Uitgerekend in november 2012

[esso]

Hey dames,

 

FF laten weten dat ik er ook nog ben haha en ik vind het een goed plan die samenvoeging.

Ben de laatste aantal weken erg moe geweest en lekker met mezelf bezig geweest.

Ondertussen staat as maandag de volgende echo gepland voor de nekplooimeting. Weer een spannend moment.

Alles verderrest goed met alle dames? Ook gekozen voor nekplooimeting? ben benieuwd naar jullie ervaringen.

liefs esso

[mari-83]

Ja hoor voeg maar samen ik vind het prima want hier is ook niet veel te beleven

 

Dank je dames ja heel erg leuk een meisje we zijn ook echt heel erg blij en heb ook echt zin nu om met het kamertje te beginnen haha maar daar wachten we nog even mee tot na de 20w echo.

Belladonna ik ben nu 15,5 weken maar gata nu echt wel snel hoor

 

Esso nee wij hebben geen npm gedaan het risico dat er wat zou zijn is zo klein dat we besloten hebben het niet te doen. En we kennen ook de andere kant dat er heel veel stress komt door die meting en achteraf blijkt er niks aan de hand te zijn en het kindje is kerngezond en dat wilden wij niet maar dat is ieder voor zich.

 

marlijnne hopelijk ga jij je ook snel een stuk beter voelen zodat je weer wat meer kunt gelukkig sta je wel onder strenge controle

 

Hier gaat het overdag ook wel echt stukken beter alleen de avond is nog een crime vandaar dat ik het ook voorlopig bij niet meer als 2 dagen werken hou want zo heb ik elke keer een paar dagen ertussen om bij te komen, haha klinkt wel heel oud maar heb het wel nodig.

Ook word mijn rug er niet beter op en dat schijnt dus wel vanuit mijn bekken te komen dus ik ben benieuwd hoe het gaat lopen.

Oh ja en niet onbelangrijk en heel erg bijzonder ik voel ons kleintje regelmatig

 

Welterusten allemaal ik ga maar eens slapen ben heel erg moe

[Sandra81]

Maris een meid!!!!! Wat leuk!!!!! Geniet maar lekker!

[mari-83]

Dank je wel Sandra genieten doen we er zeker van

 

Ben nu met zh aan het bellen omdat ik vanmorgen van de onderste 2 treden van de trap gevallen ben op handen en knieen en ik wil toch even zeker weten of het kwaad kan voor de kleine heb verder geen buikpijn of bloedverlies of iets maar je weet maar nooit ze is even overleggen wat ik moet doen

[mari-83]

nou hoef niet langs te komen tenzij ik buik of rugpijn krijg en als ik ga bloeden of vochtverlies krijg maar ik denk dat ik zelf er meer van gevoeld heb dan de kleine en gelukkig ben ik niet op de buik of rug gevallen

[lindamvjulian]

Dames ik kwam even langs om te kijken hoe het met iedereen gaat.

 

@Maris: Fijn dat het nu beter met je gaat met het spugen. En je krijgt dus een meisje? Wat weet je dat al vroeg zeg. Maar leuk man.

 

@Beany: Wat afschuwelijk. Helaas zitten wij in hetzelfde schuitje.

 

En de rest van de dames fijn dat het met jullie ook allemaal goed gaat!

 

Hier zitten we nog volop in de emoties. Op 3 april is vastgesteld dat het een missed abortion was. Op 10 april is de miskraam opgewekt dmv medicatie. Dit was ontzettend heftig. Veel pijn heel erg veel bloedverlies , overgeven en diarree. Gelukkig ging het de volgende dag al beter. 2 Weken erna bleek tijdens de nacontrole dat het nog erg onrustig in mijn buik was en ook het hcd bleek nog te hoog dus werd er een curettage gepland. Vorige week ben ik gecuretteerd. Lichamelijk herstel je snel maar geestelijk ben ik er nog lang niet. Volgende week weer een nacontrole en daarna een eindgesprek want voor ons is het nu afgelopen. Het ligt eraan wat er uit het gesprek komt anders twijfelen we misschien nog over een zelfbetaalde poging.

