Jump to content

Recommended Posts

Posted

Nou ik ben er dus pas wat laat op het forum in gerold, want een compleet dagboek kan ik al niet meer maken, kan wel een beetje vertellen hoe het allemaal is gegaan.

 

 

 

3 jaar geleden ben ik gestopt met de pil omdat ik wist dat mijn man niet vruchtbaar was. Wij waren dan ook al overal van op de hoogte en hebben alleen maar hoeven wachten tot we wilden beginnen.

 

 

 

Ruim 2 jaar geleden is mijn man dan ook met andere injecties moeten gaan beginnen omdat anders geen zaadcellen te zien waren. De uitslag was toen dan ook de eerste keer bar slecht. 0 zaadcellen gevonden. Dan begint het injecteren 1 keer in de 3 dgn in de bil. (ik ben doktersassistente en wist dus hoe en dat was makkelijk dan kon het thuis.) Toen na 3 maanden weer semenanalyse (nakijken zaadjes). Weer slecht nieuws, geen verandering 0 zaadcellen.

 

Ze hebben ons toen gezegd dat als er binnen een jaar geen celletjes gevonden worden onze IVF geschiedenis daar dan al ophoud.

 

Luc (mijn man) en ik hebben toen afgesproken om dan eerst nog eens een half jaar te spuiten en dan nog eens onderzoek te laten doen ipv om de 3 maanden. Bij het 2de onderzoek was het dan ook gelukkig raak, wat een opluchting was dat zeg. Ze hadden er 0.1 miljoen gevonden. Dit was nog niet voldoende dus gingen we door. Na nog 2 keer controleren en intussen 1 jaar verder hadden ze bij de 3de keer 0,4 miljoen cellen en de laatste keer 1,1 miljoen cellen gevonden en hebben ze genoeg voor 11 IVF behandeling met ICSI.

 

Aangezien ik geen elftal wil en het spuiten bij Luc steeds pijnlijker begon te worden hebben we het daar dan ook bij gelaten.

 

 

 

We zijn toen dan ook al op de wachtlijst gesplaatst in Maastricht omdat dat toch wel 3 maanden duurde. Heb in de tussentijd bloed laten prikken op de derde dag van de menstruatie en ook een inwendig onderzoek gehad. Gelukkig is bij mij alles in orde.(tja, dat was ook nog afwachten, je weet maar nooit)

 

 

 

Na het inwendig onderzoek mocht ik al met de pil starten nu 2,5 maand geleden ongeveer. Ben nu hopelijk al voor een lange tijd voor de laatste keer ongsteld geworden aangezien ik de pil nu moest doorslikken.

 

 

 

In de tijd dat ik aan de pil was hebben we een uitnodiging gekregen voor de info-avond en ongeveer 2 weken daarna de brief met de uitnodiging voor 23mei om 12.00. Dan is het laatste gesprek voor de behandeling en krijg ik nog een inwendige echo, en ga ik het spuiten en dergelijke leren. Vind het nu toch wel allemaal spannend worden.

 

 

 

Dit is al over een week. Zie op tegen het spuiten ondanks dat ik Doktersassistente ben ben ik echt een watje wat spuiten en onderzoeken betreft. Ben dan ook best wel bang voor alles wat gaat komen en hoop dat ik mezelf durf te spuiten.

 

 

 

Nou ondertussen heb ik het verhaal zo ver geloof ik wel verteld en moet ik maar eens afronden anders krijgen jullie vierkante ogen van het lezen op de pc. :tongue1:.

 

 

 

Groetjes

  • Replies 282
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Posted

hallo cindy!

 

 

 

Ik zag ook op tegen de prikken maar dat valt echt ontzettend mee. ben nu voor dag 16 aan de deca en de 4de dag spuiten met puregon.

 

 

 

Ik krijg van de puregon spuiten trouwens wel wat bloeduitstortingen maar dat heb ik er zeker voor over als wij over een tijdje een mooi kindje in ons armen kunnen sluiten!

