Anoniem / 'bekend' ??

[Elin]

Dames,

 

 

 

Zoals jullie weten staan wij voor de keuze van een donor. Nu heb ik de verwijsbrief vanmorgen opgehaald bij de huisarts en kunnen we 28 november terrecht bij de gyn.

 

 

 

Dit om eventuele inseminaties met donorzaad via het ziekenhuis te gaan doen.

 

 

 

Toen ik de poli belde voor info en later de afspraak werd er verteld dat er 1 arts was die veel met donorzaad werkte en die zelfs eens zaad uit belgië heeft laten komen omdat daar nog echte anonieme donoren zijn.

 

 

 

In nederland is dit verboden, de wet is van mening dat een kind recht heeft om te weten van wie hij afstamt. En daardoor zijn er geen echte anonieme donoren meer. Een kind dat uit donorzaad is geboren kan op 12 jarige leeftijd het donorpaspoort opvragen, hierin staan uiterlijke kenmerken en dergelijke beschreven van de donor. Op 16 jarige leeftijd kan met goedkeuring van de donor zijn adresgegevens vrijgegeven worden.

 

 

 

Nu de vraag, kiezen voor zaad uit belgië dat anoniem is en redelijk makkelijk verkrijgbaar? Of kiezen voor nederlands zaad en op een wachtlijst komen van ongeveer 1,5 jaar.

 

 

 

Onze planning is om bij een eventuele zwangerschap de omgeving in te lichten en zodra het kindjeeen jaar of 3 á 4 heeft spelenderwijs uitleggen hoe de vork in de steel zit. Dit omdat wij hier gewoon open over willen zijn en wij van mening zijn dat je daar niet vroeg genoeg mee kan beginnen, dit om eventuele 'problemen' later te voorkomen. Immers groeit het kind dan op met de wetenschap en zal er dus later geen mega schok voor het kind zijn als het het rond een jaar of 12 pas te weten komt.

 

 

 

Graag jullie eerlijke ongezouten mening over bovenstaande. Of te wel, wat zouden jullie kiezen en vooral waarom?

[Sab]

Hoi Elin,

 

heel erg moeilijk vooral omdat het vóór zo verleidelijk is:korte wachttijd. Maar uiteindelijk zou ik denk ik toch voor de lange termijn kiezen. Dus met de mogelijkheid voor het kind om er achter te komen waar hij "vandaan komt" .

 

Maar neemt niet weg dat het moeilijk is. Want wat voor een ander maar 1,5 jaar is, is voor ons wel lang.....

 

 

 

Ik hoop dat jullie een voor jullie juiste keuze maken en misschien kun je op andere forums meer informatie vinden over de "voor en tegens".

 

 

 

Heel veel succes en laat je gevoel spreken.

 

Denk vooral aan wat je je kind wilt meegeven, dat zou voor mij op 1 staan....

 

 

 

Groetjes Sab xx

[Seetje]

MIjn eerste reaktie was wachten 1,5 jaar!

 

Maar als ik er dan even over nadenk dan denk ik...ja je gaat het eerlijk vertellen....straks gaat ze/hij zich verdiepen in het onderwerp en natuurlijk zoeken op het internet en ziet dat je die regels hebt van nederland belgie...dan komt er nieuwsgierigheid om de hoek...en die van haar/hem zal nooit bevredigd worden!

 

Nee als je er open over bent dan denk ik dat je geen anderhalf jaar hoeft te wachten...zo heeft ook het kind in ieder geval de keus om eventueel contact te gaan leggen!

[eiger]

goh wat moeilijk, ik dacht meteen, waarom wachten maar dat heeft natuurlijk niets te maken met je eigen gevoel en jullie mening betreffende hoe om te gaan met je toekomstige kind.

 

dit is zoooooooo lastig, maar wat is belangrijk voor jullie en kunnen jullie er mee leven dat de donor anoniem zou blijven mochten jullie kiezen voor donorzaad uit België.

 

 

 

puur naar mezelf kijkende zou ik kiezen voor t anonieme , dat is gewoon ook een gevoel maar begrijp dat dat niet aan de orde is.

 

 

 

Meid , veel succes in t nemen van een beslissing.

 

 

 

cynthia

[rosalie]

oh meis wat moeilijk zeg!!

 

ik zou het niet weten!!

 

 

 

heel veel succes

 

groetjes rosalie

[beau]

Ik vind het heel moeilijk zeg om te kiezen.

 

Ik denk dat het voor het kindje later toch wel fijn is dat hij een kans heeft zijn biologische vader te ontmoeten als hij daar behoefte aan heeft.

 

Maar dat hangt er ook van af in hoeverre jullie dat zouden willen.

