Hoe verloopt een punctie precies?

[Annema]

Tja, wellicht het spannendst voor de meeste hier: de punctie. Mijn 1e punctie zal over 4 of 8 weken zijn. Is iemand bereid mij hier iets over te vertellen, tips te geven, aan te geven hoe het herstel verliep, etc? Natuurlijk is het voor iedereen anders, maar ik merk dat ik behoefte heb aan wat "ervaringsdeskundigen", haha!

 

 

 

Alvast enorm bedankt... :smileylooker:

[EDR]

Hoi annema,

 

Technisch gezien verloopt de punctie bij iedereen eigenlijk nagenoeg hetzelfde!

 

Namelijk je krijgt evt. pijnmedicatie van te voren (ik moest thuis al paracetamol en diclofenac zetpillen inbrengen). Je wordt binnengeroepen en moet je van onderen uitkleden en op de stoel gaan liggen. Je vagina wordt dan schoongemaakt en ze maken de apparatuur klaar. Vervolgens brengen ze een eendebek in en ik kreeg een plaatselijke verdoving. nadat die ingewerkt is gaan ze met een echo apparaat naar binnen om te kijken waar de follikels liggen en hoe je eierstokken liggen. Aan dit echoapparaat zit een buisje waar ze met een naald doorheen gaan. Op het moment dat ze aanprikken geven ze het vaak aan dat de prik komt. Er staat een verpleegkundige naast je die je evt. aanwijzingen geeft voor ademhalen etc. I.p. wordt je twee keer aangeprikt, voor beide eierstokken 1 keer. Ze zuigen de follikels leeg en het is klaar! Vervolgens maken ze je vagina schoon en mag je je aankleden. Ik mocht op een lekkere ligstoel met een warme kruik wachten op de score en de kwaliteit van het sperma van mijn man.

 

Dit is dus de technische kant.

 

Psychisch ervaart iedereen het weer anders! Bij de een doet het ook veel meer pijn dan bij de ander. Ik vond het al met al prima te doen! Het is geen pretje, je ligt er niet voor de fun en ze zijn natuurlijk in je aan het prikken maar het was te doen. Nadien is het wel gevoelig en gebruikte ik twee dagen vier keer daags twee paracetamol. Ik ging ook nooit direct aan het werk, nam minimaal twee dagen vrij om bij te komen!

 

De een verliest nadien wat bloed, de ander niks. Dat was bij mij per punctie verschillend.

 

Heel veel sterkte en succes!

[Guest Mart]

Tja, iedereen ervaart het verschillend natuurlijk, maar ik vind het geen pretje.

 

 

 

Bij ons ziekenhuis doen ze de punctie altijd vroeg in de ochtend.

 

Ik mag gaan liggen op een bed en krijg dan een pilletje en een spuit in een bil.

 

Dit moet dan ongeveer een half uur inwerken.

 

Na ca. een half uur ben je slaperig, duizelig en high. Je kunt je zelf bijna niet staande houden, maar het is best wel een lekker gevoel.

 

Dan is het zover.

 

Op de behandelstoel krijg ik dan nog een paar verdovingsspuiten in m'n baarmoeder(?) en daarna begint de punctie.

 

Elke follikel wordt een voor een aangeprikt, leeggezogen en opgevangen in een buisje (ik ervaar overigens elke prik als pijnlijk. Het voelt alsof je ieder keer een stomp in je onderbuik krijgt).

 

Zodra de meeste en de grootste follikels leeg zijn is het klaar en mag je uitrusten.

 

 

 

Omdat bij ons de voorbehandeling in Leeuwarden is en de vervolgbehandeling in Groningen, moet mijn vriend daarna met een klein koelkastje met de buisjes naar Groningen rijden.

 

Daar moet hij zijn zaad produceren en dan kunnen zij verder.

 

Het heen en terug rijden duurt ca. 2 uren, dus in de tussentijd kan ik lekker slapen. En dat heb je ook echt wel nodig.

