Even voorstellen en gelijk een vraag

[Priya]

Hallo, ik ben nieuw hier. Dus lijkt het me wel zo netjes om me even voor te stellen. Ik ben Priya, 41 jr, getrouwd en trots moeder van een zoon van 2,5. Door ziekte van mij en twijfels over kinderwens van mijn man heeft het nogal lang geduurd voordat wij aan de slag voor een kindje gingen. Vervolgens viel dat nogal tegen. Wij stonden al ingeroosterd voor een eerste IVF poging toen het wonder gebeurde en ik spontaan zwanger bleek te zijn.

 

 

 

We wisten toen mijn zoontje geboren was dat we er nog graag eentje bij zouden hebben. Maar toch een jaar gewacht om mijn lichaam op adem te laten komen. En weer gebeurde er niets.

 

 

 

Inmiddels ben ik 41 en de tijd tikt door. Met heel veel moeite hebben wij toch gedaan kunnen krijgen dat we één IVF behandeling kregen (en als dat goed zou gaan zonder het gewenste resultaat mogelijk nog een poging).

 

 

 

Hoewel ik maar 3 eitjes had, hebben ze toch 2 hele mooie cryo's terug kunnen plaatsen (en ook het derde was bevrucht, maar niet goed genoeg voor invriezen). De terugplaatsing was donderdag, nu 4 dagen terug. Ik zit nu dus in de wachttijd.

 

 

 

Dankzij die hormonen die ik heb moeten spuiten is mijn lichaam compleet in de war. Het voelt alsof ik zwanger ben. Mijn borsten zijn opgezwollen (en dit wordt steeds erger) en ik heb al ruim een week een weeïg gevoel in mijn buik (al voor de punctie). Het lijkt een beetje op menstruatiekrampen maar dan minder erg. Ook voelde ik me opgeblazen, maar je zag er verder niets van. Ik was even bang voor overstimulatie, maar ik geloof toch niet dat ik dat heb. Het opgeblazen gevoel is ook weg en het zeurderige gevoel ook even (gisteren in ieder geval).

 

 

 

Nu is het weer een beetje terug en ik had eerder op de avond een adembenemenden pijnsteek, maar niet in mijn buik, maar aan de zij/achterkant van mijn heup. Zijn er meer mensen die deze klachten hadden na terugplaatsing? Ik vind het maar verwarrend. Juist omdat de klachten er al waren voordat ik evt zwanger zou kunnen zijn.

 

 

 

Ik zit nu dus te hopen op een innesteling, maar ja, of ik die ook zou herkennen als dusdanig, met al die verschijnselen erbij...?

 

 

 

O ja, nog een vraag: hebben jullie rustig aan gedaan na terugplaatsing? Ik zit midden in een verhuizing en heb een zoontje van 17 kilo, dus is dat nogal lastig. Ik kom er niet onderuit om te tillen.

 

En morgen wil ik weer gaan schilderen in het nieuwe huis. Maar is dat verstandig? (ik heb wel afgelopen dagen rustig aan gedaan, maar mijn zoontje moet ik toch optillen wanneer dat nodig is).

 

 

 

Groetjes, Priya

 

 

 

:newbie:

[Laura]

Hoi Priya,

 

 

 

Welkom hier.

 

Wat een verhaal joh!

 

Gelukkig zijn jullie al gezegend met een mooie zoon, maar kan me voorstellen dat je een tweede kindje wilt.

 

Top dus dat jullie evengoed ivf mochten doen, ondanks je leeftijd.

 

Dat geeft de burger moed denk ik, als de specialisten er alle vertrouwen in hebben.

 

 

 

Ikzelf heb het rustig aan gedaan tijdens mijn wachtweken. Je wilt er immers alles voor doen om de embryo te laten "plakken".

 

 

 

Mijn zus, en waarschijnlijk vele andere zwangere vrouwen, nemen het vaak niet zo nauw.

 

Haar 2 oudere zoontjes waren regelmatig haar buik als trampoline aan het gebruiken.

 

Ook heeft ze na een verhuizing ook zelf de schilderkwast gebruikt.

 

Desondanks is er een prachtkind uit gekomen.

 

 

 

Doe waar jij je goed bij voelt. Moet je je zoonje optillen, dan is dat dus niet anders.