 

Dan heeft hij/zij nog wel een keuze zeg maar om hem te ontmoeten.

 

Anders heeft hij/zij die niet.

 

 

 

Het hangt ook weer van je kind af.

 

Het ene kind zal er wel behoefte aan hebben en het andere kind niet.

 

 

 

Maar ik vind dit echt een hele moeilijke beslissing.

 

Elke beslissing die jullie nemen is in dit geval goed denk ik.

 

Volgens mij denken jullie er goed over na.

 

Sterkte en succes met je beslissing!

 

[Elin]

Dames, heel erg bedankt voor jullie eerlijke mening. Ik moet eerlijk zeggen dat we er zelf nog niet achter zijn en dus nog niet kan zeggen waar we voor kiezen, allebei heeft het zijn voors en tegens.

 

 

 

Maar het is een keuze die we maken voor het leven, dus daar moeten we heel goed over nadenken.

 

 

 

Ik ben blij dat jullie er überhaupt ondanks dat jullie er niet mee te maken hebben toch over na willen denken. Soms is het gewoon fijn om een mening te horen van iemand die er helemaal 'buiten' staat.

[Seetje]

Geen dank hoor meis...daar zijn we voor....en daar is dit forum ook voor.

 

Ik hoop dat we je een beetje kunnen helpen op een positieve manier.....en als er nog meer dingen zijn waarbij je onze gedachten nodig hebt dan gooi het maar in de groep hoor!

[beau]

Ik sluit me aan bij de woorden van Joos; daar zijn we voor!

 

Dus graag gedaan hoor.

[Guest Amanda]

Wat een verschrikkelijk moeilijke keuze!!!!

 

 

 

Je moet afwegen of jij (en zeker je partner) het emotioneel aankunnen als je kind straks zijn bio vader wil ontmoeten, dat lijkt me zeker voor je partner erg confronterend. Hij is tenslotte toch de vader!

 

 

 

Voor een kind/jong volwassenen en ook als volwassenen, lijkt het me erg moeilijk de wetenschap te hebben dat je een andere biologische vader hebt, maar deze nooit zult ontmoeten/leren kennen.

 

 

 

Mijn gevoel zegt toch, een bekende donor.

 

Al is dit voor jullie niet gemakkelijk. Maar ik zou denk ik toch in het belang van het kind denken.

 

 

 

Heel veel succes met jullie keuze.

 

 

 

Wat vervelend trouwens dat er zo'n lange wachttijd is in NL. Dat maakt de keuze ook niet makkelijker.

[lis]

hoi elin,

 

ik zie je topic nu net.

 

wat een vreselijk moeilijke keuze zeg.

 

ik zou ook helemaal niet vanuit mezelf kunnen zeggen: stel dat ik een andere biologische vader zou hebben dan zou ik die wel of niet willen ontmoeten. ik neig naar wel, maar ik heb eigenlijk geen idee.

 

ik denk dat het er ook vanaf hangt hoe oud jij bent, heb je de tijd nog? kunnen jullie geestelijk ook zo lang wachten? want als je kindje het dan wil weten kan het...

 

maar ik vind het vreselijk lang! dat maakt het zo moeilijk.

 

 

 

ikzelf zou trouwens -in overleg met hub he...- een lieve vriend uit het buitenland vragen. ik heb er 1, hub twee, allemaal lieve, leuke jongens die niet altijd in de buurt zijn. maar dat is helemaal persoonlijk, en er moet maar net iemand zijn die je kan en wil vragen.

 

 

 

veel succes met jullie beslissing!

 

Lis

[Elin]

Amanda en Lis dank jullie wel voor jullie reactie.

 

 

 

Voor zover ik het nu kan pijlen (wil nog even het gesprek afwachten volgende week) nijg ik ook naar een bekende donor, ook al wil het kind later niets weten dan is die mogelijkheid er toch. Anoniem is zo definitief.

 

 

 

Lichamelijk heb ik de tijd (geestelijk wordt erg moeilijk) Als je volwassen wordt heb je een aantal dromen voor ogen. In mijn geval zag ik mezelf altijd rondlopen met 3 meiden. Ik heb er reeds 1. De wens was ook om ze snel achter elkaar te mogen krijgen. Die droom viel al in diggelen toen bleek dat de vader van mijn dochter er halverwege de zwangerschap geen zin meer in had en vertrok.

 

 

 

Een moeilijke tijd brak aan maar we hebben het gered. Na 1,5 jaar ontmoette ik mijn huidige lieve vriend. Al redelijk snel wilden we graag kinderen en lieten de anticonceptie achterwege. Na ruim een jaar proberen zijn we naar de huisarts gegaan en kwamen we voor het feit dat er simpelweg geen zaadcellen zijn, dus de mogelijkheid om 'snel' kinderen te krijgen was al van de baan.

