Hoe gaat het met Charlotte enzo...

[niki]

Hier een nieuw topic over Charlotte. Na mijn MMM-dagboek, en daarna gelukkig: Niki is zwanger, wil ik hier graag in schrijven hoe het met mijn dochtertje en haar moeder en de rest gaat.

 

Alle nieuwe dingen, alle ervaringen, voor zover tijd.... Zo kan ik op één plek mijn schrijfsels kwijt. Ik hoop dat jullie meelezen en reageren, lijkt me gezellig. Ik hoop ook dat als je nog bezig bent met het MMM-gedoe, je toch een beetje tegen mijn verhalen kan, en de hoop blijft vasthouden dat het jou ook hopelijk gaat lukken. Ik hoop met jullie mee.

 

 

 

groetjes, niki

[niki]

Pff onze kleine meid is al bijna weer 2 weken oud. Wat gaat het snel! De 1e week was een droom, met de kraamzorg, met Charlotte die het fantastisch deed, Hub fulltime thuis, ik was er redelijk aan toe, heerlijk!!!

 

Maar daarna begon al snel weer het 'echte' leven. De kraamzorg ging weg. Hub moest weer aan het werk en Charlotte kreeg iedere dag overdag van darmkrampen. En ik, nog half brak, was mama. Succes ermee, doe je best, je kan het...

 

 

 

Hmmm. Zwaar!!!!! Gebroken nachten, en een meisje wat huilt en waar je de pijn in haar darmpjes bijna van voelt. Vreselijk. Dus na 3 dagen alleen thuis, maar weer meer hulp ingeschakeld, zodat ik tenminste 's middags een uurtje kon rusten. En dat helpt. En vandaag, ging het wonder boven wonder, weer heel goed met haar buikie. Heerlijk is het dan weer.

 

Het blijft natuurlijk heerlijk, begrijp me niet verkeerd. Maar als je zo brak en moe bent en alleen thuis, en je kan nog niet zo veel, dan overschaduwt dat soms je grote geluk vooral na zo'n heerlijke tijd. Hub hoeft deze week gelukkig nog maar 1 dag te werken. En daarna 5 dagen vrij. En komende week, maar 2 dagen werken en de week daarna maar 1 dag werken. Heerlijk. Want samen is het veeeeeeeeel fijner, vooral als ze krampjes heeft. Dan kan je elkaar afwisselen qua zorgen voor haar, en af en toe even ademhalen.

 

Daarnaast ben ik als pasgeworden moeder een enorm watje. Ik kan niet tegen haar huilen. Vind het vreselijk. Gelukkig maar. Ik hang ook de theorie aan dat huilen niet voor niets is, dus knuffelen/helpen mag. En dat doe ik dus ook. Maar dat huilen raakt me enorm. Zal ook wel deels de hormonen zijn enzo. En ook die enorme band die al met haar voel.

 

Wat zo ontzettend HEERLIJK is, is met haar knuffelen! En daar houdt ze enorm van! En ik ook. Heerlijk, zo gezichtje bij gezicht, en bijna in elkaar kruipen. Wat een knusheid!! En wat een geluk!! Ik hoop dat jullie dat allemaal mogen meemaken/of hebben meegemaakt!

 

 

 

Afgelopen zaterdag zijn we voor het eerst met de kinderwagen naar buiten geweest. Naar de AH... Ook zo ontzettend leuk! Ik liep te stralen van oor tot oor... Kwam een meisje van de zwangerschapsyoga tegen, die nog moest bevallen. Oeps, dacht ik, jij moet nog... Ik ben wel even blij dat ik dat even niet meer hoef te doen... Al doe ik het graag nog een keer... Maar even wachten nog maar. Eerst verder genieten, tussen de krampen door, van deze heerlijk knuffelkont. En iedere dag weer leren van elkaar, samen met hub.