 

Schilderen is geloof ik wel beter zonder giftige verfstoffen (dus op waterbasis).

 

 

 

De hormonen bepalen de komende tijd je gevoel. Zowel geestelijk als lichamelijk.

 

Probeer iedere dag te nemen zoals ie komt.

 

 

 

Ik duim met je mee dat je ontzettend zwanger aan het worden bent!!!

 

 

 

Groetjes Laura

[Priya]

Hoi Laura,

 

 

 

Dank je wel voor je warme ontvangst! Zeker verzacht het wel de "pijn" dat ik al een prachtige zoon heb! Maar tegelijkertijd verwijt ik mezelf dat ik blijkbaar niet genoeg kan nemen met wat ik heb. En ook anderen zijn snel geneigd om over mijn 'probleem' heen te stappen met: "Je hebt toch al een kind?" Gelukkig zijn er ook mensen die de wens voor een 2e wel begrijpen, onder meer mijn gynaecologe die mij de kans heeft gegeven. Ik was overigens ook de eerste keer bij haar onder behandeling.

 

 

 

Omdat mijn zoontje ook niet zomaar kwam en ik heel lang met de vrees heb geleefd dat ik nooit een kind zou krijgen, weet ik heel goed wat dat is. En het is zeker veel erger.

 

 

 

Maar er gebeurt nu iets heel geks: voor mijn gevoel lijkt alle wachttijd (de tijd die ik wachtte voordat ik zwanger werd en de tijd erna voor een 2e) bijelkaar op te tellen, als je begrijpt wat ik bedoel. Alsof er nooit een zwangerschap tussendoor is geweest en ik al die tijd alleen maar wanhopig naar de wc rende om te kijken of ik inderdaad wéér ongesteld was geworden. Heel vervelend.

 

 

 

Ik zag vantevoren erg tegen de IVF op, maar achteraf ging het allemaal zo snel (en toch ook soepel), dat ik verbluft ben dat ik nu al in de wachttijd zit. Ik zie mijn verhuizing als een goede bliksemafleider. Nu ben ik toch minder gefocust dan ik anders zou zijn. Toen ik zwanger raakte van mijn zoontje had ik net een nieuwe baan, en ook toen was ik er erg van afgeleid. Ik zie het dus maar als een goede omstandigheid. En verven op waterbasis, jazeker, daarvan ben ik me bewust! :yeswink-1: Ik ga zeker geen ongezonde dingen doen. Net als dat ik al tijden geen druppel alcohol meer drink. Mijn man heeft dat ook een tijdje niet gedaan, en ik weet niet of het daardoor komt, maar opeens had hij ruim 6 keer meer zaadcellen dan normaal!

 

 

 

Ik ben eigenlijk steeds te hoopvol naar mijn zin. Dat heb ik altijd na iedere cyclus weer, en dan BANG, krijg je weer een optater. Ik vind het heel moeilijk om mijn hoop in te tomen. Ook nu heb ik daar grote problemen mee. Daarom: ik moet toch maar weer aan de slag in het nieuwe huis, dan denk ik er niet zoveel aan...

 

 

 

Groetjes, Priya

[hildever]

Hey Priya,

 

Welkom hier!

 

TJonge, heftige tijd voor je nu!

 

Ik hoop heel snel de wachtweken in te gaan. Ik hoor vandaag of ik woensdag een terugplaatsing krijg.

 

Wat ik hier altijd lees, is dat de meiden erg onzeker zijn... Tot een positieve test, of eventueel een menstruatie die door breekt, kunnen ze niet op hun lichaam vertrouwen. Wat dat betreft is het gewoon afwachten.

 

Bij mij in de papieren staat dat er aangeraden wordt de eerste 3 dagen geen zwaar tilwerk te verrichten...

 

Tja, en verder kan ik je niet helpen...

 

 

 

Groetjessssssssssss

[nicolas]

Hoi Priya,

 

van harte welkom op dit forum.

 

Leuk dat je al een zoontje hebt en voor een tweede gaat.

 

Ik ben zelf nog aan het spuiten maar hoop over 2 weken ook embryos teruggeplaatst te hebben, ik zou het wel een dag of 5 rustig aan doen omdat de embryo´s zich pas gaan nestelen na een dag of 3.

