Jump to content

Het gaat me niet zo goed


Lentezon

Recommended Posts

Mogge meiden,

 

Ik moet ff klagen hoor bij jullie, want jullie begrijpen mij!

 

 

 

Het gaat me niet goed deze keer. Ik voel me ondanks dat alles erg goed is gegaan, ik veel betere emmy's heb dan de vorige keer, er 2 zijn terruggeplaats etc toch erg emotioneel en vooral rot van binnen.

 

 

 

Ik ben erg snel erg verdrietig :hmh:en wat zwaarmoedig. Ik vat veel dingen verkeerd op en ben snel uit het veld geslagen. Het wachten valt mij dan ook veel zwaarder dan de vorige keer.

 

 

 

Toen dacht ik ook al vanalles te voelen, en nu heb ik heel licht achtige ongi gevoel maar dat heb ik al gelijk vanaf na de tp, maar de vorige keer was ik blij en had ik zeer veel energie:laughing1: Ik voelde me al half zwanger bijwijze, zo van: zo dicht bij is het nog nooit geweest. Vorige keer had ik last van steken, maar nu dus niet.

 

 

 

Misschien durf ik mij niet meer zo te voelen.

 

Ik ben denk ik nu angstiger aan de ene kant want ik heb al 1 keer een klap mogen meemaken dat het niet lukte.

 

 

 

Anderzijds heb ik ook juist wel echt meer vertrouwen ..........! Zo dubbel allemaal, jullie kennen het wel: je leeft tussen hoop en vrees...

 

 

 

Ik durf nergens meer aan te denken, geen 'doom'scenario maar ook niet voor de geest te halen dat het wel lukt, al doe ik dat natuurlijk wel eens eventjes..striekum dromen....

 

 

 

En dan mijn omgeving, die er allemaal 'een erg goed gevoel 'over hebben deze keer..sja en nu ik nog..ik durf t niet meer ondanks dat er meer vertrouwen is. Is denk ik een stukje zelfbescherming.

 

 

 

Als je ziet dat ik vanaf janauari 2006 tot en met aug. 2007 nog elke maand de hoop had dat ik misschien zwanger zou zijn : dat was dan ook ca. een week een wachtbankje: dan heb ik al heel wat keren op het wachtbankje gezeten ..

 

 

 

Ik hoop het zo dat het deze keer gelukt is, vanuit het diepste van mijn ziel, mijn symbolische paaseitjes ( punctie was 2e P.D. he ) , zo niet: ik ga het voorlopig en nog lange niet opgeven hoor, ik zet door.

 

 

 

Nog 10 volle dagen op t wachtbankje, over 11 dagen testen-bloed ziekenhuis

 

Als ik vanaf nu over 6- 8 dagen ( volgende week zo t/woensdag ) nog niet ongi ben heb ik goede hoop ..

 

 

 

 

 

Liefs,

 

een tussen hoop en vrees levende Lentezon!

Link to comment
Share on other sites

Hey Lentezon,

 

 

 

Ach meissie, het geeft toch niet dat je je zo voelt. Dat heeft waarschijnlijk iedereen wel die al zo lang bezig is om zwanger te worden. Ik kan het ook af en toe wel uitschreeuwen. De wereld is dan zo onrechtvaardig. Waarom nou ik? .....

 

 

 

Niet bij de pakken neerzitten hoor. Houdt vol. Het is immers voor een goed doel. Blijf positief denken (ook al weet ik ook dat dat heel heel erg moeilijk is).

 

 

 

Ik ga voor je duimen en je een hart onder de riem steken.

 

 

 

Dag meis, sterkte en liefs van mij.

 

 

 

Natasja (die ook maar zit te wachten voordat ze aan haar 2e poging mag beginnen)

Link to comment
Share on other sites

Lieve Lentezon,

 

 

 

Natuurlijk kun je hier even lekker klagen. Nou ja klagen, het is gewoon een beschrijving van je niet onterechte gevoel, dat veel mensen niet begrijpen omdat ze geen idee hebben wat er allemaal door je heen gaat. Wat je zegt, iedereen hier begrijpt je gevoel precies. Hoop maakt je zo kwetsbaar! Wist je van te voren maar hoe het zou gaan...... dat zou het een stuk makkelijker maken. De enige steun die ik je kan geven is dat ik me vaak net zo machteloos voel als jij. Je staat niet alleen Lentezon, hopelijk helpt dat een heel klein beetje!!!

 

Hou de moed erin!!!

 

 

 

dikke kussen,

 

Micky

Link to comment
Share on other sites

hey lentezon,

 

 

 

schrijf het maar allemaal lekker van je af!

