Gebroken vliezen met 16 weken

[Littlestar]

Hallo allemaal...

ik zal me even voorstellen, ik ben 33 jaar,een moeder van een meisje van anderhalf jaar. Helaas ben ik niet nieuw op deze site,want een aantal jaartjes geleden kwamen mijn partner en ik erachter dat we alleen zwanger konden worden dmv icsi. Gelukkig is in 2011 onze gezonde dochter geboren uit de 2e poging.ik heb toentertijd veel steun gehad aan deze site.

Deze zomer besloten we opnieuw te proberen om weer zwanger te worden. Tot onze grote verbazing en geluk werd ik meteen na de eerste nieuwe poging weer zwanger. Alles leek goed te gaan, tot ik af en toe wat slijmerig bloed verloor. Uitgebreid onderzocht maar volgens de arts hoorde het zeer waarschijnlijk bij de zwangerschap.

Maar toen, tot onze grote schrik ging het een paar dagen daarna flink mis. Ik was aan het werk en mijn vliezen braken. Ik was toen 16,5weken zwanger. We kregen meteen slecht nieuws van de gynaecoloog. Daarna hebben we anderhalve week in spanning en af en toe een sprankje hoop gezeten, maar uiteindelijk besloten, na een second opinion in Utrecht, om de zwangerschap met 18 weken in te leiden. Erg zware beslissing, maar we hadden geen keus.

We hebben een dochtertje gekregen en we hebben haar 4dagen later begraven. Dit was op 10 oktober. Ik zit nu nog thuis in de ziektewet om dit alles te verwerken. Ik zou graag met mensen praten die hetzelfde hebben meegemaakt...

[Sylvino]

Oh meid wat ontzettende verdrietig voor jullie. Een nachtmerrie. Heb gelukkig zoiets niet meegemaakt maar helaas ben je hierin niet alleen. Er zullen vast nog mensen reageren die dit ook meegemaakt hebben.

Heel veel sterkte met jullie verlies!

[wen72]

ik heb (gelukkig) niet die ervaring, maar ik wil jou wel heel veel sterkte wensen! Dat is een angst en nachtm!errievan iedere zwangere, wat jou is ovekomen. ik hoop intens dat er over een tijdje positieve tijden gaan komen voor jullie.

Is er een oorzaak bekend waardoor dit is gebeurd of gaan ze dat nog onderzoeken?

Nogmaals heel veel sterkte.

[Littlestar]

Bedankt voor jullie reacties.

er is geen oorzaak gevonden, we hebben 'gewoon dikke pech'...

aan de ene kant gelukkig,want dan kan een evt volgende zwangerschap weer 'normaal' verlopen, al zal dat geen fijne tijd worden net zoals mijn eerste zwangerschap.

[Nathalie28]

Jeetje wat verschrikkelijk zeg! Heel veel sterkte gewenst met het verwerkingsproces!!

 

Groetjes Nathalie

[Melis25]

Pffff, wat een kippenvel verhaal, zeg! Wat naar dat jullie dit is overkomen, heel veel sterkte met het verwerken!

[Meiske74]

Hallo littlestar

 

wat een verschrikkelijk verlies van jullie meisje, ik heb met tranen in mijn ogen je bericht gelezen, erg herkenbaar.....meid ik kan me levendig voorstellen waar je doorheen gaat en het is nog allemaal zo ontzettend vers.

Erg pijnlijk om te horen dat jullie "dikke pech" hebben....2 simpele woorden die als verklaring moeten dienen maar de lading op geen enkele manier dekken!!!

Ik wens je onwijs veel sterkte om dit verlies te verwerken en neem alle tijd die je nodig hebt!!

 

liefs

Babeth

[mywish]

littlestar heel veel sterkte voor jou en je man in deze moeilijke periode

xxx

[Littlestar]

@meiske, ik begrijp dat jullie het ook hebben meegemaakt met jullie 2 zoontjes. Wat verschrikkelijk.

hebben jullie het wel een btje verwerkt inmiddels? Ik vraag me zo af hoe lang het duurt voor het verdriet een btje minder wordt.

elke dag en overal word je weer geconfronteerd met wat er gebeurd is...afgelopen week een rot week erg verdrietig...weet ook niet. Het valt ons erg zwaar...

Meiske ik lees dat je zwanger bent, veel geluk met de eerste echt, zo spannend!