 

En inderdaad kijk uit met giftige stoffen in de verf.

 

 

 

succes

[pebbels]

hoi Priya,

 

 

 

Omdat mijn zoontje ook niet zomaar kwam en ik heel lang met de vrees heb geleefd dat ik nooit een kind zou krijgen, weet ik heel goed wat dat is. En het is zeker veel erger.

 

 

 

Priya op mijn werk of in mijn omgeving denken mensen dat omdat ik nog geen kinderen heb en hun wel en graag nog een tweede willen, dat mijn wens belangrijker is dan die van hun, maar dat vind ik niet.

 

 

 

Ik denk dat als je weet wat zo een wonder betekend dat je dan weet waar je het over hebt en die verlangens alleen maar groter worden. Dus mijn omgeving mag ook hun verdriet delen als de tweede niet makkelijk komt. Dat zal ik zeker niet bagataliseren.

 

 

 

Ik hoop dat je wens gauw uitkomt en dat je niet meer onzekerheid zit.

 

veel succes op het wachtbankje.

 

 

 

pebbels

[draakje]

hoi priya en welkom op het forum.

 

 

 

veel sucxces met de ww en laat er iets moois uitkomen!

[Guest Amanda]

Hoi hoi

 

 

 

Veel succes in de wachtweken, maar je hebt idd goeie afleiding!

 

 

 

Ik kan je niet helpen met je kwaaltjes, of ze goed of slecht zijn. De hormonen beivloeden je lijf zo erg, daar is echt niks vante zeggen.. ze doen je geloven dat je zwanger bent, maar ook dat het helemaal mis is, geen pijl op te trekken.. het enige wat je kan doen is wachten..... wachten... wachten... SUCCES!!!

 

 

 

oja over het tillen.. ik heb ook rustiger aan gedaan, maar je kunt niet alles vermijden, zoals je zoontje die zal toch getild moeten worden. En mensen die niet met behandeling bezig zijn, en dus niet weten dat ze zwanger zijn, tillen, sporten, werken enz. ook, dus je kunt wel alert zijn nu, maar alles "ontlopen" hoeft ook niet..

[cassandra]

hoi hoi

 

 

 

Welkome!!!!! Ik kan je niet helpen met je vraag, maar 1 ding wel kijk uit met giftige stoffen in verf die zijn niet echt goed.

 

Ik hoop dat er iemand is die je kan helpen.

[annetje-tannetje]

Hoi Priya,

 

 

 

ik herken je klachten wel. Opgeblazen gevoel, pijnlijke borsten etc. Dat kan van de progestan-bolletjes komen. Gebruik je die ook? Progesteron laat je lichaam een beetje denken dat het zwanger is, wat het allemaal erg verwarrend maakt. Je kan je eigen lichaam niet helemaal vertrouwen. Maar ook door de punctie had ik zeker wel een week last van mijn buik. De verpleegkundige zei ook dat je eierstokken na een week nog best wat opgezwollen kunnen.

 

 

 

Over rustig aan doen: volgens mij meer omdat je lichaam moet genezen van die punctie. Als je eenmaal een embryo in je baarmoeder hebt, krijg je die er niet zomaar uitgeperst, geniest, getild, geverfd etc. Ik was daar een week best lijp van, waarschijnlijk ook in combinatie met de hormonen. En ik had een griepje. Dus ik heb het vanzelf rustig aan gedaan. Maar volgens mij kan je niet zo snel iets 'fout' doen. De eerste 2 weken van een zwangerschap is er nog geen bloedkontakt tussen moeder en foetus, dus zelfs een glaasje drinken kan dan nog geen kwaad. Maar je probeert er natuurlijk alles aan te doen, om de omstandigheden zo optimaal mogelijk te maken.

 

 

 

Ik denk dat iedereen hier de onzekerheden herkent. Ook wat de hoop betreft. Ik worstelde ook met het gevoel dat ik niet te veel hoop durfde te hebben. Je wil jezelf op de een of andere manier beschermen tegen een teleurstelling. Maar bij mij kwam die, en het was heftig, maar het gaat ook weer over. Zelfs nu de terugplaatsing van een cryo is mislukt. Je kan je gevoel niet zomaar in banen leiden of stop zetten.