 

doedoe, niki

[sofie]

Hi Niki, wat fijn om een beetje mee te lezen, niet alleen de roze wolk maar ook de realiteit. Geniet jij maar heerlijk van het knuffelen hoor, daarvoor doen we het allemaal hé :)

[Mariek]

Wat straalt het geluk van het scherm af door jouw woorden!!! En wat ben ik lekker jaloers op je, dat je zo geniet van je meisje. Kan echt niet wachten totdat ons kleintje er ook is. Heerlijk lijkt me dat, dat knuffelen.

 

 

 

Kan me voorstellen dat als je alleen thuis bent, zo kort na zo'n heftige ervaring, dat dat niet altijd meevalt. Goed dat je hulp hebt ingeschakeld en dat je mannetje straks weer vaker thuis is. Lekker samen voor jullie kleine meid zorgen en genieten van een gezinnetje zijn!

 

 

 

liefs,

 

Mariek

[hildever]

Wauw, Niki,.... Klinkt goed en realistisch! Tja, heb wel dat mijn mannetje alle dagen thuis is, maar ja, hij heeft niet alle energie van de wereld en kan ook niet alles... dus komt er strakkies ook wel weer vlot veel op mij neer ben ik bang. Ach, het duurt allemaal wrs. nog wel effies!

 

Geniet van je meisje! Want het gaat zo snel, zeggen ze!!!

 

 

 

Groetjesssssssssssss

[niki]

Gek word ik ervan. Wat is normaal en wat is goed? Ok, wat is er aan de hand.... Charlotte heeft dus al meer dan een week nu behoorlijk last van darmkrampen. En dan heel raar vooral overdag, tot een uur of 16 of soms 21....

 

 

 

En dan komt het. Wat is er aan de hand.... Ik bedoel niemand persoonlijk van de site hoor..

 

- Advies 1. LLL-dame. Niets aan de hand. Hoort erbij de darmen moeten opstarten. Heel normaal, kan een paar weken duren. Succes ermee, lekker bij je dragen en veel troosten.

 

- Advies 2. Lactatiedeskundige. Koemelk- en tarwe-allergie. Stoppen met dat eten/drinken. Ze kan er dus niet tegen en zo maak je haar door jouw voeding ziek.

 

- Advies 3. Lactatiedeskundige. Darmkrampen zijn ALTIJD een signaal dat er iets mis is. Niets opstartproblemen. DAt hebben kalfjes en poesjes ook niet. De natuur klopt en krampen horen daar dus niet bij. Wat het waarschijnlijk wel is en vaak niet herkend wordt: spruw. Ookal is het (nog) niet te zien (witte vlekken op tong/wangen), duidelijke signalen zijn snel loslaten (klopt), vuistjes bij het drinken (klopt), darmkrampen agv teveel lucht bij het drinken. Behandelen met schimmelcreme en druppels. (Mijn huisarts is het hier natuurlijk niet mee eens... Wil eerst symptomen zien... geeft gelukkig wel druppels, omdat ik het zo graag wil... Ergens voel ik aan mijn water dat dit het kan zijn, ik ben zelf namelijk nogal een schimmelgevoelig typje...)

 

 

 

Nu ben ik een wetenschapper in opleiding, en hou van bewijzen en onderbouwingen. Maar die zijn er dus bijna voor iedere theorie. Advies 2, valt daarom bij mij al snel af, alhoewel ik altijd erg op koemelk let, met mate dus. Maar iets meteen een allergie noemen, vind ik wat kort door de bocht.

 

 

 

Morgen komt de mevrouw van de 3e theorie, moeder van een kennis en lactatiedeskundige, langs. Kijken naar hoe ik voed, houdingen daarbij, of zij symptomen ziet, verdere uitzoekerij qua oorzaken.

 

 

 

Maar zoals zoveel in het leven en nu ook bij een pasgeboren baby, mijn baby, grote zwakke plek, is er geen De waarheid denk ik. Ik hoop wel dat we snel vinden wat er werkt! Want die kleine meid zo zien kronkelen vind ik nog steeds vreselijk. En stoppen met de borstvoeding lijkt me ook nog geen goed plan. Wordt vervolgd!

