Jump to content

Angst en emoties vooraf bij geplande keizersnede.


Mara

Recommended Posts

Hoi allemaal.

 

Ik wil dit topic graag openen voor vrouwen die net als ik een geplande keizersnede moeten ondergaan en daar vreselijk tegen op zien en er veel moeite mee hebben.

 

 

 

Ik ben nu 34 weken zwanger van ons eerste kindje.

 

We zijn na 2 IVF pogingen eindelijk zwanger geworden.

 

 

 

Een paar weken geleden ben ik opgenomen in het ziekenhuis vanwege een flinke bloeding.

 

Ze zijn er toen achter gekomen dat de placenta voor ligt en er een flapje voor de uitgang ligt.

 

Er werd toen gezegd dat het mogelijk wanneer de placenta niet optrekt een keizersnede noodzakelijk is.

 

Maar dat een normale bevalling niet uitgesloten is.

 

Vanmiddag zijn we voor controle geweest en nu blijkt die placenta niet te zijn opgeschoven.

 

Maargoed, mijn gyn denkt nu dat het verstandig is om voor een keizersnede te gaan.

 

Ik zit nu de hele tijd te janken.

 

Ik had het me zo anders voorgesteld.

 

Afgezien van het feit dat ik ontzettend bang ben voor een operatie, wat het in feite is, voel ik me onbegrepen, teleurgesteld enzv.

 

Onbegrepen omdat iedereen maar heel makkelijk zegt dat ik me er over heen moet zetten, dat het niks voorsteld en dat het niet anders is.

 

Daar heb ik helemaal geen behoefte aan.

 

 

 

Anderzijds voel ik me schuldig dat ik me hier zo rot over voel, er zijn veel ergere dingen.

 

En een jaar geleden zou ik hier bij wijze van spreken voor getekend hebben.

 

 

 

Wie oh wie maakt op dit moment het zelfde door of heeft met de zelfde gevoelens geworsteld.

 

 

 

Hopelijk kunnen we elkaar er een beetje door heen helpen, en als we ons K voelen we hier lekker ons ei kwijt kunnen.

 

 

 

Tamara

Link to comment
Share on other sites

Hoi Tamara, ik wil graag reageren op jou verhaal.

 

 

 

Ik heb vorig jaar een keizersnee gehad, was niet gepland.

 

Maar had op voorhand in mn dossier laten zetten ik geen ks wilde ( waar misschien sprake van was door mijn zwangerschap )

 

 

 

Maar ik begrijp jou gevoelens wel heel goed, het was voor mij een hele zware terleurstelling dat het een ks werd en het heeft best wel een poos geduurd voor dat ik daar over heen was.

 

 

 

Waarom ik graag wil reageren op jou verhaal is om je te laten weten dat het niet stom is dat je dat voelt, en ik ga je ook niet zeggen van zet je er maar over heen of zo iets. want dat gaat niet, het zijn jou emoties/gevoelens.

 

 

 

Wat ik je wel wil vertellen, dat als jullie kindje eenmaal geboren is zal je na verloop van tijd echt kunnen relativeren dat het niet uitmaakt op welke wijze je bevallen ben maar dat jullie een mooi gezond kindje hebben.

 

 

 

Ik wil je heel veel succes wensen met je laatste loodjes en hoop dat je toch met een gerust gevoel de dag van de geboorte van jullie kindje beleef.

 

 

 

Liefs Renata

Link to comment
Share on other sites

Hallo Mara,

 

 

 

Ook wij hebben te horen gekregen dat wij een geplande keizersnede zullen krijgen,

 

In tegenstelling tot jou zie ik er niet zo extreem tegen op, ik ben misschien zelfs wel opgelucht... Ik ben eerder geoperieerd dus weet een beetje wat ik kan verwachten van het herstellen... Ik vindt het fijn dat ik het vooraf weet en niet een spoed KS uit het niks zou krijgen want dat lijkt me inderdaad erg omdat je er totaal niet aan heb gedacht..

 

Ik ben nu een beetje overal op internet verhalen aan het lezen, en ga binnenkort naar een bijeenkost in het UMC ziekenhuis ( zwangere zaterdag) daar zullen ze me ook 1 en ander al vertellen......

 

 

 

suc6!

Link to comment
Share on other sites

Hi Mara,

 

 

 

Wat jammer dat je niet gaat bevallen op de manier waarop je gehoopt hebt.. Maar je zult zien.. hier ga je achteraf toch met een goed gevoel op terugkijken... Mijn eerste bevalling is na een hel van 24 uur in een keizersnee geeindigd wat voor mij toen echt een verlossing was..Daar heb ik wel een beetje een trauma van opgelopen... Mijn tweede mannetje lag overdwars en ik moet zeggen, die geplande keizersnee was echt een feestje.. echt niet pijnloos en ook niet heel relaxt... Maar ik heb het heel bewust mee kunnen maken.. mijn kindje meteen kunnen aanraken en zien.. en kijk er met een heel goed gevoel op terug... Zelfs de borstvoeding is fantastisch gegaan en kwam heel snel op gang...

 

 

 

Sterkte met je laatste loodjes.. Hoop dat je een beetje aan het idee kunt wennen en je straks weer kunt verheugen op je kleintje...

