Blauwe navel

[Mari]

Tijdens mijn punctie van afgelopen zaterdag is een bloedvaatje geraakt waardoor ik een bloeding had. Ik heb erg veel napijn gehad en vandaag was eigenlijk de eerste dag dat ik redelijk zonder pijn kon lopen. Alleen in mijn onderbuik zo onder mijn navel doet het af en toe nog zeer.

 

Nou heb ik vroeger een navelbreukje gehad en ik kan er niet tegen als er in mijn navel geprikt wordt. Dan krijg ik altijd een steek in mijn buik.

 

Daar lijkt de pijn eigenlijk wel een beetje op. Zojuist heb ik ontdekt waarom. En ik weet meteen waar het bloed dat door de bloeding vrij kwam in mijn buik (volgens de dokter te vergelijken met een blauwe plek)

 

 

 

Mijn navel is zowat zwart en direct daaronder zit op mijn buik een blauwe plek!!

 

 

 

Heeft iemand dat ook gehad??

 

 

 

Een toch wel wat verbaasde Mari

[hildever]

Ik niet... Ik zou volgens mij de arts bellen.

 

Groetjessssssssssssss

[Lisl]

Hoi Mari,

 

 

 

Ik heb geen blauwe plek op mijn buik, maar wel heel erg veel pijn tijdens en na de punctie. Ik kan vandaag pas weer een beetje rechtop staan en pijnvrij lopen gaat nog niet. Best raar, want iedereen lijkt vrij pijnloos door de punctie heen te komen. Het prikken voelde ik ook wel, maar dat was niet het probleem. Ben zo benieuwd wat het kan zijn! Over het algemeen is mijn pijngrens niet zo laag... Als je meer weet hoor ik het graag.

 

 

 

Heel veel sterkte en ik hoop dat het ergens goed voor is! Ik duim voor een goed resultaat!

[Mari]

Mwaa.... ik denk dat de dokter bellen niet nodig is. Sinds vanmorgen heb ik eigenlijk helemaal geen pijn meer, ook niet onder mijn navel. Alsof de druk eraf is omdat het bloed een "uitweg" heeft gevonden. 't Is nog niet weg natuurlijk maar 't zit niet meer in de weg bij mijn ingewanden.

 

En de plek wordt ook al lichter, is een beetje aan het uitlopen zoals dat gaat met een blauwe plek.

 

Maandag moet ik naar het ziekenhuis bellen om verslag te doen over de punctie en terugplaatsing. (Die was in Nijmegen terwijl ik in Ede loop)

 

Dan zal ik het wel melden. Maar eigenlijk meer omdat ik me afvraag of die navelbreuk van vroeger nog op zou kunnen spelen als ik hopelijk eventueel zwanger zou zijn en mijn buik gaat groeien... :glasses1:

[Mari]

Hoi Lisl,

 

 

 

We zaten kennelijk tegelijk te typen want toen ik aan mijn vorige bericht begon stond die van jou er nog niet.

 

 

 

Ik heb ook erg veel pijn gehad.

 

De eerste poging had ik maar 3 follikels, mijn linkereierstok deed helemaal niet meer en de punctie was zo voorbij. Ik vond het zeker niet prettig maar het was gewoon snel over. Ik had wel een beetje napijn maar zeker niet meer dan dat ik heb op de ergste dag van mijn menstruatie. De dag er na kon ik ook gewoon weer alles, ik was alleen een beetje warrig of suffig, hoe je het noemen wilt.

 

 

 

Deze tweede keer had ik zeker 9 follikels. 6 rechts en 3 links. Omdat er aan de linkerkant ook een grote cyste zit is de arts bij de punctie begonnen met rechts. "Eerst de follikels die het makkelijkst te bereiken zijn, dan hebben we die vast binnen".

 

Ze had 7 follikels aangeprikt, dacht ze, maar 1 bleek ook een cyste te zijn.

 

De eerste 3 a 4 waren nog goed te doen maar daarna ging het behoorlijk zeer doen.

 

Toen ze me op adem wilde laten komen voor de linkerkant bleek er een bloedvaatje geraakt te zijn en toen durfde ze niet meer verder te gaan.

 

Ze had me al gewaarschuwd dat die bloeding een soort van blauwe plek op zou leveren in mijn buik. En een blauwe plek kan pijn doen.

 

Ik moest nog wat langer blijven liggen omdat ze even goed in de gaten wilden houden wat er met die bloeding gebeurde.

 

De vorige keer liep ik gewoon naar het kamertje waar ik kon rusten. Nu werd ik er op een bed heengereden, het knijpertje voor de hartcontrole bleef op mijn vinger en er werd bloed geprikt om de hbwaarde te controleren. Best wel spannend dus. Ik voelde me eigenlijk niet eens zo heel beroerd, had alleen wel veel pijn in mijn buik. De pijn van de punctie bleef langer hangen.

 

 

 

Toen ik zaterdag thuis kwam wilde ik lekker op de bank gaan liggen. Maar dat ging dus niet door. Ik kon op geen enkele mogelijkheid liggen want dan gingen mijn spieren, met name aan de rechterkant van mijn romp en in mijn buik helemaal verkrampen. Ik ben er zelfs nog voor terug geweest naar het ziekenhuis waar ze nog even gecheckt hebben of er niet meer aan de hand was. Dat was gelukkig niet zo.

 

Maar tijdens die punctie lig je natuurlijk niet erg comfortabel en bovendien ben je gespannen, zeker als het pijn doet.

 

Dat heeft dus behoorlijke nawerking gehad. Ik had pijn in de spieren van mijn buik, tot aan die tussen m'n ribben. Ook m'n rechterarm deed een beetje zeer, daar had het infuus in gezeten en die arm heb ik dus ook niet echt ontspannen gehouden. Gelukkig kon ik bij het slapen gaan zaterdag wel een houding vinden in bed en de volgende ochtend was die kramp waardoor ik niet kon liggen weg. Alleen nog erge spierpijn in mijn buik tot m'n ribben.