 

 

 

groetjes, niki

[Guest Amanda]

Hé Nikki,

 

 

 

Moeilijk hé, om je kindje zo te zien, huilend, en haar niet kunnen helpen...

 

Ik herken, en voel, het meteen weer.....

 

Ik vond het ook afschuwelijk.

 

 

 

Weet wel, dat babys darmpjes heel erg moeten wennen, aan melk, maar vaak ook nog niet helemaal onwikkeld zijn. Dat duurt ongeveer een maand of 4.

 

Daarom hebben ze ook tot een maand of 4 last van de krampjes.

 

 

 

Ik weet het, vier maanden is nog lang....

 

 

 

Weet je zeker dat het darmkrampjes zijn?

 

Omdat ze het niet na elke voeding heeft.

 

Babys hebben ook vaak een huiluurtje, het heet uurtje, maar is dan tussen 2 voedingen. (dus van voeding tot voeding kan..)

 

 

 

Probeer je gevoel te volgen, theorieën en adviezen zijn er genoeg maar jij en charlotte moeten zich prettig voelen.

 

Mij zeiden ze op het cb, laat maar huilen, hij stop wel... niet dus, Len huilde van sochtends 9 tot savonds 12 uur...

 

Achteraf heb ik spijt dat ik geluisterd heb naar alle goed bedoelde adviezen... nu denk ik, had ik hem niet zo laten huilen, maar lekker bij me gepakt..

 

Gelukkig heb ik niet lang geluisterd en op een gegeven moment mijn gevoel gevolgd. En dan krijg je zelf meer rust, maar je kindje ook.

[Guest estrhalita]

Aach Niki ik ken het. Ik heb geen tijd om mijn eigen topic bij te houden. Heb natuurlijk Robbie rond huppelen en dan Jens erbij. Ik ben ook ten einde raad. Jens wil 's nachts niet in zijn eigen bedje slapen. Alleen maar bij mij of Jan. En ja wij hebben een waterbed dus niet echt ideaal en het is niet verantwoord om in slaap te vallen met de kleine bij je, op je of naast je. Eerst kwam het door de buikkrampen, maar vannacht had hij geen of heel weinig krampjes en elke keer na 5 min werd hij wakker en huilen als een gek. Tot half 4 met hem gelopen toen heeft Jan hem maar bij hem genomen en is wakker gebleven. En dan Jan die zegt dat ik overdag mijn rust moet nemen en moet slapen. Ja dat werkt natuurlijk niet echt. Mijn moeder is hier wel, maar ik kan toch moeilijk vragen of zij de hele dag voor 2 kids wil zorgen zodat ik kan rusten. De een zegt dat ik Jens verwen door hem de hele tijd in mijn armen te nemen, de ander zegt dat je dat makkelijk kan doen. Aggggrrr ik weet het ook niet meer en dit is toch mijn 2de he. Het leven van een moeder gaat niet over roosjes zeggen we dan maar.

[diana79]

Jeetje meiden,

 

 

 

Ik zit jullie verhalen echt met tranen in mijn ogen te lezen!

 

Wat een gedoe allemaal! En zo zielig voor die kleintjes.

 

Jamillah heeft 2 dagen een paar krampjes gehad en dat was het, dus ik kan jullie helaas geen wijze raad geven.

 

Heel veel succes en sterkte meiden, ik leef met jullie mee.

 

 

 

Liefs Diana

[Guest Amanda]

Esther, ooit over inbakeren gedacht?

 

Heb ik met Len gedaan, wij waren ook ten einde raad, hij huilde al 6 weken aan 1 stuk.

 

Toen was het over!!!!!

 

We hebben hem ingebakererd, mbv een verpleegkudige via het cb, en hij heeft 2 dagen geslapen!!!!!! Aan 1 stuk, wel voedingen gehad uiteraard.

 

Echt, ik raad het iedereen met een onrustig kindje aan.

 

Het is echt de moeite waard.

