ICSI voor een 2e kindje, laatste hoop?

[Mieniemie]

Hallo,

 

Ruim 2 jaar geleden hebben manlief en ik een prachtige dochter gekregen. Zij was de allereerste poging raak, echt een wereldwondertje dus!

Een maand voor haar eerste verjaardag besloten we te gaan oefenen voor een brusje. Omdat het bij de kleine meid zo vlot ging, dachten/hoopten we ook op nummer twee niet lang te hoeven wachten.

Inmiddels zijn we dus anderhalf jaar verder en blijkt het dus niet zo makkelijk te zijn...

Sterker nog, in het Ziekenhuis is ons verteld dat alleen ICSI ons nog kan helpen onze droom te verwezenlijken. Dit vanwege sterk verminderde zaadkwaliteit. Dit was een flinke schok!

We zijn er aardig van ondersteboven en weten niet goed wat nu te doen. Er zijn zoveel twijfels en onduidelijkheden.

 

Ondanks dat we inmiddels al de voorlichtingsavond achter de rug hebben, zijn we er nog niet uit...

Ondertussen wordt de een na de andere vriendin spontaan zwanger van baby nummer twee. Natuurlijk ben ik super blij voor ze! Maar het gevoel wat nu overheerst is jaloezie en verdriet.. Waarom zij wel en wij niet? Wat hebben we verkeerd gedaan? Wat is er verandert in de afgelopen drie jaar dat het nu niet meer lukt?

 

Ik voel me zo eenzaam in mn gedachten en gevoelens, niemand die precies snapt wat ik doormaak...

 

Wie herkent dit?

[Femke1982]

Hi Mieniemie,

 

Herkenbaar! In september 2010 een gezonde zoon gekregen dmv IVF. Eerste keer raak! Ook vlak na z'n eerste verjaardag begonnen met een cryo behandeling. Nu 3 keer mislukt en 1 keer een miskraam, ruim een jaar verder!

Advies heb ik niet, helaas. Maar houd hoop! Dat is wat mij op de been houdt! Ik begrijp dat jullie dochter 'spontaan' is geboren? Neemt je angst niet weg, maar ik weet wel dat er met IVF/Icsi veel mogelijk is. Sterkte en hopelijk wordt jullie droom snel werkelijkheid!

 

Lfs Femke

[elinorac]

Geen idee wat er dan veranderd is Mieniemie...

 

Wij hadden het ook alleen dan langer geleden, een dochter van nu 8 jaar die redelijk snel na het stoppen met de pil verwekt is en daarna niets meer... Hebben eigenlijk te lang gewacht met onderzoeken maar toen bleek ook het zaad slecht van kwaliteit en ook nog langzaam. Ik noem onze - inmiddels oudste -dochter dan ook wel eens een 'lucky shot'. is het dat geweest of is het zaad zo snel verslechterd? Je komt er nooit achter dus je kunt je beter richten op de toekomst en kijken wat er mogelijk is. Zoals je kunt zien in mijn handtekening hebben we er twee jaar over moeten doen maar is het wachten meer dan beloond!

 

Succes!

[Hobbesje]

Mieniemie: hoe herkenbaar! Hier ook spontaan een zoon en daarna niets meer.... en dan je omgeving die allemaal 'probleemloos' zwanger lijken te worden.

Maar geef de hoop niet op! Hier bij de eerste ICSI - na 2,5 jaar aanmodderen waarbij bij de eerste iui al bleek dat dat zinloos was omdat er geen zwemmers meer over waren - zwanger van onze tweede zoon. Je lijf is al eens zwanger geweest en dat is erg gunstig. Er vindt blijkbaar geen bevruchting plaats. En daar kunnen ze je bij helpen. Geef de hoop niet bij voorbaat op...! Succes!

[esther73]

"Hoi,

'Hier ook een bijzonder verhaal.

Eerste dochter 1.5 jaar proberen 3 iui behandelingen toen time out en na ruim 3 jaar spontaan zwanger.

 

na de geboorte""meteen"verder gegaan voor 2 kindje, na 3 jaar mm ingegaan.

5 IVF behandelingen verder, gestopt met alles en aan de pil, moest van Gyn.

Toch gestopt met de pil en na 6 jaar spontaan zwanger van de tweede.

Gyn vertele ons dat het onmogelijk was, maar je ziet het, moet bijna bevallen.

Weg was lang........maar onze droom komt uit.

Lieve4 groet Esther

[Mieniemie]

Hallo,

 

Wat fijn om jullie, bijzonder mooie, verhalen te lezen! Dat geeft me inderdaad hoop dat het echt nog wel een keer kan gaan lukken, met een heleboel hulp dan...

Inderdaad lijkt de kleine meid wel een 'lucky shot' geweest te zijn. We zullen nooit weten wat de situatie toen was en wat er nu anders is, dus terugkijken is inderdaad nutteloos.