 

Ik heb as maandag mijn 2de fm meting en dat is dan ook de laatste dag spuiten.

 

Het gaat echt heel erg snel allemaal.

 

 

 

Ik zou wel blij zijn als de punctie voorbij is.. daar zie ik wel tegen op.

 

 

 

heel veel suc6 met alles!

 

 

 

Liefs

 

Desiree

Posted

Hoi Dees, Ja dat spuiten zal dan hopelijk ook wel meevallen maar inderdaad die punctie dat lijkt me het ergste van alles. Maar ja gelukkig krijg ik en een goede pijnstiller en een slaaptabletje dus hoop dat ik daar heel goed op reageer en bijna niets voel.

 

 

 

Veel sterkte maandag.

 

 

 

Liefs Cindy

Posted

hoi Cindy

 

Ik zie dat jullie ook onder behandeling zijn in maastricht.Jullie hebben 23 mei het gesprek en wij op 27 mei. Misschien zien we elkaar nog een keer in maastricht. Heel veel succes met alles

 

groetjes annemie

Posted

Hihhihi, jij bent ook een mooie, Cindy! Bij je man die spuiten er zo in jassen en bij jezelf twijfels hebben! Je kan het vast heel goed!

 

 

 

Lekker dat het dicht bij komt. En ja, die punctie is spannend! Maar ja, het moet... anders gaat het zeker geen kindje van jullie 2en worden!

 

Heel veel succes, en klets hier maar lekker van je af!!!

 

 

 

Groetjesssssssssssss

Posted

Jeetje wat een verhaal. Welkom hier op dit forum. Ik hoop dat je droom uit mag komen en dat je hier steun en informatie zal vinden.

 

 

 

Groetjes,

 

 

 

Yvonne

Posted

Dank jullie wel voor de leuke reacties, fijn dat ik eindelijk iets gevonden heb, dat mensen me goed begrijpen en weten waar ik over praat.

 

 

 

@Hildever: Mijn man moest al lachen en vond dat je helemaal gelijk had. hihi

 

 

 

@ Annemie: Leuk dan lopen we samen op is dit voor jou ook de allereerste keer?

 

 

 

Groetjes Cindy

Guest Amanda
Posted

Ik wist niet dat daar injecties voor bestonden, om zaadcellen te krijgen?

 

Wat heeft je man dan precies?

 

Hij maakt dus wel zaadcellen aan..?

 

 

 

Als ik te veel vraag moet je het zeggen...

 

 

 

Wij zijn ook onder behandeling geweest in maastricht.

 

Hoe vinden jullie het?

 

Krijg je voor de punctie een slaaptabletje? Dat heb ik niet gehad. Ik kreeg een spuit (ja waarom niet..) in mijn bil.

 

 

 

 

 

Veel succes!

Posted
Ik wist niet dat daar injecties voor bestonden, om zaadcellen te krijgen?

 

Wat heeft je man dan precies?

 

Hij maakt dus wel zaadcellen aan..?

 

 

 

Als ik te veel vraag moet je het zeggen...

 

 

 

Wij zijn ook onder behandeling geweest in maastricht.

 

Hoe vinden jullie het?

 

Krijg je voor de punctie een slaaptabletje? Dat heb ik niet gehad. Ik kreeg een spuit (ja waarom niet..) in mijn bil.

 

 

 

 

 

Veel succes!

 

 

 

Hoi Amanda,

 

 

 

Mijn man heeft een stoornis aan de hypofyse en aan de schildklier en daarom maakt hij zelf geen testosteron aan het mannelijk groei-hormoon. Hier moet hij al zijn hele leven voor spuiten iedere dag in zijn been en 1 keer per 2 weken in de bil en ook nog een hoop tabletjes met hormonen en 1tje voor de schildklier. Door deze medicijnen kan hij goed functioneren, als hij deze niet zou hebben gehad zou hij maar 1,40m lang zijn geweest (nu 1,80m) en zou zijn motoriek en dergelijke niet goed zijn. Ik merk ook als hij zijn medicijnen niet optijd heeft gehad dat hij erg lastig is en dat hij niets kan hebben (net als vrouwen in de menstruatie hihi).