 

 

 

Als je vragen hebt, hoor ik het wel.

 

 

 

En verwennen??

 

Echt niet, een baby van een paar weekjes kun je niet verwennen. Die wil gewoon geborgenheid, veiligheid!!!!!!!!!!

 

Ik heb echt spijt dat ik toen ook veel te veel heb geluisterd naar goede adviezen, en pas na 6 weken huilen een oplossing had.

 

sterkte meiden!!!

[Guest estrhalita]

Robbie hebben wij ook ingebakerd en die heb ik met 3 maanden levensloos in zijn bed gevonden (een vorm van wiegendood). Gelukkig was ik nog net op tijd en in overleg met het ziekenhuis besloten hem nooit meer in te bakeren dus je snapt wel dat inbakeren geen optie voor ons is. Dit is natuurlijk het verhaal in het kort, want het is echt een lang verhaal, maar ik denk daar liever niet meer aan. Vannacht is het super gegaan. Om 23.30 in slaap gevallen tot vanmorgen 8.30 met 1 voeding tussen door dus perfect. Ach gewoon volhouden toch.

[Guest Amanda]

oooh wat eng !!!!

 

Nee, dan is het idd out of the question!!!!

 

 

 

Gelukkig gaat het nu beter, hopelijk houdt het aan!

 

 

 

Ik heb de site van robbie net gelezen, leuk!!!

 

2 heerlijke mannetjes heb je. En Robbie in dat mandje in de winkel, echt geweldig!!!

[niki]

Hé Diana, na al die toestanden is het fijn dat je zo'n rustige baby hebt! Geniet ze!

 

 

 

Ja Es, vreselijk als ze niet willen slapen 's nachts. Gelukkig heeft Charlotte het meestal alleen overdag. Heel vreemd, maar wel fijn. Wat misschien kan helpen is zo'n verplaatsbaar wiegje, die zet je dan tussen Hub en jou in in het waterbed. Ik heb zo'n wiegje, heel fijn. Nu staat hij al naast ons bed, scheelt weer ruimte. En dat 'pikt' ze ook.

 

En een T-shirt oid van jou als bedekking onder het hoofdje leggen, ruikt hij je toch nog! Maar misschien heb je dat allemaal al geprobeerd. En ik hang ook het principe aan dat je ze nog niet kunt verwennen. Pas als ze rond een half jaar zijn. Ze hebben gewoon heeeeeeeeeel veel geborgenheid nodig. Misschien helpt het om hem overdag in een draagdoek te dragen. Kan je toch nog heel veel doen. Dan heeft hij 's nacht misschien minder nabijheid-behoefte.

 

 

 

Jeetje Amanda, wat een hel moet dat geweest zijn van 1/2 9 tot 24 uur.... Hoe heb je het volgehouden????? Ja je moet wel, maar het snijdt je zo in je ziel, althans bij mij dat huilen. Gelukkig is die fase bij jou nu voorbij, maar zwaar hoor. HOe ik denk dat het darmkrampjes zijn. Dan trekt ze helemaal krom en trapt met haar beentjes. Heel zielig....

 

 

 

Hoe gaat het nu? Die mevrouw van advies 3 is geweest. Heeft alles met ons doorgenomen. Borstvoedingshoudingen nog eens aangepast. Charlotte heeft spruw heeft ze geconstateerd. Ik was er al bang voor, ben zelf ook zo'n schimmelgevoelig typetje. Dus medicijnen gekregen van de huisarts. En verder dronk ik iedere avond kruidenthee, kamillethee, ja dus heel slecht voor zo'n kleintje haar darmen. Nooit aan gedacht. Verder voorlopig ik aan een streng dieet, geen melkproducten en geen sojaproducten, geen noten, totdat haar darmpjes weer wat zijn bijgekomen. En ik gebruik nu iedere dag ABC Dophilus. Helpt bij het opbouwen van de darmflora.

