Jump to content

hormonen en jij en je partner ?????


Recommended Posts

Posted

ik ben erg nieuwsgierig over hoe jullie partners reageren op jullie bijwerkingen zoals het huilen , iritaties en alle andere bijwerkingen

 

 

 

ik bedoel als je ergens last van hebt, wijten ze dat dan aan de hormonen ook als het iets is wat je normaal gezien ook zou irirteren

 

 

 

of snappen ze het als je huilt dat je dan een knuffel wil of zo

 

ik heb nog geen idee hoe ik ga reageren op alles maar ben wel een beetje benieuwd naar jullie kijk op de reactie van jullie partner

 

 

 

ik hoor de verhalen graag

Posted

Eerlijk gezegd heb ik geen last gehad van bijwerkingen enz. betr. de hormonen. Toen ik een keertje een maandje hormoonvrij was en wat bitchy op mijn parnter reageerde, verzuchtte ze dat ze wenste dat ik aan de hormonen was. Want volgens haar was ik toen veel liever :happy7:

 

Gekke toestand, he?

 

 

 

Succes! Wie weet valt het allemaal reuze voor je mee.

 

 

 

Josephine

Posted

Pleun, mijn man en ik waren gelijktijdig aan de hormonen (allebei menopur en pregnyl!) Ik voor de ICSI en mijn man voor zijn hormoonstoornis.

 

 

 

Ik moet bekennen, dat wij elkaar behoorlijk de tent uit hebben gejaagd!

 

 

 

Gelukkig zijn de gemoederen nu weer rustig.

 

 

 

Maak je niet al teveel zorgen, het is voor iedereen weer anders!

 

 

 

Groetjes,

 

Nine

Posted

Ik voelde me gewoon een stuk beter met de hormonen. Ook nu tijdens zwangerschap. Direct na de bevalling gaat er weer een mirena spiraal in. De enige manier om me goed te voelen, zonder dat ding of met de pil of als ik niks gebruik ben ik een draak van een mens. Daarom is iedereen altijd blij als dat ding weer op zijn plek zit. Afspraken met ziekenhuis zijn al gemaakt om na de bevalling zo snel mogelijk te plaatsen!

Posted

Mijn man vind mij ook een stuk liever met hormonen dan zonder:happy7:

 

Ik verander volgens hem in een heel verzorgend lief aardig en geduldig meisje.

 

 

 

Helaas voor hem gaat dat ook over!:happy7::happy7::happy7:

Posted

Ik vind mezelf niet te verteren tijdens de hormoon stimulatie. Mijn mannetje steunt me in alles, doet dan meer in huis (misschien moet ik altijd aan de hormonen gaan haha) en het enige wat ie doet is gewoon lekker een dikke knuffel en kusje. Hij is zo ontzettend lief voor me. Ik zit mezelf meer in de weg dan dat anderen er last van hebben zo zeggen ze.

Posted

Ik word altijd heel labiel van hormomen, ook in mijn eigen cyclus. Dus rond de ei en ongi ben ik vaak 'een beetje lastig'. Dat weten we nu allebei. Rekening ermee houden lukt vaak, maar niet altijd en dan is het ff trammelant...

 

 

 

Met de hormooninjecties viel het op zich mee, mits mijn man me het niet onnodig moeilijk maakt. Hij is nogal precies en had na de 1e Pregnyl spuit 'weer wat te zeuren'. Toen sprong ik echt goed uit mijn vel. "Ja ho is ff... ik zit hier al die spuiten te nemen, leg jij niet nog eens meer druk bij me neer. Rot ff op ja!"

 

 

 

Is ie wel van geschrokken en toen ik dat aankaarte waar een bevriend stel bij was, sprak die vriend mijn man wel ff streng toe. Dat heeft indruk gemaakt, sindsdien is hij tijdens behandelingen extra lief en neemt hij veel uit mijn handen. Daar tussendoor blijft ie soms best vervelend. En ik ook, hihi. Houdt het interessant en spannend vinden we zelf. ;-)

Posted
Mijn man vind mij ook een stuk liever met hormonen dan zonder:happy7:

 

Ik verander volgens hem in een heel verzorgend lief aardig en geduldig meisje.

