Hoe vertel je zoiets?? TIPS???

[corina]

Hoi allemaal,

 

 

 

Ik zit met een heel groot dilemma!!!

 

 

 

Ik wil heel graag met mijn omgeving delen dat wij aan het beginstadia staan van eiceldonatie.

 

Maar de enige die van onze situatie weten zijn enkele vriendinnen en mijn ouders, zelfs mijn schoonouders weten niet hoe de vork in de steel zit want mijn man wil het niet aan hun bekend maken omdat hij het iets van ons vindt en het hun niet aangaat. (dit is meer uit nuchterheid en dus niet kwaad of onwillend bedoeld)

 

 

 

Aan de ene kant wil ik het graag delen om zo steun te krijgen wat ook heel belangrijk is (aan de beide ouders vertellen we het wel, daar zijn we over uit) maar aan de andere kant ben ik ook bang voor reactie's die ik ga krijgen uit mijn omgeving.

 

 

 

Nu zou ik graag willen weten hoe jullie ervaring hiermee is en hoe jullie daar mee omgingen.

 

 

 

Ik hoop hier reactie op de krijgen.

 

 

 

Liefs Corina.

[Guest Sannie66]

Heb geen ervaring met eiceldonatie Corina, maar wel met het IVF traject dat ook een 'onnatuurlijke' weg is. En dan ook nog eens mijn leeftijd die bij sommigen de wenkbrauwen doet fronzen.

 

 

 

Wij hebben er heel bewust voor gekozen om het de ouders van mijn mannetje niet te vertellen, meer om het feit dat mijn schoonmoeder zich heel slecht een houding kan geven in dat soort situaties. Tuurlijk vertellen we wel t.z.t. dat we zwanger zijn, maar pas bij de 3-maanden grens. Mijn vader heeft een zwaar herseninfarct gehad zo'n 11 jaar geleden en die zou het niet snappen. Mijn moeder leeft niet meer, maar die is er op de 1 of andere manier toch wel van op de hoogte...

 

 

 

Gelukkig hebben we veel lieve en goede vrienden die wél op de hoogte zijn en ook dat we nu zwanger zijn en dat geeft samen met dit forum een soort gerustheid dat je mensen hebt waar je op kan terugvallen: delen dat je je super voelt, maar ook delen als het bijv. mis gaat (wat ik niet hoop natuurlijk!!!)..

 

 

 

Suc6 meis...

[ursela]

Hei corina,

 

Ook ik heb geen ervaring met eiceldonatie maar wel met IVf. Ik heb het met vrienden gedeeld. Niet op mijn werk en ook niet aan familie. Alleen de broer van mijn man was op de hoogte, hij was ook op de hoogte van onze kinderwens. Behoorlijk wat vrienden waren op de hoogte en daar heb ik veel steun van gekregen. Ook merkte ik dat de verhalen los kwamen als ik zelf open was. soms voelde ik me alsof ik jarenlang met een bord voor mijn kop had gelopen omdat bleek dat vrienden van mij zolang met hetzelfde hadden rondgelopen. Voor hun was het ook fijn om hun verhaal kwijt te kunnen. Dus ik kan het aanraden om open te zijn. Ik heb er veel steun aan gehad.

 

Pas toen ik zwanger was hebben we het familie verteld. Ik ben er nu heel open in omdat ik denk dat het anderen helpt die mogelijk met hetzelfde zitten. Vorige week werd ik nog gebeld door een collega. Haar schoondochter begint nu met IVf en ze had wat vragen. Dat vond ik super fijn, dat ik met mijn verhaal anderen weer een beetje kan helpen.

 

Maar je moet er zelf en je partner goed bij voelen om dit met anderen te delen.

 

Succes!

[Henne]

Bij ons zijn veel mensen op de hoogte, dat ging eigenlijk nogal vanzelf. Maar wij doen 'gewoon' icsi. Ik denk dat voor mij persoonlijk eiceldonatie (of in ons geval donorzaad) een ander verhaal zou zijn. Dat is toch een stap die mensen misschien moeilijker (kunnen of willen) begrijpen. Ik merkte zelf bijvoorbeeld al dat mijn ongeving icsi heel makkelijk accepteert, maar dat bijvoorbeeld over adoptie iedereen opeens een mening heeft. En dat kan zomaar heel erg tegenvallen. Zo was mijn moeder, die ons echt door dik en dun steunt, best wel anti-adoptie, wat ik nooit van haar verwacht had. En dat maakte het niet makkelijker om het erover te hebben, je hoopt op steun en moet je dan opeens verdedigen voor je keuze.