 

Ik moet zeggen, het gaat veeeeeeel beter al. Maar iedere kramp vind ik er één teveel. Dus we kijken nog verder en zijn al heel blij met hoe ver we nu gekomen zijn.

 

Dus nee, darmkrampen horen volgens mij ècht niet. Maar weten waar het aan ligt en het goed verhelpen is nog niet zo eenvoudig.

 

groetjes, niki

[niki]

Hmm ik dacht dat het al veel beter ging. Maar intussen weet ik dat niet helemaal zeker meer. Ik blijf het naar vinden dat die kleintjes dit al zo vroeg moeten doorstaan. En wat een pijn hoor, ècht. Ze trekken helemaal krom. So sielug... En je kan alleen maar helpen met vasthouden, troosten, vinger laten zuigen, koliekgreep, buikje masseren, etc. En hopen dat ze snel inslaapt en zo diep, dat ze de krampjes kan weerstaan.

 

Snik, mijn moederhart wordt met de dag wat beurser...

 

groetjes, niki

[niki]

Hallo allemaal!!! Heel even snel tijd genomen om jullie allen een fijne kerst toe te wensen.

 

 

 

Al twee dagen gaat het veel beter met Charlotte en haar buikkrampjes, gelukkig. Ze zijn er nog wel, maar minder en minder lang en minder heftig. Heel fijn!!! Waar het precies aan ligt, geen idee, mijn dieet (geen koemelk-, soja producten en geen noten), de Infacol (dank nog voor de tip Es), even geen vitamine D en K druppels, ik weet het niet, maar wel heeeeeeeeel fijn.

 

 

 

En supergenieten inderdaad, heerlijk een kerst met ons nieuwe meisje. Zoveel minder moeilijk dan die kerst. Ik hoop dat jullie allemaal volgend jaar ook met een nieuwe kleine mogen genieten!!!!!!!! Als ik kon gaf ik het jullie zo cadeau!!

 

Gisteren bij mijn schoonouders geweest, was heel gezellig. Verder veel gezeur met mijn eigen familie. Ik zie mijn moeder niet meer agv teveel gebeurt, en nu speelt dat extra met zo'n nieuw meisje. Bah! Veel emailtjes mijn kant op, of ik toch niet, dit en dat. En drama daar. Balen, maar ja, dat blijf je houden met die major life events helaas. Ik probeer me er zo goed en zo kwaad als het lukt voor af te sluiten, maar dat lukt soms niet zo goed. Afijn, veel naar Charlotte kijken, en het geluk stroomt vanzelf weer terug...

 

 

 

Liefs van niki

[Mariek]

He Niki,

 

 

 

Fijn zeg, dat de buikkrampjes zo goed als weg zijn nu! Lijkt me zo hartverscheurend zielig, als zo'n klein meisje zo'n last heeft en zo moet huilen.

 

 

 

Wat je familie betreft, zit een beetje in hetzelfde schuitje. Heb al jaren haast geen contact meer met mijn vader. Mijn broertje ook niet veel meer. Er zijn zoveel dingen gebeurd, zoveel leugens, narigheid etc dat ik het contact bewust heb verbroken. Hij ziet dat alleen niet zo, steekt zijn kop in het zand voor zo'n beetje alles en dus ook mijn wens om geen contact meer te willen hebben. Ik zit er echt niet op te wachten en wil het ook niet. Ook als de kleine er straks is. Hij verandert toch niet, dat heeft hij al zo vaak bewezen en heb ik wel gezien bij mijn broertje, toen daar de kleine werd geboren. Pas na een half jaar vond mijn vader het blijkbaar, op aandringen van mijn tante, eens tijd om een kijkje te gaan nemen bij zijn eerste kleinkind. Ach ja, ik probeer me er, net als jij, zo goed en kwaad als het gaat voor af te sluiten. Heb gelukkig een hele lieve opa voor de kleine straks aan mijn vriend's kant.

 

 

 

Geniet van je kleine meisje, kan me voorstellen dat je daar heeeel gelukkig van wordt!

