Jump to content

Recommended Posts

Posted

hallo allemaal,

 

Ik ben 37 jaar oud, getrouwd. Moeder van een prachtige zoon Tim van bijna 5. Op dit moment geniet ik van het moederschap. Ik heb mijn drukke drukke baan 4 dagen/week als (technisch) projectleider bij een grote multinational in de levensmiddelenproduktie opgezegd per 1 februari. Een combinatie van teveel stress, bijna overspannen zijn en starten met IUI in januari leidden tot dit besluit begin december. Zo doorgaan was geen optie. Op dit moment ben ik aan het orienteren of ik een switch naar de zorg wil maken. Solliciteren voelt voor mij als "een streek leveren" als ik het IVF/ICSI traject verzwijg. MEt de risico's op verzuim en straks een werkgever confronteren met zwangerschapsverlof..

 

Ik ben van de stroom "een slimme meid is op haar toekomst voorbereid"..Studeren, goede (Beta) opleiding. Kinderen? Het moeder-rollenpatroon uit mijn jeugd en de eerste jaren van mijn jongste broertje die ik meemaakte tussen mijn 16e en 18e maakten dat ik geen kinderwens had en "lekker makkelijk" aan de prikpil was. Bij de gewone pil werd ik toch al bijna nooit ongi. En mijn natuurlijke cyclus, daar was voor pilgebruik al geen touw aan vast te knomen..Dus wat maakte het uit vonden we.

Rond mijn 28e begon het te kriebelen en wisten we dat we 1,5jr nodig hadden om de prikpil uit te laten werken. Uiteindelijk duurde het 4,5 jaar voordat we zwanger raakten van onze zoon Tim. Een periode met ups en downs over hoe ik er emotioneel mee om kon gaan dat we nog geen kindje hadden/niet zwanger waren. We hadden geen behoefte om de medische mallemolen(mmm) in te gaan. Het is ons gegeven of niet was ons standpunt. Een burn-out en gedoe met uitstrijkjes maakte ook dat we perioden minder fanatiek bezig waren. En we "hadden nog de tijd"..

 

Het was ons vrij snel duidelijk dat we een 2e kindje wilden en ca een jaar na de geboorte van onze zoon liet ik mijn mirena spiraaltje verwijderen. Ik had een mooie regelmatige cyclus met +/-2 dagen spreiding tov het gemiddelde. Langzaam aan verschoof het van spontaan vrijen naar gericht vrijen naar gebruik van ovulatietesten, maar zonder succes. Nog steeds hadden we geen behoefte aan de mmm, totdat ik me ging verdiepen in de relatie vruchtbaarheid en leeftijd en kans op afwijkingen/complicaties tijdens zwangerschap en leeftijd.

 

Dat maakte dat we halverwege 2009 de mmm ingingen om te kijken of er niets aan de hand was wat makkelijk aan te pakken was. Eind 2009 rondden we dat traject af. Met "geen afwijkingen gevonden" als boodschap. We hadden voor onszelf eind 2011 als deadline gesteld om het hoofdstuk "zwanger worden" af te sluiten. Halverwege 2010 kwamen we erachter dat de wens voor een 2e toch nog erg diep zat. Ik kon niet overweg met de gedachte om eind 2011 niet zwanger te zijn of een 2e kindje te hebben zonder verder te zijn gegaan met behandelingen.

 

Dus het traject werd verder voortgezet met advies om IUI te gaan doen. De start zou jan 2011 zijn. Tijdens de test-opwerking in dec 2010 bleek het zaad van mijn man erg slecht te zijn.In feb 2011 is dit onderzoek herhaald om te checken of het geen uitschieter was. En dat bleek niet het geval te zijn. Dus werd ons IVF/ICSI geadviseerd.

 

Na wikken en wegen hebben we besloten daarvoor te gaan. AFgelopen dinsdag hebben we de intake gehad. Daarbij kwam de procedure toch heftiger over dan tot nu toe..Afgelopen week ben ik met vlagen erg emotioneel geweest. Niet gek volgens mijn...

 

Ik ben trouwens benieuwd hoe jullie staan tegenover solliciteren terwijl je bezig bent met vruchtbaarheidsbehandelingen...

Posted

Hallo Tusele, welkom op het forum!

Leuk dat je jezelf hebt voorgesteld aan de anderen; wij wensen je een goede tijd op Het IVF-Moeders Forum.

Posted

Van harte welkom Tusele,

 

Ik hoop dat je net zo veel aan het forum hebt als ik.

