Hoe lang ga je door/hoe ver ga je?

[Nika]

Vraag me af hoe jullie bepalen wanneer het genoeg is geweest. Wij hebben nu 1x IUI en 3x IVF/ICSI gehad en zitten nu op het wachtbankje van een Cryo met alleen pregnyl. Deze poging verwacht ik dat hij mislukt is, want zo'n 4 dagen na de terugplaatsing begonnen bij mij de buikkrampen en hoofdpijn (wat ik altijd heb een week voor mijn menstruatie). Hierna nog 2 cryo's in 1 rietje over en dan zijn de vergoede pogingen voorbij.

 

 

 

We hebben al een afspraak in Belgie staan voor ICSI. Ik heb in Belgie ook een laparascopie gehad waaruit bleek dat het een grote verkleefde boel in mijn buik is en op de natuurlijke manier zwanger worden niet kan. Heel lang getwijfeld over doorgaan met behandelen in Belgie, maar goed toch maar doorgezet, ik ben voor mijn gevoel nog niet klaar, maar twijfel soms wel, want het kost veel geld en heeft het wel zin? Hoe doen jullie dat. Hoe ver gaan jullie?

[Sylvino]

Hoi Nika,

 

 

 

ik snap je dilemma, wij zijn nu ook met een cryo bezig, ik hoop morgen een tp, daarna gaan we door met onze laatste poging die vergoed wordt. We hebben altijd gezegd dat we doorgaan, na poging 3 naar het buitenland. Helaas heb ik nu bijna een pauze gehad van 1 jaar omdat mijn lichaam het niet trekt. Ik heb Pregnyl moeten spuiten en daar heb ik zoveel last van dat ik nu al opzie tegen poging 3. Ik heb 2x tegen overstimulatie aan gezeten, daardoor heb ik veel pijn en klachten, ook veel littekenweefsel zitten. We zijn 5 jaar bezig en als ik eerlijk ben was die pauze wel lekker, geen druk even met andere dingen bezig dan alleen baby's maken.

 

 

 

Maar ja, het blijft een persoonlijke keuze, veel mensen in mijn omgeving ook zwanger waardoor ik ook weer sterk die moedergevoelens krijg maar of dit opweegt tegen de zware behandelingen weet ik nog niet.

 

 

 

Cryo daarna poging 3 en dan zien we wel weer. Hierook twijfel, zeg daarom nooit, nooit!

 

 

 

Succes

[Sorpresa]

Ik vind het moeilijk te zeggen hoe ver we zouden gaan. We hebben nu een aantal jaar MMM achter de rug maar tot nu toe alleen IUI's gehad. Ik denk dat je ook steeds je grenzen verlegt naarmate je langer bezig bent. Ik kan nu wel zeggen 'we stoppen als het niet meer vergoed wordt' maar ja, als onze wens dan niet vervuld is gaan we waarschijnlijk toch verder kijken. Het is zo iets gevoelsmatigs, ik vind het op dit moment echt moeilijk te beredeneren wat er zou gebeuren. Maar goed we staan natuurlijk helemaal aan het begin van het IVF traject nu dus over een paar jaar kan ik je pas antwoord geven denk ik.

[Nika]

Bedankt meiden voor jullie reacties.

 

 

 

@Sorpresa, je verlegt inderdaad je grenzen. Moet zeggen dat ik van te voren ook niet had gedacht ooit nog eens in Belgie uit te komen. Maar goed, als je eenmaal bezig bent, en het lukt niet, dan is die stap opeens niet zo groot meer. Succes verder.

 

 

 

@Sylvie, een pauze lijkt me ook fijn, maar ik ben 36 dus dat wil ik eigenlijk niet. Wat balen dat je zo'n last hebt van de Pregnyl. En 2x tegen overstimulatie aan, pffff kan me voorstellen dat je erg tegen poging 3 opziet. Succes met je cryo!