@Hobbesje, je zou inderdaad zeggen dat het gunstig zou moeten zijn dat ik al een keer zwanger geweest ben. Maar is dat wel zo? Met al die hormonen die ze gaan toedienen? Voor mn gevoel gaat ze alles wat natuurlijk is in mn lijf platgooien en dan kunstmatig weer opwekken.. Wat blijft er dan nog over van het feit dan mijn lijf weet hoe het moet?

 

En al die hormonen.. ik zie er nogal tegenop.. ik heb nu al last van moodswings, laat staan hoe het dan is met al die extra hormonen?

Bovendien voel ik me steeds meer bezwaard om mn vriendinnen 'lastig te vallen' met mn twijfels en gevoelens.. Zij zitten allemaal op een roze wolk, die zitten niet te wachten op mijn verhaal.

 

Hoe denken jullie trouwens over acupunctuur als ondersteuning bij ICSI? Iemand ervaring mee?

 

Grtjs, M.

[Hobbesje]

Mieniemie: het voordeel is dat je weet dat je baarmoeder en je lijf een zwangerschap aankunnen. Het geeft nooit garanties, maar stellen die nog nooit zwanger zijn geweest en voor ICSI gaan kunnen de rol van de vrouw ook niet uitsluiten... Bij ons werd verteld dat dat echt een voordeel is als je ooit al eens van je partner zwanger bent geweest.

En idd: alles wordt platgegooid, maar 2 weken na de terugplaatsing gaat je eigen lijf het weer overnemen.

Die hormonen zijn idd verschrikkelijk - en wat ik daar het meest verschrikkelijk aan vond is dat je er elke dag weer op gezette tijden aan moet denken en er weer mee geconfronteerd wordt dat het allemaal niet zomaar gaat. Maarreh: ik heb geloof ik meer last van hormonen als ik de pil gebruik en dan de stopweek inga... Denk dat dat voor iedereen een andere beleving is. Ik heb geen ervaring met acupunctuur of andere ondersteunende behandelingen.

Iig succes!

[ChrisH]

Mieniemie, ik heb ervaring met acupunctuur en ICSI. Ik heb het bij mijn 3e poging gedaan. Ik vond fijn voor de ontspanning. Ook heb ik na de punctie, voor de terugplaatsing en na de terugplaatsing meteen acupunctuur gedaan. Ik heb minder pijn ervaren.

[elinorac]

Ik heb totaal geen last gehad van de hormonen en heb er toch aardig wat gespoten! Alleen van de decapeptyl soms hoofdpijn maar dat is alles, geen stemmingwisselingen of wat dan ook. Dus dat hoeft helemaal niet! Helaas kom je er alleen achter als je het gaat doen maar ik zou me daar niet door laten tegenhouden.

[esther73]

Ik heb ook weinig last gehad van de hormonen, alleen van de bollen na de terugplaatsing.

gr Esther

[Mieniemie]

Thanks allemaal!

Ik krijg er steeds meer een goed gevoel bij. Fijn om te lezen dat je niet de enige bent en hoe andere het ervaren (hebben).

Weet je wat het is? Je hebt zo'n plaatje van 2 kinderen in je hoofd, niet te veel leeftijdsverschil..? En dat plaatje moet telkens aangepast worden, terwijl iedereen om me heen dat "perfecte" plaatje wel lijkt in te vullen.. Dat doet me gewoon erg veel pijn!

Volgende week hebben we weer een afspraak bij de Gyn, om te bespreken of we willen starten en zo ja wanneer dan. Manlief is voor, maar ja, die hoeft ook niet zo heel veel te doen!

 

X

[elinorac]

Dat niet te veel leeftijdsverschil stelde ik elk half jaar dat het niet gelukt was bij en op een gegeven moment kon het me niet meer schelen, als het maar lukte. En nu ben ik heel blij met een grote dochter van 8 en een babytweeling!

[Mieniemie]

Nou we zijn vanmiddag in het ziekenhuis geweest. Morgen belt de IVF-verpleegkundige om een afspraak te maken. Ik heb de pil opgehaald bij de apotheek... Spannend!

Hihi de pil.. die heb ik al in geen 6 jaar meer geslikt.. wordt weer automatisme op gaan bouwen 's avonds.

Weet iemand van jullie dat trouwens? De gyn zei dat ik nu al kon beginnen met slikken, ik zit halverwege mn cyclus, zodat we na de intake direct kunnen beginnen? Moet ik niet eerst mn mens. afwachten??

 

Ik moet zeggen dat ik, ook dank zij jullie, er steeds meer vertrouwen in krijg! En ik merk dat mn zwangere vriendinnen ook nog echt wel op mijn verhaal zitten te wachten. En ik vind die groeiende buiken eigenlijk alleen maar mooi!

Maar heb blijft fijn hier meiden tegen te komen die in het zelfde schuitje zitten.