 

Ik neem er meestal 3 dagen de tijd voor om te herstellen. Je bent toch beurs van binnen.

 

Daarna kan ik weer gewoon aan het werk.

 

 

 

Maar zoals ik zei, iedereen ervaart het anders. Voor mij is het altijd pijnlijk, maar het is gelukkig van korte duur en voor een goed doel!

 

 

 

Ik wens je heel veel succes en probeer niet te nerveus te zijn als het zover is.

 

Je bent in goede handen in het ziekenhuis. En ze passen goed op je.

 

 

 

X, Martha.

[Guest SJSL]

Ik had de punctie in Nijmegen.

 

 

 

Mocht de avond van te voren 2 valium nemen als ik dacht die nodig te hebben om te slapen (heb ik niet gedaan). Een paar uur voor de punctie moest ik verplicht 1 valium nemen. Je wacht eerst in de wachtkamer, terwijl je man zijn ding doet. Toen hij klaar was werden we samen geroepen voor de punctie. In de punctiekamer is een aparte ruimte om je van onder uit te kleden en nog even te plassen. Ik trek altijd bij punctie en echo's enzo een lang shirt aan, zodat ik me niet zo bloot voel als ik door de ruimte heen moet lopen. Dan ga je in zo'n gyn stoel liggen en krijg je van die grote groene doeken om je heen. In Nijmegen krijg je een infuus met pijnstilling (morfine) in je arm, dus dat brengen ze eerst in (voelt net als bloedprikken, klein prikje). Iemand maakt al het instrumentarium klaar en ze maken je vagina schoon. Dan gaan ze met een eendenbek naar binnen en gaat het echoding ook naar binnen. Eerst kijken ze even hoe alles erbij ligt. Als het ok is, spuiten ze de pijnstilling in het infuus. Die begin je snel te voelen (beetje wazig word je ervan) en nadat ik had aangegeven dat het ok was, gingen ze prikken. Ze prikken door je vaginawand heen richting de eierstok, dat is het vervelends vond ik (en is dus 2 keer, links en rechts) daarna prikken ze in elke follikel om hem leeg te zuigen, door het infuus voel je daar niet veel van. In een minuut of 10 is het allemaal klaar en word je weer omhoog geholpen. De eerste keer viel ik bijna flauw (door de morfine denk ik), dus werd het uitslaapbed de punctieruimte ingereden, kleedde de dokter (!) me aan terwijl ik nog in die stoel lag en mocht ik overhoppen. Je gaat dan naar een apart kamertje waar je wacht op de uitslag (aantal eicellen) en je kan bijkomen. De rare gevoel van de pijnstilling is snel verdwenen. De 2e keer kon ik goed omhoog komen, zelf aankleden (had toen wel expres een joggingbroek meegenomen om aan te doen, ipv de gewone strakke broek die ik de 1e keer had, ging veel makkelijker) en zelf in een roelstoel zitten om naar het kamertje te gaan.

 

 

 

Ik vond de punctie meevallen en zei meteen tegen m'n man: als we dit nog een keer moeten doen .. prima. De 2e keer was minder fijn, omdat m'n eierstokken achter de darmen lagen en er veel geduwd moest worden. Maar ook toen, nadat de pijnstilling was ingespoten voelde ik niet veel meer. Alle ziekenhuizen gebruiken weer andere (of geen) pijnstilling.

 

 

 

Oh, ik had trouwens ook beide keren van te voren een paracetamolspiegel opgebouwd. Advies van het ziekenhuis (nadat ik gevraagd had of dat zin had). Een losse paracetamol helpt niet, je moet een bepaald niveau in je bloed hebben. Dus 2 dagen van te voren beginnen met 4 keer daags 2 paracetamol, en dat heb ik ook daarna nog een of twee dagen volgehouden. Ik heb het ook beide keren na afloop een paar dagen rustig aan gedaan. Geen onhoudbare pijn, meer een vervelend gevoel.

 

 

 

Veel succes ermee! Je zal zien dat het best meevalt.