 

 

 

liefs,

 

Mariek

[niki]

Gedoe toch die familie perikelen.... Ik heb weleens gedacht om een campagne te beginnen met de tekst: Ouders maken meer kapot dan je lief is... hihi. Maar gelukkig heb je ook intussen genoeg mensen om je heen die wel lief voor je zijn. Maar ja, die grote life events maken weer heel wat los... Weeeeèéeeech! En het blijft raken helaas. Vooral als ook als je naar je nieuwe kindje kijkt en er niet aan moet denken dat je contact met die kleine ooit verstoord wordt. Maar gelukkig ben je daar zelf bij. En wij zullen door onze ervaringen denk ik daar beter op letten dan wie dan ook!

 

liefs, niki

[hildever]

Tjonge, zelfs op dat vlak lotgenoten!

 

We sturen wel een geboortekaartje naar mijn ouders, maar er komt nog wel een briefje bij in..... Ook hier is die relatie flink beschadigd. Ben een enorm stuk vertrouwen in ze kwijt, door allerlei dingen die zijn gezegd en gedaan. Lastig om er je weg in te vinden, maar heb op een gegeven moment, na steeds tegen een enorme muur op te zijn gelopen, voor mezelf te gekozen en 'effe' voor radiostilte te kiezen. En dat duurt onderhand al weer een aantal jaren.

 

Kan me voorstellen dat dat na de bevalling moeilijk is Niki. Ben ook nog wel afwachtend naar hoe ik er straks op ga reageren.

 

 

 

 

 

Groetjessssssssssssssssssssssssssssssssss

[Guest estrhalita]

We gaan lekker allemaal want ook hier geen contact meer met mijn vader (ouders zijn gescheiden). Hij heeft na de bevalling wel gebeld, maar ja langskomen ho maar of ja als pasen en pinksteren op 1 dag vallen of zo. Hij heeft na de bevalling van Robbie gezegd :"dat je met Robbie niet over straat kan lopen" Ja dat kwetst wel he. Hij is wel lid van de site van Robbie en weet dus wel (bijna) alles van ons. Eens in de zoveel tijd ontvang ik een e-mail en ik reageer nog wel, want ik ben zo van ja het is en blijft mijn vader. Maar meer is er ook echt niet. Van zijn hele familie heeft niemand een geboorte kaartje gehad, alleen mijn vader zelf wel. Lijkt wel of het in elke familie raak is tegenwoordig. Ik hoop altijd contact te blijven houden met mijn kids en zal het nooit zover laten lopen dat het escaleert, ook al komen ze thuis met een partner wat niet klikt of worden ze homo of zo.

[sofie]

Hallo Es, wat een verhaal... en die reactie op Robbie... meisje toch dat moet los door je hart gaan. Ik zou het nooit kunnen vergeten. Ach geniet jij van je gezinnetje meisje en laat de rest maar zo, ze weten niet wat ze missen!

[niki]

Pfff wat een verhalen helaas. Gelukkig hebben we de kracht om onszelf eruit te trekken goed voor onszelf te zorgen. Soms met meer en andere keren met minder succes.

 

 

 

ALLEREERST ALLEMAAL EEN HEEL GEZOND EN VRUCHTBAAR 2009!!! EN DAT JULLIE WENSEN ALLEMAAL MOGEN UITKOMEN IN VOLLE GEZONDHEID!!! Liefs, niki, hub en charlotte

 

 

 

Hoe gaat het verder met ons? Nou enorm druk met zo'n kleintje hoor. We komen nergens aan toe... Om de 2 uur vaak voeden en dan een uur bezig met krampjes en weer rustig krijgen. En dan is het al bijna weer tijd voor de volgende voeding. Maar geen klagen hoor, het went qua omschakeling, alles in het teken van haar...

 

Verder gaat Hub morgen weer werken. Snik. Moet ik weer grotendeels alles alleen doen. En dat is zwaar vind ik. Maar ja, wij girlies zijn sterk, dus dat komt wel goed. Maar het blijft jammer dat pappies maar zo kort verlof krijgen.

