Net 40, reuma en mijn eerste IVF behandeling

[Fran73]

Hi allemaal, ik ben nieuw. Ik zit midden in mijn eerste ivf-behandeling en vind het allemaal behoorlijk heftig. Ik wilde vroeger nooit kinderen, vooral vanwege mijn ziekte (heb al zo'n 30 jaar reuma). Stoppen met medicijnen, fysiek wel in staat zijn voor een kind te zorgen etc etc. 3 jaar geleden mijn vriend leren kennen (voorheen ook nooit serieus genoeg in een relatie gezeten) en oktober 2011 de knoop doorgehakt om te stoppen met medicijnen. Omdat het met de reuma bergafwaarts gaat en ik dus nu 40 ben en één van mijn eileiders verkleefd is, mochten we met ivf starten.

Morgen is het zo ver. Dan wordt de punctie gedaan. Waarschijnlijk/als het goed gaat, is dan zaterdag de terugplaatsing. Helaas heeft de gyn gisteren geconstateerd dat er maar 3 eicellen voldoende ontwikkeld zijn, afgelopen vrijdag leken zich er nog 5 te ontwikkelen. Ik moet zeggen, ik ben fan van het Sint Fransiscus Gasthuis als ziekenhuis, ik kom er al jaren en heb me nooit een nummer gevoeld. Tot gisteren, bij de zoveelste gyn. Deze man had haast. Heeft nog geen minuut tijd besteed aan de echo om (in mijn ogen) alles goed te bekijken en beoordelen. Waar een andere gyn vrijdag nog wat zorgelijk keek naar een eventuele poliep en verdikt baarmoederslijmvlies. Deed deze binnen enkele seconden een meting van drie eicellen en was ik weer klaar. Daarbij heb ik nog nooit voor één behandeling/situatie zo veel verschillende artsen gezien op één specialisme. Nog geen enkel bezoek vanaf de eerste keer bij de gyn om over zwangerschap te praten is met dezelfde arts geweest. Het is ook weer een verrassing voor wie ik morgenochtend met mijn benen wijd mag... Ik snap dat alles afhankelijk is van mijn cyclus qua timing en planning en dus is het afhankelijk van welke arts op dat moment tijd en dienst heeft. Toch zou het wat mij betreft prettiger zijn als ik enigszins weet welke dokter er voor me staat. Die van gisteren heeft z'n naam niet eens gezegd. Daarnaast was het een ongeloofelijke pessimist en als ik op hem moet afgaan maak ik eigenlijk geen enkele kans, deze keer niet en van een volgende keer moet ik ook niet al te veel verwachten.

 

Ik kies bewust voor het terugplaatsen van 2 eitjes. De kans zo groot mogelijk maken. Tja met het risico op een tweeling. De arts van gisteren vond dat verstandig, hoewel een tweeling in mijn situatie extra zwaar zou zijn. De kans is toch ontzettend klein dat het lukt en heel groot dat er iets mis is met de embryo's. Daar mag je het dan mee doen. Met al je onzekerheden, hormonen en pijn. Nee, die man van gisteren zie ik liever niet meer terug. Helaas heb ik het niet voor het zeggen.

 

Ik geloof dat mijn vriend mij wel heel hormonaal vond de afgelopen dagen haha. Heeft iemand verder voor mij tips, do's en dont's voor de komende weken. Dat wachten lijkt me vreselijk. Ik heb vrijdagavond een feestje, alcohol zal ik maar laten staan als zaterdag de terugplaatsing is. Of kan dat allemaal nu nog geen kwaad? Met mate dan natuurlijk. Ik heb echt geen idee en van het ziekenhuis krijg je weinig info over dat soort zaken vind ik.

 

Ik heb gelukkig wel wat positieve verhalen hier gelezen. Van zo'n arts kan de moed je wel in de schoenen zakken zeg.

[shanna74]

Hoi fren... Wat een verhaal. Maar ook wat een wilskracht! Echt goed van je. Een ding dat ik weet is, een collega van mijn man... Zijn vrouw heeft reuma... Maarrrr wat zo bijzonder was, was dat tijdens haar zwangerschap ze zich bijzonder goed voelde. Alleen daar al om wou ze eigenlijk altijd zwanger zijn.... . (Als dat zou kunnen...).

