Jump to content

Recommended Posts

Posted

dat wordt ik vandaag echt heel erg

 

3 dames op 1 dag

 

nine balu estrhalita

 

die geen leven meer in zich dragen

 

misschien nog wel meer hier de laatste dagen

 

 

 

ik wordt er echt bang van

 

hoort dit verdriet erbij?

 

kan ik dit aan als het ons overkomt ?

 

even mogen ruiken aan het geluk , mss zelf al mensen verteld (ouders en schoonouders ,andere directe familie ) en er dan weer afstand van moeten nemen dat kan toch niet das zo niet eerlijk

 

 

 

ik zit gewoon te bibberen op de bank

 

 

 

 

 

dames sterkte ook voor ieder ander bij wie het niet goed gaat of is gegaan , op welke manier /na welke lengte van zwangeren dan ook

Posted

ik heb nu echt zoiets van

 

ok als ze meteen niet blijven plakken dan heb ik daar vooralsnog vrede mee

 

maar als je een week of wat lekker ondereg bent dan zou het gewoon niet zo mis mogen gaan ,

 

even gelukkig mogen zijn en dan de stoelpoten onder je vandaan getrapt krijgen das zo echt heel gemeen

 

 

 

ps loulou jij ook sterkte

Posted

Hey Pleun,

 

 

 

Het wil niet zeggen dat het jou treft. Je weet nooit hoe het gaat verlopen. Daarom moet je er ook niet vanuit gaan. Net wat Chablis zegt hoop en angst wisselen elkaar af. Heel veel succes en het gaat helemaal goedkomen voor jullie.

 

 

 

Liefs en een dikke knuffel,

 

Nathalie

Posted

Pleun, Ik kan me voorststellen dat je er bang van raakt. 3 op een dag is ook wel heel veel en ik denk ook waarom zou het bij mij wel goed gaan. Met name tijdens de 2e icsi poging.(Wat als deze poging mislukt, dan hebben we nog maar 1 poging en als die mislukt....de druk is hoog!!) Maar nu ook tijdens de terugplaatsingen van de cryo's. Al weet ik natuurlijk best dat we niet moeten klagen!!!!!!Zie handtekening.Goed dat je je inleeft als het je jou zou overkomen. Het zijn toch ook hele reele vragen? Maar.....je weet de uitkomst niet!!

 

Je mag toch ook wel stilstaan bij dit soort gebeurtenissen? Je leeft mee en je 'leeft in'.

 

Het klinkt misschien wel raar dat ik het zo schrijf maar voor mij is het niet anders dan vanzelfsprekend om zo met de dingen om me heen om te gaan. Ik sta heel positief in het leven hoor. Maar dit soort gedachten heeft een ieder. En de een drukt het weg, de ander staat het niet eens toe en de ander laat zich afglijden in alle ellende. De kunst is om hierin balans te vinden. Nou, dit is jou manier! Succes meid. Go for it. (Als je er weer aan toe bent om de gedachten weer los te laten en open te staan voor mooie uitkomsten!)Joy1

Posted

Pleun,

 

Ik snap je gevoel heel erg.

 

Het is ook heel angstig. Blijdschap en verdriet wisselen elkaar hier in rap tempo af. Elke maand weer opnieuw.

 

Maar zolang er nog mogelijkheden zijn, blijven de wens en de hoop het overwinnen van de angst en tegenslagen.

 

Ik wens je heel veel succes en wie weet ben je een van de gelukkigen!

 

 

 

X, Martha.

Posted

Lieve Pleun,

 

 

 

Logisch dat je bang bent! Maar je hoeft niet andermans situatie op de jouwe te betrekken. Je bent nog jong en er komen nog vele kansen voor jullie!

 

En vergeet niet, ik heb twee heerlijke kids en Es ook. Het is echt een roulette... mis, mis, mis, RAAK, mis, mis, RAAK, RAAK.

 

Houd moed en zet door en denk aan RAAK! Alle meiden hier!