[Sandra81]

Nergens meer last van maris? Je zult wel geschrokken zijn met die val!?

Niet meer zo gek doen hoor!

[mari-83]

Linda jeetje wat heftig allemaal hopelijk is dan nu wel alles schoon

En ja het lijkt me dat het geestelijk heel erg zwaar is hopelijk kun je het een keer een plekje geven

Heel erg veel sterkte met de verwerking

 

Sandra het si goed gegaan heb alleen nog een zere voet en knie maar dat zal wel iets gekneusd zijn ach komen we wel weer overheen zolang de kleine het maar goed doet en er niks van heeft gevoeld en volgens mij heeft ze dat niet want voel haar nu net nog bewegen haha

[Beanie]

@Linda: Wat afschuwelijk! Helaas hoor je dat toch wel vaak, dat je na opwekken van een miskraam alsnog gecurreteerd moet worden.

 

Toen ik op 23 april hoorde dat ik een MA had wilde de fertiliteitsarts dat ik zou afwachten. Dat wilde ik zelf absoluut niet! Ik heb in 2010 een MA gehad, en die kwam uiteindelijk gedeeltelijk spontaan. Drie dagen vreselijke krampen en bloedverlies gehad. Het was dat op de vierde dag al een curretage ingepland was, anders was ik eerder naar het ziekenhuis gegaan. Die curretage was echt nog nodig, pas daarna hielden de krampen en het bloedverlies op. Dit wilde ik niet nog eens meemaken dus ik heb 23 april direct aangegeven dat ik een curretage wilde. Helaas wilde de fertiliteitsarts dat ik pas vier dagen later nog eens terug zou komen en dan zouden we nog wel eens kijken. Zij is duidelijk geen voorstander van curreteren. Ik wilde echt niet afwachten en kon de volgende dag al terecht in een ander ziekenhuis (waar ik zelf momenteel gedetacheerd ben). Daar hebben ze eerst nog een echo gemaakt op de poli en daarna ben ik direct opgenomen en aan het eind van het OK programma gecurreteerd. Het was wel heel snel. En ook heel emotioneel, omdat het mijn eigen collega's waren die erbij aanwezig waren. Heb wel narcose gehad tijdens de ingreep. Daarna knapte ik in eerste instantie wel goed op, het vloeien stopte op vrijdag al. Alleen de zondag erna begon het weer, en behoorlijk hevig. Volgens de doktersdienst was dit mijn menstruatie. Leek mij onwaarschijnlijk. Aangezien ik me ook niet lekker voelde ben ik op woensdag bij mijn huisarts geweest en die heeft weer contact opgenomen met de gynaecoloog omdat hij het niet vertrouwde. Daar kon ik aan het eind van de middag terecht voor een controle echo. Deze gyn twijfelde een beetje, er zat mogelijk nog een rest maar hij vond het niet duidelijk genoeg om me dezelfde dag nogmaals te curreteren. Maar ik moest afgelopen maandag weer voor controle naar de spoedpoli en daar zag de dienstdoende gyn nu wel duidelijk een rest zitten. Ze heeft me meteen een antibioticakuur voorgeschreven van 5 dagen en ik werd voor dinsdag weer ingepland op de OK. Dus weer opgenomen (dinsdagmorgen, maandag nog wel gewerkt), weer narcose... Gelukkig hebben ze de rest onder zicht kunnen weghalen, dus ik hoefde uiteindelijk niet nogmaals gecurreteerd te worden. Daar was ik wel blij om. Nu knap ik wel op, ga maandag weer aan het werk. Emotioneel gaat het ook steeds wel een stukje beter. Maar het kost tijd.... Dit was onze eerste IVF-poging. We hebben inmiddels besloten een tweede poging te gaan doen. Maar nu moet ik eerst wachten tot mijn cyclus weer op gang komt.

