Jump to content

Terug van weg geweest


Recommended Posts

Guest Agnessie
Posted

Hallo Allemaal,

 

 

 

Op moederdag was het voor ons bekend dat onze eerste IVF was mislukt.

 

Na een heerlijke vakantie en lekker bij gekomen te zijn.

 

 

 

Ben ik na 1 dag werken al weer terug bij af en dan bedoel ik het rot gevoel wat ik heb op mijn werk.

 

 

 

Het is zo makkelijk om in sommige gevallen een knop om te zetten, en gewoon werken.

 

 

 

Maar ik kan het niet .......er spookt van alles door je hoofd.

 

Denk dat veel van jullie wel begrijpen wat ik bedoel.

 

 

 

Ik moet zeggen nadat ik ongesteld was geworden voelde ik me goed en dacht nou we hebben nog meer kansen.

 

Dus het is nog niet het einde dat het nu mislukt is.

 

Nu ik op vakantie ben geweest en sinds maandag weer aan het werk ben komt voor mijn gevoel pas de klap of het rot gevoel weer boven.

 

Ben sinds een week weer aan de hormonen (blauwe 2 op een dag weet de naam even niet)

 

Zal het daar door komen denk ik dan.

 

Op mijn werk loopt het alles behalve lekker, kan me niet concentreren op mijn werk, begin zo maar te huilen en dan zeuren ze ook nog op mijn werk dat ik meer moet gaan werken.

 

 

 

Maar het wil gewoon niet.

 

 

 

Ik kan wel janken en dat doe ik dan ook af en toe wel maar op je werk is dat gewoon niet de plaats.

 

 

 

Waarom is het allemaal zo zwaar en moeilijk en waarom heb ik dat rot gevoel alleen als ik aan het werk ben.

 

Thuis ook wel maar dan is het toch anders.

 

 

 

Veel zeggen er tegen mij waarom ga je niet een poosje de ziektewet in ?

 

 

 

Maar weet niet of dat de oplossing is.

 

 

 

Als ik zo veel last heb van de stress op mijn werk is mijn poging straks al mislukt voordat ik er aan begonnen ben.

 

Laat ik het anders zeggen dan kan ik nu al zeggen dat het gaat mislukken omdat je niet goed in je vel zit je wilt wel maar het gaat niet in je hoofd.

 

Daardoor slaap je dan weer slecht tja en 1 en 1 is 2 en dan word het allemaal alleen maar zwaarder.

 

 

 

Zo even mijn hoofd leeg.

 

Misschien zijn er wel mensen die dit gevoel herkennen.

 

 

 

Of juist helemaal niet.

 

 

 

Ik wou dat ik me anders voelde maar je gevoel van deze onzekerheid heb je nu eenmaal niet zelf te bepalen.

 

 

 

 

 

Agnes

Posted

Agnes wat ontzettend rot dat je er zo doorheen zit, vooral met je werk. Wat je moet doen kan ik natuurlijk niet zeggen, wel kan ik vertellen hoe het met mij is gegaan in een vergelijkbare situatie.

 

 

 

Ik heb na onze eerste icsi een tijdje in de ziektewet gezeten en dat was een verademing. Ik hoefde gewoon een tijdje even h e l e m a a l NIKS!! Dat heeft me zoveel rust gegeven.

 

Ik heb in die periode ook een aantal keer een psychologe bezocht wat me ook erg geholpen heeft. Ik zat zo in de knoop met alles, ik vond mijn werk niet leuk, maar de icsi vrat zoveel energie dat ik ander werk zoeken niet zag zitten en een nieuwe icsi eigenlijk ook niet, maar ik wilde wel kinderen, dus dan moest dat wel etc etc etc. Ik kwam niet uit die denkcirkel en kon alleen maar boos zijn of huilen.

 

 

 

Inmiddels heb ik een nieuwe job voor minder uur (wat ik graag wilde), op een ander gebied (wat ik ook graag wilde) en daar heb ik nu na twee maanden in dienst een week vrij genomen voor onze 3e icsi (wat makkelijk kon want meer vakantiedagen). Ik ben er in alle opzichten op vooruit gegaan. Ook ga ik heel anders om met de behandelingen en kinderwens.