[Henne]

Als het ziekenhuis akkoord geeft, gaan wij binnenkort beginnen aan onze vijfde icsi. Vantevoren hebben we niet bepaald hoe vaak we (nog) gaan proberen, we bekijken het echt per keer. Ik word nogal ziek van de hormonen en na de eerste poging wilde ik eigenlijk niet meer verder. We hebben ook twee keer een lange pauze gehad (1/2 jaar en bijna een jaar), zijn nu al twe jaar bezig met vier icsi's.

 

 

 

Ik denk er steeds vaker over om te stoppen, maar tegelijk zijn we ook nog heel vastberaden om door te gaan tot het lukt. Zolang we het mentaal, fysiek en financieel nog op kunnen brengen, denk ik wel dat zeker doorgaan. Maar we luisteren ook wel naar het ziekenhuis, het moet medisch wel zinvol zijn.

 

 

 

Hier is de wens nog steeds groter dan de ellende. Maar als ik heel eerlijk ben is stoppen ook gewoon nog te eng. Als we stoppen is het over en daar zijn we geen van beiden al aan toe, om daarmee om te gaan.

 

 

 

Succes met jullie beslissing, ik hoop stiekem toch nog dat het niet nodig is om door te gaan.

 

 

 

Henne

[Nika]

Henne, bedankt voor je reactie. Wat naar dat je zo beroerd wordt van de hormonen. Dat maakt een poging wel extra zwaar natuurlijk, en geen pretje om mee bezig te zijn.

 

 

 

Wij luisteren ook naar het zh hoor, maar gaan nu wel verder in Belgie, omdat ze toch andere technieken hanteren daar. Bij ons zijn het steeds topembryo's, maar ja ze nestelen niet in. Misschien dat assisted hatching kan helpen (al is dat weer niet bewezen). We hopen op een wonder, maar dat doen we al zo lang. Ik vind het moeilijk om positief te blijven.

 

 

 

Jij ook succes met alles!

[Sandie]

Hoi Nika,

 

 

 

Ja moeilijk hoor. Als ik 7 jaar geleden had geweten wat ik de afgelopen 7 jaar heb meegemaakt, had ik het nooit geloofd. Maar je gaat idd steeds een stapje verder. Steeds verleg je je grenzen, omdat die wens nou eenmaal blijft.

 

Ik denk dat je daar van tevoren ook moeilijk een moment voor kan bepalen.

 

Na de 3e poging waren we er klaar mee. Het ivf-en is niet goed voor mijn endometriose en de verzekering zou het niet meer vergoeden. We zijn toen echt door een diep dal gegaan. Maar gelukkig beseften we op een gegeven moment dat we het ook leuk hebben samen. Dat een kindje fantastisch zou zijn, maar zo niet, dan hebben we evengoed een leuk leven. Maar ja, op een gegeven moment komt die wens toch weer op de voorgrond en zijn we toch weer een poging gaan doen (krijgen het betaald door mijn schoonouders). We hebben ook gekeken voor het buitenland, Duitsland, Engeland, VS. En gelukkig is deze poging tot nu toe gelukt. Maar als ik nu niet zwanger geweest zou zijn, zouden we toch weer op kort termijn of op lang termijn (net wanneer ik het lichamelijk en we het geestelijk weer aan zouden kunnen), wel weer een poging gaan doen. We willen toch zo graag een kindje.

 

 

 

Om een lang verhaal kort te maken :-) ik denk dat je voor jezelf moet kijken wanneer het genoeg is. Ik denk dat je dat vanzelf wel voelt. Tenzij het financieel niet meer haalbaar is, want dat is natuurlijk ook niet onbelangrijk!!!

 

 

 

Ik hoop voor je dat je hier verder niet teveel over na hoeft te denken en dat je stiekem toch zwanger bent!!

 

Sterkte en heel veel succes!!!