 

In ieder geval Linda, heel veel sterkte de komende tijd. Geef het een plekje, hoe moeilijk het ook is. Ik weet dat het ongelofelijk veel pijn doet en dat er eigenlijk niks is dat die pijn kan verzachten.... Elke opmerking is verkeerd, het enige dat je kunt doen is je verdriet toelaten.

 

Veel liefs, Beanie

[mari-83]

Beanie jij ook heel veel sterkte Bah wat een naar iets

Dikke knuffel voor jullie allemaal

[lindamvjulian]

@Beanie: Dus met de curettage is niet alles weggegaan? Ik dacht dat dat eigenlijk altijd wel goed ging maar niet dus?

Hoe hebben ze de rest dan weggehaald als je niet voor de 2e keer bent gecuretteerd? Wel fijn dat je collega's erbij waren of vond je dat juist niet?

Lichamelijk heb je verder geen klachten meer ? Ik ben nu na 1½ week zo goed als klaar met vloeien.Heb alleen wel sinds het vaststellen van de ma pijnlijke plekken in mijn buik vooral boven de navel net of er blauwe plekken zitten. Volgens de ivf arts heeft het niks met de miskraam te maken maar wel gek want ik had het eerder nooit. En ik heb nog steeds een trekkerig gevoel in mijn baarmoeder. Vrijdag de nacontrole en dan zien we wel weer. Ik ga er van uit dat nu wel alles weg is.

 

Tsja ons verdriet zal vast ooit wel een plekje krijgen. Maar dat heeft echt wel even tijd nodig. Het is niet alleen de miskraam die we moeten verwerken maar ook na 8 jaren vechten onze kinderwens. Dat maakt het het moeilijkste vind ik dat dit nou net allemaal bij de laatste poging moest gebeuren. We hebben geen keus natuurlijk maar het was een stuk anders afsluiten geweest als de test gewoon negatief was gebleven.

 

Jij ook veel sterkte! dus je gaat al weer aan het werk? Ik begin maandag ook weer. Zie je het wel zitten om weer aan het werk te gaan?

[Beanie]

@Linda: Uiteindelijk hebben ze de rest kunnen weghalen met een hysteroscopie, waarbij ze dus hebben gekeken. Mijn baarmoeder zag er (gelukkig) verder rustig uit, niet ontstoken. En ze hebben nu dus meteen kunnen vaststellen dat alles echt weg is. Ik ben wel blij dat ik niet nogmaals gecurreteerd hoefde te worden, aangezien ik toch wel 'enge' verhalen lees over het Syndroom van Ascherman. Zit ik echt niet op te wachten... Dat is natuurlijk ook het hele lastige in de keuze wel curreteren/niet curreteren.

Bij zowel de curretage als de hysteroscopie (en in november ook bij de laparoscopie) waren er collega's bij, wat niet zo raar is als het eigenlijk je eigen werkplek is. Ik vind het niet erg, weet dat ze onwijs meeleven en ook echt wel (extra) hun best doen om alles zo goed mogelijk te laten verlopen. Tuurlijk gaat het ook prima in een ziekenhuis waar je niet bekend bent, maar ik moet zeggen dat ik het eigenlijk altijd wel prettig heb ervaren als er een bekende collega bij is, met name bij de anesthesie. Ik weet hoe ik zelf ben, probeer zelf mensen altijd zo goed mogelijk op hun gemak te stellen, en dat deden ze nu bij mij ook. Echt heel prettig (maar daarop heeft dit ziekenhuis echt niet het octrooi hoor! Dat zou gewoon altijd zo moeten zijn).

Vervelend dat je nog last hebt van je buik. Duurt wel lang! Hoop dat vrijdag inderdaad blijkt dat alles schoon is. Bij mij is het nog gevoelig merk ik. Gelukkig vloei ik amper meer.