 

 

 

Ik zag in je handtekening dat jullie ook een gesprek krijgen met een psycholoog? Misschien is dit ook een onderwerp om daar te bespreken. Ik kan me voorstellen dat als je vertelt dat je niet spontaan zwanger kunt worden er ook vragen loskomen. Waardoor niet? Wat zijn de mogelijkheden? Of misschien al wel een reactie waardoor je denkt: de rest hoeven ze niet te weten.

 

 

 

Ik ben altijd erg voor openheid, maar heb ook best wel eens achteraf spijt gehad daarvan. En je kunt niet meer terug.

 

 

 

Ik verwacht dat je nog zeker goede adviezen krijgt van meiden hier die in hetzelfde traject zitten of hebben gezetn. En natuurlijk heel veel succes met de behandeling!!!!

[mari-83]

Hoi Corina

 

 

 

Wij hebben ook geen ervaring met eiceldonatie maar wel met icsi. Inmiddels zijn we met de derde poging bezig waarschijnlijk volgende wek punctie en hopelijk de tp.

 

Wij hebben er eigenlijk nooit een geheim van gemaakt (niet dat iedereen het weet hoor) maar onze beide families en vrienden weten het allemaal wel.

 

Nou vind ik wel dat je hierbij wel erachter komt wie je echte vrienden zijn, een aantal vriendinnen van mij hebben mij laatst laten weten dat ze het raar vonden (ik druk het nog zacht uit) dat wij het verteld hadden, want als zij in dezelfde situatie zaten hadden zij het aan niemand verteld. Makkelijk gezegd voor iemand wie vandaag 28 weken zwanger is en waarbij alles van een leien dakje is gegaan.

 

Ik heb nu ook besloten om van die vriendinnen tijdelijk afstand te houden zeker zolang ik nog met deze behandeling bezig ben.

 

 

 

Gelukkig krijgen we van mijn familie alle steun die je je maar kan wensen. Van mijn schoonfamilie iets minder maar dat heeft voornamelijk als reden dat zij al iets ouder zijn en niet helemaal snappen waar we mee bezig zijn (hoe vaak we het ook uitleggen) en zij vinden ons nog jong genoeg 'we hebben de tijd nog wel' volgens hun.

 

Ik ben uiteindelijk blij dat we het toch wel verteld hebben want ondanks dat niet iedereen het snapt krijgen we van de meesten toch echt wel alle steun.

 

 

 

Heel veel succes.

[Nath82]

Ook wij doen ICSI en eigenlijk was iedereen direct op de hoogte toen ik geopereerd werd. Er bleef geen andere optie over dan IVF/ICSI. Daardoor wist iedereen het. Ik heb het vlak voor de poging op mijn werk aan leidinggevende en roosteraar verteld om voor mezelf rust te creeren. Dan hoefde ik niet te liegen als ik een dienst niet kon draaien ofzo. gelukkig ging uiteindelijk alles buiten werktijd en hoefde ik geen vrij te nemen ofzo, alleen 1 dag ziek gemeld. Ik vond het fijn dat iedereen wist waar we mee bezig waren maar de verassing is er wel af!

[louke]

Hoi Corina,

 

 

 

Poe dit vind ik een moeilijke vraag, want begrijp ik het goed dat jullie eicellen gaan ontvangen omdat je syndroom van turner hebt?

 

Heb zelf met hele omgeving icsi verhaal gedeeld, maar dit is iets anders.

 

Je weet natuurlijk pas wat je gaat doen als je er zelf instaat, maar ik denk als ik donor-eicellen of donorzaad nodig zou hebben ik het voor onszelf zou houden. Denk ik dus , weet het niet zeker.

 

 

 

Maar ik vind het een mooi traject dat anderen behandelingen ondergaan om anderen ouders te laten worden. Hoop dat het allemaal snel en goed verloopt. Succes!

