunctuur laten doen?Ik woon in de omgeving van Rotterdam.

[Neel]

Hoi Miranda,

 

 

 

In de omgeving van Den Bosch. Dus dat is wel een eindje weg...Als je het wil weten dan kan ik je wel het internetadres geven. Ik kwam bij hem terecht omdat ik voor rug/nekklachten bij een fysiotherapeut onder behandeling was. Die klachten kwamen van de stress van het niet zwanger worden. Mijn fysio heeft me toen op deze acupuncturist gewezen die in dezelfde praktijk werkte. Hij was namelijk gespecialiseerd is vruchtbaarheidsproblematiek en behandelde veel stellen. Dus ook de man. Want hij gaf aan dat het kan dat de energieen van de man en de vrouw elkaar afstoten. Mijn man is niet behandeld, omdat we op dat moment met cryo-pogingen aan de slag gingen en dat dus niet zo veel zin had. Tja, of het nu geholpen heeft, weet je natuurlijk nooit. Maar voor mijn lijf was het sowieso goed.

 

 

 

Groetjes,

 

Neel

[Dees]

hallo,

 

 

 

eigenlijk hoor ik hier niet thuis, wij weten namelijk wel wat er aan de hand is. maar ik vind het echt verschrikkelijk voor de mensen, stellen,geliefdes om niet te weten waarom je maar niet zwanger kunt raken!

 

 

 

Ik begrijp/voel jullie frustratie, woede en onbegrepenheid.

 

wij zijn het gelukkige stel dat na 3x icsi zwanger mochten worden, maar soms schaam ik me ook wel als ik over straat loop, misschien kijken andere mensen wel heel anders tegen mijn dikke buik aan. Want immers kun je aan de buitenkant niet zien dat wij ook voor ons kindje hebben moeten knokken!

 

 

 

tis heel moeilijk, maar ik wil jullie bij deze een hart onder de riem steken!!

 

 

 

liefs

 

Desiree

[Guest Miki]

Even een update van onze situatie, ik heb echt behoefte om het van me af te schrijven.

 

 

 

Kort 'CV':

 

2005 stop pil

 

2006 1e miskraam

 

2007 1e gesprekken gyn

 

2008 kort zwanger, erna 7x iui

 

2009 voor 1e ivf en na 2e ivf kort zwanger

 

2010 miskraam onderzoeken en... hoe verder?

 

 

 

In de 5 jaar dat we bezig zijn hebben we dus (spontaan!) 4x positief mogen testen, maar alle keren was het van korte duur. 2x ging het direct mis, 2x kwamen we bijna en precies op de 5 weken.

 

 

 

Zoals de mensen die mij kennen hier weten hadden wij voor een eventuele 3e poging nu eindelijk gehoor gekregen voor een groot MK onderzoek, in het VU.

 

 

 

VU, 3 maart uitslag:

 

- Chromosomen, van ons beide, ok

 

- Stollings- (anticardiolipine), immuunfactor (Lupus) en homcysteine, ook netjes

 

Eerder was in het VU al getest op:

 

- progesteron, TSH, FSH o.a., alles ok

 

 

 

AMC, ook veel gecheckt:

 

- ook alle standaard bloedtesten

 

- sis (waterecho) en laparascopie (kijkoperatie), eileiders weer goed doorgankelijk. (Op 1 kant na, maar dat vonden ze meer op testfalen lijken en geen verstopping)

 

 

 

KG, na 1 jaar zelf proberen:

 

- HSG (eileiders doorspuiten), uitstrijkjes, bloed, etc, helemaal in orde

 

 

 

We hadden beide ivf's relatief weinig eites (6-8) en geen topembryo's. Maar wat vooral van belang is, dat we niet weten waarom de (kennelijk biochemische) zwangerschappen maar zo kort duren bij mij. De arts gaf aan dat de techniek nog niet ver genoeg is om te vinden waar het dan wel aan ligt en er daarom al helemaal geen goede oplossing/behandelig hiervoor is. Als het al mag lukken met ivf, hebben we geen idee waarom het dan wel zou blijven zitten. Eigenlijk wisten we dit al, maar zo concreet dit keer... is echt geen goed nieuws dus.

 

 

 

Niet alleen zijn wij dus onbegrepen verminderd vruchtbaar, maar het is ook onbegrepen waarom het zo snel weer misgaat. En daarom geeft de arts in het VU heel duidelijk aan, dat voor ons IVF zeer mogelijk niet de oplossing is.

 

 

 

We mogen wel beginnen met een 3 poging in het VU, ergens fijn. Zeker ook omdat ik ditmaal geen progesteron-bolletjes hoef, omdat ik heb kunnen pleiten voor Pregnyl na een eventuele TP. We hebben ja op IVF gezegd, vooral ook omdat ik merk dat mijn man graag door wil (dan kunnen we iets tastbaars doen!). Maar....

 

 

 

Ikzelf twijfel me echt helemaal suf!!! Waarom zou ik hier weer aan beginnen? Het heeft me tot nu toe alleen maar fysiek en emotioneel erg belast en... niets gebracht. De keren dat het raak was, waren zonder hormomen, op de momenten dat ik er echt niet mee bezig was. Hoe cliché.