 

Maar goed, mijn verhaal is weer een ander verhaal, en ik ben 9 jaar jonger dan jij, dus ik kan me voorstellen dat bij jou die leeftijdsfactor ook een rol speelt. Maar ik begrijp dat je het nog een keer mag proberen als het deze keer niet lukt?

 

Ik hoop voor je dat het allemaal gewoon lukt!!

 

Heel veel sterkte nog met wachten. Wanneer mag je testen?

 

Liefs,

 

Anne

[Priya]

Hallo allemaal,

 

Wat een boel lieve reacties! Dank jullie wel voor jullie onthaal !

 

 

 

Ja, ik vind het heel verwarrend dat je lichaam denkt zwanger te zijn. Je kunt echt nergens meer van op aan. Ik heb ook steeds een licht misselijk gevoel, bah. Ik vraag me af, en mischien weten jullie dat wel: vanaf welke dag na terugplaatsing kan je ongesteld worden? Want ik loop NU al steeds te "broekloeren", maar eigenlijk denk ik dat dat nu nog helemaal niet kan. Het is pas 6 dagen geleden (met de dag van terugplaatsing meegerekend). Ik haat dat gerace naar de wc...

 

 

 

Ja, rustig aandoen... ik wil wel, maar het gaat gewoon niet. Vandaag heb ik zeker 10-15 minuten moeten rennen om de trein te halen, zodat ik mijn zoontje op tijd uit het KDV kon halen. Vreselijk, en dat met dit weer! Maar goed, toen ik zwanger was (en het nog niet wist) heb ik ook een middag lang lopen rennen, op zoek naar een weggelopen hond. Mijn kind is toen ook gewoon blijven zitten.

 

 

 

Ik vroeg me gisteren inderdaad ook opeens af: hoe verlaat een bevruchte eicel eigenlijk je lichaam als het niet innestelt? Of verlaat het eigenlijk je lichaam wel? Mischien lost het gewoon op in je lijf? :dontknow: Raar, dat soort dingen ga je dan opeens bedenken.

 

 

 

Ik probeer eigenlijk er niet te veel aan te denken en zeker niet te praten met mijn man (die heeft er ook nogal moeite mee als ik erover praat; hij hangt meer de theorie aan: niet over praten, want dat is vragen om ellende.

 

Maar ach, nuchter bezien maakt het natuurlijk niets uit of je er wel of niet over praat.

[hildever]

Grijns, leuk die nuchtere opmerking aan het eind.

 

En zo herkenbaar.....

 

Duizend vragen die door je hoofd tollen... en uiteindelijk komt er weer die nuchtere gedachte achteraan: je moet gewoon het hele trajectje aflopen en dan zie je wel hoe het afloopt.

 

Maar die van: hoe verlaat het vruchtje je lichaam, daar heb ik ook al over na lopen denken (ik heb vanmiddag de terugplaatsing). Zo van: als ik nu voorlopig eens tampons ga gebruiken en ik onderwerp hem elke keer aan een gedegen onderzoek... kan ik dan eventueel het vruchtje zien als die toch bedenkt het niet zo gezellig te vinden in mijn baarmoeder?

 

Stom he?

 

En dan denk ik gelijk weer: stop! Ophouden! Gewoon rustig afwachten wordt het!

 

En ik zit nog niet eens echt op het wachtbankje!!!

 

Succes!!!!

 

 

 

 

 

Groetjesssssssssssssssssssssssss

[niki]

Hé Priya, welkom hier. Ik had ook enorm last van de Progestan-bolletjes bleek later. Als je zin hebt, kun je het het nalezen in mijn dagboek MMM, die ik een tijdje heb bijgehouden. Zelfs naar de EHBO geweest. En toch bleek ik gelukkig zwanger te zijn... Maar inderdaad die Progestan-bolletjes kunnen heel verwarrend werken, want ze veroorzaken zwangerschapsverschijnselen... En toen ik er eenmaal mee stopte, voelde ik me snel weer beter. En bleef ik gelukkig zwanger.