[sabke77]

Ik heb mijn punctie gehad in Den Bosch,

 

 

 

kreeg avond ervoor een licht slaapmiddel, meer om beter uitgerust te zijn,

 

de ochtend zelf nog zo'n slaapmiddel en een paracetamol.

 

Mocht gewoon mijn normale kleding aanhouden, onderlichaam ontbloten, sokken mochten aanblijven!!!hahahaha.

 

Kreeg een infuus in mn hand met morfine en gaan. (Niks gemerkt van de morfine, mocht toegeven aan evt slaap of duizeligheid maar bleef 100 procent bij.)Geen vagina schoonmaken, geen verdoving binnenin, niks, gewoon gaan, 10 min later klaar, nauwelijks pijn, meer ongemakkelijk gevoeld. Stond op en hoefde niet te gaan liggen, theetje gedronken met peperkoekje en ik mocht mee naar tilburg waar de rest zou gaan gebeuren. Zou er de volgende keer absoluut geen angst voor hebben, maar ik zie hier ook wel andere verhalen hoor.

 

Heb hele goede ervaring gehad, ook vooral het 'gemak' van de mensen in Den bosch, niet te veel poespas, geen moeilijke termen, geen waardes, gewoon er is een goede teruggeplaats en succes.

 

 

 

Veel succes en ik ben er heengegaan met het gevoel dat het geen pretje ging worden, maar dat even op je tanden bijten en bikkelen best te doen moest zijn en dat bevallen waarschijnlijk toch nog net een tikkeltje zwaarder zou zijn.

 

 

 

groetjes

[rain28]

Ik heb dan nog wel geen ervaring met een punctie....maar ik weet al dat deze bij mij onder volledige narcose zal gaan plaatsvinden (Duitsland). Zijn hier meiden die daar ervaring mee hebben? Hoe verliep dat? Was de narcose 'diep' of was je na een kwartiertje weer wakker? Hoe was de napijn bij volledige narcose of maakte dat niet uit?

[fren-1976]

Mijn punctie was in het VU in A'dam.

 

 

 

Zoals al eerder beschreven; ook ik kreeg een kalmeringstablet en een prik in mijn bil. Na een half uur werd ik naar de behandelkamer gebracht. Daar werd alles inderdaad even schoongemaakt en daarna werd de echo met naald ingebracht. Er was een verpleegkundige die ademhalingsoefeningen met me deed. Er zijn in totaal 24 follikels aangeprikt en hoewel ik een hoge pijngrens heb, heb ik diverse keren moeten aangeven dat ze moesten stoppen omdat ik het niet meer hield. Ik voelde iedere keer dat er een follikel aangeprikt werd een enorme pijnscheut. Af en toe hing de verpleegkundige ook op mijn buik om mijn eierstokken op de juiste plek te duwen. Kortom: ik kijk absoluut niet uit naar de volgende keer. De gyn zei zelf ook al dat ik een heel heftige punctie heb moeten ondergaan. Daarna daar nog even gelegen tot de uitslag van mn vriend er was en daarna naar huis. Je kunt echt die dag niks meer doen. Slapen is het beste.

 

 

 

Daarna naar huis en heb ik eigenlijk alleen maar geslapen. Veel drinken is heel belangrijk, echt 2-3 liter per dag. Na 2 dagen ging het eigenlijkheel goed, maar daarna ben ik door plotselinge pijn (kon niet zitten, plassen, etc) weer naar de ehbo van het zh geweest waar ze alles nog een keer gecheckt hebben. Ik heb de dagen daarna wijde broeken gedragen omdat mijn buik opgezet was. Een spijkerbroek aan was geen pretje.

 

 

 

De punctie is mij zwaar tegengevallen. Ben in totaal ook een week thuis geweest, kon niks door de pijn. Maar ik moet wel zeggen; ik voel mijn eisprong ook altijd extreem erg, dat doet ook altijd veel pijn. Kennelijk zijn mijn eierstokken erg gevoelig.

