HELP!! Dochtertje erg verdrietig

[Icsi2009]

Hallo lieve meiden,

 

 

 

Vandaag iets heel heftigs meegemaakt. Mijn dochter 5 jaar, zit een film van sinterklaas te kijken, waarin een meisje een zusje krijgt. Mijn dochter vraagt aan mij (voor de zoveelste keer) krijg ik ook een broertje of zusje mama. Ik (vanaf 6 nov bezig met ICSI), zeg hierop: nou lieverd dat denk ik niet, maar als we het vragen aan God (ze zit op christ onderwijs), misschien hoort hij ons wel. Mijn dochter begint hierop vreselijk te huilen. In eerste instantie troost ik haar, daarna vraag ik wat er nu precies is. Ze blijft er bij dat ze een broertje of zusje wil en dat ze het gemeen vindt dat wij dat niet hebben. Mijn hart draait zich om. Ik heb haar uiteindelijk vertelt dat het bij ons niet zo heel makkelijk gaat als bij andere papa en mama's en dat wij een dokter nodig hebben. Daarbij duidelijk gemaakt dat je dit niet zomaar kan bepalen. Uiteindelijk ging ze spelen en leek/lijkt er niets meer aan de hand.

 

 

 

Mama was inmiddels de weg kwijt! :shootme:

 

Ik denk nu twee dingen: waarschijnlijk krijgt ze meer mee van de gesprekken tussen papa en mama dan ik had verwacht.

 

Misschien manipuleert ze er mee om te zien in hoe verre mij dit raakt of

 

Wil ze het echt heeel graag.

 

 

 

Vraag: zijn er meer meiden hier die al kinderen hebben en hoe betrek je ze wel of niet bij de behandeling of vragen.

 

 

 

Ik vindt het erg lastig. Ik wil haar er niet mee belasten en mocht het lukken vindt ik 12 weken vroeg zat om iets te zeggen. toch??

 

 

 

Ik zou graag wat tips willen en/of discussie.

 

 

 

Ben nu helemaal leeg. Ik besef dat ik er desnoods mee kan leven maar mijn dochtertje.pfff ik zou het alleen al voor haar nog een paar keer doen.

 

 

 

Liefs

[miep]

och dit moet je moederhart echt pijn doen.....

 

wij hebben dit met onze 6 jarige dochter een paar maanden geleden mee gemaakt toen haar vriendinnetje er een broertje bij kreeg.

 

ze was er erg overstuur door en wij natuurlijk ook.

 

maar onze dochter weet nog niet eens hoe het zit met de bloementjes en de bijtjes dus ze weet ook niet waar wij nu mee bezig zijn (morgen is als alles goed gaat onze terug plaatsing)

 

 

 

een geluk is dat dit broertje van haar vriendinnejte veel bij ons komt omdat ik zij oppas ben en ze dus best wel een en ander mee maakt.

 

ze is erg gek op hem.

 

 

 

wij weten ook nog niet hoe we het gaan aanpakken om onze dochter een en ander uit te leggen.

 

ik kan je dan ook geen tips geven alleen veel sterkte wensen.

 

 

 

liefs miep

[elinorac]

Hoi ICSI 2009,

 

 

 

Ook ik heb een dochter van 5 die heeeel graag een zusje wil. Haar vriendinnetje heeft een zusje van nu 10 maanden en daar is ze helemaal verzot op. Ze vraagt ook af en toe wanneer zij nou een zusje krijgt. Ik ben drie dagen geleden begonnen met spuiten voor ICSI 2 en de volgende dag, had dus net mijn eerste spuit gezet, komt ze tegen mijn buik aan staan en zegt: "Mam, wanneer word je nou zwanger?" Alsof ze het voelt. Wij vragen ons ook wel eens af wat ze meekrijgt van de gesprekken erover, vanmiddag nog, waren we op kraambezoek bij een vriendin en die vroeg heel ontactisch:"Ben je nou al zwanger?" Ik zal het maar aan haar hormonen wijten want ze weet best dat we met ICSI bezig zijn... Mijn dochter zat te kleuren dus ik vertelde in bedekte termen dat we net weer begonnen zijn met een poging, maar ja, ze zijn zo slim...

