Voorbij??

[Mirjan]

Wij hebben onze eerste ICSI achter de rug. Wat een heftige periode!

 

 

Eerst bleek ik tijdens de stimulatie een gezwel (dermoid) aan mijn eierstokken te hebben. Wat een schrik: wel of niet doorgaan? Na een week: toch verder gaan onder strenge controle.

 

 

Helaas voor de testdag ongesteld. Wel bloed laten testen: zwanger!

 

 

Ivm hevig bloedverlies spoed-echo: bloedverlies onverklaarbaar, maar wel vruchtje te zien.

 

 

Week later echo: geen kloppend hartje. Teleurstelling: afwachten

 

 

Week later weer echo: kloppend hartje!! De kans dat het toch goed gaat is nu groter!! Goed gegroeid, door de volledige rust (?) bloedverlies over. Eindelijk durven we voorzichtig blij te zijn.

 

Veel kwaaltjes: heel misselijk, pijnlijke borsten, moe en de laatste week groeit mijn buik ineens hevig! Dus kom maar op met de volgende echo: ik ben benieuwd hoe het gegroeid is!

 

 

Gister een grote schok: tijdens de echo bleek het hartje niet meer te kloppen. Waarschijnlijk sinds kort, want het was wel gegroeid.

 

 

Nu tot dinsdag afwachten op een miskraam, als het er dinsdag nog zit, wordt er besproken hoe nu verder.

 

 

Ik kan alleen maar huilen. Ik weet dat het goed is, het is niet levensvatbaar. Maar ik ben die achtbaan zo zat...wel, niet, wel, niet...

 

 

En ik ben bang. Heel bang voor de miskraam. Waarom?? Ik weet het niet. Ik wil het vruchtje niet zien. Of wel? Ik kan het toch niet door de wc spoelen? Maar wat moeten we er dan mee?? Het heeft geleefd, het hartje klopte...waarom is het niet eerder afgebroken, dan...ja wat dan?? Dan was het vast ook niet minder erg....

 

 

Voel ik de miskraam aankomen, of gaat het heel snel?? Ik heb wel buikpijn, kramp, steken, maar niet heel hevig.

 

 

Ik weet het even niet meer zo goed..

[Guest Dani]

Jee meid wat een heftig verhaal, ben er even helemaal stil van en weet ook even niet de woorden te vinden waar je troost uit kan halen... heel veel sterkte!

 

 

 

Liefs Dani.

[Keesje]

Lieve Mirjan.......... wat een ontzettend heftig verhaal.. ik ben er echt helemaal stil van. Wat een verdriet.. eerst het wonder van een kloppend hartje en nu dit....

 

Wat een emoties moet dat geven.. ik wens je heel veel sterkte in de komende periode en in het verwerken van dit verdriet.

 

 

 

Liefs Keesje

[Debz33]

Lieve Mirian...wat vreselijk voor jullie!! Ik kan helaas geen antwoord geven op je vragen. Ik heb zelf gelukkig nooit een miskraam gehad. Ik begrijp dat je de achtbaan meer dan zat bent waar je in zit maar ik weet zeker dat je straks toch weer de kracht vind om dit te kunnen doorstaan en om je misschien zelfs weer te richten op een nieuwe behandeling. Ik hoop dat je snel duidelijkheid krijgt.

 

 

 

Heel heel veel sterkte.

 

Liefs,

 

Debbie.

[hope hope]

Oh, Mirjan, wat vreselijk voor jullie ... ik leef met jullie mee ...

 

Het is inderdaad een soort achtbaan waar je zo in zit hè ...

 

Logisch dat je het allemaal even niet meer weet ...

 

Ik kan alleen even weergeven wat ik voor zelf misschien zou willen doen ?

 

Ik denk dat ik het vruchtje wel zou willen zien en het zelfs bijv. in de tuin begraven, gewoon om voor onszelf afscheid te nemen, om het vruchtje en je gevoel een plekje te kunnen geven. Misschien heb je er wat aan, misschien niet. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte !!!

 

liefs hope hope

[Vanessa]

Och, och wat een hartverscheurend verhaal.

 

Zo heen en weer geslingerd worden tussen hoop en vrees, samen heelveel sterkte toegewenst.

 

 

 

Liefs,

 

Vanessa

[ivfmoeke]

he meid wat een verhaal! ten eerste heel veel sterkte.

 

ik heb een missed abortion gehad met 8 weken.

 

ik heb toen vaginaal pillen ingebracht en die zorgden ervoor dat de baarmoeder ging samentrekken. Binnen twee uur was het vruchtje er. ik heb het helemaal bekeken en ook open gemaakt, ik moest het zien. daarna door de wc gespoeld, mijn man wilde het niet zien en begraven in onze tuin ging niet > 1 grote hoop modder etc.