[Gast estrhalita]

Wij zijn pas gestopt. Nu ligt het bij iets anders omdat ik al 2 zoontjes heb mogen krijgen, maar de wens voor 3de is net zo heftig als de wens voor een 1ste. Mijn 1ste zoontje is onverwachts geboren met het syndroom van Down. Mijn 2de zoontjes is een hel van een bevalling geweest, waardoor wij na hem zeiden dit nooit meer. Maar na een paar maanden begon het toch te kriebelen. Dus weer de mmm in. Na 2 IVF pogingen was ik weer zwanger, helaas een mk met 5,5 week. Na een paar maanden rust de 3de (vergoede) poging gedaan. Omdat ik nog zoveel medicijnen overhad zijn we na de 3de doorgegaan voor nog 1 poging. Maar dat was voor ons echt de laatste. De testdatum was 1 juli. Precies de helft van het jaar, ik word over een paar maanden 40 en de kans op weer een kindje met het Syndroom van Down wordt steeds groter dus hebben wij gezegd bij poging 4 is het genoeg geweest. Tuurlijk knaagt het van binnen nog, maar ik ben heel resoluut in deze dingen. Alle babyspullen zijn inmiddels al weg en er zijn nu soms momenten dat ik echt 200% achter mijn stop beslissing sta, maar er zijn ook momenten dat ik twijfel. VOlgens mij blijf je dat altijd houden. Je moet gewoon zelf beslissen wanneer het genoeg is geweest (lichamelijk, financieel, voor je relatie etc).

 

sterkte

[Nika]

Financieel gezien dragen schoonouders bij ons ook wat bij, en zelf hebben we ook spaargeld, maar goed, we kunnen ook niet onze hele spaarrekening gaat leegtrekken natuurlijk. Soms denk ik, als het zo vaak niet lukt, heeft het dan nog wel zin? Ik ben 36, dus heb mijn leeftijd ook niet meer echt mee.

[Meiske74]

hallo Nika

 

 

 

er zijn al heel wat reacties gekomen, voordat onze tweede poging gelukt was durfde ik gewoonweg niet te proaten, hoe lang doorgaan? moet zeggen dat ik doodsbenauwd was met poging 2 omdat wij bij de eerste pogign top emies en cryos hadden (blastocysten) maar ook geen innesteling. Poging 2 was bij ons raak. Inmiddels hebben we een nieuwe poging achter de rug, de verse tp leverde geen innesteling op maar wel 2 cryootjes. Nu zeggen we wel (mijn man laat aan mij de leuze daar ik het meeste lichamelijk moet ondergaan) dat we doorgaan.Net zo lang dat ik het aankan en de artsen achter ons staan. Ik weet wel, 3 pogingen gedaan waarvan 1 mooie zwangerschap is zo broerd nog niet maar ook ik heb momenten dat ik denk..oke 1x raak, zou het nogmaals lukken? maar gelukkig zit er diep van binnen het vertrouwen dat er nog een kindje komt....

 

 

 

Heel veel succes!!!

 

 

 

liefs

 

Babeth

[Sorpresa]

Bedankt meiden voor jullie reacties.

 

 

 

@Sorpresa, je verlegt inderdaad je grenzen. Moet zeggen dat ik van te voren ook niet had gedacht ooit nog eens in Belgie uit te komen. Maar goed, als je eenmaal bezig bent, en het lukt niet, dan is die stap opeens niet zo groot meer. Succes verder.

 

 

 

 

 

 

Klopt, en zoals ik al zei staan wij aan het begin van het IVF traject (ok, natuurlijk wel erg veel IUI's gehad) en we komen net terug van een jaar 'pauze'. Ik weet dat ik nu wel kan zèggen van dan en dan is het genoeg geweest, maar als ik straks weer hormonen spuit en tussen hoop en wanhoop de dagen tel... dan is toch alles weer anders he? Ik denk dat je nooit met 100% zekerheid een grens kan trekken, maar je kunt jezelf en elkaar wel beschermen door er een te bepalen.

[konijntje]

Nika, ik begrijp je volkomen.