[Guest Miki]

Hoi Corina,

 

 

 

Mooie stap dichter naar jullie droom. Ook heel eng, want inderdaad hoe pak je het aan en gaat het dan wel lukken?

 

 

 

Ik heb recent een boek gelezen, van Julia de Jong "Onbegrepen en Onvruchtbaar". Vond het minder pakkend dan "Esprong" van Judith Uytenhage. Maar er zaten wel handig en zeer informerende passages in. Julia ging bijvoorbeeld op haar eigen initiatief, en als 1 van de 1e in NL, voor anonieme eicedonatie uit Spanje.

 

 

 

Zij kozen ervoor om het (bijna) niemand te vertellen. Mocht een eventueel kind ooit vragen gaan stellen, dan wilde zij degene zijn die het vertelden. Niet op voorhand en zeker niet dat zulk nieuws gelekt werd door anderen. Hangt er denk ik ook vanaf of de donor bekend wil worden of niet?

 

 

 

Judith Uytenhage koos overigens voor adoptie, ook een heel mooie en moedige stap.

 

 

 

Veel succes met jullie beslissingen en uiteraard de aankomende poging! Mij hebben de gesprekken met een psycholoog/coach, die gespecialiseerd is in vruchtbaarheidsproblematieken, erg goed geholpen overigens...

 

 

 

Grt, -M

[Guest SJSL]

 

 

 

Zij kozen ervoor om het (bijna) niemand te vertellen. Mocht een eventueel kind ooit vragen gaan stellen, dan wilde zij degene zijn die het vertelden. Niet op voorhand en zeker niet dat zulk nieuws gelekt werd door anderen. Hangt er denk ik ook vanaf of de donor bekend wil worden of niet?

 

Ik kan me voorstellen dat dit best een belangrijk punt is bij eiceldonatie. Het is toch wel wat anders dan "gewoon" IVF.

 

 

 

Je zou er ook voor kunnen kiezen om niet alle details van de behandelingen te vertellen? Dat mensen op de hoogte zijn van (een deel van) de behandeling is wel een grote steun. Je bent niet verplicht om iedereen alles te vertellen, wees selectief waar je dat wilt en voel je daar niet schuldig over.

 

Maar steun en begrip in het traject vond ik wel heel prettig.

 

 

 

Veel succes met jullie behandeling!

[Mineut]

Beste Corina,

 

 

 

Wij staan zelf ook op het punt om met eiceldonatie te starten in spanje. Van ons iui en ivf traject ben ik helemaal open geweest naar mensen omdat ik het ook fijn vond om te delen en niet van iedereen steeds wilde horen en willen jullie geen kindertjes.

 

 

 

Nu hebben wij a.s. vrijdag ons intake gesprek in spanje en dit hebben wij nog niet met mensen gedeeld, eerst even met zijn tweetjes kijken hoe het gesprek gaat. Als het eenmaal zo ver is zal ik het wel delen met mijn familie en vriendjes aangezien ik het heel lastig vind om alles stil te houden, we weten dat het met ivf etc niet gelukt is omdat mijn eitjes oud zijn en de kans op een misvorming 95% is dus wij gaan liever voor een gezond kind dan perse met mijn eitjes (hoe mega k. ik dit ook zelf vind).

 

 

 

Dus na vrijdag zal ik bedenken met wie wij wat zullen delen, wij hebben nog 1 ivf poging te goed, misschien gooi ik het voor nu eerst onder het mom van onze laatste poging.

 

 

 

Groetjes en ik hoop dat jij er wat aan hebt,

 

Mineut

[Ilcsike]

Hoi hoi,

 

 

 

Wij hebben ervaring met eiceldonatie en zijn tegen iedereen heeeeeeeel erg open geweest. Iedereen wist namelijk al jaren hoe graag ik ooit moeder zou willen worden. Niet dat ik dat ooit hardop gezegd heb, maar het feit dat ik altijd zo met andermans kindjes in de weer ben. Dus toen we 1,5 jaar geleden het nieuws kregen dat ik vervroegd in de overgang ben zijn we naar iedereen (zowel familieleden als vrienden/kennissen, behalve mensen die echt verder van ons af staan weten er niks vanaf) open geweest. Ook omdat we niet wisten hoe het verdere traject met ons zou verlopen. Misschien zouden we wel voor adoptie hebben moeten gaan en dat hadden we dan in dat geval sowieso met iedereen willen delen.