 

Ik realiseer me dat het voor jou nog moeilijker zal zijn om alles een plaatsje te geven. Je verliest niet alleen je kindje, maar ook je droom en een illusie. Daarover kan ik meepraten. Maar niet over hoe dat is als je weet dat je zo'n beetje aan het eind van je traject zit... Meis, ik hoop echt voor je dat je het op een goede manier kunt verwerken en dat er misschien, maybe, nog een nieuwe kans komt?

 

Via een ander draadje kreeg ik het advies om zo spoedig mogelijk te starten met Omega3 en Vitamine D, misschien ook wat voor jou als je er over denkt om nog een poging te doen? Het heeft even tijd nodig om een spiegel in je bloed op te bouwen. Maar het zou gunstige resultaten geven bij herhaalde miskramen en/of mislukte pogingen. Misschien iets om tzt over na te gaan denken?

 

Maandag idd weer aan het werk. Het is goed dat ik na de operatie van dinsdag even mijn rust heb gepakt. Ik merk wel dat de emoties en de tranen niet meer zo hoog zitten als anderhalve week geleden (hoewel ik nog steeds om het minste of geringste vol schiet). Maar na de lieve kaartjes die ik ook na deze operatie weer kreeg van collega's, denk ik dat het maandag wel goed zal gaan en ook wel prettig zal zijn om weer met wat anders bezig te zijn...

En jij, zie jij het zitten om weer aan de slag te gaan? Heb je wel steun gekregen van je collega's in deze moeilijke tijd?

 

In ieder geval heel veel sterkte met alles...

Liefs, Beanie

[lindamvjulian]

Met een hysteroscopie kunnen ze inderdaad alles zien. Met een curettage kunnen ze niet eens alles zien ving ik toevallig op dat wist ik ook niet. Maar ze zullen toch wel met een echo ofzo meegekeken hebben tijdens de curettage? Hoe kan het dan dat er bij jou nog een rest is achtergebleven? Echt gek eigenlijk en ook pech dus. Ja er zitten nadelen verbonden aan een curettage vandaar dat ze er liever voor kiezen om het af te wachten of met medicatie op te wekken als het uit zichzelf niet komt. Achteraf , als ik een keus had gehad, had ik ook liever meteen een curettage gehad want het opwekken was heel heftig. Het zou beter zijn voor de verwerking en dat geloof ik dan wel weer hoewel ik op dat moment er heel anders over dacht hoor.

 

Fijn dat je zo goed opgevangen bent door je collega's! Dat maakt de stap om weer te gaan werken ook makkelijker denk ik. En het moet toch een keer weer en het begrip van een werkgever houd ook een keer op. Ik zie het nog niet zitten om maandag weer heen te gaan eigenlijk. Ik ben ook nog heel erg emotioneel maar ik weet ook hoe langer ik wacht hoe moeilijker het word.

 

Bedankt trouwens voor je tip van de vitamientjes. Ik zal het in mijn achterhoofd houden. Ik heb trouwens deze laatste poging en voor die tijd tarwekiemolie tabletjes geslikt. Dat zou ook goed zijn voor de innesteling. En of het nu zo is of niet ik werd nu wel zwanger. Dus het is het proberen waard.

[Beanie]

Het probleem is dat ze tijdens of direct na een curretage niet goed met een echo de baarmoeder kunnen beoordelen. Hierdoor kan het voorkomen dat er een rest achter blijft (dat is dus eigenlijk net zo als na een opgewekte MA). Dat dat nu bij mij gebeurde was dus gewoon een gevalletje 'botte pech'. Maar nu weet ik zeker dat mijn baarmoeder schoon is.

Op zich vind ik het raar dat je er zelf in veel ziekenhuizen weinig over te zeggen hebt wat je wilt. Als jij aangeeft dat je een curretage wilt, in plaats van afwachten, dan zou dat toch bespreekbaar moeten zijn? Mijn lijf toonde nog geen tekenen van een in gang gezette miskraam, en daarop moet je dan wachten voor je het eventueel kunt opwekken (als ze dat eerder doen is de kans behoorlijk aanwezig dat er gewoon niks gebeurt). Bij mij had dat nog rustig 3 weken kunnen duren. En dan? Al die tijd niet werken? Ik kan niet zomaar weg lopen als ik iets voel.... Nee, dit was voor mij toch echt geen optie. Gelukkig kon het dus ook anders...