 

 

 

Vind overigens die tip over de paracetamolspiegel een slimme, die onthoud ik voor de volgende keer!

[Henne]

Ik heb drie puncties gehad en het was elke keer anders wat pijn e.d. betreft. De procedure is vrijwel gelijk aan wat iedereen al schrijft.

 

 

 

Tips die ik kan geven:

 

- Als je erg gespannen bent, vraag dan iets om de avond ervoor te kunnen slapen. Na een nacht wakker liggen is het moeilijk ontspannen.

 

- Laat het allemaal een beetje over je komen. Ik keek bijvoorbeeld zelf niet mee, deed mijn ogen dicht, pakte de hand van mijn vriend en concentreerde me op mijn ademhaling en de verpleegkundige.

 

- Geef aan als het niet (meer) gaat. Soms moet je net even verliggen of gewoon even twee keer diep ademhalen en dan gaat het weer goed.

 

- Trek idd geen strakke of lastige kleding aan. Een lang shirt doe ik ook altijd, voelt toch wat minder bloot.

 

- Ik heb het na de punctie vaak wat koud, een lekker dik vest kan dan handig zijn.

 

- Doe alvast een maandverbandje / inlegkruisje in je slipje. Kun je 'm zo aantrekken, meestal heb je namelijk wel wat bloedverlies.

 

- Neem iets te eten en drinken mee. Een pakje sap of flesje water en iets als een sultana of krentenbol ofzo. Dan kom je na de punctie iets makkerlijker / sneller 'bij'.

 

- Blijf na de punctie zo lang liggen als jij nodig vindt, ook al mag je al weg.

 

- Kruip thuis met een kruikje op de bank of in bed en drink de dagen na de punctie veel water.

 

- Neem een paar dagen vrij of meld je ziek als het nog niet gaat. Je krijgt drie dagen later een embryootje terug dus het is belangrijk dat je dan hersteld bent. Niet doordouwen als het niet gaat. Overigens heb ik een collega die de dag na de punctie gewoon op de fiets stapt, wat maar weer aantoont hoe persoonlijk het is.

 

- Tot slot: het is niet leuk, maar maak je van tevoren niet te druk. Voor de meeste vrouwen is het te doen, anders deden ze dit echt niet poliklinisch.

 

 

 

Zelf ben ik trouwens na de punctie niet graag alleen thuis. Omdat mijn vriend niet de hele dag vrij kan nemen, vragen we dan meestal mijn moeder of ze wil komen. Maar dat moet je net fijn vinden. Het is ook niet zo dat we dan lekker zitten te kletsen ofzo hoor, ik lig gewoon te slapen. Maar ik hoef dan niet op te staan voor drinken of een nieuw kruikje en niet te koken enzo. Even verwend worden is best fijn na zoiets, maar het moet wel iemand zijn die je om je heen kan hebben zonder je in te hoeven spannen.

 

 

 

Nou, zijn drie punctie ervaringen toch nog ergens goed voor, ik heb in ieder geval voldoende tips ;-)

 

 

 

Succes allemaal, 't is voor een goed doel!

 

Henne

[Guest Miki]

Voor de liefhebbers van beeld, hier een video van een punctie in het ziekenhuis van Nijmegen: http://www.chakpak.com/video/punctie-bij-ivf/423525

 

 

 

Mijn ervaring was beide keren in het AMC en op zich best goed. Had ook niet super veel eitjes en was dus best snel klaar.

 

 

 

Ik kreeg 2 Diazapams een half uur ervoor, eenmaal in het ziekenuis (toen al zo groggy als wat) een morfine prik in de rug en 2 prikken rondom de vagina erbij. Voelde dan ook praktisch niets.

 

 

 

De dagen erna was ik snel weer de oude, alleen de dag zelf erg moe en suf. De spanning of er wel/geen bevruchtingen waren en zo ja hoeveel (en welke gradatie), vond ik veeeel zwaarder dan de ingreep zelf.