 

 

 

Wij hebben nu 3x ivf achter de rug waarbij in totaal 9 embryo's terug geplaatst zijn. Volgens het ziekenhuis bijna allemaal toppertjes maar steeds zwangerschap. We hebben alleen de 1e keer een cryo gehad maar die is niet goed ontdooid.

 

Bij ons speelt ook nog eens mee dat ik ten tijde van poging 1 inmiddels al 43 jaar was. We hebben voor de 1e poging (sept. 2009) gezegd dat we zouden stoppen op mijn 44e verjaardag (juni 2010). Maar je gaat dus inderdaad grenzen verleggen. Na de 2e poging hebben we die grens verschoven naar 31-12-2010. En daar zitten we nu nog steeds op.

 

We gaan voor een 4e poging in september. Waarschijnlijk ook weer in Gent waar we de 1e poging deels gedaan hebben en poging 2 en 3 geheel.

 

Het kan nog dat het Dusseldorf wordt want daar hebben we in augustus een gesprek. Dit omdat we alle opties meegenomen willen hebben en ik, indien nodig, achteraf kan zeggen dat we alles geprobeerd hebben.

 

Het blijft gewoon lastig, ook financieel gezien want deze 4e poging moeten we zelf betalen en ook al is dat voor ons geen probleem, het blijft veel geld en je hebt gewoon geen garantie dat het lukt.

 

 

 

Heel veel succes met jullie beslissing.

[witje]

Tja wanneer stoppen. Dat is heel persoonlijk.

 

Ik heb altijd heel hard geroepen "in mijn lijf geen hormonen en polonaise!!!", maar als je voor de keuze staat van kinderloos of ICSI is de keus toch best snel gemaakt om je droom te verwezelijken. Per keer bekeken we hoe of wat en pauzes ertussen gehad om lichamelijk en mentaal weer op te laden.

 

Wij hebben gekozen voor nog 1 laatste poging, het is financieel niet meer te doen, mentaal wordt elke tegenslag zwaarder en wij samen zijn er ook nog. We willen nog meer doen in ons leven en wij willen elkaar ook niet kwijt. Het moet ook niet ten koste gaan van het geluk wat we nu wel hebben.

 

 

 

Het is en blijft een hele moeilijke en zware beslissing die niet makkelijk is, maar waar wel over gepraat moet worden helaas. En waar die grens ligt, hangt van een heleboel factoren af.

 

 

 

Heel veel succes met de cryo's, dat je maar geen 4e poging nodig hebt.

 

 

 

Liefs

[Nika]

hallo Nika

 

 

 

er zijn al heel wat reacties gekomen, voordat onze tweede poging gelukt was durfde ik gewoonweg niet te proaten, hoe lang doorgaan? moet zeggen dat ik doodsbenauwd was met poging 2 omdat wij bij de eerste pogign top emies en cryos hadden (blastocysten) maar ook geen innesteling. Poging 2 was bij ons raak. Inmiddels hebben we een nieuwe poging achter de rug, de verse tp leverde geen innesteling op maar wel 2 cryootjes. Nu zeggen we wel (mijn man laat aan mij de leuze daar ik het meeste lichamelijk moet ondergaan) dat we doorgaan.Net zo lang dat ik het aankan en de artsen achter ons staan. Ik weet wel, 3 pogingen gedaan waarvan 1 mooie zwangerschap is zo broerd nog niet maar ook ik heb momenten dat ik denk..oke 1x raak, zou het nogmaals lukken? maar gelukkig zit er diep van binnen het vertrouwen dat er nog een kindje komt....

 

 

 

Heel veel succes!!!

 

 

 

liefs

 

Babeth

 

 

 

Babeth, ik vind het knap van je dat je er weer voor gaat. Je komt op mij heel sterk over. Ik heb zelf ook een engelkindje (geboren met 25 weken), maar was erg bang om weer zwanger te worden (mocht ook niet de eerste tijd). Ben nog wel angstig, maar wil ook zo graag nog een kindje.