 

Verder 1 januari wakker geworden met een pijnlijke rechterborst. Grote schrik. En 's avonds zelfs koorts, 38.5... Oeps borstontstekinkje. Heel veel rust houden en warm houden en veel aanleggen is het devies. Het gaat al veel beter maar is nog niet helemaal over.

 

O ja, tip voor de bijna moeders. Zoek nu al uit of je wilt gaan kolven en zo ja, welk apparaat je wilt gaan aanschaffen. Want als die kleine er eenmaal is, dan heb je vaak zo weinig tijd om rustig iets uit te zoeken, tenminste als je zo'n schatje hebt als Charlotte... En ook qua boeken lezen als oei ik groei, of de groeiwijzer van 0 tot 1 jaar, of van 1 tot 4 jaar. Nu doen!

 

Wat ik merk, is dat ik me iedere dag, week, iets voorneem om te gaan doen. En hoe het ook gebeurt, het komt er bijna niet van. Alles kost heel veel tijd en de tijd vliegt! enorm snel voorbij.

 

Het is geen klagen hoor, het is zoals het is. En iedereen om ons heen zegt ja die eerste tijd is zo intensief! Nou dat is zeker zo. Prachtig, maar heel intensief.

 

Waar ik ook voor op moet passen is dat ik met niet teveel zorgen om haar maak. Dat ik zit te piekeren wat ik verder nog aan haar darmkrampjes kan doen. Je bent zo verbonden met dat kind, dat je soms je geluk niet meer zo goed ziet, als mam. Hub staat er toch verder vanaf en benoemt soms dingen, dat ik denk, o ja, even wat afstand nemen, even wat losser van haar komen en kijken naar wat er allemaal goed gaat!

 

En wat er goed gaat! Ze is al uit haar eerste maat gegroeid, 54 past niet meer. Onze kleine meid wordt al groot! Snik, maar wel tof natuurlijk, want dan is ze gezond. Ze is nu al 4450 gram en 54 cm lang! Goed hè!!! Verder was alles goed zei de dokter. Dus dat is fijn!

 

Ik ga even bijlezen voor zover dat lukt... want ik hoor alweer geluidjes uit de box.... groetjes, niki

[hildever]

Hey, Niki,

 

Wat balen dat het met de darmkrampjes nog niet veel beter gaat!!!

 

Tja, ik had al wel begrepen dat je je handen vol hebt aan de kleine in het begin, dus ik wil ook het eerste stuk van oei ik groei dan gelezen hebben.

 

Maar bedankt voor de tip!

 

En dan borstontsteking... brrrr....

 

Hoop dat het gauw beter wordt en de voedingstijden van je mooie meisje verder uit elkaar komen te liggen, zodat je weer wat meer tijd krijgt voor jezelf!

 

 

 

Groetjesssssssssssssssss

[Medusa]

Hey Niki, wat vervelend van die krampjes, en zo zielig lijkt me.

 

Hoop ook dat de borstontsteking snel over is.

 

 

 

En het klopt wat je zegt, er is nauwelijks tijd voor andere dingen, je bent zo met de kleine bezig.

 

Mijn dag ritme is ook zo anders heb bijna geen tijd om ff achter de computer te zitten.

 

 

 

En inderdaad oei ik groei neem me steeds voor om dat boekje te kopen en komt er niet, doe zulke dingen als je zwanger bent.

 

 

 

Sterkte dat je man weer werken is!!!

 

 

 

Liefs Renaat

[Guest Amanda]

Niki, misschien een idee om eens naar een osteopaat te gaan?

 

Die kunnen ook heel veel, bij darmkrampjes.

 

 

 

Ja het is druk hé, in het begin, voeden, tutten, als ze slapen snel iets doen, flesjes maken, uitkoken, badje, wassen, pff..

 

Je bent echt de hele tijd aan de gang.

 

 

 

Maar wat is het ook genieten zeg!!

