ik zie erop tegen de IVF

[Lay]

Beste dames,

 

 

 

Ik heb samen met mijn mannetje besloten om in januari te beginnen,

 

door alles wat ik hoor ( Voorlichtingsavond), en lees, enzo zie ik er enorm tegen op, er wordt zoveel handelingen verricht en dan nog is er kans dat je niet zwanger bent.... Ik heb een lange pijngrens en zie dus ook enorm op tegen de pijn die er zal zijn tijdens deze traject.... ik slik nooit pillen, omdat ik ze niet door mijn strot krijg, vraag altijd iets wat opgelost kan worden.....

 

 

 

Misschien kan dat wel niet, en zijn het hele grote pillen die ik moet slikken, en al die prikken enzo...

 

 

 

Bah!!!!!!!:icon_scratch:

[Micky]

Hoi Lay,

 

 

 

Ik ga een aantal dingetjes aan je vertellen en ik hoop dat je daardoor minder opziet tegen de ivf. Het duurt nog wel erg lang voor je, januari. Sta je nog zo lang op een wachtlijst of is het een bewuste keuze?

 

 

 

Allereerst. Ivf is niet leuk en niemand kan het leuk maken. Ik (en wij denk ik allemaal) heb er ook erg tegenop gezien en ook een ivf 2 die misschien nog komt zal ik niet fluitend doen. Er zijn echter een hoop verzachtende omstandigheden die het toch weer goed draaglijk maken:

 

- je kan eindelijk voor het echie gaan, eindelijk krijg je echt kansen om zwanger te raken!!!

 

- het feit dat je ervoor moet vechten geeft je ook kracht, je gaat ervoor! Je zal merken dat je op een gegeven moment zelfs een soort zin hebt om te gaan beginnen. Dan heb je alle informatie al, je weet zo'n beetje hoe het gaat en dan ben je er gewoon klaar voor.

 

- als het uiteindelijk onverhoopt niet zal lukken heb je er in ieder geval alles aan gedaan en kun je later nooit spijt krijgen in de zin van 'had ik toen toch maar doorgezet, nu kan het niet meer'

 

- het prikken is echt te doen. Ik heb het vooral als onpraktisch ervaren (elke avond zelfde tijd), maar als dat alles is. Ik heb van nature een prikfobie (ik kijk nog steeds nooit als ik word geprikt), maar deze prikjes voel je echt bijna niet. Het is vooral wennen, omdat je het zelf moet doen (of je vriend).

 

- pillen hoef je volgens mij niet te slikken. Ik althans niet en ik heb ook geen andere meiden hier gehoord die pillen moesten slikken. Wel heb je na de punctie waarschijnlijk progestan-capsules, maar die breng je vaginaal in. Voor de rest hooguit een keer een paracetamol.

 

- hier op het forum kun je altijd meelezen en meeleven met anderen en anderen met jou, dat is echt een hele steun.

 

 

 

De kunst is om het te gaan accepteren. Accepteren dat het gaat gebeuren en dat het ook is wat jij wilt. Niemand verplicht het je, het is je eigen keuze. En als je er 100% achter staat dan wordt het ook minder moeilijk. Ik wens je heel veel succes hiermee. En als je nog eens vragen hebt..... Stel ze gerust!!!

 

 

 

liefs Micky

[Lentezon]

Ik sluit mij volledig bij Mickey aan! Goed geschreven meid!

 

Lay: ' You go girl'

 

gr lentezon

[Sannvb]

Wow Micky, idd, je hebt het helemaal goed gezegd! We weten waar we het voor doen!!

 

 

 

Kom op Lay, t komt allemaal goed meid..!

 

 

 

Liefs, San

[Seetje]

Petje af micky!

 

 

 

Sterkte lay...gaat allemaal goed komen.

[Guest Vonnie]

Lay,

 

 

 

Ik sluit me helemaal bij Mickey aan, prima verwoord! Een ding wil ik nog toevoegen en dat is dat iedereen een IVFbehandeling anders ervaart. De ene gaat er fluitend door heen, de ander wat minder fluitend.... je weet helaas van te voren niet bij welke groep je hoort. Je zult ook heel veel verschillende verhalen horen en als je op internet gaat googelen wordt je gek van de info. Ikzelf ben op een gegeven moment gestopt met informatie zoeken want ik werd crazy. Ik heb het op me af laten komen en dat beviel me prima.

 

 

 

Dus, natuurlijk zie je er als een berg tegenop, het is ook niet niks, maar probeer niet te veel beren op de weg te zien en doe het stap voor stap. Enne... wij zijn er voor je!!

[Liesbeth Jacobs]

Hoi Lay...kan me voorstellen dat je tegen de behandeling opziet...het is ook niet niks.....maarja,...je moet er wat voor over hebben zeggen ze wel eens....en in dit geval is dat zo....als je kinderwens zo sterk is, overleef je dit wel hoor.....zeker als je wens uiteindelijk in vervulling gaat......probeer het een beetje op je af te laten komen....en laat je niet gek maken door allerlei verhalen van iedereen...je moet het tenslotte zelf ondergaan, en iedereen ervaart het weer anders.......heel veel succes gewenst.....

[lis]

ja goed geschreven mickey!

 

en verder is er ook al veel gezegd!

 

wat ik fijn vond toen we eenmaal aan de ivf begonnen waren (na ook er als een berg tegenop te hebben gezien) waren de positieve momenten:

 

ja, er groeien follikels

 

ja, het zijn er genoeg

 

ja, er is bevruchting

 

ja, het is goed genoeg voor tp...