 

 

 

Nu wordt het (of het moet strakjes een tweeling worden) ook pijnlijk duidelijk dat ik mezelf nooit zo zal zien lopen als in mijn droombeeld en dat doet pijn.

 

 

 

Het hele leven lijkt wel van verwachtingen maken en later bijstellen. Maar ik zou nu al blij zijn als ons nog 1 wondertje gegund is.

 

 

 

Wat ik zeg lichamelijk heb ik de tijd maar geestelijk gaat het heel erg zwaar worden. Mijn vriend heeft lichamelijk minder tijd. Wij schelen flink wat jaren en door een aantal zaken is hij niet helemaal 100% gezond wat hem ook parten speelt in het dagelijkse leven. Dus wat als we eenmaal aan de beurt zijn, kan hij dan wel de vader zijn die hij wil zijn.

 

 

 

Een vriend of familielid van mijn vriend is geen optie, vrienden hebben we niet veel, en de familieleden die in aanmerking zouden komen zijn allemaal al 'geholpen'. Bovendien zou dat de situatie wel heel erg complex maken denk ik.

 

 

 

Andere optie is om zelf een donor gaan zoeken, maar hoe tref je de goede in de wereld van haat en bedrog?

[Arzu]

ik vind dit een heel goed topic,

 

wij zijn nu nog bezig over mesa en tese.

 

Maar wat als dit niet zo is als we hopen.

 

wat ga je dan doen.

 

aangezien mijn man van turkije is en hij 3 broers heeft, hebben wij overlegd zijn jongste broertje te zullen vragen als donor.

 

we hopen natuurlijk dat dit niet nodig zal zijn.

 

Zijn familie weet het heel gedoe waar we inzitten.

 

en als enige man met dit probleem in de familie was dit natuurlijk ook een hele schok.

 

Mijn man is ervan overtuigd dat zijn broertje dit wel voor ons zou doen.

 

maar eerst de tese afwachten.

 

groetjes Arzu

[Elin]

Arzu, ik hoop dat mese of tesa gaat werken voor jullie en dat het mogelijk is. Bij ons was dat helaas niet zo.

 

 

 

Fijn dat er een mogelijkheid is om eventueel een broer als donor van je kindje te kunnen gebruiken, zo liggen de genen toch wel erg dicht bij elkaar. Maar bedenk wel dat de oom van je kindje dan ook de 'vader' is..

 

 

 

Buiten dat het bij ons niet mogelijk was (broers hebben er een slot op laten zetten) wilden wij dit dus niet om eventuele scheve verhoudingen te voorkomen.

 

 

 

Ik ben benieuwd hoe jullie het zien, want als het lukt is het natuurlijk een perfecte 'oplossing'.

[Arzu]

je hebt gelijk idd dat het dan de vader zou zijn en de oom.

 

mijn man garandeerde me dat het voor zijn broertje echt niet veel zou betekenen wat :sign17: af te geven.

 

aangezien ze hier ook niet zo dichtbij wonen en we ze 2 keer per jaar zien, is het iets makkelijker.

 

maar ik hoop dat ze met de mesa of tese iets vinden.

 

vind het erg om te horen dat het bij jullie niet zo was.

 

maar geniet lekker nu van je zwangerschap:D

 

xxx

[Elin]

Dat zou het zeker iets makkelijker maken. Zijn broer is die al vader of nog niet, ik denk dat als hij zelf vader is dat ook weet wat het inhoud om een kind op afstand te hebben. Ondanks dat jullie het op zullen voeden en dergelijke zal zijn broer toch weten dat het zaadje van hem afkomstig is.

 

 

 

Jouw partner vind dit ook geen probleem?

 

 

 

Ik ben erg nieuwschierig naar hoe anderen er tegenaan kijken vandaar dat ik zoveel vraag.

 

 

 

Ik hoop dat het gaat lukken meis en dat jullie nog met eigen zaadjes zwanger kunnen worden.

 

 

 

Ik geniet enorm van mijn zwangerschap, doordat het zo 'moeilijk' was voelt het echt als een cadeautje.

[Arzu]

gek genoeg was het mijn man zijn idee.

 

had het nooit verwacht.

 

vooral omdat hij moslim is en dit normaal verboden is dan.

 

ik ben benieuwd morgen.

 

zijn broertje is nog geen vader, maar het zit volgens mij in het bloed van de turken de wens naar een kind.

 

hij heeft het al enorm met 24 jaar.