 

Ik heb haar bewust niks verteld en ga het ook niet doen want als het mislukt (is dus al een keer gebeurd) zal ze zo teleurgesteld zijn. Ik ben ook van plan als ik zwanger ben om het pas met 12 weken of misschien iets daarvoor te vertellen. Zo'n kind gaat zich zitten verheugen anders en het ook aan de hele klas en meer vertellen natuurlijk, als je dat nog niet wil.

 

Ik wil zelf heel graag nog een kindje maar net als jij: ik wil het extra graag voor haar!

 

 

 

Ik sta er dus hetzelfde in als jij... ze heeft trouwens al een paar keer gevraagd hoe wij haar gemaakt hebben maar dat hoeft ze van mij ook nog niet te weten. Ik zeg dan dat we dat vertellen als ze wat groter is en je kan je het gezicht erbij voorstellen dat ze dan trekt, haha.

 

 

 

Sterkte ermee en als je van je af wil kletsen: ik zal dit topic goed in de gaten houden hoor!

 

 

 

Caroline

[marchan]

Ik heb een dochter van 6 jaar en ze zei aan het begin steeds dat ik net zo verliefd moet zijn op mijn huidige man zoals op haar vader want toen was ik zwanger.

 

Dus ik uitgelegd dat ik heel erg verliefd op hem ben en heel veel van hem hou maar dat het allemaal niet zo makkelijk gaat. Tijdens de behandelingen heb ik wel bewust altijd in de avons om 22:00 geprikt dat hoefde ze nou ook niet mee te maken vond ik. Ze is 2 keer mee geweest voor een echo 1 keer was de TP. Dit was de laatste keer en ben nu bijna 14 weken zwanger wie weet hielp het haha. Ik heb haar wel gelijk verteld dat we zwanger waren en dat ze een broertje of zusje zou krijgen. Ze is mee geweest naar de 12 weken echo en vond het super want het bewoog heel druk en was echt al een mensje. Dus op dat moment werd het wel een tastbaar iets voor haar. Soms praat ze ook tegen mijn buik en zegt ze slaap lekker. Maar als ze een tekening heeft gemaakt hangt ze hem wel hoog want dan kan de baby hem straks niet kapot maken. Maar om op het punt terug te komen ik begrijp je verdiet toen wij net bezig waren vroeg ze het ook regelmatig en toen heb ik ook gezegd ik weet het niet misschien komt er geen broertje of zusje. En je hart breekt op dat moment.Geef de moed niet op! Liefs

[Christine71]

Wij hebben een zoontje die nog 4 moet worden, en bij hem in de peuterklas zitten jongetjes en meisjes die of al een grotere broer of zus hebben, of een klein babybroertje of babyzusje hebben, of er 1 op komst is. Op een bepaald moment begon hij er ook over, en vertelde ik hem dat ik niet wist of er nog een broertje of zusje bij zou komen.

 

Kort daarna vond hij babytjes in een keer stom.

 

Maar toen we een keer in het bos liepen en we gezinnetjes tegen kwamen met twee of drie kinderen, zei mijn zoontje dat hij ook zo graag een of twee vriendjes (broertjes) wou hebben.....

 

Dit was trouwens een week nadat onze derde en laatste ivf mislukt was. Mijn hart brak toen wel, omdat we er mee zouden stoppen en we wisten dat het spontaan nooit zou lukken.

 

Ik ben op internet gaan kijken over enig kind zijn etc. En de conclusie was daarbij voor mij dat hij het absoluut niet slechter zou hebben als een ander, en in sommige gevallen misschien nog wel beter. Bovendien kennen we een aantal gezinnetjes van 3, die er al dan niet bewust voor gekozen hebben om met zijn 3tjes te blijven en het gaat prima met ze.

 

En ook wij zouden het prima hebben met ons drietjes.

 

 

 

Groot was de verrassing dan ook dat ik spontaan zwanger ben geworden.

 

Aangezien de "hele wereld" weet wat ons is overkomen, en wat nou als hij er ineens op word aangesproken van: dus jij word een grote broer? Bovendien zijn ze echt niet op hun achterhoofd gevallen en vangen ze veel meer op dan dat we denken. Zo zat hij eens bij mij op schoot en voelde aan mijn buik, heeee voel ik daar een babytje?