 

tuurlijk voel je je zo!

 

die onmacht is verschrikkelijk en ik denk dat we allemaal weten hoe jij je voelt.

 

die onmacht van wel of niet die maakt je "gek" en je lichaam houdt je vaak ook voor de gek.

 

ik heb ook al sinds de tp een ongi gevoel, nouja, rugpijn , maar weet niet of dat goed of slecht is.

 

ik heb het zelf als ik een vrije dag heb( zoals vandaag) dan denk ik er constant aan en weet niet hoe ik het heb en ik mag pas 14-4 testen.

 

maar ik weet wel dat ik wat vaker lach en een traantje af en toe is ook goed voor me.

 

ik denk dat dat de enige manier is om erdoor te komen, met een lach en een traan.

 

veel sterkte verder meis.. en we duimen voor jullie!

Link to comment
Share on other sites

Vervelend dat je je zo emotioneel voelt! Het schijnt er bij te horen (helaas kan ik nog niet uit ervaring meepraten).

 

Klagen mag hier altijd! Effe weer van je afschrijven kan soms heeeeeel verhelderend helpen... weer een pakketje van je rug!

 

Wees lief voor jezelf.... laat je verwennnen.... Misschien helpt het inderdaad om al die goed bedoelde opmerkingen over 'het goede gevoel' langs je heen te laten gaan en niet te laten landen. Want tja... je moet nog effe wachten voordat je zekerheid hebt!!!

 

 

 

Heel veel succes en sterkte!!!

Link to comment
Share on other sites

Guest illuminate

Ik denk dat een vruchtbaarheidsbehandeling zowel gemakkelijker als moeilijker wordt. Je wordt gemakkelijker wb het gebruik van de hormonen. De eerste keer dat je een spuit klaarmaakte en erin zette is toch anders dan de laatste keer dat je het deed. De punctie ervaarde je de eerste keer misschien wel heftiger dan de tweede keer.

 

Wat echter ook gebeurt is dat de tijd verstrijkt - je bent nu een jaar verder - en het aantal pogingen dat je nog te gaan hebt neemt af. De wereld lijkt door te draaien - familie, vriendinnen en kenissen krijgen kinderen, behalve die van jou. En elke teleurstelling is er een te veel. En het is gewoon zo, dat al die gevoelens pas vrij komen met het zwanger worden. Zolang dat niet gebeurt, stapelen emoties zich op. Ik denk dat een vruchtbaarheidsbehandeling daardoor ook moeilijker wordt (lichamelijk en emotioneel). Het is een opstapeling van emoties over een periode van tijd. En hoe langer die periode, hoe moeilijker het is.

 

Ik zeg nu wel 'je', maar ik bedoel daar niet jou mee hoor. Ik spreek eigenlijk ook een beetje voor mijzelf (voordat ik mijn zoontje kreeg, na 4 jaar -- 6 IUI en 1 IVF).

Link to comment
Share on other sites

Lieve meiden.

 

Inderdaad jullie begrijpen presies hoe het is.....

 

 

 

Jullie steun en hart onder de riem doet mij goed. Inderdaad kan je je ook vrij eenzaam voelen in je gevoelens,wan t niemand anders dan wijzelf hier weten hoe het is en voelt.

 

En dat je soms van ellende, de tegenstrijdige gevoelens niet meer weet waar je het zoeken moet!

 

 

 

En dan net mijn collegaatje: "Goh 2,5 jaar geleden waren wij nog met 2 thuis ( zij en haar man ) en nu met 4 , wat gaat de tijd toch hard" . De oudste word 2 en jongste is net een half jaar zoiets .

 

 

 

Nou, goed geregeld heeft ze het hoor! Zo had ik het ook wel willen doen.

 

 

 

Have and have-nots, ik kan alleen niet in de toekomst kijken!

 

Ik hoop voor iedereen dat het goedkomt en we slaan ons er doorheen hoor!

 

Ik bikkel wel weer een dagje door richting D day..11-04..

Link to comment
Share on other sites

Ach, Lentezon, Mensen kunnen soms zo heerlijk tactisch zijn :lac:!

 

Een collegaatje van mij presteerde het eens om pontificaal met haar zwangere buik steeds naast een collegaatje op te duiken die net weer aan het werk was na het moeten afbreken van een zwangerschap.

 

Tja............