 

de lichamelijk pijn was niks maar geestelijk heeft het me heeeeeeeeeeeeeel lang bezig gehouden. ben er vaak verdrietig van geweest. en dan die bekende vraag WAAROM WIJ!? het zh zei het embryo is niet goed geweest.

 

 

 

heel veel sterkte met alles meid

[Guest Sannie66]

Ow meid, wat vreselijk voor jullie. Kan me er niets bij voorstellen, maar ik wens jullie wel alle sterkte en wijsheid voor de komende tijd.

 

 

 

Liefs,

 

Sandra

[Guest Mart]

Hallo Mirjan,

 

 

 

Ik heb de topic "uitgerekend in juli" tot nu toe nog steeds gevolgd omdat ik hierin ook even thuis hoorde.

 

Wat vreselijk nieuws voor je, net nu je dacht dat het allemaal wel goed zou komen.

 

Ik wil je dan ook héél veel sterkte toewensen.

 

 

 

Het heeft bij mij dus ook niet zo mogen zijn.

 

Bij mij ging het al in een eerder stadium mis en dat begon met licht bloedverlies, afwisselend bruin en rood.

 

Tegelijkertijd was er steeds een zeurende buikpijn aanwezig met steken. Dit heeft ongeveer een week geduurd totdat de buikpijn op zijn heftigst was. Ca. 2 uur later kwam het vruchtje eruit.

 

Ikzelf kon het niet zo snel opvangen en kon het dus niet zo goed bekijken.

 

Sommige mensen proberen het op te vangen in een bakje/bekertje tijdens een wc-bezoekje, dus als je dat zou willen...

 

 

 

In ieder geval hoop ik voor je dat het snel gaat gebeuren, zodat je met je verwerking kunt beginnen. Het is zoals je zegt een hele heftige periode, pfff.

 

 

 

Hopelijk heb je wat aan deze informatie, ook al gaat het bij iedereen natuurlijk weer anders.

 

 

 

X, Martha.

[zonneschijn]

Lieve Mirjan,

 

Meid wat een vreselijk droevige tijd. Mocht je spontaan een miskraam krijgen het klinkt misschien gek maar ik spreek uit ervaring is het zeer droevig het vruchtje te zien maar bij mij gaf het ook een soort afsluiting kan inderdaad komen na hevige buikpijn alleen wanneer precies dat weet je niet. Maar soms komt het niet spontaan of mocht je dat niet aankunnen kun je kiezen voor een curretage dat is mij gelukkig erg meegevallen ondanks dat ik er tegenop zag. Ook hier helaas ervaring mee. Je voelt je nu zo vreselijk ellendig dat is zo balen ook spelen je hormonen hier een grote rol in. Ik heb erg met je te doen met die ellende die je achter de rug hebt. Je zult je nog best een tijd heel erg rot voelen dat is nu niet zo opbeurend voor jou maar geloof mij.... er komt weer een punt dat je weer beter gaat voelen er staat geen tijd voor hoe lang dit duurt. Ik hoop dat je hier op het forum wat steun in kan vinden ik heb ook voor deze ellende gestaan en zag het net als jou ook helemaal niet meer zitten door al het verdriet. En huilen is heel goed gooi het eruit ik heb heel wat emmers gevuld. Meid sterkte ermee.

 

Groetjes, Zonneschijn

[Nathalie28]

Mirjan wat een verschrikkelijk verdrietig verhaal! Heel veel sterke gewenst!

 

 

 

Groetjes Nathalie

[Guest Miki]

Mirjam, wat een verschrikkelijke strijd moeten jullie doorstaan. Zo ongrijpbaar, zo machteloos, zo oneerlijk.

 

 

 

Je kunt niet anders dan je overgeven aan de situatie en aan alle bijkomende emoties. Neem ajb de tijd hiervoor en luister goed naar je eigen behoeften. Dat kan niemand anders voor je doen.

 

 

 

We denken hier aan je, aan jullie. Veel sterkte met afscheid nemen.

[Mirjan]

Allemaal heel erg bedankt voor de lieve reacties. Het doet me heel erg goed. Ook al kennen we elkaar niet, ik voel me wel verbonden.

[Taurus71]

Hee Mirjan,

 

 

 

Heb niet veel aanvulling meer op wat iedereen al heeft geschreven maar wil je nog wel

 

veel sterkte wensen. Ik heb 1 keer een vruchtje gezien en opgevangen en bekeken.

 

Mijn vriend wilde t ook niet zien. Ik heb t vervolgens wel door de wc gespoeld maar achteraf had ik wel t gevoel..dat ik t eigenlijk in te tuin had willen begraven.

 

veel sterkte!

 

Groetjes Manon

[lelie]

Mirjan

 

 

 

Wat naar voor je meid, heb er geen woorden voor...........;;;;

 

Veel sterkte in ieder geval.........