[Nika]

@Konijntje, wat vind je van Gent? Ik ben wel erg tevreden tot nu toe (heb nog geen behandeling gehad maar wel laparascopie). Jij ook veel succes!

[Nika]

Tja wanneer stoppen. Dat is heel persoonlijk.

 

 

 

Wij hebben gekozen voor nog 1 laatste poging, het is financieel niet meer te doen, mentaal wordt elke tegenslag zwaarder en wij samen zijn er ook nog. We willen nog meer doen in ons leven en wij willen elkaar ook niet kwijt. Het moet ook niet ten koste gaan van het geluk wat we nu wel hebben.

 

 

 

 

 

 

Ik denk ook veel over het financiele gedeelte na. We hebben wel wat spaargeld en schoonouders dragen bij maar toch. We willen ook heel graag trouwen bijvoorbeeld. Tja, dat gaat dus voorlopig niet, want de medische molen gaat voor nu. Ik vind dat wel moeilijk hoor. Tuurlijk het is onze eigen keuze om door te gaan, maar ik heb het er wel moeilijk mee, en het vreet af en toe aan me dat wij in deze situatie zitten en niet 'normaal' verder kunnen gaat met ons leven.

[Sylvino]

Ik vind het persoonlijk moeilijker omdat ik zwanger ben geweest.

 

Je hebt er nu eenmaal van "geproefd" dus dat gevoel dat er iets in je groeit wat van jou is is zo ontzettend bijzonder. De drang is dan groter om dit weer te krijgen.

 

Zo ervaar ik het tenminste, als je dan al zover bent in een zwangerschap lijkt mij dit nog moeilijker om dingen dan los te maken.

 

En ja je hele leven wordt er door beheerst, daarom hebben wij ook bijna een pauze gehad van 1 jaar, ook door complicaties.

 

Dat is een goede beslissing geweest, weer even richten op andere dingen en op elkaar. Als je een stapje terug neemt krijg je soms meer overzicht.

 

 

 

Willen jullie echt meteen door in Belgie?

[Nika]

Ja, dat heb ik ook. Ben 25 weken zwanger geweest. Heb allemaal nieuwe kleertjes hier liggen en zelfs nog nieuwe positiekleding. Ik heb het nooit weg kunnen doen. Hoop altijd dat ik het weer nodig heb.

 

 

 

We willen wel gelijk door. Ik ben 36, voel de biologische klok echt in mijn nek hijgen.

[Sylvino]

Ja die klok zit ik ook mee, nu 5 jaar bezig, waar blijft de tijd.

 

Nooit moeite mee gehad om ouder te worden maar toen ik 35 werd kreeg ik echt een kangend gevoel in mijn buik. Zo had ik het niet voorgesteld.

[Nika]

'T is jammer dat het zo traag gaat allemaal in de ziekenhuizen, maar goed dat kun je nu toch niet meer terug draaien.

[Hanneke]

Wij hebben altijd gezegd 3 of 4 pogingen. Maar toen de 3e poging mislukte ging bij mij na een tijdje een knop om. Kwam ook wel door de evaluatiegesprekken. De arts zei letterlijk tegen ons "als ik jullie zou mogen adviseren zou ik absoluut niet stoppen". We schijnen gewoon pech gehad te hebben in de pogingen. Toen was het voor ons wat makkelijker, we gaan nu door tot het lukt. Of tot het zaad op is (er zijn nog maar 40 rietjes na deze poging en in de afgelopen poging zijn er 10 gebruikt). Of het geld natuurlijk. Maar we hebben een flinke spaarrekening die er nu aan gaat. Maar het gaat hard in Dusseldorf. Wij betalen nu ongeveer 4000 euro voor deze poging, zonder medicatie. Maar ik denk dat mijn schoonouders financieel wel bij zullen springen als we het echt niet meer trekken. Ben toch blij dat we zoveel gespaard hebben in de afgelopen jaren. Maar ik blijf het soms wel moeilijk vinden, zelf zoveel geld moeten betalen voor iets wat voor andere mensen heel normaal is.