[Guest SJSL]

Die mevrouw lag er wel erg alert bij tijdens een punctie! Ik keek net zoals Henne echt niet mee, ogen dicht en concentreren op je ademhaling. Oh, en ik vind het ook een goede tip om aan te geven als je even een ogenblik nodig hebt, alleen al goed doorademen kan idd schelen.

 

 

 

Maandverband alvast indoen is ook handig, ik had ze de 1e keer wel bij me, maar van het ziekenhuis hadden ze er al een van hun (zo'n vervelende dikke) ingedaan toen ze m'n kleren pakte. Dus de 2e keer zat die van mij er al mooi in!

[Guest Miki]

Ja slim van dat maandverband!

 

 

 

En nee, ik was ook zeker niet alert zelf. Het scherm stond ook niet zo dat ik uberhaupt kijken kon, realiseer ik me nu. Was zo wazig, dat ik de helft niet meer weet!

 

 

 

Maar inderdaard, ook ik aan de ontspanningsoefingen. Voel de koude lucht door je neus naar binnen gaan, en de warme lucht weer naar buiten via de mond. Adem in adem uit. ;-)

 

 

 

En ohja, zo'n lang shirt vond ik ook altijd fijn. Ik werd namelijk van ene bed in andere getild en lag dan niet meteen in blote kont!

 

 

 

In bad mocht ik trouwens niet een paar dagen erna. Had ik wel zin in juist! Maar wat Henne zegt, een kruikje en een deken doen ook wonderen. ;-)

[ivfsh]

Hoi!

 

Ik had me best druk gemaakt voor de punctie, maar vond het meevallen. In het AZM krijg je en soort operatiehemd aan, ik vond dat wel fijn, dan lig je idd niet zo in je nakie. Voor de punctie ga je naar de 'uitslaapkamer' en kun je je omkleden en krijg je ook de prik in je bil. Voor de punctie even naar het toilet (wankel van de prik) en dan de punctie. Ik vond het pijn doen, maar kon het inderdaad ook wel redelijk weg ademen.

 

 

 

Ik vond het juist wel prettig om mee te kijken, misschien wel een beetje afleiding.

 

 

 

Diezelfde dag heb ik ook veel geslapen en alleen maar gelegen. De dag erna gewoon weer dagelijkse dingen gedaan, ging prima.

 

 

 

Ik ben het met Henne eens: het is niet voor niets een poliklinische behandeling. Het is pijnijk, maar ook ik vond het te doen (maar het ging bij mij dan ook wel allemaal netjes 'volgens het boekje')

 

 

 

Succes en probeer er ontspannen heen te gaan,

 

 

 

liefs

[Esk]

Ik heb het maar één keer meegemaakt, maar dit was mijn ervaring:

 

Ik mocht binnenkomen (Catharina-ziekenhuis Eindhoven) en mijn onderkleding uitdoen en in de stoel kruipen. Ik moest 2 uur van te voren een zetpil in doen en ik had zelf ook nog 2 paracetamol genomen.

 

 

 

Toen ik in de stoel lag, kreeg ik een hartslagmeter op mijn vinger (en kon ik dus meeluisteren naar m'n eigen hartslag. Daarna kreeg ik een infuusje met iets voor m'n hart (blijkbaar was dat standaard bij de behandeling via Geertgen) en toen dat goed ging een roesje. Ik werd er een beetje duizelig van. De arts maakte m'n vagina een beetje schoon en vervolgens kwam de eendebek. Via een echo werd even gekeken of alles nog was zoals het hoorde te zijn. Ik hoefde maar 1 keer aangeprikt te worden aangezien mijn rechtereierstok niets had gedaan. Toen kwam de punctie zelf. Ik kan me er eerlijk gezegd weinig van herinneren, behalve dat het niet aangenaam was, maar wel te doen. Mijn man moest voor de laatste eicel nog even op m'n buik duwen. Vervolgens was het gedaan en mocht ik me weer aankleden. Ik was nog erg duizelig en kon niet op m'n benen staan, dus daar werd ik mee geholpen. Dat inlegkruisje/maandverbandje had ik wel nodig en werd dus verstrekt.

