even voorstellen

[Guest judithanna]

Ik ben nieuw hier en zal me even voorstellen

 

 

 

Ik ben 31 jaar, mijn vriend is 33 en we zijn dolblij met onze dochter van bijna 3.

 

1,5 geleden zijn we weer gaan proberen om zwanger te worden. Mijn droom is altijd geweest: een groot gezin. En ik wilde m'n dochter ook graag een broertje of zusje geven.

 

 

 

Echter, een jaar geleden kreeg ik onverwachts de diagnose van vervroegde overgang. Ik had een half jaar niet gemenstrueerd dus reden om naar gynaecoloog te stappen.

 

Een jaar lang in de medische molen, ik had toch nog hoop en hoop doet leven. Maar toen in April opnieuw de diagnose werd gesteld, kwam de klap pas echt. Moeilijke tijd, confronterend, en al die vriendinnen die 2e en 3e kindjes krijgen...

 

Eiceldonatie vond ik in die tijd nog geen optie. En daarnaast, doordat ik nog zo verdrietig was, had ik er in m'n hoofd nog geen ruimte voor.

 

 

 

Maar nu, sinds een paar weken sta ik er anders tegenover. Waarom eigenlijk niet?

 

Ik ben lid van dit forum om ervaringen van anderen te lezen hierover;

 

Ik heb veel vragen:

 

-wat zijn voor mensen de redenen om over te gaan op eiceldonatie? en wat zijn redenen om het toch uiteindelijk niet te doen?

 

- hoeveel invloed heeft de zwangerschap op het kind. Krijgt het (fysiek of psychologisch) toch iets van je mee?

 

- Krijg je door de zwangerschap toch echt het idee dat het kindje van jou is? vergeet je dat het genetisch van een ander is?

 

- Hoe verloopt het contact met de donor? hoe vraag je het aan je omgeving? kies je bewust voor een bekende of juist onbekende donor?

 

 

 

etc etc.

 

 

 

Ik hoop van jullie ervaringsverhalen te mogen lezen.

 

 

 

groetjes,

 

Judith

[Chantal33]

Hallo Judith,

 

 

 

Welkom op dit forum ik heb er heel veel aan en ik hoop dat jij hier ook alle antwoorden kunt op al jou vragen.

 

Ook wij hebben heel veel vragen gehad ik ben 33 en ook vervroegd in de overgang wij hebben net een proefstimulatie gehad en daar uit is gebleken dat ik geen nieuwe eicellen meer aanmaak dus was ivf voor ons geen optie.

 

Ik wist al vrij veel van ECD omdat mijn broer en zijn vrouw hier mee bezig zijn geweest en uit eindelijk hadden beslototen om dit niet te doen ( ze konden geen door vinden in de omgeving en het buitenland was voor hun geen optie ze hebben dus besloten om toch hoe pijnlijk ook kinderloos te blijven)

 

Wij hebben een ENGEL gevonden een van mijn vriendinnen zei eigenlijk gelijk toen ze hoorde dat dit de enige optie was dat zij dit graag voor ons zou willen doen, gelukkig zijn wij met ons vieren erg nuchter en ziet mijn donor dit als een bouwsteen (klinkt een beetje raar) die ze ons geeft bovendien vind ze dat zolang mijn bloed en voeding naar het kindje gaat en dat ik het draag mocht dit zo zijn ik echt de moeder ben voor z'n kleine.

 

Wel hebben we gezamelijk besloten om het toch naar de buitenwereld ( familie en vriendenkring annoniem te houden, omdat er veel mensen zijn die hier een oordeel over hebben).

 

Mocht dit alles niet lukken dan willen we het als nog gaan proberen in Spanje maar tuurlijk hopen wij dat dit niet nodig is en dat we een wondertje mogen krijgen met de hulp van onze Engel.

 

 

 

Ik wens je veel sterkte en geluk in deze moelijke beslissing.

 

 

 

liefs Chantal