Pfffffffffffffffff

[Guest Rene_1960]

Zo de 1e wachtweek zit er vandaag zo goed als op.

 

Gelukkig was ik zelf op mijn werk, dus vloog de tijd wel snel om.

 

Maar nu gaat de 2e week beginnen en deze lijkt me lang te gaan duren vrees ik, mede omdat ik nu ook nog eens ziek thuis ben, maar aan de andere kant wel fijn, nu zijn we samen in deze spannende laatste dagen.

 

Ik lees/hoor zo links en rechts hier, dat het vaak wat paniek is rond de 8e dag (voor ons morgen dus), wat bloed verlies etc.

 

Uit eerdere ervaringen (als man zijnde) kan ik zeggen dat dit (bruine) bloedverlies niet meteen het ergste hoeft te beteken. De moeder van mijn kinderen had dat in beide gevallen ook, de 1e keer zijn we ook meteen naar de arts gesjeesd, maar paniek om niets. Ik weet je kunt zelfs als je zwanger bent nog een bijne gehele ongesteldheid krijgen. En het is per slot ook nog echt voor elke vrouw weer verschillend. Geen 1 zwangerschap lijkt op elkaar.

 

Ik hoop dan ook dat bij de vrouwen waar wat paniek was, de rust weer is teruggekeerd.

 

 

 

Zo dan ga ik nu samen met Diane de laatste week doorwachten tot de 23e.

[Sandy01]

Rene en Diane,

 

 

 

Heel veel sterkte in deze 2e wachtweek en ik duim voor een positieve afloop!!

 

 

 

Sandy

[Guest Nienke79]

Ja ja, de killing wachtweken. Julie zijn gelukkig al bijna op de helft! Heel veel succes die laatste week. groetjes, Nienke

[Christine71]

Ik ben best benieuwd hoe jij als man de tweede wachtweek ervaart.

 

Je vrouw zal misschien dingen voelen of juist niet, en de ene dag positief zijn en de andere dag niet. (misschien wisselt het zelfs van uur tot uur)

 

De tweede week is er vaak een van twijfel.

 

Hoe steun je je vrouw? En hoe ervaar jij het?

 

 

 

We duimen met jullie mee voor een dikke vette positieve test!

[Guest Rene_1960]

Hoi, de wachtweek is voor mij heel anders, ik voel niet wat Diane voelt, dus vraag ik haar af en toe. Niet tot vervelens toe, anders wordt ze er alleen maar gek van en ik ook. Elke dag is er nu 1 zonder gekkigheid, dus blijven we hoopvol op een goed resultaat of misschien zelfs resultaten. Vanochtend had een soort klein krampje, dacht ik meteen oh jee, Diane bleef er zelf rustig onder, dus was ik eigenlijk ook meteen weer gerust gesteld. Jullie vrouwen voelen per slot wel aan of het goed of mis is, lijkt me.

 

 

 

Hoe ik Diane steun, door naar haar te luisteren, af en toe te vragen hoe het met haar gaat, te lezen wat ze schrijft. Maar vooral er geen druk op te leggen. Misschien komt dit wel, omdat ik uit een eerdere realtie al 2 kinderen heb (al is dat erg lang terug), maar weet nog wel wat het voor een vrouw betekend zwanger te zijn, maar vooral ook de 1e wachtperiode. Overigens zijn die kinderen wel op de gewone manier verwekt.

 

Dit is eigenlijk weer de fase, waarin je als man niet meer kan doen, dan er te zijn, en dat zal ook zo zijn in de verdere eventuele zwangerschap. Alleen breekt dan wel de periode aan, van alles plannen en in orde maken, en daar kan je als man weer aan meehelpen. Maar helaas dus nu weer even aan mijn al bekende plekje aan de zijlijn.

 

Maar ik moet zeggen Diane loopt alles goed door, zonder echt veel klachten, soms een piepklein hormoon opvliegertje, maar niet zo ernsitig als bij sommigen hier, die pakken koek doodslaan of tegeltjes van de muren willen trekken hahahaha. Maar oke, dat kan misschien nog komen. Afwachten maar.

 

 

 

Trouwens wat goed dat het bij jullie toch gelukt is, juist in de fase dat jullie wilden stoppen. Misschien juist daarom wel, omdat de druk weg was, en het daarom ineens wel wilde lukken.

[lucky-t]

Oooh die wachtweken, ik kan het me zo weer voor de geest halen, wat duren die lang he. En het wachten stopt ook niet. Mocht het gelukt zijn dan krijg je weer de wachtweken tot de eerste echo, en dan weer tot de 12/13 weken zwangerschap, dan tot de uitgerekende datum. En als het dan nog langer duurt zijn de dagen helemaal eindeloos. Maar het is het allemaal waard. Ik wens jullie heel veel succes !!!!

[Guest Rene_1960]

Nou dan ga ik maar heel snel een wachstoel aanschaffen en onmiddelijk de wachthouding aannemen.

 

Ben namelijk niet altijd zo'n wachter of geduldig hahaha.

 

Helaas valt dit niet te sturen, dus inderdaad, wachten, volgende fase en weer wachten.

 

Zie dat je bijna uitgeteld ben, en wel op de 23e, grappig, dan mogen wij testen, en mijn dochter uit een eerdere relatie is ook nog eens jarig op de 23e.

 

Sterkte de laatste dagen.

[Christine71]

 

Trouwens wat goed dat het bij jullie toch gelukt is, juist in de fase dat jullie wilden stoppen. Misschien juist daarom wel, omdat de druk weg was, en het daarom ineens wel wilde lukken.

 

 

 

De druk is er pas gekomen ongeveer vanaf maart 2002 toen we ongeveer een jaar bezig waren en het niet lukte. Maar de echte druk komt pas als je eenmaal in de MMM terecht komt.

 

Voor 2002 hebben we totally relaxed "het" 12 jaar lang gedaan met slechts periodieke onthouding etc. (Dat had eigenlijk allang tot 1 of meerdere zwangerschappen moeten leiden).

 

We zien het dus als een echt wonder.

 

 

 

Maar donderdag weten we pas of het allemaal goed is, en of er sprake is van een spontane zwangerschap nadat we gestopt zijn, of van een vroege mk nog uit de laatste ivf.

[Guest Rene_1960]

We drukken onze duimpies voor jullie dan donderdag.