 

 

 

Helaas voor hem gaat dat ook over!:happy7::happy7::happy7:

 

 

 

Hahahahahaha

Posted

Ik was heel erg boos en snel geirriteerd door de hormonen.Wonderbaarlijk genoeg heeft mijn man het met me uitgehouden. Hij was heel erg lief. Ik ben ook thuis gebleven van mijn werk tijdens de hormonen.Gelukkig had ik het korte schema ongeveer 10 dagen. Ik werk in de gehandicaptenzorg en had niet zo veel geduld met de jongeren die dwars waren. Ik was ook dwars. Ik had ook totaal geen zin in sex door de hormonen.Wel grappig hoe iedereen verschillend reageerd op de hormonen.

Posted

Als ik in m'n normale cyclus ongesteld moet gaan worden ben ik de dag van te voren meestal niet te genieten. Snel op m'n teentjes getrapt zeg maar.

 

Tijdens het spuiten van de Deca en Gonal-f ben ik in m'n sas. Denk dat dit komt omdat we dan weer een kans gaan krijgen om onze wens in vervulling te laten gaan.

 

We zitten beide vol goede moed en positieve energie!

 

Natuurlijk heeft iedereen wel eens een discussie ofzo dat zal altijd wel blijven, maar ik kan niet zeggen dat mijn hormoontjes hier de overhand in hebben.

 

 

 

Lfs

Posted

Ik ben heel blij dat ik kan zeggen dat afgelopen 2 maanden ons alleen nog maar dichter bij elkaar heeft gebracht! Ik had vooral last van mezelf, maar uit mijn omgeving geen klachten. Mijn vriend deed nooit ontzettend veel in huis, maar wat blijkt, hij heeft verborgen talenten :-). Ook nu ik zwanger blijk, is hij overbezorgd. Erg lief. Soms moet hij me wel even met rust laten, maar ik ben keer soms een beetje in mezelf als ik me rot voel....en dan kan je beter niet storen, maar dat weet ie....

Guest Sannie66
Posted

Ik was eigenlijk tijdens mijn 1e IVF niet te G E N I E T E N. Kwam ook nog andere zaken bij zoals ontslag (mijn persoon) en een kleine verbouwing, maar mijn mannetje was gewaarschuwd en kon de geirriteerde opmerkingen vaak van zich af laten glijden. Ik ben van nature toch wel een control freak, maar hij heeft in die periode veel uit mijn handen genomen. Nu merk ik dat we veel meer in balans zijn en beter op elkaar ingespeeld / afgestemd.

 

 

 

Dus voor ons is het goed geweest! Raar, maar waar. Nu onze 2e IVF (vanavond weer de 1e spuit) en zie het nu ook veel meer zitten...

Posted

als ik last heb van de hormonen zegt mijn man me volledig te begrijpen en dat hij het erg rot voor me vind

 

het probleem is dan dat ik hem dan niet geloof

 

voel me dan heel zielig en rot voel me dan onbegrepen

 

reageer dan snel alles op hem af

 

hij heeft het dan zwaar te verduren

 

gelukkig heb ik hier niet iedere keer last van gehad

Posted

Hahaha, wat heb ik hier zitten lachen om al jullie verhaaltjes! En natuurlijk noemde ik all "lieve" dingen op naar mijn man...hij kwam meteen even meelezen.

 

 

 

Wij (ik) begin(nen) hopelijk de laatste week januari met de hormonen. Het is de 1e keer voor ons, ben erg benieuwd wat het met mij gaat doen. Ik ben van mezelf al een enorme hormoonbom, maar heb eens gehoord dat hormonen dan juist heel prettig werken. Ach, ik zie het wel...

 

 

 

Succes allemaal, meiden!

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use