 

ja iedereen verschilt in mening heh.

 

daarom vind ik het ook interessant

[Elin]

Ik durfde er eigenlijk niet naar te vragen maar je zegt het zelf al dat je man moslim is. Erg knap dat hij er dan toch voor open staat en misschien wel op die manier (je broer vragen) het toch 'zuiver' wil houden in de bloedband.

 

 

 

Al zeg ik nu ook maar wat want ik ken ook het fijne niet van het moslimgeloof.

 

 

 

Ik ben erg benieuwd hoe het verder gaat lopen, hou je ons op de hoogte?

[Colle]

Hallo,

 

 

 

Moeilijk hoor want je wilt natuurlijk zosnel mogelijk beginnen.

 

 

 

Wij hebben ook een donor, deze is niet anoniem. Ik vind dit prettig omdat ik vind dat het kind later zelf moet kunnen kiezen of hij of zij meer informatie wilt hebben of contact wilt zoeken met zijn of haar "biologische vader"

 

Ik heb een kinder voorleesboekje besteld op internet waaruit ik mijn toekomstige kind kan voorlezen. Er staan plaatjes bij en op kinderlijke manier beschreven waar hij/zij vandaan komt en hoe het gegaan is.

 

"voorbeeld: papa's zaadjes waren heel erg ziek en papa en mama wouden zo graag een kindje om lief te hebben en te knuffelen dat er een lieve meneer was die wou helpen. De dokter heeft toen de zaadjes bij mama in de buik gestopt etc"

 

 

 

Ik vind dat het kind recht heeft om te weten hoe of wat, dus uit dat oogpunt zeg ik: 1.5 jaar wachten.

 

 

 

Maar als ik vragen mag, in wat voor een ziekenhuis word je behandeld? Wij hoeften namelijk niet te wachten, wij hadden binnen 2 weken 3 donoren waar wij uit konden kiezen.

 

 

 

Liefs Colle

[Bianca1980]

Hoi Elin,

 

 

 

Wat een herkenbaar verhaal. Ik ben nu bijna 6 jaar samen met mijn man en ook hij heeft geen zaadcellen. In de eerste periode hielden we meteen de deur dicht voor kinderen. Geen zaadcellen is geen kind van ons samen. En dat is echt onwijs moeilijk en het duurde ook een tijd voordat wij dit konden accepteren. Je zit echt in een rouwproces, maar dat herken je vast wel.

 

 

 

Sinsd een jaar of twee begon het bij ons allebei toch weer te kriebelen. En ja....een kinderwens kan je nou eenmaal niet makkelijk ontkennen. Eerst allebei rondgelopen met deze gevoelens voordat wij het uitten naar elkaar, maar toen eenmaal het hoge woord eruit kwam dachten we er allebei hetzelfde over. We hebben er wel een jaar over gedaan om ook de stap naar een medisch centrum te zetten.

 

 

 

Ook wij hebben lang nagedacht en besloten om voor een zaaddonor uit Nederland te gaan. Onze arts stelde nog voor om een bekende donor (b.v. vader van mijn man) te vragen, maar dit wilde wij allebei niet. Te complex en moeilijk voor ons en voor de bekende donor.

 

Wij staan nu sinds 1 jaar op de wachtlijst voor IUI met een zaaddonor en hebben morgen (!) de eerste inseminatie.

 

 

 

Ik moet zeggen.. de keuze is echt niet makkelijk. Maar wij willen het kind later kunnen zeggen wat er gebeurd is en hem/haar de mogelijkheid geven om kennis te maken met de donor. Natuurlijk weet je van te voren niet wat de reactie zal zijn, maar ik ben ervan overtuigd dat veel liefde en eerljkheid het langste duurt!!

 

 

 

Veel succes met je keuze en doe niets voordat je er voor de volle 100% achter staat. Wachten duurt lang, maar het geeft je ook de tijd om ernaar toe te groeien!!!!

 

 

 

Liefs Bianca

[Dreamer]

Dames, Elin is in september 2008 al bevallen van haar kindje!

 

Er zijn nog een aantal lopende topics over KID, dit is in het KID gedeelte.

 

 

 

@Bianca: waar loop jij?

 

Toevallig bij het MCK?

 

Hoe is je 1e IUI-D gegaan?

 

 

 

Wij staan nu sinds 9 feb op de wachtlijst bij het MCK.

 

Wij hebben er ook heel bewust voor gekozen om onze kinderen de keuze te geven of ze wel of niet willen weten wie hun donor is geweest.

 

Dat vonden wij belangrijker dan die anderhalf jaar wachten.

 

(al is het wachten echt vreselijk!)

 

 

 

Liefs Dreamer