 

Wat vervelend dat je er zo tegen op ziet om weer aan het werk te gaan. Het is wel waar dat de drempel alleen maar hoger wordt. Heb je na je MA nog helemaal niet gewerkt? Of sinds de curretage niet? Zijn je collega's wel een beetje begripvol? Succes in ieder geval maandag!

 

Liefs, Beanie

[lindamvjulian]

Dat is inderdaad erg vreemd dat je het zelf niet voor het zeggen hebt. Het is ons lichaam en wij moeten het allemaal ondergaan. Op het moment van het opwekken vond ik het verschrikkelijk en kon ik me helemaal niet voorstellen dat dat beter is voor het verwerken. Iets waar je 8 jaar lang voor hebt gevochten en wat je zo wreed weer verliest wil je niet zelf op wekken. Maar na de curettage denk ik er wel een beetje anders over. Dan ben je niet eens bij bewustzijn. JE komt bij en alles is weg.

 

Nee ik ben vandaag pas na 5½ week weer aan het werk geweest. Lichamelijk had het tussendoor wel gekund maar omdat het de laatste kans voor ons was hakt het er helemaal in. De bedrijfsarts en ook mijn leidinggevende stond er op dat ik mijn tijd nam. Ik doe trouwens ook best zwaar lichamelijk werk en werk niet met collega's ( thuiszorg). Ja ik zag er tegen op omdat ik bang was te gaan huilen bij mijn clieten en het was ook een soort van schaamte gevoel waarom weet ik niet precies. Het is me ontzettend meegevallen. Mijn clienten waren ontzettend lief voor me en heel bezorgd door steeds te vragen of het echt wel ging. Ik ben toch blij dat ik weer ben gegaan.

 

Hoe was jouw eerste werkdag?

 

Andere dames vinden jullie het vervelend trouwens dat BEanie en ik hier schrijven? Het is natuurlijk wel de bedoeling om dit een vrolijk topic te houden. Anders open ik wel een ander topic hoor.

[Beanie]

@Linda: ik zat ook al te denken dat we op deze manier dit draadje wel een beetje 'vervuilen'... Misschien toch beter een nieuwe te starten? Maar ja, waar moeten we die onderbrengen? Bij Als het mis gaat? Op zich wel beter, het is hier de bedoeling dat over leukere dingen geschreven wordt....

 

Gisteren ging eigenlijk best goed. Ik had een rustig programma, ook nog samen met een leerling die al heel zelfstandig is dus ik hoefde weinig te doen. Wel veel collega's die vroegen hoe het gaat, en dat ik er nog niet zo goed uitzie, moe, afgevallen etc. En dat ik eigenlijk al best snel weer aan het werk ben. Is misschien ook wel zo. Gelukkig plannen ze me nog niet op de gynaecologie, ik zit nu even niet zo te wachten op het begeleiden van vrouwen bij een keizersnede of een curretage... Vrees dat ik dan weer zo sta (mee) te janken.

Vandaag kwam een van de chirurgen me een knuffel geven, ze vond het zo erg... En ik moest vooral niet opgeven! Wel heel lief hoor... Merk overigens wel dat het vnl vrouwen zijn die er wel wat van (durven) te zeggen, op de een of andere manier is het voor mannen zo iets onvoorstelbaars of zo! Maar ja, nog geen man die zoiets zelf heeft hoeven meemaken.

 

Was blij te lezen dat het jou gisteren ook is meegevallen. Gelukkig maar dat mensen echt bezorgd om je zijn... Ik heb tijdens mijn opleiding (voor verpleegkundige) in de thuiszorg gewerkt, en dat ook regelmatig ervaren. Je bouwt toch een band op met vaste cliënten! En dat maakt het werk ook zo dankbaar maar ook dierbaar. Wel even wat anders dan op de OK, waar je wel collega's hebt maar de patiënt vooral niks van je weet. Daarvoor is het contact ook veel te kort.