 

 

 

In dat volgend 1,5 jaar hebben we lang erover nagedacht wat te doen. Mijn zusje had namelijk al vanaf het begin af aan al gezegd donor voor ons te willen zijn. Vlak voor onze bruiloft (ongeveer een jaar later) zijn we uiteindelijk dit traject in gegaan. We hebben toen iedereen wel verteld dat we dit traject in zouden gaan met haar, maar niet gezegd wanneer. Dat wilden we een beetje geheim houden. Al kon dat niet voor iedereen. (Bijvoorbeeld op werk ivm vele afwezigheid) Uiteindelijk waren nog best veel mensen op de hoogte van het proces.

 

 

 

Ben er achteraf heel blij om dat we het zo gedaan hebben. Want we hebben zo veel medeleven en steun van iedereen gehad in die moelilijke periode. Iedereen hield rekening met onze situatie. En nu dat we zwanger zijn is iedereen zo ontzettend blij voor ons, ze weten gewoon dat dit kindje zo gewenst is !!! :-)

 

Wij willen dan ook later open zijn tegenover het kindje, dat het met een eitje van mijn zusje is gelukt om zwanger van hem/haar te worden. Zodat er geen geheimen in ons gezinnetje zullen gaan bestaan. En dat het ook niet door iemand er zomaar uitgeflapt kan worden als het kind ouder is en we dan het eea uit te leggen hebben. Dat lijkt me zo raar. Er bestaan hier trouwens boekjes van dat je dit op een kinderlijke manier kunt vertellen. (http://wereldwondertje.mvscreations.nl/Eicel/Boekje-Eiceldonatie.html)

 

En eerlijk gezegd heb ik geen enkele rare reactie van anderen gehad. (Of ze hebben het niet tegen ons gezegd) Iedereen vond dit de juiste, mooiste en meest logische oplossing voor ons.

 

 

 

Groetjes,

 

Ilona

[corina]

Hoi hoi,

 

 

 

Allereerst bedankt voor de goeie lieve reactie's.

 

Ik krijg zo meer een beeld hoe we het evt kunnen gaan aanpakken, hopelijk volgen er nog meer goeie tips reactie's hoe andere stellen het hebben gedaan.

 

 

 

Wat ik idd ook achtersta en belangrijk vind is eerlijkheid tegenover mijn omgeving en straks evt tegen het kind, want idd wij als ouders moeten het kind zelf vertellen, het moet het niet van een ander horen.

 

 

 

Tja waar ik echt bang voor ben is dat je idd erachter komt wie je echte vrienden zijn dat realiseerde wij ons al, maar blijft toch eng.

 

 

 

Ik denk ook met het volgende gesprek met de psycholoog dat ik dit onderwerp bij haar gaat aan kaarten.

 

 

 

Liefs Corina.

[corina]

Hallo allemaal,

 

 

 

Nou we hebben het gedaan hoor, gisteren mijn ouders en schoonouders in gelicht waar we mee bezig zijn en gelukkig viel het goed, ze gunnen ons het beste al hoewel mij ene schoonzus niet helemaal wist hoe ze moest reageren in het goeie zin van het woord.

 

 

 

Mijn moeder werd een beetje emotioneel en mij vader heel begrip vol en gunnen ons ook het allerbeste.

 

 

 

Voor onze vriendengroep hebben we een mail op gesteld waar we mee bezig zijn zonder al te veel details.

 

In het mail hebben we ook uitgelegd waarom we voor deze manier hebben gekozen.

 

Dit hebben we gedaan omdat we nooit allemaal te gelijk bij elkaar zijn en wij niet de behoefte hebben om het een aantal keren te moeten vertellen, en binnen kort zijn we wel met z'n alle bij elkaar op vrijgezellefeest/bruiloft maar dat vinden wij niet de gelegenheid om het te vertellen.

 

En op z'n manier hebben we iedereen te gelijk bereikt.

 

 

 

Ik vind het heel spannend en eng hoe de reactie's zullen zijn en ook wel een beetje bang maar goed er is wel een soort last van mij schouders af.

 

 

 

Liefs Corina.

