Moederdag

[Lavendel]

Moederdag

 

Vandaag is het Moederdag.

Een dag om alle moeders in het zonnetje te zetten. Ik bel mijn moeder en wens haar een fijne dag toe. Ze zit lekker op de camping en we spreken snel wat af. Ik neem mijn schoonmoeder mee naar het bos en breng haar naar haar zus, daar komt ze anders nooit. Bloemen heeft ze ook gekregen, een mooie bos lichtroze rozen. Ik kijk naar haar en zie haar genieten. En dan komen de andere familieleden op bezoek, we praten en daar is die ene vraag weer, de vraag of ik kinderen heb. "Nee"is mijn antwoord. Een onderzoekende blik, een blik van "wil je het wel of lukt het niet?" Ik voel me in het nauw gedreven en dan flap ik toch eruit dat het helaas niet lukt, dat we in de medische molen beland zijn. Ik slik en kijk de andere kant op, er valt een stilte in het gesprek, ik probeer mijn emoties onder controle te houden. De stilte wordt doorbroken door de deurbel en daar stormen de kleinkinderen naar binnen. "Lekker cliché"denk ik en mijn humeur wordt er niet beter op. En dan is er opeens weer dat vreselijke gevoel, die leegte, dat gemis en het grote verdriet. Ik wil gillen en schreeuwen en hard wegrennen. Maar ja, dat gaat natuurlijk niet, we zijn op visite. En dan eindelijk, we gaan weer terug naar huis. Ik weet dat ik me daar kan laten gaan. Ik bibber en heb het koud. Ik heb besloten om in bad te gaan om te ontspannen. En dan in bad komen de tranen, het verdriet en de pijn. Steken in mijn hart, het doet zo'n zeer. Met een schok besef ik me opeens heel goed dat ik Moederdag waarschijnlijk nooit mag meemaken. Geen tekeningen, geen zelf gefabriceerde asbakken, geen ontbijt op bed. Maar het ergste is nog, geen zachte kinderarmpjes om me heen, geen lieve kusjes en" mama ik vind je lief". Het Is een pijnlijk besef maar wel de waarheid.

 

En de waarheid is hard.

[hoopvol07]

Jeetje wat leef ik met je mee, heb er tranen van in mn ogen. Heel veel sterkte knuf!

[meezie]

Traantjes in mijn ogen, het is zo oneerlijk :(.

hoop voor jullie op een mooi wonder

[minoes]

Och jeetje wat komt dit hard aan zo pijnlijk

Van binnen ben je zo moeder en daar sta je dan weer met lege handen

Ik hoop van harte dat jullie wens in vervulling mag gaan

Sterkte

 

Liefs Jessica

 

 

Sent from my iPhone using Tapatalk

[Remmir]

Wat enorm herkenbaar! En wat voel je je dan alleen! Mensen die dit mee maken herkennen je pijn.

 

Sterkte

[Emsie]

Ik voel met je mee! In gedachten bij elkaar!

[vlindermama]

Zo herkenbaar!

Alleen ben ik wel een mama, maar mijn dochtertje leeft in de hemel. Daar zal zij knutselen en kusjes naar me toe sturen. Maar ik zal het nooit echt zien of voelen, echt meemaken met ons eerste kindje. Hoe anders had het moeten zijn...

En dan kom je gisteren bij je schoonmoeder die heel lief tegen me zegt: "Jij ook gefeliciteerd met moederdag." Maar even later kom je bij je eigen moeder en het enige wat ze zegt is tegen mijn man: "Jij ook gefeliciteerd met jouw moeder". Halloooo... en ik dan? Zo confronterend...

 

Ik hoop dat we allemaal snel een kindje krijgen die wel voor ons kunnen knutselen en ons kusjes kunnen geven en die we lekker kunnen knuffelen.

 

Veel liefs

[rubster]

Vlindermama, ik ben ook moeder van een kindje in de hemel. Niemand die daar aan denkt.

Ik heb zaterdag alle kleding die we hadden van de kleine aan een vriendin gegeven. En daar echt heel hard gehuild.

Maar weet dat het op de goede plek is gekomen.. En ik zie de kleine regelmatig. Ze weten van mijn situatie en dat wij kinderloos blijven. Heb ook lekker getut met de kleine meid zaterdagavond.

 

dikke knuffel...

[Lavendel]

Allen, sorry voor mijn "ego "verhaal. Ik moest het echt even van me afschrijven. Helaas voor de meeste is het meer dan herkenbaar. Ik hoop natuurlijk ook op een wondertje! Helaas heeft mijn partner geen werk meer door een faillissement bij zijn werkgever en de uitkering stopt al spoedig. We hebben 3 volledige behandelingen incl punctie achter elkaar gedaan dus voor ons houdt het voor nu op. Pijnlijk dat het wegens "de crisis" het financieel nu niet mogelijk is om verdere behandelingen uit te voeren! Toch blijven we hopen, we geven de moed niet op !

[Moon74]

Hoi Lavendel,

Zeg alsjeblieft geen sorry en een ego verhaal is het absoluut niet! Het kan en mag er zijn op dit forum! Gelukkig maar toch? Ook dat je (hoe triest ook) hier herkenning vindt is goed en fijn.

Je omschrijft het zo eerlijk en goed. Ook ik ken nog zo goed het rauwe, pijnlijke gevoel van al die jaren dat ik kinderloos in familiekring Moederdag 'moest' vieren. Toen ik nog niet wist dat het uiteindelijk voor ons goed af zou lopen. Dit jaar was het weer dubbel om het kindje dat niet mocht zijn... Ook daar wordt niet over gesproken door familieleden. Ze weten vast niet wat ze er mee aan moeten en ik heb het er ook niet over...

 

Ondanks dat jullie behandelingen nu even stoppen wens ik jullie een wonder toe, Lavendel (en al die anderen). Sterkte en een knuffel vanaf hier!

[minoes]

Lavendel echt geen ego je moet je ei kwijt

Ik wens je heel veel sterkte en dat er ren wonder voor jullie in het ligt

 

Liefs

 

 

Sent from my iPhone using Tapatalk

[vlindermama]

Hoi Lavendel, je hoeft je niet te verontschuldigen hoor. Je verhaal is gewoon heel herkenbaar, wat de achtergrond van ons allemaal ook is. Op één of andere manier hebben we nog niet het kindje in onze armen wat we willen of zouden moeten hebben.

Zoals anderen ook zeggen, hier mag je alles zeggen wat je maar kwijt wilt!

[Tool]

Lieve Lavendel,

 

je hoeft je niet te verontschuldigen! Geen egoverhaal. Het is juist heel herkenbaar en ja, het doet pijn.

velen/sommigen weten niet goed hoe te reageren. Laat je tranen op deze moeilijke dagen maar gewoon komen.

niemand die het je kwalijk neemt!

 

lieve knuffel

 

tool