Jump to content

Geluk en verdriet... het ligt zo dicht bij elkaar


Recommended Posts

Posted

Ik heb al een aantal heel lieve reacties gehad in het meitopic, heel erg bedankt meiden!!

Maar ik wil toch dit topic starten, omdat ik met vragen zit.

 

Dolgelukkig waren we, toen we hoorden dat we zwanger waren. Helemaal toen de bloedtest bevestiging gaf. Op naar de 1e echo.... joepie... we zijn zwanger van een tweeling!!

2e echo hebben we 2 prachtige hartjes gezien en gehoord, dolblij waren we..... dit was waar we al jaren naar uit gekeken hadden.

Wij worden papa en mama en wel in mei 2011!!!

 

Al gauw kwam het ongeluk om de hoek kijken, want bij de 3e echo, ik was toen 9 weken.... klopte 1 hartje niet meer. Tranen met tuiten, waarom? Het was toen echt net gestopt met kloppen.

Wat een oneerlijke wereld, ontzettend verdrietig, maar intussen ook alle hoop gevestigd op de kleine waarvan het hartje nog wel klopte.

 

Nu, vandaag, 10 weken en 1 dag.... hadden we weer een echo... en hetgeen waar we bang voor waren, is gebeurd. Ook ons 2e wondertje leeft niet meer. Wederom is het weer vannacht gestopt met kloppen....Hoeveel kan een mens hebben? Hebben wij niet al genoeg voor de kiezen gehad. Eindelijk zwanger en dan in 1 week tijd 2 kleintjes verliezen? Onbegrip, angst, verdriet... alles komt op me af op moment.

Alles zat erop en eraan en toch.......

 

Nu moet ik donderdag weer komen... en moet ik kiezen;

* medicijnen om het op te wekken, maar de kans is groot dat er alsnog een curretage aan te pas komt.

* een afspraak maken voor curretage.

 

Vanmorgen toen het noodlot toesloeg, wist ik alles even niet meer.

Mijn vraag is of jullie met me mee willen denken... wat is het beste?

Ik vind het zo oneerlijk, wat ligt geluk en verdriet toch dichtbij elkaar.... Juist op zo'n moeilijk moment moet je alweer nadenken over het vervolg, cru hoor!!

 

Daarna gaan ze de foetussen en het weefsel onderzoeken... en ook daarna komen er een reeks aan onderzoeken waarom het evt. mis gegaan is ( hoog insuline, antistoffen enz.). Normaal gesproken overleeft 1 het wel van de 2, zeker als de hartjes al geklopt hebben.

Alleen gaat het bij ons niet op!!!!

Wanneer komt er een einde aan deze emotionele achtbaan?

 

Liefs Sonja

Posted

Sonja wat ontzettend verdrietig. Ik kan me voorstellen dat je het gewoon niet meer weet nu.

 

Ik denk dat het nemen van de beslissing donderdag heel persoonlijk is. De ene zal voor het ene kiezen en de ander voor het andere. Probeer je hart te volgen.............. ik wens jullie heel veel sterkte en wijsheid.

 

 

Liefs

Posted

Lieverd,

 

Wat is dit ontzettend oneerlijk. Heb je al gezegd dat ik ook niet weet wat ik moet zeggen. Hier zijn ook geen woorden voor.

Het was jullie zo gegund! Eindelijk maar toch zwanger en dan dit.........

 

Lieverd ik ben dr voor je dat weet je. Je kunt me altijd bellen, mailen noem maar op je hart luchten ik ben dr voor jullie! Dag en nacht.

 

hele dikke knuffel en liefs

je nichtje

Posted

Sonja ik vind het verschrikkelijk voor jullie, heb er geen woorden voor dat dit moet gebeuren.

Helaas ben ik met de 8 weken een eeneiige tweeling verloren. Omdat ik er ontzettend ziek bij was en geen bloed rondom de baarmoeder zat ben ik opgenomen in het zkh.

Het zou nog wel tot 2 weken kunnen duren voordat er een mk op gang zou komen. Om het met medicijnen op te wekken zag ik niet zitten, vooral als het een tweeling is blijft er een grotere kans dat er alsnog een curretage zou moeten plaatsvinden. Voor ons was de beslissing snel genomen en hebben gekozen voor de curretage ook omdat ik toch al in het zkh lag.

Bij ons is er ook onderzoek gedaan maar geen afwijkingen gevonden aan de baby's. De zw was gecompliceerd met een kleine kans van slagen.

 

Het blijft heel persoonlijk over wat je wil. Dit is mijn verhaal en ik heb er geen spijt van gehad. Ondanks dat het moeilijk is met afscheid nemen omdat ze bij je zitten, kon ik na de curretage een stukje afsluiten en beginnen met herstellen zowel mentaal als lichamelijk.

 

Heel veel sterkte, ik denk aan jullie!

Posted

Sonja, ook ik vind het verschrikkelijk wat je moet meemaken nu. Eerst vol blijdschap dan nu zo'n cru einde.