[Doortje]

Hi Corina,

 

 

 

Harstikke goed gedaan! Fijn dat je ouders en schoonouders goed reageerden. Ze zullen jullie ongetwijfeld van goede steun voorzien.

 

 

 

Toch zullen er misschien ook mensen zijn die het niet goed begrijpen of niet weten hoe ze er mee om moeten gaan richting jullie. Dat heb ik in mijn omgeving ook. Eigenlijk kun je ze dat niet eens kwalijk nemen ook, want alleen mensen die in eenzelfde traject zitten zullen echt begrijpen hoe je je voelt en wat het voor jullie betekent.

 

 

 

In elk geval heel goed dat er een last van je schouders valt, want die stress kun je natuurlijk niet gebruiken. Veel succes met jullie traject.

 

 

 

Groetjes Doortje

[Ilcsike]

Hoi Corina,

 

 

 

Wat goed van jullie dat jullie het verteld hebben in ieder geval al in de familie !!

 

En straks dan ook aan de vrienden. Je zal merken (tenminste dat was bij ons zo) dat het er dan veel makkelijker op wordt. Iedereen zal bepaalde reactie's van jullie begrijpen (bv. als jullie het moeilijk hebben) en daarom rekening met jullie houden. En het is (dat vonden wij) ook erg fijn om er over te kunnen praten, ook in een later stadium. Iedereen zal jullie het zo ontzettend gunnen en daarom erg meeleven.

 

 

 

Sommige mensen weten inderdaad niet hoe ze de eerste keer op moeten reageren. Je zal zien dat ze er over na gaan denken (vooral over het feit wat zij zelf zouden doen als ze in dezelfde situatie zitten) en er dan heel anders tegenaan gaan kijken. Dit was in ieder geval onze ervaring.

 

 

 

Bij ons ziet iedereen ook ons aanstaand kindje echt als ons kindje en ik ben de moeder, niet mijn zusje die donor was. Er wordt door onze vrienden en familieleden zo gewoon over gedaan, daar hebben we echt heel veel geluk mee gehad !!! Gisteren belde zelfs heel lief een goede vriend op om me een fijne moederdag te wensen, ondanks dat die kleine uk nog niet geboren is. Zo lief !!!! :-)

 

 

 

Succes en sterkte met het verdere traject !!

 

 

 

Groetjes,

 

Ilona

[denice34]

wat super goed van je. Jammer van die ene schoonzus. Heeft ze zelf een relatie of kinderen? Dat scheelt natuurlijk wel. Ik heb een vriendin met kinderen die er echt heel weinig begrip toont voor mij situatie. ik weet het ook niet wat het beste is. nu ik dit lees ga ik er toch nog maar eens over nadenken en kan ik toch maar beter me mond houden.

 

jij in ieder geval heel veel succes de komende tijd.

[Pulletje]

Corina er is een last van je schouders af gevallen. Goed dat je het mensen verteld hebt.

 

Ik kan me niet voorstellen dat mensen er verkeerd op reageren. Het verschrikkelijk dat jullie zoveel teleurstellingen moeten doorstaan om hopelijk eindelijk jullie wonder in handen te mogen houden. En asl je zo veel moeite moet doen voor een kindje zegt dat ook iets over het moeder/vadergevoel. Als jullie kindje geboren wordt komt het in een nestje vol liefde en warmte. Wat wil een kind nog meer.

 

Ik zie letterlijk niet in waarom mensen daar iets negatiefs in zien.

 

En er zijn mensen die in alles iets negatiefs zien. Vaak zijn dat jalourse mensen. Lijkt me heel lastig om zo'n karakter te hebben.

 

Meis ik gun je alle geluk en sta je toe te juigen aan de zijlijn.

 

Op voor een mooi, gezond wondertje. Jullie wondertje!

[corina]

Hallo,

 

 

 

Iedereeen dank voor de lieve reactie's/ woorden allemaal.

 

 

 

Nog niet iedereen heeft gereageert maar dat kan ook niet anders want er zijn er die met vakantie zijn.

 

Maar die gereageert hebben daar heb ik alleen maar positieve/belangstellende reactie's gehad dus helemaal TOP.

 

 

 

Liefs Corina.

 

 

 

P.S reactie van mijn schoonzus was ook meer dat ze dit niet had verwacht, maar wat ze zei was wel positief.