 

Heel veel succes, probeer je hoofd koel te houden en ècht hard rennen zou ik zelf even niet doen. Beetje rustig joggen misschien, snelwandelen? Meer de tijd ergens voor proberen te nemen? En als je wilt verven, bij een goede doe-het-zelf zaak kun je mondmaskers kopen die ook chemische dampen tegenhouden, maar waar je wel goed door kunt ademen! Heel veel succes! Keep your cool! Heel veel succes! groetjes, niki

[Cindy86]

Hoi Priya, Veel succes op het wachtbankje.

 

 

 

Mocht je de embryo verliezen dan gaat dit meestal gepaard met een menstruatie en komt het er op die manier uit. Het vruchtje zul je niet zien omdat het te klein is. Maar hopelijk is dit bij jou niet van toepassing.

 

 

 

Veel sterkte ermee.

 

 

 

Liefs Cindy

[Priya]

Dank voor jullie reacties weer. Ik ben nu echt in een niet zo'n optimistische stemming. Sinds zaterdag voel ik me weer "normaal" en sinds zondag heb ik lichtroze slijm. Ik mag pas overmorgen testen. Ik ben bang dat ik dat niet eens ga halen en dat voor die tijd het bloed doorbreekt. Waar ik helemaal bang voor ben, is dat dat op mijn werk gebeurt. Men weet daar van niets.

 

 

 

Ik denk steeds dat "het" nu echt begint. Het roze lijkt een beetje donkerder, en dan weer lichter. Dit is echt om knettergek van te worden! Ondertussen probeer ik er zo min mogelijk aan te denken, maar dat valt niet mee.

 

 

 

Overigens is tussen de verhuisbezigheden door mijn computer gecrashed, dus ben ik een beetje afwezig geweest.

 

 

 

Ik vind die progestan bolletjes overigens heeeeel erg vervelend...

[Cindy86]

Hoi Priya, ik hoop het niet voor je, maar het lijkt er helaas wel op. Het lijkt mij ook om gek van te worden ik geloof ik ging om de 5 minuten naar de wc om te kijken of het al erger wordt.

 

 

 

Veel sterkte ermee, we hopen het beste.

 

 

 

Liefs Cindy

[Guest Nora]

Hoi Priya,

 

Wat ontzettend naar voor je. Moet je de hele week werken? Het lijkt me namelijk vreselijk als je ongesteldheid doorzet als je op je werk zit. Hopelijk kun je dan ergens naar toe vluchten of even uit te huilen! Heel veel sterkte de komende tijd! En hopelijk blijft die rottige menstruatie alsnog weg.

 

Groeten, Nora.

[niki]

Hoi Priya, It ain't over till it's over. Ik heb via deze site al van diverse dames gehoord dat ze bloedverlies hadden en toch zwanger waren. Moed houden en afwachten, proberen nog niets te denken.... Hou vol. groetjes, niki

[Priya]

Hoi Priya, It ain't over till it's over.

 

Dat liedje had ik maandag ook steeds in mijn hoofd. Helaas, de test dacht er anders over. Niet Zwanger, stond er met hoofdletters. Heel confronterend en onaardig. De ongesteldheid zet niet keihard door en omdat ik gisteravond heb getest was ik er vandaag al een beetje aan gewend, dus viel het wel mee op mijn werk. Gelukkig had ik veel te doen en zat ik voornamelijk alleen. Ben niet met de collega's gaan eten, maar de stad in geweest en een kadootje voor mijn zoontje gekocht. Morgen ben ik vrij, dus alleen vrijdag nog werken en dan heb ik 14 dagen vrij ivm mijn verhuizing. Goede afleiding. Ik zag er inderdaad heel erg tegenop om ongesteld te worden op mijn werk, maar omdat alles met zo'n slakkengangetje gaat valt het mee. Ach, Niet Zwanger zijn, het went wel, maar leuk is het niet.

 

 

 

Bedankt allemaal voor jullie lieve reacties!! Ik hoop dat we allemaal uiteindelijk beloond zullen worden met een wolk van een baby.

 

 

 

Liefs Priya

[Mariek]

Balen, zeg, Priya! Het blijft toch een vreselijke domper, een 'niet zwanger' signaal... heel veel sterkte de komende tijd. Fijn dat je een paar weken vrij hebt, lekker even bijkomen. Hoewel, bijkomen?! Verhuizen is alles behalve bijkomen ;-) Succes met verhuizen, zou ik eigenlijk moeten zeggen!

 

 

 

groetjes,

 

Marieke