 

Door deze medicijnen maakte hij al nooit zaadcellen aan die medicijnen werkten dat tegen. (lekker handig, NOT)

 

 

 

Om dus wel zaadcellen te krijgen heeft hij andere spuiten gekregen waardoor het lichaam zelf testeron ging aanmaken en het niet meer in het medicijn zat, en hierdoor zou het lichaam dan ook zaadcellen moeten gaan aanmaken. Aangezien dit niet altijd het geval is omdat die fabriek zeg maar nooit gewerkt heeft was dit alleen al spannend of dit al zou lukken anders zou ons verhaaltje daar al ophouden namelijk, zonder zaadjes geen bevruchtig. GELUKKIG is dit dus na een tijdje wel gelukt. JIPPIE.

 

 

 

Wij vinden het in Maastricht ook super, tja en wat ze zeggen van de bereikbaarheid dat weet ik niet want ik heb eigenlijk pas 1 keer gebeld en toen ik ze gewoon aan de telefoon maar toen ben ik doorverbonden. Dus tot nu toe is alles fijn geregeld ook de informatie-avond vond ik erg fijn, alleen schrokken wij wel van de slagingskansen, we hadden niet gedacht dat die zo laag waren. Ben dan ook flink bezig met afvallen om dat beetje kans wat je dan meer hebt ook nog mee te pikken.

 

 

 

Tja en of het tabletje is (dat dacht ik en hoopte ik) het kan ook zijn dat een spuit is dat hoor ik dan wel. Ik heb liever die spuit dan helemaal niets want ik bent echt bang voor die punctie. (ben misschien een beetje een aansteller).

 

 

 

Hielp bij jou die slaapspuit en pijnstilling voldoende? Ik hoop het wel dat ik er flink op reageer en dat ik helemaal van de wereld ben, het liefste ging ik gewoon onder narcose, maar ja dat gaat natuurlijk niet.

 

 

 

Oh ja, je vraagt niet teveel hoor, voor ons is niets een geheim wat dat aan gaat, de mensen mogen gerust weten wat we meemaken, onze familie weet het dan ook bijna allemaal en ik ben ook blogs aan het plaatsen op Hyves. Dan weten de mensen ook waarom ik wel of niet eens een goede of slechte bui heb.(Maar dit is natuurlijk ieder voor zich de een vind het fijn de ander niet)

 

 

 

Nou ik zie het is weer een heel verhaal. Ik ga dus even afronden.

 

 

 

Nog een fijne zondag.

 

 

 

Groetjes Cindy

Posted

He Cindy,

 

 

 

Net je verhaal gelezen. Goh, nooit geweten dat er zoiets bestond als wat jouw man heeft. Maar super dat er middelen zijn die zijn 'zaadfabriek' hebben opgestart ;-) Toch wel weer wonderlijk allemaal, wat er mogelijk is.

 

 

 

haha, ben het met Hilde eens wat de dikke knipoog betreft van het spuiten. Lekker griezelen bij jezelf maar wel je man platprikken, hihihi.

 

 

 

Mijn vriend wilde het liefst mijn prikken zetten. Maar ik heb er toch voor gekozen het zelf te doen. De seconde dat je de naald laat vallen is even slikken (diep ademhalen!), maar ik heb er bijna niks van gevoeld. De naalden zijn zo dun. Gaat echt meevallen, zul je zien.

 

 

 

Heel veel succes de komende tijd!

 

 

 

:bye:

Posted

Hoi Mariek, dank je voor de leuke reactie, ben ook blij dat er zoiets bestaat.

 

 

 

Ach ik denk wel eens mijn man spuit al vanaf zijn 8 ste die is het ondertussen gewend(leuk is anders natuurlijk) Maar bij mij daarentegen, ik heb nog nooit in het ziekenhuis gelegen of echt ziek bij de dokter geweest, ik heb eigenlijk alleen maar bloed geprikt tot nu toe en daar ben ik de eerste keer bij van mijn stokkie afgegaan. hihi. Jezelf spuiten is natuurlijk nooit leuk maar als jullie zeggen dat het meevalt vind ik wel een geruststellend idee en mijn man is al blij dat er mensen zijn die ook aan hem denken haha.