 

Heb het leven zelf weer in de hand, in plaats van dat het me allemaal overkomt.

 

 

 

Zonder die weekjes rust en de psychologische hulp was dat zeker niet gelukt!

 

 

 

Jouw verhaal klinkt zo herkenbaar, ik zou je echt willen adviseren om goed naar je eigen lijf en emoties te luisteren. Klop aan bij je gynaecoloog, huisarts of bedrijfsarts en leg de situatie voor. Alle kans dat zij ook zeggen, meid doe gewoon even niks en ga met iemand praten. Het is niet niks waar je allemaal doorheen moet, zeker niet als bijvoorbeeld werk dan ook nog niet lekker loopt. Een mens kan een heleboel hebben, maar soms is het gewoon net even te veel.

 

 

 

Heel veel sterkte en een dikke knuffel,

 

Henne

Posted

Hoi Agnes,

 

 

 

Het is zo herkenbaar wat je allemaal schrijft. Ik heb dan wel het geluk dat ik geen stress op mijn werk ervaar en het goed naar mijn zin heb. Toch heb ik ook veel periodes gehad dat ik me echt zo ontzettend ongelukkig voelde en ook op mijn werk mijn tranen niet kon inhouden als iemand alleen maar vroeg hoe het met je gaat. En ik denk dat er zeker momenten zijn geweest dat ik tegen overspannenheid heb aangezeten. Als je en prive en je werksituatie niet lekker loopt, dan is het moeilijk om ergens nog ene lichtpuntje te zien.

 

 

 

En de stress van het niet zwanger worden is zo veelomvattend; dat is niet te beschrijven vind ik. En het is ook altijd aanwezig. Je wil je juist goed voelen als je met een poging bezig bent. Want stress is ook weer niet goed. En daar raakte ik dan weer van in paniek. Mijn ervaring is wel dat het door de hormonen ook nog eens allemaal versterkt wordt. Ik had me voorgenomen om als deze poging zou mislukken ik naar een psycholoog zou gaan, omdat ik soms echt niet meer wist hoe ik er mee om moest gaan. En wie weet kan zo iemand je daarbij helpen en je denkpatroon doorbreken, zodat je beter kunt omgaan met alle gevoelens die erbij komen kijken. Ik heb altijd gezegd dat ik het lichamelijk niet zwaar vindt, maar vooral psychisch krijg je veel te verduren.

 

 

 

Hopelijk heb je wat steun op dit forum. Ik merkte zelf dat ik de laatste poging rustiger was, omdat ik dagelijks mijn ei kwijt kon op dit forum en dus minder in mijn hoofd aan het malen was. Ook had ik minder behoefte om erover te praten.

 

 

 

Ik wens je in ieder geval veel succes!

 

 

 

Neel

Posted

Hoi Agnes,

 

 

 

ik wil je heel veel sterkte wensen in dit traject. Het is allemaal niet niks. Schrijf hier lekker van je af. Wellicht lucht het op voor je. We duimen voor succes.

 

 

 

Liefs Linda

Posted

Hey Agnes,

 

 

 

Kan alleen m'n eigen verhaal met je delen: heb zelf na 1e IVF een vreselijk moeilijke periode gehad. Draaide helemaal vast in een situatie waarin ik, voor m'n gevoel, geen enkele controle meer had. Vond dat ik snel weer aan het werk moest, maar dat ging helemaal niet.

 

Alles wat ik moest van mezelf en wat ik wilde, dat kon ik niet naar m'n eigen eisen/maatstaven realiseren. Ik wilde ook tegenstrijdige dingen; 100 % werken, maar ook rust om zonder stress en druk voor een kindje te kunnen gaan.

 

 

 

Zo kan ik nog een heel verhaal vertellen, maar wat wellicht het belangrijkste is: ik heb een coach ingeschakeld waar ik vertrouwen in had en dat heeft me veel inzicht gegeven en een plek voor mijn emoties en wat ruimte om na te denken weer.

 

Er was meer aan de hand toen dan enkel IVF, moet ik wel zeggen.