 

maar je vroeg om advies. Zelf zou ik niet naar de verjaardag gaan... Wat ik mij kan herinneren moet je het rustig aan doen.

 

Wat betreft verschillende gyn betreft... Kan ik het volledig begrijpen. Toen ik voor de eerste keer zwanger wilde worden. Heb ik dit eerst geprobeerd door iedere keer follikel metingen (spuiten) en vervolgens spuit voor eisprong. Hoe vaak ik met mijn benen wijd heb gezeten voor verschillende gyn, dat kan ik echt niet meer tellen. Vreselijk vond ik dit. Bij mijn tweede poging voor nog een kindje meerdere IUI s gehad weer tig keer benen wijd... Vond dit zo naar al die verschillende mensen daar bij mijn kr**s. Maar ditmaal heb ik wel 1 gynaecoloog geëist waarmee ik het traject besprak. Niet meer verschillende kapiteins op een boot. Die zegt dit die zegt dat! Gek werd ik er van!

maar ditmaal ging het goed. Wel waren er dus verschillende gyn die de echo s deden maar er was er maar een die het traject besprak! Uiteindelijk dmv ivf heb ik nu mijn tweede dochtertje.

 

Dus mijn advies is vraag om 1 gyn die je verder gaat begeleiden in dit o zo zwaar traject!

 

veel succes en ik wens jullie super snel een kleintje in jullie armen. En hoop dat je je heerlijk gaat voelen tijdens de zwangerschap.

 

en op dit forum zijn er heel veel lieve dames die altijd een luisterend oor zullen hebben.

 

Gr. Shanna (juli 2012 topic)

[abc]

Hoi Fran,

 

Ik heb ook alle behandelingen in het sfg gedaan en ik ben erg tevreden over de poli. Ik begrijp je irritatie over de verschillende artsen, het is inderdaad onpersoonlijk. Ik vond dat juist prettig, ik wilde alleen de fm en weer weg, geen gesprekken verder of extra aandacht. Ik zit te bedenken welke arts je hebt gehad, maar kan het even niet plaatsen. De enige waar ik problemen mee had was met de vrouwelijke gyn. Zij heeft oa de laatste behandeling voor mijn eerste dochter aangedrongen te stoppen ivm te weinig follikels. Ik heb bezwaar gemaakt en juist aangedrongen de punctie wel door te laten gaan, mooi dat ik zwanger was! Ik hoop voor jou dat je deze negatieve gyn ook zijn ongelijk kan bewijzen!

 

Tip: je kunt bij het inplannen van een nieuwe afspraak (fm of punctie) gewoon even vragen wie er spreekuur heeft.

[Fran73]

De punctie gisteren is goed gegaan. Gelukkig werd deze gedaan door dr. A., een hele prettige rustige vriendelijke arts vind ik. Hij heeft uiteindelijk toch 5 follikels weggehaald, er waren drie goede eicellen. Ook hetgeen mijn vriend heeft geproduceerd was bruikbaar. Dus als mijn eicellen en zijn zaadcellen elkaar in het schaaltje goed weten vinden deze dagen, heb ik aanstaande zaterdag de TP. Ik heb het lijstje tips en vitamines van een ander topic maar even gekopieerd, ga zo boodschappen doen. De koffie laten staan vind ik het moeilijkste en op mijn werk zijn ze gewend dat ik wel wat bakkies drink 's ochtends. Nu bestel ik wel koffie, maar drink ik het dus niet op... Niemand weet waar we mee bezig zijn. Het etentje vrijdag doe ik ook maar even niet, daar wordt veel wijn gedronken en waarschijnlijk gerookt.

 

Op de poli in het sfg is iedereen inderdaad verder hartstikke aardig en betrokken hoor. Alleen die ene dok (H) vond ik dus niet zo tof. De nazorg na de punctie gister was ook super en ik vond het heel erg meevallen. Niet heel erg pijnlijk en de rest van de dag heb ik het rustig aan gedaan. Af en toe wat krampjes en steken in mijn buik en moe, maar niets ernstigs.

[Saralee]

Hallo Fran en andere veertigers? KLopt dat?

Wat moedig om met ivf te starten, ik vind het nog steeds heel moeilijk om te beslissen of ik het moet gaan doen..