 

En die mij hier natuurlijk in steunen en me kunnen zeggen hoe het is.

 

 

 

Misschien komen wij straks nog wel samen op de wachtbank terecht. Je weet maar nooit.

 

 

 

Vind het nu trouwens wel spannend worden hoor, vrijdag het gesprek, komt steeds dichterbij, ben benieuwd wanneer ik mag beginnen.

 

 

 

Groetjes

Posted

Hallo, ben ik weer, heb gisteren toch wel een klein dipje gehad, door alle spanningen en dan komt alles samen en dan heb je het even niet meer.

 

 

 

Herkennen jullie misschien ook dat jullie getwijfeld hebben op het laatste moment?

 

 

 

Ik had dat gisteren toch wel hoor. Vragen wat dan in je op komen.

 

- Kan ik het wel aan?

 

- Wil ik dit allemaal wel?

 

- Tja ik wil wel een kindje maar eigenlijk de behandeling niet, toch doorgaan? heb ik het ervoor over?

 

 

 

Allemaal dat soort vragen. Maar ja mijn man had gisteren dus ook nog nachtdienst dus dan ben je de hele avond alleen en heb je geen aanspraak (ja van mijn hondje maar die praat niet terug helaas). Dus dan heb ik veel te veel tijd om na te denken en dan begint het piekeren.

 

 

 

Och ja heb besloten dat ik me niet aan moet stellen en het niet op een andere manier kan en ik wel erdoorheen zal moeten om een kindje te krijgen en dat wil ik toch wel echt graag. Maar ja spannend blijft het toch en dit alles komt natuurlijk ook omdat het nu toch echt begint.

 

Eerst was het nog over 2 jaar, toen een jaar, maar dit duurde nog lang, nu zijn het nog maar een paar dagen en dan is het al zover.

 

 

 

Ik geloof ik heb weer een heel verhaal. Jullie zullen me wel een zeurder vinden ondertussen, maar hier kan ik tenminste van me af schrijven en dat is makkelijk dan praten erover. Hoewel ik dat natuurlijk ook wel doe.

 

 

 

Groetjes Cindy

Posted

Joh, Cindy, het is gewoon hartstikke spannend. Logisch dat je er over nadenkt. En iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om.

 

Ik ben een kop-in-het-zand-steker... ik begin gewoon en zie wel waar het schip strand. Ik hoor wel veel, maar laat dat dan ook wel weer langs me heen gaan.

 

Succes!!!

 

Groetjessssssssssssssssssssss

Posted

Hoi Cindy

 

 

 

Ik begrijp wat je voelt en ik ben nog niet eens zo dicht bij. Ik krijg er de kriebels als ik me bedenk dat ik MEZELF moet gaan spuiten.

 

 

 

Mijn hubbie heeft geen zaadleiders! We zitten ongeveer in hetzelfde schuitje. Je leest van alles en je hoort van alles. Je moet sterk zijn en je relatie zeker ook. Noudoe het maar eens! Niemand die je snapt (behalve de geweldige meiden hier op de site) en maar vrolijk zijn.

 

Ik kan je vertellen dat gaat niet lukken. Het zijn moeilijke tijden je gaat twijfelen en dat is logies, dat doe ik ook, maar je krijgt er zo iets moois voor terug en daar doen we het allemaal voor

 

 

 

Nou heel veel succes

Posted

Hoi Cassandra, Ja het is inderdaad zoals je zegt, maar je moet er wat voor over hebben, ondertussen ben ik al een stuk rustiger, ik denk dat maandag even alle tress en ophoping eruit moest.