 

 

 

Tip van mij, haha, lijk wel "MONA", probeer je kindje van het begin af aan te wennen aan de box, Len wilde er hier nooit in, en dat is toch wel erg makkelijk als je handen even vrij wil (moet) hebben.

 

Ik heb wel bewust ook, Len "geleerd" dat hij ook alleen moet spelen, dus echt elke dag even een kwartiertje, later een half uurtje, op een deken op de grond, speelgoed erbij, en dan even geen aandacht van mamma.

 

Heb ik nu dus echt profijt van!

 

Hij kan heerlijk alleen spelen als ik bijv. ga koken, maar komt me ook gezellig aan een handje halen, heerlijk!!

[niki]

Hallo girlies, dank voor jullie begrip en advies.

 

 

 

Nou gisteren was weer een rampendag. Ging eigenlijk heel de dag goed totdat manlief thuiskwam. Daarna heeft ze bijna alleen maar gehuild tot 1 uur 's avonds, terwijl wij doodmoe waren. We gaan noodgedwongen het beleid omgooien, anders gaan de papa en mama er aan onderdoor.

 

 

 

Dus wat gaan we doen. Tuurlijk heel lief voor haar zijn, maar ook maar soms even laten huilen. Dat doen we nu misschien te weinig. Vandaag was schoonmama er (kon ik even een uurtje slapen) en die is natuurlijk van de 'oude stempel'. Vroeger deden ze dat veel meer. Ik geloof(de?) er niet zo in, maar je moet wel. Dus vanmiddag haar met muziek in de box een kwartier laten huilen. Voordeel is dat ze daarna heel goed te troosten is en daarna in de draagzak supersnel in slaap valt. Mama voelt zich dan heeeel schuldig.... Ik had geleerd niet laten huilen. Maar het kan gewoon niet als wij het beide vol willen houden. Pfff.

 

Kost me wel heel veel moeite. En zojuist rond het koken heb ik haar in het wipstoeltje gezet van de Baby Bjorn, geschikt voor van die kleintjes. En weer huilen natuurlijk. Maar soms ook stil en ze zoekt haar duim en vindt hem soms! Supergirl! Maar ja, er moet ook weleens gegeten worden. En daarna was ze weer heel rustig in de draagdoek en weer meteen slapen. Tja, tuurlijk van huilen word je heeeeeel moe. Maar ja, het moet maar even zo. Over een tijdje moet ze 3 dagen naar de kinderopvang, dus die staan ook niet de hele dag klaar voor Charlotte. Kan ze het beter een beetje bij mama leren.

 

Wat vinden jullie van soms laten huilen? Ik lees veel verschillende theorieën daarover. Sommigen zeggen dat het heel fijn voor haar is, dan kan ze haar frustratie kwijt, goed voor longen en maag/darmen. Anderen zeggen, nooit doen. Ik zei al tegen hub eigenlijk moet je een gebruiksaanwijzing bij zo'n kleintje krijgen. Eén precies op maat. Maar ja, je moet gewoon als ouder veel leren. En per dag leer je....

 

Verder gisteren een kolf gekocht. Natuurlijk weer de duurste. De Medela Freestyle, maar is de meest handige. Voel me net een koetje. Hihi. Maar wel trots als ik zie dat ik melk kan maken. Prachtig hoor die natuur. Moet af en toe mijn borst goed leesmaken voor die ontsteking. Die gelukkig ook weer de goede kant op gaat.

 

O o, groentje ik. Maar ze is zo prachtig. Even de leuke dingen benadrukken. Prachtig kind (ookal zit ze nu even onder de puistjes (schijnt van mijn hormonen te zijn)). Zulke mooie handjes, en alles prachtig gemaakt. En ze kan al lachen, denk nog niet echt bedoeld, maar het staat zo cute. En 's avonds als ze helemaal voldaan is, dan ligt ze zo met haar kontje naar achteren als een klein katje. Heerlijk!!! We komen er wel. Met iedere dag een beetje leren.

 

Liefs, niki