 

 

 

Vervolgens moest ik naar een andere stoel in een ander kamertje. Daar stond een kop thee en een plak peperkoek klaar en toen ik die op had was ik alweer stukken beter te been en helemaal helder. Ik kreeg ook meteen de "oogst" te horen. Vervolgens ben ik naar huis gegaan. Ik heb het wel rustig aan gedaan die dag, maar eigenlijk was ik redelijk snel weer fit. Ik heb wel nog een paar dagen wat bloedverlies gehad, maar verder geen pijn of zo.

 

 

 

Het was mij heel erg meegevallen, zeker gezien het feit dat ik van mijn laparascopie echt ruim anderhalve week heb moeten bijkomen.

 

 

 

Ik denk dat iedere punctie weer anders is en wat de ene keer mee kan vallen, is de andere keer heel pijnlijk. Je kunt het dus niet vantevoren weten. Wat wel schijnt te helpen is als je poogt wat ontspannen te zijn en rustig doorademen.

 

 

 

Succes!

[Annema]

Goedenavond dames, ontzettend bedankt voor jullie reactie, erg fijn. En Henne, jouw tips zijn erg prettig! Zojuist had ik het met mijn man over IVM (hij was wat op dit forum aan het surfen) en toen zei ik al wel meteen:"Nou, dan is mijn punctie nog stukken prettiger dan bij IVM - bij ons zullen ze (hopelijk) voor het oprapen liggen terwijl bij IVM het zoeken is naar die ene follikel" (auch)... Fijne avond en meer reacties zijn zeker welkom! :bye:

[sandra]

ik kreeg de punctie sóchtens

 

kon een uur van te voren een oxazepan in nemen voor de spanningen maar dit heb ik niet gedaan

 

ook had ik een diclofenac 100mg deze heb ik wel genomen is een pijnstiller

 

angekomen in het ziekenhuis

 

naar de behandelkamer

 

infuus gekregen en nog ff kletsen

 

alles word intussen klaar gelegdd

 

fentanyl gekregen in infuus is een soort morfine

 

zodra ik het erg warm krijg of dizzy word beginnen ze

 

ze hebben 9 follikels aangeprikt

 

het prikken voelde ik wel maar ik vond het wel te doen geen erge pijn gehad

 

punctie was na 5/10 minuten alweer achter de rug

 

mocht naar de uitslaapkamer, ben gelopen was niet duizelig of suf

 

wachten op uitslag van embryoloog

 

na 20 minuten goede uitslag 8 eicellen

 

verpleegkundige kwam nog even vragen of alles goed was en ik mocht na huis

 

dus hoog uit een half uur in het ziekenhuis geweest

 

 

 

dit was poging 1 100% meegevallen

 

bij poging 2 meer pijn gehad omdat de eierstokken vervelend aan het doen waren

 

dit komt niet zo vaak voor dus ben niet bang voor poging 3

 

 

 

omdat ik niet suf of duizelig was bij beide pogingen heb ik alles mee kunnen kijken op het scherm

 

mocht aardig rechtop zitten

 

je ziet dan precies dat ze een follikel aanprikken en leegzuigen wel vreemd

 

 

 

veel succes straks met je 1e punctie zet hem op

[eslief]

ik had dit oproepje nog niet gezien maar heb hem inmiddels gelezen.. ook ik verwacht mijn punctie met een week of 6..Mijn pijngrens ligt heel laag ik ben ene watje.. ik zag er ontzettend tegenop.. deze verhalen zijn wel erg fijn om te lezen!

 

 

 

Zelf krijg ik een infuus wat je diccy maakt en een pijnstilling.Normaal zou ik dixlofinax krijgen maar daar doet mijn lichaam nix op dus ik krijg een zusje.Als extra krijg ik nog een slaapmiddel in de hoop dat ik zo weinig zal meemaken..