 

 

 

ben ook blij als het vrijdag is en dat is het snel gelukkig. En ben benieuwd wat ik te horen krijg en wanneer ik kan gaan spuiten. (ik denk dat als iedereen zegt dat het meevalt, dat ook wel zo zal zijn) Heb me er bij neergelegd en heb nu zoiets van ik laat het maar over me heen komen, wat moet je anders. Ach en als ik ergens mee zit dan kan ik heerlijk hier mijn ei kwijt en dat vind ik en ook mijn man fijn, dat jullie het allemaal begrijpen.

 

 

 

Ik zou zo zeggen jij ook succes met het hele verhaal en we houden elkaar wel bij.

 

 

 

Hoe oud ben je eigenlijk en wist je het al lang van je man of is het pas kort?

 

 

 

Groetjes Cindy

Posted

Hoi Cindy,

 

 

 

Ik kan je geruststellen. Ik was voor mijn behandeling ook heel gespannen, maar wanneer je er eenmaal in zit dan is dat toch anders. Natuurlijk is het spuiten niet echt leuk en mijn punctie was zeer zeker geen pretje. Maar als dat achter de rug is en je hebt bevruchtingen en je weet dat er een teruggeplaatst gaat worden dan is dat al helemaal de moeite waard. Ik weet ook dat de kans groot is dat het de eerste keer niet lukt maar ik ben zoveel dichterbij een zwangerschap dan tevoren.

 

 

 

Ga er gewoon voor want je leeft maar 1 keer en je moet alle kansen die je kan grijpen aannemen.

 

 

 

Liefs,

 

 

 

Yvonne

Posted

Hallo allemaal, ( 23 mei 2008 )

 

 

 

Daar ben ik dan, vanmiddag in het ziekenhuis geweest. We waren om 12.00uur meteen aan de beurt. Het was goed gegaan. Eerst over mijn gewicht gehad, ik moet voor de behandeling 88 kilo wegen anders gaat het niet door, nou zo een probleem is dat gelukkig niet want ik woog daar 89,4 kilo (jippie) Nog 2 kilo in 4 weken tijd dat moet wel lukken denk ik zo.

 

 

 

Daarna een paar vraagjes over en heer tussen de IVF-arts en ons. Of we alles begrepen hadden. En toen een inwendige echo gemaakt van mijn eierstokken en baarmoeder gelukkig geen afwijkingen en alles zag er goed uit. Toch wel een opluchting want je weet maar nooit. Ondertussen was het half 1 en moesten we tot 13.00uur wachten tot we aan de beurt waren bij de verpleegkundige voor verdere uitleg en instructie en natuurlijk ook de planning van wanneer wij aan de beurt zijn.

 

 

 

Toen was het eindelijk zover ze waren terug uit pauze, heel gesprek weer over het gewicht, hoe kan het ook anders. En toen de planning afgesproken.

 

- 31mei beginnen met de laatste pilstrip.

 

- 18 juni moet ik beginnen met mijn spuitjes iedere dag 1 in de buik onder de navel.

 

- 21 juni stoppen met de pil.

 

- 30 juni om 11.00 uur de uitgangsecho.

 

 

 

Als het dan allemaal gaat zoals gepland dan is in week 26 de punctie en terugplaatsing en weet ik 2 weken later of we zwanger zijn. Laten we het hopen.

 

 

 

Als alles goed gaat gaan we trouwens nu ook weer Luc (mijn man) om de drie dagen spuiten en dan gaan ze proberen om de bevruchting van de eicel met een 'verse' zaadcel te doen ipv een ingevroren zaadcel mocht het niet lukken dan kan het nog altijd ontdooit worden en op die manier worden gedaan. We zijn wel blij met dit bericht dat ze het willen proberen want dan is de slagingskans gelukkig een stukje groter.

 

 

 

Ik ben nu dus gelukkig een beetje opgelucht ik weet nu waar ik aan toen ben en wanneer we gaan beginnen en dat is al heel wat, de volgende stap is al snel genoeg, nu lekker verder gaan met gezond eten en dan zorgen dat minimaal die 2 kilo nog eraf gaan, maar dat moet wel lukken.