 

 

 

Liefs Pien

Link to comment
Share on other sites

Hey hoi!!

 

 

 

Ja, heel herkenbaar.... de teleurstelling dat je niet gewoon thuis kan bevallen.

 

 

 

Bij ons leek het allemaal helemaal prima te gaan... We gingen voor een thuisbevalling: bed op klossen, alles klaar... Mooie zwangerschap gehad.. Maar aan het eind van mijn zwangerschap liep mijn bloeddruk op. Teleurstelling 1 : ik mocht niet meer thuis bevallen maar moest naar het ziekenhuis. Ja, ik heb er om zitten janken. Dat was niet wat ik zelf had bedacht. Ik wilde gewoon lekker thuis..

 

Uiteindelijk heb ik me wel over die teleurstelling heen kunnen zetten. Als het dan allemaal maar gewoon op gang zou komen en verder maar gewoon 'natuurlijk' zou verlopen... dan moest dat ziekenhuis maar. Ik was wel zenuwachtig over de vraag wanneer je nou toch precies naar het ziekenhuis moest gaan.

 

Na 1,5 week regelmatig in het ziekenhuis te zijn gecontroleerd liep het eiwit in mijn urine steeds verder op. Uiteindelijk ben ik gestript, met de mededeling dat wanneer het die dag/nacht niet vanzelf op gang kwam ik de volgende morgen om 7 uur in het ziekenhuis mocht verschijnen. Dan zou de bevalling opgewekt worden.

 

Hmmm, weer niet volgens mijn planning... Maar ja, dat moest dan maar... Dan ging ik in ieder geval het allemaal daarna wel zelf doen! Ik had er ook al geen rekening meer mee gehouden dat het vanzelf op gang ging komen. Rekende ook al helemaal op een infuus i.p.v. dat het met de gel zou gaan lukken.

 

De volgende dag kon ik inderdaad om 7 uur in het ziekenhuis verschijnen. En de gel werd ingebracht... en die sloeg aan! Een heerlijke meevaller!

 

Alles verliep helemaal voorspoedig... De persweeën gingen ook helemaal prima... Maar hoe ik ook perste, er kwam geen baby. Volgens de verloskundige deed ik het helemaal goed, maar lag ons kindje niet goed voor de opening, een beetje dwars, zodat het hoofdje niet door het bekken kon.

 

Dus werd het toch met spoed nog een keizersnee.

 

Ja, het was een teleurstelling... maar ik ben er achteraf wel blij mee. Tuurlijk was ik liever thuis bevallen... Maar toen ik ook nog hoorde dat mijn placenta flink vast had gezeten en wrs. niet volledig vanzelf had los gelaten, was ik helemaal blij dat het een keizersnee was geworden. Ze hebben zo de placenta ook goed weg kunnen halen.

 

En ja, het kost wat hersteltijd... Maar echt, er zijn ook ergere dingen.

 

Ik heb nu een blijvende herinnering op mijn lijf.. Hahahah, noem het ook steeds de nooduitgang. Maar het is ook het levende bewijs dat het mooie poppetje wat we gekregen hebben uit mijn lichaam is gekomen. En wat dat betreft draag ik het litteken trots!

 

 

 

De operatie zelf viel me mee.. Ik kon in principe zelfs meekijken op het scherm. Heb dat niet gedaan... alleen het moment dat ze haar uit mijn baarmoeder haalden heb ik gekeken. Ja, het is vreemd... je voelt het dan minder dat het geboren wordt.. En het geeft ook weer leuke herinneringen.. Mijn hand, waarmee ik heel zacht over haar wangetje wilde wrijven, belandde vanwege de niet helemaal soepele aansturing door de ruggeprik ergen midden in haar snuitje... Maar ow, het was zo bijzonder, dat kleine meisje bij je te hebben.

 

En ja, het is even minder als je naar de uitslaapkamer gaat en de baby wordt ergens anders naar toe gebracht met de vader. Maar des te lekkerder is het als de kleine weer lekker bij je aan bed wordt gebracht.

 

 

 

Ik heb de ruggeprik (die ze tussen de persweeën door gezet hebben) eigenlijk niet gevoeld. En ook van de operatie zelf heb ik weinig gevoeld. De pijn na die tijd is me ook heel erg mee gevallen.

 

 

 

Bij mij is de borstvoeding ook gewoon goed op gang gekomen.

 

 

 

Hoe platvloers het nu ook mag klinken (terwijl je stijf staat van de zwangerschapshormonen): het is beter voor jou en je kindje.

 

 

 

Ik had achteraf ook zo iets: ik ben blij dat ik nu leef, en niet 100 jaar geleden, want dan hadden mijn dochter en ik wrs. allebei niet meer geleefd. En ja, het is niet waar je vanuit gaat. Ik wilde ook heel graag het kindje zelf op de wereld zetten. Maar het kon in mijn geval niet. En dat heeft de verloskundige me heel duidelijk gemaakt. Ik had enorm mijn best gedaan... dat hebben de verpleegkundigen en de verloskundigen (heb er 2 gezien tijdens de bevalling) en de gynaecoloog gezegd.

 

 

 

Een keizersnee is geen manier om makkelijk te bevallen. Maar soms is het wel nodig!

 

 

 

Groetjessssssssssss

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use