 

Groetjesssssssssssssssss

Link to comment
Share on other sites

Guest Vonnie

Lieve Lentezon,

 

 

 

Het is net of ik mijn eigen verhaal lees.... De wachtweken tijdens een eerste IVF poging zijn al verschrikkelijk, maar die van een eventueel daarop volgende zoniet verschrikkelijker. Kon je je gevoel maar uitschakelen, ging je maar niet denken "wat voelde ik de vorige keer?". En dan dat vreselijke broekloeren elke keer, oh, ik weet het nog als de dag van gisteren, bijna om de vijf minuten ff naar het toilet, en kijken, oh mijn god, geen spoortje te zien......

 

 

 

Meis, je hoop en vrees is zo logisch. Je wilt zoooo graag, maar moet het nu uit handen geven.

 

Schrijf het hier maar lekker van je af, doe dat maar om de vijf minuten in plaats van elke keer naar het toilet te gaan. Maar probeer (met nadruk "probeer" want het is heeeeel moeilijk) ook ff er niet aan te denken en heeeel even iets anders te doen. Ga fietsen (het waait lekker), shoppen etc. zodat je ff je zinnen kunt verzetten en vijf minuten aan iets anders denkt.

 

 

 

Sterkte meis, deze komende dagen!! Mijn duimen draaien overuren!

Link to comment
Share on other sites

Guest illuminate

Ik kreeg ooit eens een boek over 'zwanger worden/zijn' te leen van een vriendin. ik moest dat na verloop van tijd teruggeven, omdat ze (weer) zwanger was geworden, terwijl ik - al die jaren - zwanger probeerde te raken. ik voelde me knap 'lullig'. ik weet niet of dit het juiste woord is. en de overbuurvrouw is 2x zwanger geworden, in diezelfde periode.

 

 

 

btw. ik moet over 2 dagen een bloedtest. ik wil van het bankje af (maar dan wel met positief bericht)!!!

Link to comment
Share on other sites

Hey meiss....t valt idd niet bepaald mee nee.....k herken je verhaal wel heel goed.....ook ik wordt bij elke teleurstelling die ik te verwerken krijg iets voorzichtiger met hoopvol zijn......beter op het slechtste voorbereid zijn dan weer zo hard naar beneden d*nderen toch??

 

Probeer toch ondanks alles positief te blijven.....je kan nu niets meer doen behalve afwachten....geef het idd uit handen....ik heb dat de laatste keer ook gedaan en dat is me bijzonder goed bevallen....

 

 

 

Meid, je komt er wel, we slepen je er gewoon helemaal door heen!!

 

 

 

Dikke knuffel, San

Link to comment
Share on other sites

hai lentezon,

 

 

 

in begrijp perfect wat je bedoelt! Wij kregen zondag telefoon van vrienden van ons die zwanger zijn van hun 2e kindje (het eerste is nog maar net 8 maand en ze is nu al 3 maand zwanger van het tweede) op die momenten word ik ook moedeloos en (schaam, schaam) afgunstig.

 

 

 

Wij hebben nu al 2 vruchteloze pogingen IUI achter de rug en nu eerste IVF, aan de ene kant heb ik er een erg goed gevoel bij, maar anderzijds, wat als het nu weer niet lukt, wéér die teleurstelling, weer die ellendige hormoonbehandeling, ... maar niet vergeten, je doet het voor een goede zaak, en als je het echt niet meer ziet zitten, kan je altijd even een time-out nemen!

 

 

 

Sterkte hoor en indd. schrijf hier maar lekker van je af, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje, dat helpt.

Link to comment
Share on other sites

Lieve lentezon,

 

 

 

Ik snap je ook helemaal. Die onmacht en onwetendheid. Zweven tussen hoop en vrees, zo bang voor weer een teleurstelling. Proberen te lezen wat je lichaam zegt, alhoewel je weet dat je het toch niet kan duiden met al die hormonen... Ik wens je heel veel succes toe en hoop dat je snel positief nieuws krijgt!

 

 

 

groetjes, niki

Link to comment
Share on other sites

Lieve Lentezon

 

 

 

Het enige wat ik je toe wens is dat het nu eens raak zal zijn.

 

Dat gezeik van de wijven (sorry voor het woord) die maar makkelijk zwanger worden en dan nog klagen ook..!!!:hmh: over kwaaltjes...ze moesten eens weten.

 

Maar...wij kunnen nog zwanger worden, althans de hoop is er nog wel

 

Dit kan ook niet iedereen meer zeggen

 

Laten we hopen en duimen voor een goede afloop en dat je achteraf kunt zeggen dat het het allemaal waard is geweest.