Je kunt met al je vragen en overpeinzingen terecht..

Ik heb toev ook net mijn baan bij n groot int bedrijf opgegeven, terwijl niemand dat ooit van mij gedacht had. Het gaat me goed af hoor, thuis moederen hihi!

Het verveelt me geen seconde.

Nou veel succes alvast in ieder geval

Groetjes noor

Posted

Tusele welkom hier! Ik spring gelijk even in op dat solliciteren. Heb in de 4,5 jaar dat wij proberen zwanger te worden drie werkgevers gehad. Dus ook gesolliciteerd. In het begin voelde het alsof ik iets achterhield als ik niets zei, maar als ik er wel wat over zei dan werd ik het standaard niet ook al zat ik al bij de laatste twee. Het is een risico dat je aankaart, dat veel werkgevers niet willen nemen. En dat terwijl je van tevoren helemaal niet weer hoe het gaat. Een collega van me had helemaal geen last van de hormonen en zat de dag na de punctie alweer op kantoor.... Je zegt in een sollicitatie ook niet: ik ben een fanatiek wintersporter en heb al twee keer m'n been gebroken. Toch?

 

Mijn eerste baas was erg begripvol. Bij mijn tweede werkgever had ik veel vrije dagen en kon ik vrij nemen rond de punctie/terugplaatsing. Toen ik daar eenmaal zwanger was mocht ik meteen mijn uren anders verdelen zodat ik meer rust had. En mijn huidige baan heb ik uiteindelijk gekregen op de dag dat ik positief testte. Ik heb er eerlijk over opgebeld en ook verteld dat ik niet eerder iets gezegd had omdat het net zo goed (weer) had kunnen mislukken en dan had ik niks gehad: geen baan en geen zwangerschap. Mijn baas begreep dat goed en wilde op de lange termijn kijken en heeft me gewoon aangenomen. Twee weken nadat ik daar begon kreeg ik een miskraam. En het enige wat ze nu allemaal voor me hopen is dat ik snel weer zwanger ben. Met mijn baas besproken hoe we omgaan met last minuten vrij nemen voor een tp etc. Kortom: allemaal heel positief. Helaas zijn er ook wel andere verhalen hoor.

 

Maar goed, ik zal zelf dus nooit meer in een sollicitatieprocedure mijn kinderwens of het ivf traject noemen, tenzij er direct naar zoiets gevraagd wordt (wat niet mag). Als je een vrouw van in de 30 aanneemt, dan kun je er op rekenen dat ze wellicht zwanger wordt. Bij een nieuwe baan gewoon eerst door je proeftijd heen en jezelf bewijzen en dan eens rustig met je baas bespreken hoe je om kunt gaan met ziekenhuis bezoek. Mocht je erg ziek worden van de behandeling, dan is dat dan aan de orde en niet nu al. En zwangerschapsverlof is ook niet meteen in je eerste maand toch?

 

Ik snap je gevoel hoor, zo zat ik in het begin ook. Maar het kan zolang duren voor het lukt en er kan zoveel gebeuren, zonde om je eigen glazen in te gooien of al een stempel te krijgen voor er daadwerkelijk iets aan de hand is.

 

Succes met alles!

Henne

Posted

Welkom Tusele hier op het forum!

Jeetje, jouw verhaal bevestigd maar weer dat plannen totaal geen zin heeft. Ook al ben je in je hele loopbaan niets anders gewend.

Ben zelf van het type dat mijn enigste ambitie moeder worden was en daarom niet vreselijk ben gaan studeren vanwege de knelpunten die jij al noemde. Ik zakte ook door de grond toen bleek dat het bij ons ook niet te plannen was. Ben ondertussen maar weer gestart met een vervolgopleiding om plan B, een carriere, alvast voor te bereiden.

Ik was misschien ook al lang weer gaan solliciteren als ik niet in dit traject zou zitten maar vind niet dat ik het kan maken, om dezelfde reden die jij geeft. Bij mijn huidige werkgever heb ik alle begrip en voldoende credits om naar het ziekenhuis te kunnen. Denk dat wanneer je openkaart speelt bij een sollicitatie er niets mis is, de keus is dan aan hun, het geeft jezelf dan geen bezwarend gevoel. Het is verbazend hoeveel mensen er toch wel eens mee te maken hebben gehad waardoor je ook best wel begrip kan krijgen en jou dit gunnen.

Heel veel succes en sterkte in het traject!

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use