 

Ik had het ook niet naar mijn zin in mijn baan (intussen promotie gemaakt en een nieuwe start: super!), stond niet meer in mijn kracht... mislukken van IVF en in ziekenhuis terecht komen met overstimulatie... 't heeft het uit mijn kracht zijn allemaal pijnlijk duidelijk versterkt...

 

 

 

Na 2e mislukte IVF heb ik het weer moeilijk gehad, omdat ik pijnlijk geconfronteerd werd met een hoogzwanger zusje dat niet al te meelevend/invoelend is.

 

Intussen ben ik tante geworden en heus dol op die kleine, maar het is af en toe toch nog steeds pijnlijk (niet jaloers, maar zo zichtbaar hoe het voor jezelf ook had kunnen zijn...).

 

Toch kan ik er nu beter mee uit de voeten dan de vorige periode; ben sterker, blijf meer in mijn kracht, maak m'n eigen keuzes.

 

 

 

Succes, hoop dat jij dat ook snel weer zo mag voelen inderdaad.

 

't Laat zich alleen niet dwingen of versnellen... zo ervaarde ik het toen ook.

 

Hoop dat je snel ontdekt wat voor jou de juiste keuzes zijn en waar je je steun vandaan kan halen!

Posted

Lieve Agnes,

 

 

 

Het is inderdaad herkenbaar. Ik heb na mijn eerste IVF ontslag genomen. Ik had ook teveel stress op mijn werk. Eind maart ben ik gestopt en de volgende IVF-poging was in april en nu ben ik alweer 12 weken zwanger. Ik heb zelf heel sterk het gevoel dat stress echt een negatieve rol kan spelen bij het zwanger worden. Ik ben nu zelfstandig en deel mijn eigen tijd in en dat bevalt me prima. Ik heb gelukkig wel een man die hier volledig achter staat en me steunt. www.debussyhoogstraten.be

 

 

 

Ik denk dat de ziektewet voor jou wel een uitkomst kan zijn. Net wat Henne zegt: even helemaal niks. Wie weet vind je de kracht om op zoek te gaan naar een andere baan...? Ik wil je heel veel sterkte wensen!!! Hou de moed er alsjeblieft in!

 

 

 

Renee

Posted

Agnes,

 

het is niet vreemd dat je niet lekker in je vel zit zoals je al leest. De hormonen maken je labieler dan ooit en de behandeling verlegt je prioriteiten. Je kijkt ineens anders naar je werk, bewust of onbewust.

 

Ook ik spreek uit ervaring. Ook ik heb met een maatschappelijk werkster, verbonden met het ziekenhuis, gesproken.

 

 

 

Doe wat jij denkt dat goed voor je is Agnes!

 

liefs,Stéphanie

Guest Agnessie
Posted

Bedankt voor jullie reakties en ervaringen.

 

Vrijdag na de huisarts geweest.

 

Die gaat er nu spoed achter zetten voor een afspraak met een psycholoog.

 

Nu hou ik me lekker rustig zodat ik maandag weer top fit ben voor de eerste echo.

 

En als het echt niet gaat op mijn werk bekijken ze het maar ik ben zelf belangrijker toch ?

 

Dat werk blijft er wel.

 

 

 

Fijn weekend allemaal.

 

 

 

Liefs Agnes

Posted

Hoi

 

 

 

Ik heb tijdens mijn eerste behandeling bijna een maand thuis gezeten.

 

Ik vond het ook heerlijk,na de TP heeft mijn man ook zorgverlof opgenomen om voor mijn dochter te zorgen. Kon mezelf met moeite mijn bed uit krijgen.

 

De ene kant is mijn werk een heerlijke uitlaatklep maar als ik echt mijn emo top heb bereikt is zelfs mijn werk teveel. Ik werk in de gehandicaptenzorg op verschillende doelgroepen en op een gegeven moment vond ik elke doelgroep niet meer leuk.

 

Toen heb ik ook aangegeven van dit gaat even niet meer. De clienten schieten er niks mee op en ik ook niet.

 

En nu vindt ik mijn werk wel weer leuk.

 

Succes

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use