[minoes]

Littelstar meid wat heftig

Ik wens jou en je partner heel veel sterkte toe de komende tijd

 

Liefs Jessica

 

 

Sent from my iPhone using Tapatalk

[Meiske74]

Littlestar,

 

ik kan inderdaad zeggen dag we het een beetje verwerkt hebben, dwz de scherpe randjes zijn eraf, het heeft veel tijd gekost, maar ik koet eerlijk zeggen dat ik pas wat meer ruimte in mijn hoofd kreeg en weer een beetje back to earth was toen ik de uitgerekende datum voorbij was. Veel moeilijke momenten gehad uiteraard, veel confronteerde situaties waar je steeds doorheen moet. En het kost erg veel energie. Ik heb wel een tijd lang een medisch psych. Bezocht, daar heb ik erg veel aan gehad, verder veel geschreven, veel tijd gewoon niets gedaan en zo vooruit gekomen.ik lees dat jij al een dochtertje hebt rondlopen, dan moet je vooruit he, je moet er voor haar zijn, die situatie w bij ons anders, I is na de jongens geboren. Ik moet zeggen dat er ook heel wat emotionele momenten waren tijdens haar zwangerschap maar op de een of andere manier voelde het goed om op die momenten het verdriet toe te laten.

misschien heb je steun aan lotgenoten contact? Er bestaat de site lieve engeltjes, misschien "prettig" voor je. Echt ieder verwerkt het verdriet op zijn/ haar eigen manier en er is geen goed of slechte. Maar het gevoel wat je hebt kan ik me erorm goed voorstellen.

 

heel veel sterkte, ook voor je man!!

liefs

Babeth

[Moon74]

Heftig, heel veel sterkte met verwerken en herinneren!

[Ceeke]

Lieve littlestar,

 

 

Wat een enorm verdrietige tijd maken jullie door... Jullie kleine meisje had geen enkele kans. En nu moeten jullie verder. Met haar in jullie gedachten en herinneringen. Er zijn geen woorden van troost als je zo onverwacht afscheid moet nemen van je zo gewenste kindje. Toch wil ik jullie heel veel sterkte wensen nu en de komende tijd. Meiske schreef het al, ik kan het alleen beamen, pas nadat de uitgerekende datum voorbij was, kon ik een beetje uit m'n cocon kruipen.

 

 

Lieve Littlestar, neem je tijd om dit verlies te verwerken. De wereld draait door, voor jou staat ie even stil. Gun jezelf de tijd om weer aan te haken en zoek daarbij eventueel hulp als dat nodig.

 

 

Ik wens jullie samen heel veel sterkte, houd elkaar stevig vast en weet dat tijd het grote verdriet een beetje verzacht.

 

 

Lief,

[zomer71]

Lieve Little Star

 

PHoe, wat een ellende. Ik wil je feliciteren met jullie mooie dochter (hebben jullie haar een naam gegeven?) en tegelijk moet ik je condoleren met het grote verlies.

Ik weet hoe het is, net als Meiske heb ik een tweeling verloren, juni 2011 na een zwangerschap van 22 weken.

De zwangerschap verliep prima, op een dag voelde ik een raar gevoel in mijn buik en dacht dat ik even een geruststelling nodig had van de artsen. Dat werd het niet, bleek dat ik al volledige ontsluiting had en er werd verteld dat ik meteen zou bevallen. Dit heeft uiteindelijk nog 2 weken geduurd, 2 weken in het ziekenhuis....

 

Je vraagt aan Meiske (Babeth) is of zij het een beetje een plek heeft gegeven. Zoals zij ook aangeeft zal het eerst nog zo rauw en puur zijn je verdriet. Ik vond de uitgerekende datum ook ontzettend belangrijk. Ik hikte daar steeds tegenaan. Op de uitgerekende datum waren we weer op de begraafplaats en toen we daar wegliepen leek het alsof ik meer lucht kreeg. Het voelde als een soort van lichamelijk loslaten, omdat je dat na een bevalling ook zou doen na het doorknippen van de navelstreng, snap je een beetje hoe ik dat bedoel?

Vooral alle 1e keren vond ik lastig, de eerste keer verjaardagen, de eerste keer de uitgerekende datum enz. Nu merk ik wel dat het me steeds beter afgaat en dat is fijn.

 

Zoals je onderaan mijn bericht ziet staan, ben ik inmiddels weer zwanger. Het is een spannende periode en niet zorgeloos. Maar ik merk dat er wel genoeg ruimte is voor dit kindje en niet alleen voor het verdriet van onze jongens.

 

Wat mij erg heeft geholpen is met lotgenoten mailen via Lieve Engeltjes. Dat was voor mij een manier om alles op te schrijven, delen en om te herkennen. Te weten hoe anderen dingen aanpakken en doorgaan.

Ook heb ik een site aangemaakt op vlindersite, daar heb ik ook heel wat gedachten kunnen opschrijven, was voor mij een goede manier om met de jongens bezig te zijn.

 

Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe! Als je vragen hebt, je mag ze altijd stellen!

 

Lieve groet, Esther

[Littlestar]

Wat fijn wat van jullie te horen.

Toch prettig dit met mensen te delen die het ook hebben meegemaakt...dat voelt heel anders dan met anderen.

Heb het op het moment erg zwaar, het lijkt wel of de klap nu komt...de wereld draait idd door maar ik heb het gevoel dat alles stil staat.

Ons dochtertje heete Livia...vonden we een erg mooie en vooral lieve naam voor ons engeltje.

over dat verwerken en een plekje geven. Iedereen zegt dat telkens zo mooi, maar hoe doe je dat?