 

Nadat we op de echo het hartje hebben gezien, hebben we het aan ons zoontje verteld. (Hij ging meteen aan mijn buik luisteren en zei, ik hoor een babytje weeh weeh)

 

 

 

Mocht een en ander niet goed gaan, dan is dat misschien moeilijk uit te leggen. Maar met dat bijltje hoeven we hopelijk niet te hakken.

[Guest Nic1968]

Ik heb een zoontje van 5 en die vraagt ook regelmatig of hij een baby krijgt, en waarom andere kindjes thuis wel broertjes en zusjes hebben.... Zijn buurmeisje en beste vriendin van 6 heeft net een broertje gekregen dus toen kwam het letterlijk wel erg dichtbij. Ik heb altijd gezegd dat niet alle mama's twee kindjes krijgen en dat ik dus ook niet wist of het nog ging gebeuren. Ik ben nu na twee jaar zwanger (weet hij nog niet maar ik kan niet wachten het volgende maand als alles goed blijkt te zijn te vertellen) maar toen ik nog niet wist of het wel ging lukken zat ik er erg mee, we wilden het zelf zo graag maar hij ook! Het bepaalt ook mede zijn toekomst, tenminste je hoopt toch dat ze wat aan elkaar hebben. Hij weet niet van de behandelingen overigens, en is zelf ook uit een spontane zwangerschap geboren. Wij hebben het niet veel mensen verteld, alleen mijn zus en twee goede vriendinnen, en misschien houden we het daar ook wel bij want wat maakt het uiteindelijk eigenlijk uit. Alleen heb ik nu een heel leuk boek gekocht over waar kinderen vandaan komen en daar staan ook twee pagina's in over wat er gebeurt als het niet vanzelf gaat en de dokter een handje helpt. Nu zit ik met een dilemma want wat als hij daar vragen over stelt, ontken ik het dan? of sla ik het over? Dan wordt het weer zo bewust wegstoppen en dat was ook weer niet de bedoeling. Moet ik nog even over nadenken.... succes allemaal, want het blijft een lastige kwestie en je zou zoooo graag willen dat je er invloed op kon uitoefenen. Nic

[Icsi2009]

lieve mensen,

 

 

 

Wat doet het me toch goed om op deze site mijn ei kwijt te kunnen en om al die hartverwarmende berichten te lezen. De avond begon zo leeg.......nu voel ik me super gesterkt en potverdikkie IK GA ER VOOR!!

 

 

 

Oja... mijn dochtertje weet ook niets van de bloemen en bijtjes hoor hahaha. Zij leeft ook nog in de veronderstelling dat je heel veel van elkaar moet houden enz enz

 

 

 

lief

[elinorac]

Goed zo!! Graag gedaan! Ik ga er ook voor! We lopen aardig gelijk op trouwens: ik heb 4 december de eerste FM... Spannend hè!

 

 

 

Caroline

[hope hope]

Wij zijn al 5 jaar bezig met 'onze derde'. We hebben 2 zoontjes van 8 en 6.

 

Na 7 iui's en de eerste ivf hebben we het ze maar verteld. Beide waren al eens de slaapkamer binnen gelopen terwijl wij net de prik aan het zetten waren. Ook moest ik tijdens de ivf veel vaker dan normaal oppas voor ze hebben, dus ze maakten ook echt opmerkingen als: moet je nou alweer weg ? en waar moet je dan heen ? Mijn gevoel was toen echt dat ze het maar gewoon moesten weten, zo kon ik ook telkens gewoon eerlijk vertellen waarom er oppas was. Ze stonden te juichen, zo lief !! Nadat we ze duidelijk hebben uitgelegd dat we het PROBEREN en dat het dus echt niet zeker is dat er echt een babytje komt, komt er zo af en toe eens een vraag. Ik moet zelf ook op z'n tijd naar de reumatoloog en ik kon merken dat vooral de oudste zich zorgen maakte als ik zei dat ik naar het ziekenhuis moest. Vandaar dat ik ook het gevoel had dat ze maar gewoon op de hoogte moesten zijn van waar we mee bezig zijn. En ja ..... als het uiteindelijk niet lukt ...... dan dealen we daar ook met z'n viertjes mee !! Ik vind het eigenlijk heel fijn dat ze op de hoogte zijn. Maar ik denk ook wel dat het per kind heeeeel verschillend is. Onze kids zien het als een super groot geheim en zijn eigenlijk trots dat ze het mogen weten !