 

 

 

Ik geloof ergens gewoon niet in ivf voor ons, zeker niet na wat de arts (hoofd IVF centrum VU) allemaal vertelde en met name hoe hij het bracht. Hopelijk krijg ik mijn man mee in deze stelling. De arts gaf aan, in deze gevallen is het vaak: de aanhouder wint. En ook al proberen we al zolang (!)... ik blijf dat graag op eigen kracht nog een tijdje doen.

 

 

 

Ik kan dan mijn eigen leven weer beter oppakken. Door het gedoe rondom de pogingen, moeten veel andere dingen wijken. Ik kan dat niet allemaal tegelijk en wil dat niet meer! En mocht het over een jaar niet gelukt zijn, kan het dan altijd alsnog. 'Ouder' zijn we nu toch al...

 

 

 

Zo, een heel verhaal geworden. Maar het lucht wel op! Bedankt. ;-) En ik hou jullie op de hoogte. Met een aantal meiden van hier heb ik ook privé contact en dat doet me heel goed.

 

 

 

Veel liefs en sterkte voor ons allemaal. Ik vind ons dappere vrouwen!!!

[Peggy]

Hey miki,

 

 

 

Het fijne is dat de uitslagen goed zijn, maar ze kunnen nooit met zekerheid zeggen of ivf wel geschikt is. Misschien zoals je zelf al aangeeft kunnen jullie even een soort 'ziekenhuis pauze' inlassen. Zodat je inderdaad weer op andere dingen kan storten en de natuur heeft al een paar keer bewezen dat je zwanger kunt raken. Probeer daar aan vast te houden!!!

 

 

 

Ik wens je veel succes en sterkte en ik blijf je volgen!!! Het moet toch goed komen bij jullie daar moet je vertrouwen in proberen te houden!

 

 

 

Veel liefs Peggy

 

 

 

6x iui mislukt

 

aug 09 ivf mislukt

 

okt 09 icsi mislukt

 

Nu een wonder-->2september uitgerekend

[Guest Sannie66]

Lieve Miki,

 

 

 

Zeker een verhaal geworden, maar blijkbaar had je het nodig om dat te doen.

 

 

 

Ik zit niet zo lang in deze mallemolen, maar snap wel dat je het gevoel hebt dat je je leven een beetje kwijt bent. Alles draait om het hele traject en je geeft dat zelf ook al aan. Je vertelt dat je man graag door wil, maar hij is en blijft er toch anders in staan dan jijzelf. Jij moet al die hormonen krijgen, jij moet de punctie doen en jij krijg die mk´s met alle gevolgen en impact van dien: lichamelijk en zeker geestelijk.

 

 

 

Ik hoop voor jou en gun het je dat jullie er samen uitkomen en dat jullie elkaar samen daarin in kunnen (blijven) steunen... Welke keuze er dan ook gemaakt wordt.

 

 

 

Dikke knuffel,

 

Sandra

[Guest Miki]

Ja dat hopen wij ook Peggy! Wonderen bestaan, dat bewijs jij maar weer eens. :-)

 

 

 

Heel treffend Sannie, het is iets dat IK moet aangeven. Vind ik wel moeilijk, omdat het dan mijn beslissing is die ook effect heeft op mijn man.

 

 

 

Maar gister wel gedaan en het was ff zwaar. Maar de lucht is geklaard, voor ons beide merk ik. Hij wil graag door, dan doen we tenminste 'iets serieus'. Maar echt geloof is er ook bij hem niet. Waarom dan wel weer zo'n traject ingaan? De laatse keer is alweer even geleden. En als we het nu niet doen, is de kans dat we het nooit meer doen groot. Maar het zij zo, dan...

[Guest Sannie66]

Miki,

 

 

 

Ik weet het, de twijfel is hier ook meerdere malen om de hoek komen kijken. En dan spreek ik alleen over mezelf. Manlief wil ook doorgaan, maar wat hij wel zei na de enorme teleurstelling in januari jongstleden:

 

"Lieverd, we gaan door zolang jij het wilt. Ik wil heel graag een kindje met jou, maar jij bent diegene die aangeeft hoe, wanneer enz." Tuurlijk legt dat druk van weer een heel andere aard op mijn schouders. Moet IK dan die beslissing nemen?

 

We hebben lang gepraat en dus een rustmaand ingelast (want ik zit ook nog eens met mijn leeftijd en kan niet zomaar een half jaar 'uit dit traject') om weer 'in touch' te komen met elkaar. Zo wie zo heeft het hele traject ons de laatste maanden dichter tot elkaar gebracht en ons niet van elkaar verwijderd. En dat is een groot gewin.

 

Februari heb ik dan ook gebruikt om eens goed binnenin mezelf te kijken. Meerdere malen naar Reiki gegaan (is ook nog eens een hele goed vriendin van me) en zij haalde precies boven waar ik het meest bang voor ben: vertrouwen hebben. Of het gebrek eraan. Ik ben een enorme control freak en hier heb ik GEEN controle over. Het loslaten, zoals dat zo mooi heet is een proces en dat kost tijd...

 

 

 

Liefs,

 

San