Ik denk dat het altijd moeilijk blijft, idd de uitgerekende datum, mensen om je heen die vertellen dat ze zwanger zijn en noem maar op. Moeilijke momenten genoeg. Ik denk dat ik pas rust krijg als ik hopelijk nog een keer zwanger mag worden en dan na 9maanden ons kindje gezond en wel in mijn armen heb...maar dan zijn er nog bergen genoeg om te overwinnen.

zomer jij vertelt idd dat je zwanger bent, van harte! Maar het lijkt me idd moeilijk om hiervan te genieten. Deongen zullen altijd in je gedachten blijven. Zeker spannend rond de tijd dat je van hen bevallen bent (aantal weken) lijkt me dat alles weer boven komt. Maar ik hoop dat je toch een fijne zwangerschap kunt hebben ondanks alles.

ik zal eens kijken op de site van lieve engeltjes, wie weet heb ik er wat aan, bedankt voor de tips.

succes allemaal en bedankt voor de steun.

 

Liefs

[zomer71]

Lieve Little Star,

 

ik begrijp wat je zegt. Het is nu eenmaal anders om het met mensen te delen die het ook hebben gevoeld en ervaren dan anderen. Ook al doen die wel heel erg hun best om het te begrijpen...

Wat een mooie naam, Livia. Klinkt inderdaad heel lief en dat past dan ook wel bij zo'n meisje!

 

Ik merkte dat ik zeer geirriteerd werd als mensen het hadden over een plekje geven... Alsof het allemaal zo makkelijk is. Ik denk dat het zo is dat ik nu een leven heb waarin het overlijden en verliezen van onze kindjes erbij hoort. Snap je wat ik bedoel?

Het is iets wat is gebeurd in mijn leven en wat mij heeft veranderd. Ik heb het gevoel dat ik nog beter weet wat belangrijk is in mijn leven... Ik hoop dat ik zo bewust blijf hiervan omdat het mijn leven ook heeft verrijkt!

 

Ik vond het ook moeilijk wat jij schreef, mensen die zeggen dat ze zwanger zijn. Ik bedoel ik was niet jalours op hun kindje, ik wilde gewoon die 2 van mij. Ook dat leek de omgeving niet altijd goed te begrijpen. Mijn advies is om heel veel dingen uit te leggen. Mensen weten echt niet wat jij moeilijk vind, en dus moet je ze het vertellen en ze op die manier helpen. Zodoende komen mensen dichterbij en dat is nu heel fijn!

 

Ja, de periode rondom de 22 weken was spannend, maar als ik eerlijk ben is het spannend vanaf dag 1. Er lijken steeds nieuwe dingen te komen die het spannend maken. En genieten? Ik vond het heerlijk als ik hem voel, omdat ik dan bevestig krijg dat hij leeft. Verder zijn er veel spanningen omdat het niet geheel vlekkeloos verloopt, maar kijk ik uit naar een gezonde baby. En heb mij voorgenomen om vooral dan te genieten...

Ik weet nog dat ik in het begin een zeer sterke behoefte had om weer zwanger te worden, nu ben ik blij dat er wat tijd tussen heeft gezeten. tijd die ik kon gebruiken om bezig te zijn met onze jongens. Bewust afscheid nemen van een toekomst met hen.

 

Kijk inderdaad maar eens bij Lieve Engeltjes, je kan ook eerst een periode meelezen met anderen om te kijken of het bij je past. Succes met alles!!!!

 

Liefs Zomer

[Littlestar]

Het gevoel van weer zwanger worden dat heb ik ook, al weet ik dat we dit eerst moeten verwerken, maar de wens voor een kindje is zo sterk. Al voelt het ook niet helemaal goed om daaraan te denken, soort schuldgevoel tegenover ons meisje. Ja het is heel moeilijk. Je praat erover met naasten en vrienden, maar toch heb ik het gevoel me in te moeten houden omdat ik niet wil huilen, al is dat wel beter, maar toch.

bedankt voor je tips. Het is inderdaad belangrijk dat mensen weten hoe je denkt en wat je voelt. Toch is het soms moeilijk om te vertellen. Het is makkelijker om te laten zien dat het wel gaat als men ernaar vraagt...maar ik weet ook dat ik me niet groot hoef te houden.

het is net of het gemis nu pas aankomt, kan om elke scheet huilen en er komen nog zoveel mogelijke momenten. Maar we leven maar van dag tot dag en hopen dat het steeds een beetje beter gaat. Al zie ik nu tegen alles op...

Morgen zie ik voor het eerst een groot deel van mijn collega's,zal wel erg moeilijk worden,maar misschien maakt het de stap naar werken straks wat kleiner.en zo gaan we stapje voor stapje weer naar het 'echte leven', al zal het nooit meer worden wat het was.

[niki]

Liefs, niki

[marlijnne]

littlestar: Ik las je verhaal en wil je even een een dikke digi knuffel komen geven!

Het is nog zo kort geleden, je maakt zware tijden mee. Ik weet helaas wat je voelt.

Net zoals zomer en meiske!

Een prachtige naam voor jullie meisje!

 

Hoe is het gegaan op je werk. Dat zijn enorme stappen die je maakt. Ben je goed opgevangen?

 

Lfs

[Hobbesje]

Knuffel meid.