 

 

 

Veel succes allemaal.

 

 

 

liefs hope hope

[Guest Nic1968]

Ben je ze ook al een beetje aan het voorlichten? misschien is dan dat boek wat ik heb gevonden ook wel iets voor jou. Het heet zoiets als 'Waar was ik toen ik er nog niet was'. Een en andere wordt heel open maar vrij ludiek beschreven met leuke tekeningen erbij. Als je wilt kan ik het ook wel precies voor je opschrijven. Nic

[hope hope]

Klinkt leuk. Leuk als je de precieze naam even doorgeeft.

 

Tja, de voorlichting gaat zo eigenlijk stapje voor stapje. Er komen af en toe wat vragen, nog steeds wel wat oppervlakkig, op zich zal zo'n boek echt wel wat voor ze zijn.

 

 

 

bedankt alvast.

 

 

 

groetjes hope hope

[Dough]

Ik heb zelf nog geen kinderen. Kan dus niet met jullie uit ervaring mee praten, maar moest wel aan het volgende denken:

 

Het is toch eigenlijk heel raar dat kinderen 'geleerd' wordt hoe kindjes ontstaan en vooral ook (in de puberteit) dat je goed op moet passen, want voor je het weet ben je zwanger.

 

Er is niemand die je leert dat je soms nog zo veel van elkaar kunt houden (kleine kinderen) en zo veel seks kunt hebben als je wilt (oudere kinderen), maar dat er dan verdrietig genoeg ook wel eens géén kindjes komen...

 

Het is echt niet een onderdeel van het leven waar veel aandacht voor is, waar mensen niet mee opgroeien. Daardoor is er naar mijn mening veel onbegrip of mensen die niet weten wat wel en niet handig is om te zeggen/vragen, het komt niet bij mensen op terwijl het best veel voorkomt.

 

(wanneer némen jullie nu eens kinderen? mijn kinderen zijn zó leuk, moet je ook doen! wordt het niet eens tijd voor een tweede?).

 

Jullie kinderen krijgen er nu mee te maken en ik lees dat jullie het soms vertellen (we willen wel, maar het gaat niet zo makkelijk/ de dokters moeten helpen), maar eigenlijk raar dat alleen kinderen van ouders die er mee te maken krijgen leren over het bestaan van vruchtbaarheidsproblemen. Dat zou naar mijn mening, net als seksuele voorlichting, op school ook geleerd moeten worden.

[Icsi2009]

Helemaal mee eens!! Bedankt voor je begrip!!

[Lisette]

Er zijn ook boekjes op de markt over IVF speciaal voor kinderen.

[Guest Amanda]

die kleintjes krijgen toch veel mee hé.. soms sta ik er ook versteld van, wat hij opvangt.. en later herinnert!

 

 

 

Ik denk ook, dat het niet helemaal aan jezelf of je kind ligt, om het maar even zo uit te drukken, maar ook de maatschappij.

 

Er wordt maar gewoon vanuit gegaan dat iedereen kinderen kan nemen, én.. dat een gezin van meer dan 1 kind ook heel normaal is.

 

Hoe vaak mij niet gevraagd wordt of er geen tweede komt....

 

wan.. je oudste is al 3 of weet ik veel wat voor reden mensen vinden voor mij..

 

Frustrerend!!

 

 

 

Ik vind het wel ook een leuk dicussie onderwerp. Ik denk dat ik mijn kindje pas iets zou vertellen als ik 12 weken zwanger zou zijn, voor hen is 9 maanden zo ontzettend lang!! Ze zien je buik wel groeien maar verder blijft het moeilijk te snappen denk ik. Ook een teleurstelling, mocht het nog mis gaan.. hoe kun je een kindje zoiets uitleggen? Voor jezelf is het al iontzettend moeilijk én onbegrijpelijk.

 

 

 

En ik denk ook dat je heel reëel kunt zijn naar je kind toe, en vertellen dat sommige gezinnen gewoon uit 3 personen bestaan, papa, mama, en het kind.