 

 

 

Ik zie er nog steeds tegenop maar het gaat vast goed komen.De echo's alleen al zijn zeer pijnlijk voor mij omdat mijn eierstokken gekanteld zijn..Daarnaast die verdomde pijngrens die zo lekker laag ligt..

 

 

 

esther

[Annema]

Hoi dames! Afgelopen woensdag weer in het zh geweest aangezien wij eind deze maand gaan beginnen met prikken! Ik kreeg, op mijn eigen verzoek, alvast een inwendige echo en ik grapte al:"Hm, meteen even oefenen voor de punctie!" Maar ja, mijn naar-achter-gekantelde-baarmoeder maakt het er niet fijner op. Pijn doet zo'n apparaat niet, maar het is erg ongemakkelijk waardoor ik moeilijk kan ontspannen. Zelfs met m'n handen op mijn onderbuik (= tip van mijn fertiliteitsarts).

 

 

 

In mijn dossier is dan ook al aangetekend dat ik (extra) bij de punctie een morfine krijg via infuus. Vantevoren zowiezo een zetpil en de vaginawand wordt verdoofd. En al met al duurt het hooguit 10 minuten, nou, dat gaat wel lukken... Vooral met het vooruitzicht dat eenmaal thuis mijn moeder er dan is, voor me gaat zorgen met kopjes thee & ander lekkers & avondeten, ik DVD's en tijdschriften klaar heb liggen, lekker op de bank mag de hele dag (vind ik zowiezo al heerlijk!) en 1 (of 2?) zak(ken) Jimmy's zoete popcorn erbij! Zo krijg ik er echt al zin in, haha! :clap2: (nog 6 weken)

 

 

 

Wellicht hebben meer dames nog iets aan die tip als het gaat om een 1e punctie: vantevoren een inwendige echo aanvragen (het was mij bij 3 jaar geleden) - kijken hoe dit voelt en...handen op de onderbuik is prettig.

 

Succes!!!

[Guest SJSL]

Fijn dat je het ziet zitten Annema.

 

 

 

Inwendige echo's krijg je genoeg voor de punctie, want de uitgangsecho en daarna de follikelmetingen gaan inwendig.

[Colle]

Ik heb mijn punctie in Arnhem gehad.

 

Ik mocht de avond daarvoor een kalmeringstablet innemen (pammetje)

 

Ik heb wat extra tabletjes gevraagd want had ze al uitgetest en met 1 tabletje merkte ik niks.

 

Ik had er voor sochtends dus 2 ingenomen...het lijkt op dat moment alsof het niet werkt maar achteraf kon ik me zo weinig dingen herrineren en was het allemaal zo wazig dat het echt wel geholpen heeft.

 

 

 

Ik kreeg ook inwendig 2 verdovingsspuiten, hier was ik heel bang voor maar dit stelde niks voor (vond ik)

 

Het aanprikken van de folikels voelde een beetje alsof ik een stroomstootje kreeg.

 

Als ik er nu aan terugdenk is het allemaal erg wazig en kan ik me de pijn nauwelijks herinneren.

 

 

 

Daarna plakte ze de buisjes met eicellen op mijn buik, mocht ik een kwartiertje met een kopje thee bijkomen in een kamertje en ben ik meegegaan met mijn vriend naar het ziekenhuis in Utrecht. Mijn vriend had nog fotos gemaakt van mij met de opgeplakte buisjes op mijn buik in bed. Daar had ik wel een wazig hoofd hihihi.

 

 

 

Toen ik een paar dagen later terug moest naar Utrecht voor de terugplaatsing, herkende ik het heel ziekenhuis niet meer hahaha. Ik was dus nog behoorlijk afwezig de 1e keer...terwijl dat op dat moment niet zo voelde.

 

 

 

Ik vond het 100 procent meevallen, ik had veel erger verwacht en heb me van te voren veeeeel te druk gemaakt.

 

 

 

Succes meis, het komt helemaal goed!

 

 

 

Lfs Colle

 

(t