 

Als je het even niet meer ziet zitten schrijf het van je af op de site, ook al schrijf je even onredelijke dingen. Heeft iedereen begrip voor. (gillen in je hoofdkussen kan ook erg opluchten weet ik)

 

 

 

liefs Fleur

Link to comment
Share on other sites

Goh meiden, wat allemaal een verschillende verhalen , maar wat wel op hetzelfde neerkomt!

 

 

 

Wat dat betreft is het wachtbankje ook soms een echt be-klaag-bankje!

 

Gekmakend!

 

Allemaal zoveel emoties , en het broekloeren komt ook vat weer om de hoek kijken vanaf dit weekend!

 

 

 

Ik voel me al wat minder verdrietig met al die steun en verhalen , al gun ik het niemand om dit ook mee te maken!!

 

In iedergeval niet zo alleen op de wereld.

 

 

 

Tuurlijk met een positieve test valt het allemaal snel van je af.

 

Dat er geen garanties zijn, dat is ook al zo zwaar, daar weten we alles van he .

 

 

 

Aan iedereen ook een warme knuffel, sterkte met wachten, spuiten, of wachten om (weer) te beginnen, uitslagen ...etc etc

 

 

 

Ik zal alles nog een keertje lezen als ik thuisben, ik moet nog ff wat doen hier op kantoor...

 

liefs!

Link to comment
Share on other sites

Hoi lentezon,

 

 

 

Heel herkenbaar allemaal wat je hier nu allemaal schrijft, voor anderen misschien moeilijk te begrijpen, maar voor ons allen hier op het forum weten we precies wat je nu doormaakt...

 

 

 

Die onzekerheid he?! Als je nu maar gewoon wist dat het een keer goed zou komen en zwanger zou worden, dan was het allemaal minder erg. Dan kon je met het grootste gemak al dat wachten, al die hormonen etc aan..

 

 

 

Gelukkig voel je je al weer een beetje beter, nog ruim een week te gaan voor je. Heel veel sterkte met het wachten en probeer idd misschien een beetje afleiding te zoeken (makkelijker gezegd dan gedaan) en leuke dingetjes te plannen/doen.

 

 

 

En bovenal: Houd moed!!!

 

Liefs kim

Link to comment
Share on other sites

hoi lentezon

 

kop op meid!!! ik voel me ook klote maar denk iedere keer aan jullie hoe jullie je zouden voelen en denken .hormonen gieren door je lijf soms wil je hard janken en andere keer weer hard scns helden en ........... ik weet hoe je je voelt nog even meid hou vol .het komt echt wel goed ik duim voor je en jij bent altijd het positiefst jij bent ons lentezonnentje!!

 

schreeuw hier maar lekker uit geeft niks . een dikke kus en een :icon_flower: voor jou

 

artiko

Link to comment
Share on other sites

Mogge meiden!

 

 

 

Sja ik ben echt niet de enige dus ja dat sterkt ook in het gevoel van doorzetten en positief blijven.

 

Mijn vriend zegt het ook al dat ik wat zwaarmoedig ben op t moment ..en dat is ook zo...

 

 

 

Zoals bv Kim ook schrijft daar komt het wel een beetje op neer: "Als je nu maar gewoon wist dat het een keer goed zou komen en zwanger zou worden, dan was het allemaal minder erg. Dan kon je met het grootste gemak al dat wachten, al die hormonen etc aan.."

 

 

 

Doorbikkellen maar! gelukkig een goed weekend, onze auto ophalen..wat rondtoeren zaterdag en zondag naar de verjaardag van mijn 'schoon' ouders ( we zijn niet getrouwd hoor ) op verjaardag.

 

 

 

Gisteren gaan zwemmen met een vriendin en dat was ook heel erg fijn.

 

Ik probeer vandaag maar f de knop om te zetten en flink aan het werk te gaan hier op kantoor.....dus alvast voor iedereen een fijne dag met veel afleiding gewenst!

 

liefs lentezon

Link to comment
Share on other sites

Lentezon,

 

 

 

Ik weet precies wat je bedoeld, het voelt allemaal zo oneerlijk, tegenstrijdig en moeilijk.

 

Voor mij waren de wachtweken heel erg moeilijk, vooral omdat ik een aantal keer te vroeg heb getest en die negatief waren (zelfs op de ochtend van het bloedprikken nog!) Ik heb er de hele ochtend flink over lopen balen. Tot het moment dat ik het goede nieuws kreeg, en dan vergeet je het ook snel weer hoor.

 

 

 

Het zwaarmoedige komt mij ook bekend voor, mijn man word er soms helemaal gek van, persoonlijk vind ik dat het ook een druk op je relatie legt.

 

En mensen in de omgeving vinden tonen niet altijd evenveel begrip, en ik heb ze regelmatig eens een paar dagen in mijn schoenen toegewenst.