 

Weg met dat ideaal-beeld dat de maatschappij creërt!:signs-shit:

[Icsi2009]

Vandaag de terugplaatsing gehad en ik loopt dus al vanaf de punctie te roepen dat mijn dochtertje voorzichtig moet zijn omdat mama een beetje buikpijn heeft. Ik zie in haar oogjes dat ze het maar gek vindt. Ik wil haar zoo graag vertellen dat we bezig zijn maar vanuit pedagogisch opzicht, kies ik er heel bewust voor om het niet te doen en het pas te vertellen na 12 wken. Dan mag ze misschien wel mee naar een volgende echo, maar goed ik draaf door.

 

 

 

Als ze groot is of als ze groot zijn, zal ik wel heel eerlijk alles vertelen.

 

 

 

groetejs

[elinorac]

Je bent gewoon een beetje erg opgewonden vandaag, haha logisch toch!! Ik ga ook wachten hoor met vertellen, mocht het allemaal lukken... 12 weken ga ik niet volhouden denk ik, maar in ieder geval pas na de eerste echo...

 

 

 

Wat zul jij een fijn weekend hebben! Heb je jezelf al op het wachtbankje gezet? Ik kom er hopelijk woensdag bij!

 

 

 

Caroline

[kyra]

Toen ik mijn dochter gisteren aan tafel vroeg of ze boontjes wilde, zei ze onverstoord: nee, doe mij maar een zusje en at rustig verder..

 

 

 

Manlief en ik helemaal verbaasd! Ze weet dat kinderen krijgen voor ons niet zo makkelijk gaat, maar ze weet niet dat we momenteel met onze 2e ivf poging bezig zijn.

 

 

 

Dochterlief bleek dus te hebben verstaan: wil je broertjes?

 

Ik hoop dat dit een 'teken' is.

[joy1]

Nou, ik hoop het voor je! Weet je zeker dat je boontjes at en geen kool?????(Grapje!)

 

Ja, ik wil altijd graag in dit soort dingen geloven. Laten we hopen dat dochterlief gelijk gaat krijgen!!!Joy1

[joy1]

Ik heb zelf nog geen kinderen. Kan dus niet met jullie uit ervaring mee praten, maar moest wel aan het volgende denken:

 

Het is toch eigenlijk heel raar dat kinderen 'geleerd' wordt hoe kindjes ontstaan en vooral ook (in de puberteit) dat je goed op moet passen, want voor je het weet ben je zwanger.

 

Er is niemand die je leert dat je soms nog zo veel van elkaar kunt houden (kleine kinderen) en zo veel seks kunt hebben als je wilt (oudere kinderen), maar dat er dan verdrietig genoeg ook wel eens géén kindjes komen...

 

Het is echt niet een onderdeel van het leven waar veel aandacht voor is, waar mensen niet mee opgroeien. Daardoor is er naar mijn mening veel onbegrip of mensen die niet weten wat wel en niet handig is om te zeggen/vragen, het komt niet bij mensen op terwijl het best veel voorkomt.

 

(wanneer némen jullie nu eens kinderen? mijn kinderen zijn zó leuk, moet je ook doen! wordt het niet eens tijd voor een tweede?).

 

Jullie kinderen krijgen er nu mee te maken en ik lees dat jullie het soms vertellen (we willen wel, maar het gaat niet zo makkelijk/ de dokters moeten helpen), maar eigenlijk raar dat alleen kinderen van ouders die er mee te maken krijgen leren over het bestaan van vruchtbaarheidsproblemen. Dat zou naar mijn mening, net als seksuele voorlichting, op school ook geleerd moeten worden.

 

 

 

Ik ben het met je eens!!!Ook tijdens mijn werksituatie vertelde ik gewoon aan de bewoners/clienten dat kinderen kirjgen niet altijd gewoon is. Dat je niet alles krijgt wat je graag wilt. Gewoon in de dagelijkse omgang bracht ik dat dan ter sprake. Doe ik nu ook al met onze zoon van 3. Sommige krijgen wel kinderen en sommigen niet. Sommigen hebben wel een zusje en sommigen niet. Dat kun je eigenlijk voor alles wel invullen. Het leven is geen zelfsprekendheid toch? Joy1

[kyra]

hahaha....nee geen kool!!