Ik kan je niet helpen een beslissing te nemen, maar ik kan me wel voorstellen, zoals Sylvie schrijft, beter is om het in deze situatie d.m.v. een curretage weg te laten halen.

 

In ieder geval heel veel sterkte voor jullie beiden en pas goed op elkaar!

Posted

Wat vreselijk. Dit is zo'n nachtmerrie-scenario waarvan je hoopt dat je die nooit mee zal maken. Ik wens jullie heel veel sterkte om dit verlies te verwerken.

Posted

Sonja, ik had het al gelezen in het mei topic. Het is zo oneerlijk en ontzettend moeilijk om nu een beslissing te nemen. Ik neem aan dat ze in het ziekenhuis hebben verteld wat de voor en nadelen zijn van het opwekken en de curettage. Zelf hadden wij gekozen om het op te wekken, met het risico dat je niet helemaal schoon zal worden. Omdat je met een curettage ook de baarmoeder kan beschadigen, wilden wij dit risico niet lopen. Zeker omdat je al veel moeite moet doen om zwanger te worden, de kans niet willen verkrijgen. Ons werd ook aangeraden om het eerst met de pilletjes te proberen.

Alleen, was ik niet zwanger van een tweeling, ik weet niet wat voor advies er dan gegeven wordt en wat de arts jullie heeft aangeraden.

Probeer eerst, hoe moeilijk ook, het een plekje te geven. Daarna rustig samen een beslissing nemen waar jullie je allebei goed bij voelen. Het is belangrijk dat jullie kiezen voor een manier waarvan je weet dat je het goed kunt afsluiten en verwerken.

 

Meid, wil jullie nogmaals veel sterkte en kracht toe wensen. Neem je tijd en doe het rustig aan!!.......

 

Liefs Lianne

Posted

Het is zo hard en oneerlijk.....zo gelukkig met je zwangerschap en dan ineens is je droom voorbij. Neem je tijd die je nodig hebt, hou de regie zelf in handen en blijf dicht bij jezelf!

 

Heel veel sterkte en kracht toegewenst om dit grote verlies een mooie herinnering te laten worden.....

 

Liefs Esly!

Posted

Lieve lieve Sonja

 

wat moet ik zeggen, ik heb zitten vloeken hier vandaag, verdomme wat is eht af en toe toch oneerlijk!!!!

Ik snap heel goed dat je een intense pijn voelt. Goed dat ze wat onderzoeken gaan doen maar houd er ook rekening mee dat er neits uit hoeft te komen, dat is nl. vak het geval.

verdorie zeg, eentje verliezen is aql erg, dan hoop je natuurlijk terrecht dat de ander het redt en dan dit.

 

wat je vraag betreft over de aankomende miskraam, curretage of met medicatie.

 

Als het bij mij niet vanzelf afgekomen was nu had ik gekozen voor medicatie, waarom: ik ben te bang voor blijvend eschade als gevolg van de curretage. Na de bevalling van onze jongens moest ik uiteindelijk gecuretteerd worden omdat de placenta niet los kwam, ik had enorme pijn dus het kon mne niet schelen. Later zeg een week na de crematie sloeg mij de angst om het hart: wat als het niet goed is gegaan!!??

Ik was erg bang voor het Asherman, dit komt maar erg weinig voor maar ik kreeg het maar niet uit mijn hoofd.

 

De kans is klein dat het ontstaat na een curretage maar ik wil het je wel laten weten.

Geven de artsten nog een advies?

 

Lieve meis, ik wens je heel veel sterkte, dit hakt er enorm in!!!! ik hoop dat julie samen goed opgevangen worden, weet dat je hier altijd terrecht kan he!

nog even wat je kleine hummeltjes betreft, probeer morgen of overmorgen te bedenken wat je eventueel met de afgekomen wondertjes wil doen.....misschien geeft het jullie een fijner gevoel om ze thuis bijvoorbeeld een plekje in de tuin te geven.

Klinkt nu misschoen raar, maar ik kan het me goed voorstellen

 

heeeeel veel sterkte en kracht!!!

 

liefs

Babeth

Posted

Ik wil even inhaken op de laatste alinea van Babeth. Daar heb ik dus spijt van dat wij niets met de tweeling hebben gedaan. Wat we gedaan zouden hebben weet ik niet maar vindt het nu raar om te denken dat ze weggegooid zijn of wat dan ook.

Ik zou daar idd goed over na denken.

Posted

Meiden, bedankt voor jullie lieve reacties en tips!

 

Op dit moment weet ik nog helemaal niet wat ik wil, vind alles doodeng!

 

Wat betreft het letterlijk een plaatsje geven evt. in de tuin, gaat volgens mij niet op. Vandaag is ons verteld, omdat wij een onderzoek willen, dat de kleintjes en het weefsel onderzocht gaan worden.

In de hoop dat er een oorzaak gevonden wordt. Zo niet, dan gaan ze verdere onderzoeken doen.

 

Liefs

Guest
This topic is now closed to further replies.


  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use