 

dat waren eigenlijk allemaal onzekerheden, en nu wist ik dat t kon! natuurlijk kunnen er nog meer dingen mis gaan en moet je ook nog ns geluk hebben, maar die positieve momenten waren toch heel fijn!

 

heel veel sterkte en succes!

 

lis

[Lentezon]

Hai Lis,

 

 

 

Ik vond de 1e IVF poging ook zenuwslopend, omdat je inderdaad bang bent voor nog meer lijken in de kast.

 

 

 

Wat jij schrijft heb ik ook gehad: Is er wel follikel groei? en bij elke FM was ik mega zenuwachtig. Na de punctie: Is de kwaliteit goed?

 

Vind er bevruchting plaats? Is de celdeling voldoende voorTP? Inderdaad exact die vragen en onzekerheden!

 

 

 

Dat 'het' theoretisch werkt is al een enorme opsteker inderdaad! Dat is al 1, dat is al een flinke stap dichter bij zwangerschap.

 

 

 

gr lentezon

[Lay]

Hoi Lay,

 

 

 

Ik ga een aantal dingetjes aan je vertellen en ik hoop dat je daardoor minder opziet tegen de ivf. Het duurt nog wel erg lang voor je, januari. Sta je nog zo lang op een wachtlijst of is het een bewuste keuze?

 

 

 

Allereerst. Ivf is niet leuk en niemand kan het leuk maken. Ik (en wij denk ik allemaal) heb er ook erg tegenop gezien en ook een ivf 2 die misschien nog komt zal ik niet fluitend doen. Er zijn echter een hoop verzachtende omstandigheden die het toch weer goed draaglijk maken:

 

- je kan eindelijk voor het echie gaan, eindelijk krijg je echt kansen om zwanger te raken!!!

 

- het feit dat je ervoor moet vechten geeft je ook kracht, je gaat ervoor! Je zal merken dat je op een gegeven moment zelfs een soort zin hebt om te gaan beginnen. Dan heb je alle informatie al, je weet zo'n beetje hoe het gaat en dan ben je er gewoon klaar voor.

 

- als het uiteindelijk onverhoopt niet zal lukken heb je er in ieder geval alles aan gedaan en kun je later nooit spijt krijgen in de zin van 'had ik toen toch maar doorgezet, nu kan het niet meer'

 

- het prikken is echt te doen. Ik heb het vooral als onpraktisch ervaren (elke avond zelfde tijd), maar als dat alles is. Ik heb van nature een prikfobie (ik kijk nog steeds nooit als ik word geprikt), maar deze prikjes voel je echt bijna niet. Het is vooral wennen, omdat je het zelf moet doen (of je vriend).

 

- pillen hoef je volgens mij niet te slikken. Ik althans niet en ik heb ook geen andere meiden hier gehoord die pillen moesten slikken. Wel heb je na de punctie waarschijnlijk progestan-capsules, maar die breng je vaginaal in. Voor de rest hooguit een keer een paracetamol.

 

- hier op het forum kun je altijd meelezen en meeleven met anderen en anderen met jou, dat is echt een hele steun.

 

 

 

De kunst is om het te gaan accepteren. Accepteren dat het gaat gebeuren en dat het ook is wat jij wilt. Niemand verplicht het je, het is je eigen keuze. En als je er 100% achter staat dan wordt het ook minder moeilijk. Ik wens je heel veel succes hiermee. En als je nog eens vragen hebt..... Stel ze gerust!!!

 

 

 

liefs Micky

 

 

 

 

 

Thnx Meiden,

 

 

 

En nee ik sta niet op een wachtlijst is een bewuste keuze om pas naar de zomer te beginnen..... moet me er namelijk echt mentaal op voorbereiden...

[Micky]

Hoi Lay, heel goed dat je je dat beseft. Alleen jij weet/voelt wat het beste voor je is. Succes met voorbereiden. En als je nog eens een pep-talk nodig hebt (ik heb er zelf ook zat gehad hoor!) dan weet je ons te vinden!

 

 

 

liefs Micky

[mamalou]

Hoi Lay,

 

 

 

Ik ben ook sinds kort bezig met accepteren dat we aan IVF gaan beginnen. Nu ben ik er wel een beetje aan gewend en soms denk ik dat ik er echt vrede mee heb. om er dan soms achter te komen dat ik het nog steeds vreselijk vind. ik ga ook pas over een paar maanden beginnen. Deels om uit te stellen en hopen dat het nog spontaan gaat gebeuren, maar als ik die hoop niet heb, wil ik er het liefste gelijk mee beginnen. gisteren hebben we ons eerste IVF-gesprek gehad. ik zie het meeste op tegen de 2 weken wachttijd en het eventuele verdriet en wanhoop als het niet raak is. Al met al denk ik dat je alles snel vergeet als je zwanger raakt. en ik probeer vooral gelukkig te zijn met wat ik heb en dat er ook een leven bestaat zonder kinderen... allemaal zelfbescherming.

 

veel sterkte.

 

mamalou

[tes]

Hoi Lay

 

Ik snap best dat je er tegen op ziet hoor.. denk dat voor mensen hier idd wel herkenbaar is. Ik ben net begonnen met de eerste ivf poging en ben het helemaal eens met Micky; op een gegeven moment krijg je er echt wel ook zin in! Dan ben je blij dat je eindelijk kan beginnen en een echte kans hebt dat er gebeurt waar je al zo lang op hoopt! Heel veel succes met het wennen aan het idee !