 

 

 

Dinsdag had ik de terugplaatsing in Nijmegen. De vorige keer had ik die dag al helemaal nergens meer last van. Nu dus nog wel.

 

We wilden na de terugplaatsing nog even gezellig de stad in maar dat bleek al snel een vergissing. Zodra ik ging lopen ging mijn buik weer heel zeer doen, met name de spieren. Dus duidelijk niet iets als kramp zoals bij ongi ofzo.

 

We zijn dus maar naar huis gegaan want ontspannen liggen op bed hielp het beste.

 

Woensdag ben ik ook nog thuis gebleven van mijn werk om vooral lekker niet te lopen, af en toe even goed ontspannen liggen op de bank etc.

 

Donderdagochtend was de ergste pijn wel weg. Ik zou nog niet de vierdaagse gelopen hebben maar ik ben wel weer naar mijn werk gegaan. Daar heb ik gewoon heel rustig aangedaan. Ik zit achter de pc dus dat is goed te doen.

 

 

 

Gisteravond had ik eigenlijk alleen nog die pijn in mijn onderbuik, onder mijn navel. Ik twijfelde zelfs even over een blaasontsteking. Toen zag ik dus die blauwe plek.

 

Vandaag is de pijn pas helemaal over. Dat is dus bijna een week later.

 

 

 

De bloeding heeft bij mij natuurlijk een rol gespeeld, maar ik weet dat de spierpijn ook niet een onbekend verschijnsel is. Die staat op zich los van de bloeding. Die komt puur door de spanning tijdens de punctie.

 

 

 

Het is een heel verhaal maar misschien wel goed om te lezen dat dus niet iedereen er pijnloos doorheen komt. Dat kan misschien wat geruststellend zijn.

 

Dus Lisl, napijn is niet gek en kan langer duren. Maar als je je er zorgen over maakt kan je het best gewoon even je behandelend arts bellen denk ik. Dan weet je 't zeker.

 

En ik duim voor jou ook op het gewenste resultaat. Dan is de pijn het snelst weer vergeten!!

 

 

 

Sterkte!!

 

 

 

Mari

[Lisl]

Dankjewel voor je bericht. Poeh, wat een verhaal zeg. Is nog erger dan bij mij! Wel goed om te lezen dat het niet iedere keer zo is gegaan... Geeft weer hoop voor de volgende keer (al moet ik er natuurlijk vanuit gaan dat dat niet nodig is)

 

 

 

Bij mij deed het prikken zelf niet zo'n pijn. Ook als ze de naald niet gebruikte, maar dus alleen met de staaf mijn rechter eierstok aanraakte, ging ik al door de grond. Mijn linker eierstok is probleemloos leeg gehaald. Rechts heeft ze dus ook alleen de grootste (12 stuks) weg gehaald en de kleintjes laten zitten.

 

 

 

Ik denk meer aan een soort kneuzing van mijn rechter eierstok. Links kan ik ook gewoon op mijn buil drukken, maar echts kan ik nog niks hebben. Ik kon dus gelukkig wel op mijn linker zij liggen na de punctie. Wandelen en lang rechtop zitten hou ik nu nog niet vol, maar als ik plat lig gaat het goed.

 

 

 

Ik heb wel 8 emmies, dus ik vind het nu al draaglijker, ha, ha.

 

 

 

Sterkte!

[Mari]

Kijk 8 emmies!! Dat is nog eens een mooi aantal! En als er dan ook nog een paar bij zitten die evt ingevroren kunnen worden dan is het helemaal mooi.

 

Dan heb je er vast een paar als je over een paar jaar nog een broertje of zusje bij wilt. Want eh.... deze poging gaat gewoon lukken dacht ik zo!

 

 

 

Groetjes, Mari

[Yvonne1]

Bij mij deed het ook heel veel pijn en ik heb ook een aantal dagen veel last gehad. Dus ik ook niet pijnloos hoor!

 

 

 

Groetjes,

 

 

 

Yvonne

[Mari]

Nou, 'k heb vandaag gebeld volgens afspraak en ik noemde m'n blauwe navel maar het schijnt niet zo vreemd te zijn. De assistente viel niet eens van haar stoel van verbazing. Alsof iedereen gewoon met een tijdelijke regenboog navel rondloopt. :icon_biggrin:

 

 

 

Ze zei: O ja, dan is de bloeding natuurlijk naar het oppervlak gekomen.

 

Precies wat ik al dacht dus.

 

 

 

Dan ga ik nu maar eens even denken dat ik zwanger ben!!

 

Wie weet, misschien helpt het.....:glasses1:

[Lisl]

Denk voor mij gelijk ook even, ha, ha!

 

 

 

Gelukkig dat het dat was en dat de bloeding dan toevallig bij je navel zat. Blauw al weggetrokken? Sterkte nog even op het wachtbankje.

[Mari]

Nou ik denk dat die bloeding zo'n beetje m'n buik door gereisd op zoek naar een plekje waar het rustig kon wachten tot het weggewerkt werd en zo is het dus bij mijn navel terecht gekomen. Daar zit geen vet dat het tegen kan houden :toothy2:

 

 

 

Het is nu vanaf mijn navel naar onder aan het zakken, zoals dat gaat met blauwe plekken. Ach ja, de één laat zijn navel piercen, de ander maakt er een mooie tatoeage omheen en ik versier hem ff tijdelijk.:icon_biggrin:

 

 

 

Ik denk dat gewoon iedereen op wachtbankje zit of komt te zitten zwanger is, oké?!?!