Jump to content

nog niet eens aan hormonen, wel emotioneel


Recommended Posts

Posted

Weet niet goed onder welk kopje ik het kwijt kon dus maar nieuw topic aangemaakt...

 

 

 

Pfff, nu ik eenmaal met ICSI bezig mag lijkt het wel of alle emoties die ik 7 jaar heb binnengehouden eruitkomen. dat belooft nog wat voor als ik aan de hormonen ga!

 

Ik mag 9 sep starten met decapeptyl,heb de 23e de 1e echo, en ik vind het nu al lang duren. Had gisteren al vreselijk huilbui, na kort bezoek aan zwangere schoonzus. Ze is eind oktober uitgerekend en ik zei dat het fantastisch zou zijn als wij tegen die tijd ook goed nieuws zouden hebben. Haar 1e reactie? Dat ik vooral niet teveel hoop moest hebben omdat het natuurlijk ook mis kon gaan. Alsof ik dat niet weet... Ik zit er ook echt op te wachten dat mijn omgeving me niet positief gestemd houdt met peptalk om er doorheen te komen, maar al mijn angsten gaat zitten bevestigen. Nog erger: dat ze meende het allemaal precies te kunnen begrijpen omdat ze de 1e 5 maanden voor ze zwanger raakte ook teleurgesteld was toen ze ongi werd. Toen heb ik haar er wel even op gewezen dat zeme dat echt niet hoeft uit te leggen omdat ik daar voor ik de 1e keer een arts bezocht al 3 jaar ervaring mee had! Ik ben gewoon zo boos dat ze het lef heeft te doen alsof ze het begrijpt terwijl uit haar reactie zo duidelijk het tegenovergestelde blijkt. Eenmaal thuis direct zwaar emotioneel en janken, dus da's een lekker begin. Heb besloten om ieder gezelschap dat niet positief meedenkt te mijden de komende 2 maanden. Wil alleen maar peptalk horen tijdens proberen en troostende woorden als het niet lukt.

 

 

 

Heb thuis een schriftje gekocht om alles waar ik mee zit in op te schrijven tijdens het hele proces. Dit ook aan manlief voorgelegd zodat hij er evt. ook wat in kwijt kan. Beetje voorzorg rond communicatie en zo. Als ik straks helleveeg wordt en ramp om mee samen te wonen, lukt het misschien wel om nog wat liefs voor hem op te schrijven.

 

Ik vraag me af hoe jullie ervaring is met het goed houden van een relatie tijdens de behandeling?

 

 

 

Aafke

Posted

och meis wat een afschuwelijk reactie.

 

soms zou je ze toch!!!!!!!!!!!

 

Ik ben soms ook erg emotioneel eronder, heb zitten huilen midden in de ikea hahahaha.

 

Maar dat komt gewoon omdat je het gevoel hebt dat ze nu echt wat gaan doen.

 

En dat je wens korterbij komt!

 

Ik wil je een hele dikke knuffel geven!

 

xxxxxx

 

Arzu

Posted

Ik herken je emoties rondom idiote reacties die je van mensen om je heen kunt krijgen. Ik merk dat ik die mensen ook echt ben gaan mijden. Dat was op dat moment voor mij de juiste manier om het te kunnen trekken. Nu ben ik er aan toe om die banden weer wat aan te halen. Ik heb geleerd om nu eens echt aan mezelf te denken en mezelf fijne mensen om me heen te gunnen. Knap dat jij eigenlijk nu al datzelfde hebt besloten.

 

En wat je relatie betreft...elkaar volledig accepteren zoals je op dit moment bent, met al je nukken en rarigheden. Dat werkt bij ons (ik moet wel bekennen dat mijn man het zwaarder te verduren heeft dan mij hoor, ik ben nogal een heetgebakerd figuur met een kort lontje!)

 

Sterkte meid en hou ons op de hoogte. Schrijf hier ook lekker van je af!

 

liefs esther

Posted

Heel herkenbaar. Tranen wanneer je weet dat je (eindelijk) mag beginnen met ivf/icsi. Het is niet niks waarnaar je grote wens uit gaat. Je staat te popelen en tegelijk blijft het spannend. Grenzen worden verlegd, waar je zelf nog nooit bij stil hebt gestaan. Wat weten anderen nou van deze spanningen (positief en negatief). Je moet maar zo denken, ze weten niet beter. Vertel wat jij denkt dat nodig is, maar laat je niet op de kast jagen.

 

 

 

Je hebt genoeg positieve energie om te beginnen. Heel goed!

 

Ik wens je heel veel succes toe.

 

 

 

liefs, Stéphanie

Posted

hallo Aafke

 

 

 

ik geloof goed dat je behoorlijk gefrustreerd raakt door dit soort situaties, mensne bedoelen het soms echt wel goed maar dan denk je, ze dan niets!!!

 

Ik kan dan ook echt af en toe heel boos worden.

 

Goed dat je er zoveel mogelijk over probeert te praten hierop het forum en met je partner.Ik hoop dat je ook echt veel aan dit forum hebt.

 

Inderdaad kan het misgaan echter dat kan met een spontaan ontstane zwangerschap ook... probeer je echt te focussen op de positieve kanten en mogelijkheden.

 

Dat is echt het enige wat je kan bijdragen.

 

Wie weet valt het straks best mee met de medicatie, de een is de ander niet.

 

Ik heb zelf ook bepaalde contacten op een wat lager pitje gezet, wil mijn energie niet onnodig verspillen!

 

(heb zelfs geen contact met mijn zus!)

 

 

 

Nou meid, alvast heel veel sterkte gewenst!!

 

lieve groeten

 

Meiske74

Posted

Hoi Aafke

 

 

 

Ik weet precies wat je bedoeld ik had dat namelijk met een vriendin.

 

Die reageerde ook zo nou zulke vriendinnen heb ik niet nodig ze moeten je wel kunnen steunen en naar je luisteren.

 

 

 

Ik heb een beste vriendin en die zit in het zelfde schuitje als ons dus die weet precies hoe je je voelt.

 

Sommige denken niet over na wat voor gevolg zoiets kan hebben.

 

Ik hoop dat je je snel wat beter voelt met je emoties.

 

dikke kroel Tamara

Posted

Hoi Aafke,

 

 

Wat een stomme reactie van je schoonzus, ik denk dat iedereen hier op het forum ervoor zou willen tekenen om binnen 6 maanden zwanger te raken...jeetje zeg!

 

Gewoon voorlopig even links laten liggen, want aan zulke reacties heb je voorlopig helemaal niks.

 

Ik ben ook emo aan het worden, van de week zag ik een filmpje op youtube van een meisje die heel mooi 'Listen' zong van Beyoncé en hup...daar ging ik...haha!

 

 

 

Wat betreft mijn relatie, die is eigenlijk alleen maar sterker op geworden.

 

Als je relatie sterk genoeg is om dit te overleven kunnen jullie samen heel de wereld aan, althans zo voelen wij ons nu!

 

Hij moet gewoon even wat bredere schouders krijgen en een dikkere huid, en dan komen jullie daar wel doorheen!

 

 

 

Heel veel succes en succes voor als je dadelijk mag beginnen!!

 

 

 

x

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use