 

 

 

Wat betreft het voorlichten van kinderen, het is toch heerlijk dat kinderen geen zorgen hebben en weinig weet van al het leed in de wereld? Dat maakt een kind zo heerlijk zorgeloos.

 

 

 

Onze dochter weet ook nu niet dat we bezig zijn met ivf, dat hoort ze later allemaal wel. Toen ze jaren geleden vroeg waarom ze geen zusje kreeg hebben we haar verteld dat we dat wel zouden willen, maar dat dat dus niet zo makkelijk en wellicht helemaal niet gaat gebeuren. Daarnaast wil ik graag zelf bepalen wie op de hoogte is en niet alle mensen die mijn flapuitdochter inlicht:icon_smile::icon_smile:dan is zelfs de plaatselijke bakker op de hoogte...

[elinorac]

Hoi Kyra,

 

 

 

Mijn dochter vraagt af en toe: maar hoe hebben jullie mij dan gemaakt? En dan zeg ik: dat vertellen we je later wel. Ze wil het graag weten. Van mij hoeft dat nog niet hoor, maar als mensen het wel vertellen ook prima, iedereen moet het zelf weten vind ik.

 

 

 

Was trouwens grappig, vanmorgen in bed vertelde ze dat ze had gedroomd dat ik 3 baby's vasthield! Net als bij Shrek, 2 jongens en een meisje, haha! Ze mocht een van de jongetjes vasthouden. Toen ik vroeg of ze wel 3 baby's wilde zei ze peinzend: Neuh... geen 3 hoor. Mijn vriend lag ernaast en ik zei: ben benieuwd of ze voorspellende dromen heeft. Hij keek erg moeilijk en mompelde wat. Wel bijzonder omdat ik volgende week weer begin (zo vaak heeft ze het er niet over) en we er deze keer voor het eerst 2 laten terugplaatsen...

 

 

 

Caroline

[kyra]

Dát vind ik dus ook zo bijzonder!

 

Bij kinderen zit 't em meer in het voelen en minder in het weten, denk je ook niet?

 

Dus ook jij gaat een spannende periode tegemoed!

 

Heeeeel veel succes en als je dochter maar een beetje gelijk heeft, komt het deze keer helemaal goed!

 

 

 

Wb de voorlichting; mag ik je het boek: 'ben jij ook op mij' aanraden? Een voorlichtingsboek voor kinderen vanaf 6/7 jaar (dus je hebt nog even:icon_smile:) Het is al jaren oud en staat nog steeds aangeschreven als één van de beste voorlichtingsboeken voor kinderen.

[elinorac]

Laat haar dan maar een beetje gelijk hebben, met 1 ben ik al meer dan tevreden, haha!

 

 

 

Ze wordt half maart 6, dus dat boek kan best. Bedankt voor de tip. Ze kan ook al zelf best goed lezen, dus... ik ga het opschrijven. Maar zolang ze er niet elke dag naar vraagt laat ik het nog even zo.

 

 

 

Caroline

[kyra]

Zou waanzinnig zijn als dochterlief voorspellende gaven had.

 

 

 

Verhaaltje:

 

Ik heb jaren geleden een zwangere collega gehad waarvan een client al voordat collega het wilde vertellen, wist dat mijn collega zwanger was. De client vertelde het haar en iedereen die het maar wilde horen dan ook. En toen kreeg collega een miskraam. Groot verdriet natuurlijk. Bewuste client bleef volhouden dat ze nog zwanger was en was niet van dat idee af te brengen. Later bleek dat collega ws zwanger is geweest van een tweeling zonder het te weten. Want ze bleek idd nog steeds zwanger en kreeg een geweldige zoon. De client heeft het dus al die tijd goed gehad.

 

(nu hoop ik alleen voor je dat je kindje dan niet op shrek gaat lijken:icon_smile:)

 

 

 

Groot gelijk wb voorlichten!

 

Ik ben ook pas begonnen met het boek toen ze vragen begon te stellen.

 

Het is een boek van Sanderijn van der Doef en is geschreven in samenwerking met de ruthgerstichting.