 

 

 

Maar goed, ik wens je vanaf hier heel erg veel sterkte! En ik hoop op snel en positief nieuws voor je. Kop op!

 

 

 

Liefs Diana

Link to comment
Share on other sites

hai Diana,

 

Ik hoop het ook idd zeg! Maar het rotte gevoel is nog steeds niet weg.

 

Ik ben telkens blij s'avonds rond 'bankzittijd'( 2030 ) dat ik de dag wat kan afsluiten en d.m.v. tv kijken effe wat afleiding heb. Vervolgens lig ik zeker om 2200u al te slapen.

 

als ik nu maar tot as dinsdag ( dan al dag 29 van de cyclus ) niet ongi wordt heb ik goede hoop maar ach je weet het: het wil allemaal niets zeggen. wel klachten, geen klachten etc .

 

 

 

Normala ben ik dag 26 en maximaal dag 28 al goed onig, en mestal daarvoro al wat aanloop. De vorige keer was ik 11 dagen na de tp onig, dat klopt da's dag 14 geweest!

 

 

 

dus dat wacht ik eerst af.

 

meid, nogmaal' s proficiat met je zwangerschap, ik hoop julloe snel te volgen.

 

leifs lentezon

Link to comment
Share on other sites

hoi lentezon

 

het is inderdaad erg spannend

 

ik hoop dat we ons aan kunnen sluiten bij de zwangere.

 

voel jij je buik niet drukken en rommelen??

 

ik wordt er niet goed van .

 

duurt wachten erg lang he

 

nou dikke kus artiko

 

we blijven positief duimen duimen duimen

Link to comment
Share on other sites

Hai Artiko, ja zwaar he PFFFFFFFT! :icon_shaking2:

 

 

 

Jij hebt wel last van je buik?? En de vorige keer?

 

Ik heb al sinds de dag na de tp al een heel mini licht ongi achtig gevoel ... en dat is meer op de voorgrond de laatste dagen, misschien let ik er meer op?

 

 

 

Ik heb het wel meer na inspanning of bv einde van de dag. Verder heb ik wel wat last van mijn borsten maar dat heb ik ook al sinds na de tp..maar wel minder dan de vorige keer. Wat last van darmkrampen geloof ik. Wat pukkeltjes ..had ik vorige keer niet .

 

Verder ben ik erg moe, nog steeds dus vooral s'avonds dus en neerslachtig, verdrietig en vat veel verkeerd op/ trek dingen te persoonlijk aan.

 

 

 

Dat had ik vorige keer helemaal niet na de TP.

 

 

 

Erg he..je kan zeg maar vanalles opsommen maar je kan nergens conclusies uittrekken...alleen wachten op onig ( as maandag??) en /of test..pas volg . week vrijdag .

 

 

 

Maar goed, jij zit nog net wat langer op het bankje!!! Meid we moeten wel volhouden he!

 

Liefs lentezon

Link to comment
Share on other sites

Nou ff een update...

 

 

 

de ongi is gisteren begonnen. Zet nog niet overdreven voort, dus ik blijf de progestan gebruiken tot het flink doorzet.

 

As vrijdag de def. uitslag.

 

 

 

Het is net als de vorige keer, exact op dezelfde dagen... een droom spat weer uiteen.

 

 

 

Ik wacht deze week de cryo nog af, heb nog geen nieuws of er wel 1 is.

 

Dan zou dat nog een kleine kans zijn.

 

 

 

Anders is IVF nummer 2 voorbij. Nu al...sinds januari 2008 2 behandelingen gehad dus .

 

 

 

Nog 1 vergoede poging te gaan. Wij nemen 3 maanden rust, dan volgt 3 maanden zomerstop zowat in t ziekenhuis ..zijn we ca half augustus weer aan de beurt.., misschien wel beter.

 

 

 

Pijn, zo graag van de zomer zwanger geweest, al jaren. Al die kindertjes die buiten spelen, overal kinderwagens en zwangere vrouwen in strakke kledij..

 

 

 

ik zou daar maar wat graag tussen lopen..

 

 

 

zucht, pas einde van de week weet ik meer , of poging 2 is voorbij, of we hebben nog 1 cryo b.v. volgende maand.

 

liefs lentezon

 

 

 

Ik ga na de evt. cryo ff een poosje time out -van t forum ook -...moet ff proberen los te komen van alle materie. ...poging dan....

 

 

 

!! al leef ik zo met iedereen mee , en jullie met mij, dus is ook moielijk om ff los te laten !

 

veel liefs van mij

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use