 

Ik heb nog steeds heel veel vertrouwen in, in de voortplantingstechnieken, het is geweldig dat dit voor ons gedaan kan worden.

 

 

 

x Nine

Posted

Nine, wat lees ik nou?

 

Wat afschuwelijk voor je.

 

Na zo lang zwanger te zijn.

 

Ik vond het bij de eerste echo al zo zwaar.

 

Heel veel sterkte.

 

 

 

dikke knuffel

 

Rachel

Guest Sannie66
Posted

Pleun,

 

 

 

Tuurlijk zijn dit gevoelens die je niet zo maar wegstopt. Tenminste, ik niet.

 

Dit hele traject (en zeker een ieders voorgeschiedenis, het niet op de 'natuurlijke' manier zwanger kunnen worden) drukt al extra zwaar.

 

 

 

Ik heb een soort van band met Nine en schrok me gisteren helemaal lam van haar bericht. Was zo ontdaan dat ik even goed heb zitten huilen, zeker omdat jezelf net weer bent begonnen met poging 2. Het voelt dubbel en je bent verdrietig om haar verlies. Na de 1e schok en contact met elkaar en de berichten die ze hier zelf schrijft, ga je het weer een beetje relativeren (naar jezelf toe), ook al ik het heel erg moeilijk.

 

 

 

We zijn allemaal heel erg sterke vrouwen, vergeet dat niet!

Guest estrhalita
Posted

Pleun drie op 1 dag is inderdaad veel, maar ja het wisselt hier mekaar zo af. En de natuur is heel mooi. Ik denk altijd maar zo: De reden dat we een miskraam krijgen is niet zomaar. Het vruchtje was niet goed genoeg. Misschien wel heel erg ziek of zo. Ik heb een zoon met het Syndroom van Down en ik ben "blij" dat ik nu een miskraam heb ipv dat ik met de vruchtwaterpunctie of echo of na de geboorte achterkom dat er iets mis is met mijn kind. Snap me niet verkeerd, maar de natuur filtert ons gewoon. Misschien leg ik het een beetje krom uit, maar we krijgen niet zomaar een miskraam.

 

 

 

Dames die zwanger zijn, geniet vooral enorm van je zwangerschap en laat je niet gek maken door de dames bij wie het niet goed gaat. Helaas gebeuren deze dingen.

 

 

 

XX

Posted

dames dank voor jullie reactie

 

 

 

na een nachtje slaap kan ik het weer wat beter relativeren

 

zal ook een deel de spanning geweest zijn omdat ik morgen om 8:00 in het ziekenhuis moet zijn voor intake met verpleegkundige

 

en het nu ook voor ons heel echt begint te worden

 

 

 

maar nu weer met frisse zin er tegen aan

Posted

Goed te horen dat vandaag beter gaat Pleun. Ik begrijp je gevoel heel erg hoor.

 

 

 

Maar weet je... ik zie steeds meer hoeveel wij als mens aankunnen. We hebben ook geen keus. Het leven dient zich aan en wij doen het ermee, vertrouw daar maar op.

 

 

 

Gelukkig kennen we ook veel mooie momenten! Zoals die sneeuw nu buiten, wat een traktatie. Goed om daar ook bij stil te staan. Ik kan er (eindelijk ;-)) echt van genieten! Hoop jullie ook?

 

 

 

Maar ik realiseer me dat niet iedereen een goed moment heeft nu. Veel sterkte met de verwerking Balu, Estrhalita en Loulou. Neem daar echt even de tijd voor...

 

 

 

Liefs, -M

Posted

owww meiden die dit mee moeten maken, wat ontzettend klote!!! heb er geen andere woorden voor... ik heb zelf ook na 5 wk een mk gehad in 2007 en dat is gewoon vreselijk want je bent zooo blij dat je zwanger bent maar dan mag het niet doorgaan... het is gewoon niet eerlijk!

 

 

 

dikke knuffel van mij

 

 

 

:hugg:

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use