 

 

 

Groetjes Cindy

Posted

:sunny:

Hoi Cindy,

 

 

 

Ik kan je geruststellen. Ik was voor mijn behandeling ook heel gespannen, maar wanneer je er eenmaal in zit dan is dat toch anders. Natuurlijk is het spuiten niet echt leuk en mijn punctie was zeer zeker geen pretje. Maar als dat achter de rug is en je hebt bevruchtingen en je weet dat er een teruggeplaatst gaat worden dan is dat al helemaal de moeite waard. Ik weet ook dat de kans groot is dat het de eerste keer niet lukt maar ik ben zoveel dichterbij een zwangerschap dan tevoren.

 

 

 

Ga er gewoon voor want je leeft maar 1 keer en je moet alle kansen die je kan grijpen aannemen.

 

 

 

Liefs,

 

 

 

Yvonne

 

 

 

Hoi Yvonne,

 

 

 

Nu ik in het ziekenhuis ben geweest ben ik weer helemaal rustig, ik weet wanneer het gaat beginnen en dat scheelt voor mij al een stuk. Nu even de stopweek en dan beginnen met mijn laatste strip. joeppie.

 

 

 

Dank je wel voor je begrip en fijn dat jullie zo meeleven.

 

 

 

Liefs Cindy:sunny:

Guest Amanda
Posted

hoi Cindy,

 

 

 

Jij ging toch in maastricht hé?

 

Welke arts heb je? (gewoon nieuwsgierig..)

 

 

 

Veel succes!!

Posted

Lekker vooruitzicht, he, Cindy? Dat er wat gaat gebeuren!

 

Dus je man spuit ook nog solidair met je mee in de aanloopweken! Heb jij effe mazzel... hihihihi!

 

Succes!!!!

 

 

 

Groetjesssssssssssss

Posted
hoi Cindy,

 

 

 

Jij ging toch in maastricht hé?

 

Welke arts heb je? (gewoon nieuwsgierig..)

 

 

 

Veel succes!!

 

 

 

Hoi Amanda Vrijdag Huntjenswerf of zoiets, maar die doet geen punctie of terugplaatsing dus krijg dan iemand anders.

 

 

 

Vond het wel naar om te horen dat ik 88 kilo moest wegen en het anders niet doorging. Dat had Dr. Dunselman (Gyn) niet zo duidelijk tegen ons gezegd. en die IVF-arts, zei dat als eerste tegen ons, dus dat was even balen.

 

 

 

Liefs Cindy

Posted

Hoi Hilde, ja inderdaad, ik ben ook rustig nu omdat ik weet wat ons te wachten staat en wanneer. En inderdaad mijn man spuit lekker met me mee. hihi.

 

 

 

Groetjes

Posted

Hoi hoi, Gisteren de hele zak met medicijnen opgehaald, 1 laatje in de koelkast is nu gevuld, ze hebben me alleen de spuiten en naalden voor de puregon vergeten, maar ja dan neem ik die van het werk mee.

 

 

 

Schrok alleen van de naald van de deca, dacht dat dat zo een klein naaldje zou zijn als bij een insulinespuit want die zijn echt klein. Maar ja we zullen wel zien. Mijn man durft me in ieder geval niet te spuiten dat zij hij al, dus ik moet het echt zelf doen. Kan slachts iedere dag naar de Huisarts gaan.

 

 

 

Nou tot de volgende keer weer, morgen al starten met de pil en dan nog 2,5 week. Wat gaat de tijd snel.

 

 

 

Groetjes Cindy

Posted

He Cindy,

 

Veel meds, he! Alsof je zelf een apotheek bent, haha.

 

 

 

Niet te druk maken over de spuiten, hoor... je zult zien dat het allemaal erg mee gaat vallen. De naald is super scherp, 'valt' alsware zo door de huid heen, voel je amper wat van. Even diep inademen en laten vallen maar!

 

 

 

Dus morgen gaat het echt beginnen voor je! Heel veel succes. Houd ons op de hoogte!

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.




  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use