Ik ben dus ook 40. Ik zou graag wat met jullie delen.

Ik heb advies gekregen *van het ziekenhuis) voor ivf ivm mijn leeftijd. ( 40 jaar)

Ik heb een laag AMH 0,17 en FSH van 11.

hebben jullie hier ervaring mee of hebben jullie een vergelijkbare waarde?

 

Ze schatten de kans op een geslaagde kans van een ivf poging op nog geen 10%.

 

Ik vind dat zo weinig, dat ik denk om het niet te gaan doen.

 

De 'gewone kans 'zou volgens "HUNAULT"( zegt dan jullie wat?) 37% kans in 1 jaar zijn om nog een kind te krijgen.

Ik vraag me echt af of ik mijn kansen op een kind vergroot met ivf of juist misschien wel verklein.

 

Bij mij is namelijk verder niet bekend of er nog iets anders aan de hand is. Ik heb 6 jaar geleden een dochter gekregen en was toen in 4 maanden zwanger.

Van ivf kan je cyclus ook nog eens een paar maanden uit balans raken, nou dat zijn dan toch weer gemiste 'gewone; kansen lijkt me.

En gezien mijn leeftijd lijk me dat ook weer niet gunstig. Aaan de andere kant hebben ze bij mij alleen clamidia getes en dat heb ik gelukkig noot gehad.

Maar verder kunnen ze niet zeggen of er misschien verklevingen zijn ontstaat de laatste jaren..

 

Ik weet zo langzamerhand niet goed meer wat verstandig is. We zijn nu ongeveer 9 maanden actief bezig en daarvoor iets minder actief een half jaar om zwanger te worden.

Bij mijn partner is alles prima in orde, zelf heel goed zeiden ze..

 

wat zouden jullie mij adviseren?

Ik denk erover tot de zomer nog proberen en dan als het nog steeds niet gelukt is misschien ivf proberen..

Zijn er mensen die ook zo'n slechte voorspelling kregen met ivf en toch zwanger zijn geraakt ( zelfde leeftijd als ik?? ik ben 40 jaar??)

 

 

Ik hoor graag jullie adviezen.. ben een beetje radeloos.

 

Groetjes,

 

saralee

[Noes73]

Hallo Saralee,

 

Ik ben dus ook 40 en ben dus sinds dit jaar bezig met ivf en nu ICSI. Ik had ook een FSA van 11 en de AMH waarde weet ik niet meer zo precies, maar die was ook niet erg hoog. Ook bij mij is er niets afwijkends gevonden en de zaadjes van mijn vriend zijn prima in orde.

 

In november 2011 gestopt met de pil en in maart 2012 pas weer ongesteld, toen maar gelijk een temp curve bijgehouden. De cyclus was niet helemaal regelmatig, maargoed. In augustus 2012 toch maar onderzoek laten doen in het ziekenhuis en daar bleek alles in orde (alleen inwendige echo gehad en een maand lang verschillende hormonen getest). De gynacoloog gaf het advies om gelijk met IVF te beginnen gezien mijn leeftijd. Dit geeft toch de meeste kans. Als je jonger bent moet je dan eerst beginnen met IUI, maar dan zijn de slagingskansen toch minder. Natuurlijk weet ik (en inmiddels uit ervaring..) dat de kansen niet groot zijn, maar uiteindelijk is het een afvalrace en als je het tot de terugplaatsing redt, is de kans toch gewoon 50%: het nestelt en en deelt door of niet.

 

Ik heb mij aangemeld bij het M.CK in L.eiderdorp omdat het kleinschalig is en de wachttijden niet lang, en dat is toch wel belangrijk met mijn leeftijd, het gaat zo snel en de kansen worden steeds minder als je ouder wordt. Na een duidelijke intake eind september 2012 en nog wat bloedonderzoeken mochten we gaan voor de IVF. Ik heb er denk ik al wel 6 boeken over gelezen en ook rondgesnuffeld op internet. Het is belangrijk dat je goed weet wat je allemaal kan verwachten, al lees je soms de meest heftige verhalen over de hormonen en punctie: mij is het allemaal 100% meegevallen, het prikken (terwijl ik bang was voor naalden..) de punctie (ik voelde bijna niets) en de hormonen (geen extreme dingen, alleen een beetje vocht vasthouden en ietsje meer emo). Het is natuurlijk wel voor iedereen verschillend.