Overigens gaat dat ook weer niet altijd op. Toen ik 3 weken geleden kwam voor de curretage hoorde ik van de collega die er bij was (achteraf pas) dat ze het er nog best moeilijk mee had, omdat ik zo'n verdriet had, en natuurlijk omdat ze me kent en ze wist hoe blij ik was met deze zwangerschap.

 

Maar: zullen we verder praten bij een nieuw te openen draadje? Ik zal iets verzinnen onder Als het misgaat. Misschien Toch niet uitgerekend in november?

 

Liefs, Beanie

[marlijnne]

Heel veel wordt er hier niet geschreven! maar het moet idd een "leuk" topic zijn.

Niet dat ik er moeite mee heb als jullie hier zouden schrijven.

 

Ik vind het vreselijk hoe jullie je voelen, wens jullie veel kracht en sterkte op er bovenop te komen.

 

lfs

[Gorgi]

Hoi meiden,

 

Ik ben een tijdje niet geweest en lees dat we een andere topic hebben??? Omdat er hier niet zoveel geschreven wordt? Ik ben daar ook schuldig aan...sorry.....Ik zou het wel fijn vinden om deze fase met jullie te delen. Zijn we dus allemaal verhuisd naar december of blijft deze topic?

 

In ieder geval gaat het hier goed. Vorige week bij de gyn geweest en alles lijkt in orde. We hebben op 11 juni een 20 weken echo. Ik wil heel graag weten wat het wordt, maar aan de andere kant ook weer niet. Ik vind de 20 weken echo een beladen echo...het gaat natuurlijk om of alles goed gaat en alles goed groeit en niet om het geslacht.

 

Verder begint mijn buik nu wel te groeien...gaat echt sneller bij een 2e....Ik kan nog wel mijn kleding aan, maar broeken gaan toch wel strak zitten en het lijkt me verstandig om mijn zwangerschapsbroeken uit de kast te halen...hebben jullie dat ook?

 

Nou tot gauw.

 

Gr, Gorgi

[mari-83]

Hoi Gorgi

 

Dit topic bestaat nog steeds maar ik geloof dat ze het samen willen voegen met december het is hier gewoon hartstikke rustig jammer genoeg

 

Wel fijn te lezen dat het zo goed gaat en ja die buik groeit nu inderdaad hard ik kan al een tijdje geen gewone broeken meer aan maar nu komt dat ook omdat ik 20kg afgevallen ben door de zwangerschap waardoor ze mij bij de benen allemaal veel te groot zijn geworden dat is geen gezicht.

 

De 20w echo is inderdaad echt een onderzoek maar aangezien wij al een kleine hebben gehad met de pretecho mochten wij ons niet te veel zorgen maken er kon altijd nog iets zijn maar in grote lijnen wat zij kon zien is ons kindje gezond gelukkig maar we wachten 8 juni wel af

 

Hoe gaat het met de andere dames?

[esso]

Hallo dames hier even een update over mijn zwangerschap & baby.. Vorige week een nekplooimeting gehad en daar werd uitgebreid naar alles gekeken en goed bevonden jeeehhh.

Afgelopen zaterdag werd ik gebeld voor de bloeduitslag en die was ook goed de uitslag kwam uit op 1:5000 dus het allerhoogste maar daarbij melden ze wel dat er geen uitsluitsel kon worden gegeven voor eventuele afwijkingen..maar goed ik ga er vanuit dat het kindje gezond is ik doe er in ieder geval alles voor..biologisch eten veel groente en fruit zuivel beweging etc.. kindje lag zelfs iets boven de groeicurve.

Ik heb helaas wel vorige week een telefoontje gekregen van de dierenambulance dat mijn katje van 1 jaar was aangereden en overleden:( die middag zijn we hem wezen ophalen en 1,5 uur later moest ik dus voor de nekplooimeting pfff hoe bedoel je mixed emotions niet te filmen. Gisteren hebben we hem op een mooi plekje in de tuin begraven. Mis die boef verschrikkelijk maar je moet jezelf er uiteindelijk in berusten en verder gaan..