 

 

 

Witje, hoop dat het voor jullie nu gewoon gaat lukken! Zeker omdat jullie nog maar 1 poging kunnen doen. Zal voor jullie duimen!

[Nika]

. Maar ik blijf het soms wel moeilijk vinden, zelf zoveel geld moeten betalen voor iets wat voor andere mensen heel normaal is.

 

!

 

 

 

Ik vind dat ook heel moeilijk hoor.

 

 

 

JIj ook heel veel succes!

[konijntje]

Nika, wij zijn heel erg tevreden over het UZ Gent. De artsen en vroedvrouwen zijn vriendelijk, ze nemen de tijd voor je en ik heb echt het gevoel dat ik een persoon ben en geen nummer.

 

Al met al erg positief en nu maar hopen dat er toch nog een "belgisch" beebje wil komen.

 

 

 

Ik ben het trouwens eens met het verhaal dat als je al zwanger geweest ben het nog moeilijker is om op te geven. Ik heb vorig jaar een ma gehad bij bijna 10 weken en dat maakt het nu zwaar. Ik voel het echt als een soort falen van mijn lichaam en dat ik de klus wel begonnen met ben maar niet heb mogen afmaken.

 

Ook het geestelijke aspect wordt steeds zwaarder. Dat is ook de reden dat we als we stoppen ook direct teruggaan naar anticonceptie (mirena). Anders blijf je tegen beter in elke maand weer hopen.

 

 

 

Maar laten wet hopen dat we geen van allen deze beslissing hoeven te nemen en dit jaar nog een mooie positieve test in handen hebben.

[Nika]

Nika, wij zijn heel erg tevreden over het UZ Gent. De artsen en vroedvrouwen zijn vriendelijk, ze nemen de tijd voor je en ik heb echt het gevoel dat ik een persoon ben en geen nummer.

 

Al met al erg positief en nu maar hopen dat er toch nog een "belgisch" beebje wil komen.

 

 

 

Ik ben het trouwens eens met het verhaal dat als je al zwanger geweest ben het nog moeilijker is om op te geven. Ik heb vorig jaar een ma gehad bij bijna 10 weken en dat maakt het nu zwaar. Ik voel het echt als een soort falen van mijn lichaam en dat ik de klus wel begonnen met ben maar niet heb mogen afmaken.

 

Ook het geestelijke aspect wordt steeds zwaarder. Dat is ook de reden dat we als we stoppen ook direct teruggaan naar anticonceptie (mirena). Anders blijf je tegen beter in elke maand weer hopen.

 

 

 

Maar laten wet hopen dat we geen van allen deze beslissing hoeven te nemen en dit jaar nog een mooie positieve test in handen hebben.

 

 

 

 

 

Ik vind ze ook heel leuk in Belgie, al moest ik wel even wennen aan de 'staat' van het zh. Het zag er een beetje armoedig uit. En het bloedprikken, dat je helemaal op zo'n relax stoel ligt vond ik wel geinig.

 

 

 

Ik vind het moeilijk om dikke buiken te zien. Heb zelf ook een dikke buik gehad, maar het niet kunnen afmaken. Falen van mijn lichaam, tja, ik had gewoon nooit gedacht dat zoiets me zou overkomen.

 

 

 

Anticonceptie hoef ik nooit meer te slikken. Ik kan namelijk niet meer via de natuurlijke weg zwanger worden.

 

 

 

Jij ook heel veel succes en ik hoop voor je op een kleine Belg ;-).

[Nika]

Nou, geen goed nieuws. Cryo tp is ook mislukt. Ik heb nu dus 4 x een terugplaatsing gehad. In het zh vonden ze dat behoorlijk veel. Ik vraag me soms af als het al 4x niet is gelukt, of het uberhaupt nog wel zin heeft :'-(.