En ik heb ook wel gehoord van dames die juist tussen de behandelingen door zwanger worden, juist door de hormonen... Ik heb ook een normale cyclus na de hormonen na de ivf behandeling, dus ik denk dat dat wel meevalt.

 

Waarom ga je niet gewoon naar verschillende ziekenhuizen voor een take in? Dan krijg je veel informatie over hoe en wat en kun je alsnog beslissen of je het wilt of niet. Ik vond ze heel duidelijk en realistisch en zo ben ik ook de behandeling ingegaan: we kijken wel wat het gaat worden. Alleen als je al ver bent gekomen en je hebt een terugplaatsing van een embryo gehad, dan zijn de wachtweken wel heel spannend! (kijk maar eens op de wachtbankjes...) En de teleurstelling is ook groter als het niet lukt.

 

Maar goed, dit is dus mijn verhaal, het is voor iedereen weer anders. Ik zou iig veel informatie verzamelen om tot een goede beslissing te komen.

 

Ik wens je veel succes en wijsheid toe en hopelijk is er niet eens IVF nodig!!

 

Liefs,

Noes

[Saralee]

Beste dames van het ivf forum,

 

Heb ik mij net aangemeld en ben ik toch nog spontaan zwanger geworden!!

Ik voel me erg verbaasd en blij en hoop dat het allemaal goed gaat, het voelt in ieder geval al zwanger (5 weken)

 

Ik wilde het toch melden in plaats van ineens wegblijven op het forum.

 

Nou is het natuurlijk nog wel spannend de eerst 3 maanden.

 

Heel veel succes allemaal en bedankt voor je antwoord Noes, en ik wens je heel veel succes met de behandeling!!

 

 

Liefs Saralaa

[Noes73]

Saralee,

 

Wat een goed nieuws, gefeliciteerd!!!

 

Haha, zo zie je maar, dat het zomaar kan gebeuren!

Ik hoop voor je dat het allemaal gewoon goed blijft gaan en dat je over 8 maanden je wondertje mag verwelkomen.

 

Liefs,

Noes

[Fran73]

Deze behandeling is helaas niet gelukt. Gisteren begon ik licht te bloeden, vandaag is het vollop aan de gang met verschrikkelijke pijn in mijn buik. Toch nog getest vanmorgen, negatief. Dus op naar een volgende keer, na een normale cyclus.

[Noes73]

He Fran, ik las het al op het wachtbankje, verdorie!!! Heb je nog wel cryo's of moet je aan de volgende poging beginnen?

 

Sterkte meid,

 

Liefs,

Noes

[Fran73]

Hi Noes, dank. Ik heb geen cryos helaas. Dus het is op naar de volgende ronde. Straks moet ik de poli bellen, dan hoor ik het wel. Ik geloof dat je een normale cyclus moet hebben gehad, voor je aan de volgende ronde begint.

 

Ik vind dit wel heftig hoor, had ik nooit verwacht. Het wordt door de artsen wel gezegd vooraf, dat het een mentaal zwaar traject is. Maar pas als je het mee maakt weet je hoe zwaar. Hoe erg het je bezig houdt en wat je je allemaal in je hoofd haalt. De hoop en het al nadenken over als het is gelukt en dan de teleurstelling. En mijn lijf doet er dan qua reuma nog eens een schepje bovenop. Deze menstruatie is ook zo anders dan ik normaal heb. Dan heb ik de eerste dag wat krampjes en ben ik na dag 2 af van de heftigheid, dan kabbelt het nog een paar dagen door en klaar. Vanmorgen voor de derde dag op rij opgestaan met buikpijn en het is veel heftiger dan normaal. Maar goed dat is waarschijnlijk niet zo gek... Herkennen jullie dat?

 

Mijn vriend vind het geloof ik ook wel lastig allemaal, weet ook niet zo goed hoe hij ermee om moet gaan. Voor hem is het toch meer op afstand dan. Hij ziet wel wat het met mij doet, maar ervaart het zelf natuurlijk allemaal anders. Dus doet hij heel lief de was en alle klusjes die ik hem vraag om te doen.... wel schattig.

 

Pfff voor nu maar weer even het normale leven oppakken...