 

 

 

Groetjes

[Christine71]

Hoewel het altijd verschrikkelijk is zoiets, raakt dit me nog iets meer omdat je in het Juli-topic zat.

 

Huil maar flink uit, neem je tijd, en wees lief voor jezelf en voor elkaar.

[Josephine]

Vreselijk!! Ik wens je heel veel sterkte toe!

 

 

 

Josephine

[witje]

mirjan heel veel sterkte. Laat je verdriet de vrije loop.

[Otjes]

Mirjan, ook van mij heel veel sterkte met het verwerken van jullie verlies.

 

 

 

Een dikke knuffel

 

Natas

[joy1]

Marjan, ook van mij heel veel sterkte gewensd. Verdrietig hoor. Joy1

[Mirjan]

Helaas is er geen spontane miskraam op gang gekomen.

 

 

Gisteren zijn we weer naar het ziekenhuis geweest voor een echo, nu bleek dat het hoogstwaarschijnlijk een tweeling is. Waarschijnlijk is het ene vruchtje eerder afgestorven omdat het niet verder is gegroeid.

 

 

Hoe nu verder?

 

Ik kon nu kiezen voor de vaginale pillen die een miskraam opwekken, en voor een curretage onder gehele narcose of plaatselijke verdoving.

 

 

 

Ik vind de pillen best eng, het schijnt ook niet prettig te zijn en lang niet altijd het 'gewenste' resultaat te geven. Maar omdat een curretage ook nog een tijdje duurt (8 jan. de eerste plek voor plaatselijke verdoving, eind februari narcose-plek), hadden we besloten eerst de pillen te doen en sowieso een afspraak te maken voor curretage.

 

Toen de verpleegster belde om een afspraak te maken, vertelden ze haar dat er aanstaande maandag een plekje op de ok vrij was gekomen. Ik ga dan onder narcose, en we gebruiken de pillen niet.

 

Ik vind het heel lastig, is dit een verstandige keuze? De narcose vind ik ook wel eng, maar wachten tot januari of februari is ook geen optie...dat vind ik emotioneel echt te zwaar.

 

 

 

Het gaat redelijk met me, maar ik heb nog steeds hevige huilbuien, ik ben moe...

[Debz33]

Hoi Mirian,

 

Wat een ellende allemaal. Kan me voorstellen dat je moe bent,het is niet niks he. Ik denk dat het een verstandige keuze is de curretage. Het voordeel daarvan is dat ze ter plekke met de echo kunnen kijken of de baarmoeder goed schoon is. Zo hebben ze het bij mij ook gedaan toen de placenta er niet in zijn geheel uit kwam. Ik had wel een plaatselijke verdoving.

 

 

 

Heel veel sterkte!

 

Groetjes Debbie.

[Sandy01]

Lieve Mirjan,

 

 

 

Ook ik vind een curretage een verstandige keuze.

 

 

 

Tot 2x toe heb ik het zelf ook meegemaakt, omdat het bij mij (2x dus) niet vanzelf kwam. Wees blij dat je as maandag al kunt komen, dan kun je rustig de feestdagen doorkomen. Niet dat je hoofd er naar staat, maar toch. De 1e keer bij mij was het zelfs op de dag voor kerst.

 

 

 

Ik weet dus maar al te goed hoe je je voelt en wens je heel veel sterkte de komende (feest)dagen.

 

 

 

Groetjes,

 

Sandy

[Sylvino]

Hoi Mirjan,

 

 

 

ik ben zo blij dat ik toen heb gekozen voor een curretage. Ik lag toch al in het zkh dus ik kon in 1x door. Wel onder algehele narcose.

 

 

 

Omdat er helemaal geen bloed in mijn baarmoeder zat kon het nog wel tot 2 weken duren voordat de miskraam op gang zou komen.

 

Als het een tweeling is kan het voorkomen dat niet alles eruit komt bij een spontane miskraam. Met het gevolg dat er alsnog een curretage gedaan moet worden.

 

 

 

Ik wens je veel sterkte toe, ik weet wat het is zoals vele andere hier.

 

 

 

Groetjes Sylvie

[zonneschijn]

Hoi Mirjan,

 

Wat balen dat het niet spontaan komt. Ik heb de 2e keer dit ook gehad en heb een curretage onder plaatselijke verdoving laten doen. Ik kreeg daarbij een klein slaaproesje. Maar ik sliep alleen hier niet van maar ondanks dat is het mij meegevallen. Ik kon het toen ook beter afsluiten en de hormonen gingen eindelijk uit mijn lichaam waardoor ik mij ook geestelijk beter ging voelen en ook minder huilbuien kreeg. Je moet zelf de keuze maken of dat je onder algehele narcose gaat je hebt namelijk dan iets meer tijd nodig om te herstellen. En inderdaad net wat de anderen zeggen alles is dan wel weer goed schoon. Nou meid sterkte ermee. Groetjes, Zonneschijn