Hoop dat bij jullie dames ook alles goed gaat en wel leuk dat de broeken niet meer gaan passen want dan groeit je kindje:) Ik zit op bijna 14 weken en mijn broek past nog net haha

 

Liefs esso

[Belladonna]

Hey meiden,

 

Zo druk is t december bankje, zo rustig november.... ;-)

Jullie zijn welkom! Saba gaat nog even kijken of de naam gewijzigd kan worden.

 

Esso, van harte! Hier ook een goede combinatietest, toch wel fijn.

 

Gorgi, goh al bijna de 20 weken echo! Dat schiet al echt op! ;-)

 

Mari, hoe is het met jou? Minder misselijk is wel zo fijn he?

 

Linda en Beanie, als jullie dit nog lezen, nogmaals veel sterkte.

 

Marlijnne, hoe is het met jou?

 

Zie Jullie op t november/december bankje? ;-)

[mari-83]

Hoi hoi

 

Haha ja ik had het gezien dat het daar inderdaad een stuk drukker is maar dat ligt wel erg ver van mijn uitgerekende datum af aangezien ik in oktober al uitgerekend ben wel jammer want het oktober topic is ook zo rustig maar goed het is niet anders

Als je trouwens de naam wil veranderen moet je een pbtje naar Jheroen sturen of 1 van de moderators die kunnen dat doen

 

Ja gelukkig is de misselijkheid en het overgeven minder geworden nog niet over wat ook waarschijnlijk niet zal gaan gebeuren maar als het zo blijft teken ik er voor.

Nu is het alleen dat ik vanaf vandaag met een bekkenband loop aangezien ik soms niet weet wara ik het zoeken moet van de pijn maar ook dat is niet anders en gaat ook wel weer over zodra ons wonder er is.

Ik voel haar nu echt regelmatig en kan niet wachten totdat mijn vriend haar ook kan voelen

 

Hoe gaat het verder met jullie allemaal?

Allemaal last van het warme weer of kunnen jullie er wel goed tegen ik niet normaal ben ik echt een zon aanbidder maar nu echt niet

 

Welterusten allemaal

[Belladonna]

Minder van je bekken mari, maar wel fijn dat je de kleine zo goed voelt. Wanneer voelde je haar voor het eerst?

Hoeveel weken ben je nu?

De warmte is nu ook niets voor mij, voelt gewoon niet goed om in de zon te gaan bakken dus ach dan maar even een jaartje niet.

[mari-83]

Nee zo denk ik er ook over even niet in de zon is beter ik heb geen zin in bruine vlekken en ik kan het niet zo heel goed hebben

 

Ja ik voel de kleine echt heel goed zelfs eerst waren het kriebeltjes maar nu is het wel echt schopjes haha zo leuk en bijzonder. Ik voelde haar met een week of 14/15 geloof ik volgens mij ook al wel eerder maar dat weet ik niet zeker maar ik heb de placenta helemaal achter liggen dus het was goed mogelijk dat ik haar al zo vroeg kon voelen zeiden ze.

Ik ben nu ruim 18 weken alweer en ik moet zeggen zo langzaam als de eerste 4 maanden gingen zo hard gaat het nu over 2 weken zitten we alweer op de helft.

 

En hoever ben jij nu?

[Belladonna]

Ik zit nu op 13 weken. Mijn placenta ligt voor, dus helaas zal het wel even duren voordat ik onze beeb voel )-:

Terwijl ik juist zo naar het gevoel uitkijk, ik kan het nl nog altijd niet echt geloven dat er een kindje in me zit. Heel stom misschien, maar mijn gevoelens kunnen het nog niet helemaal aan. Ik blijf wat behoudend...,

Lekker hoor, bijna 20 weken. Dat is echt genieten!