Wie is er nog meer bezig met adoptie?

[Marli01]

Welkom, Esther! Wanneer starten jullie met de VIA?

Heel veel stellen zijn er nog niet uit over hoe en wat m.b.t adoptie, als ze met de VIA beginnen. Daar is de cursus ook voor.

Veel succes met het traject in ieder geval. En als je vragen hebt; hier kun je ze altijd stellen.

[Marli01]

http://www.wereldkinderen.nl/site.php?id=nl_news&nieuws_id=427

[EDR]

Bedankt marli! Zoals het nu lijkt starten we in september met de via. Ik hoop dat dingen dan ook wat tastbaarder worden. Het is in mijn hoofd nog zo'n ver van mijn bed show en dat voelt zo oneerlijk, snappen jullie wat ik bedoel? Ik wil zo graag een blij gevoel erbij hebben maar dat heb ik nog niet. Hoe was dat voor jullie?

 

Welkom, Esther! Wanneer starten jullie met de VIA?

Heel veel stellen zijn er nog niet uit over hoe en wat m.b.t adoptie, als ze met de VIA beginnen. Daar is de cursus ook voor.

Veel succes met het traject in ieder geval. En als je vragen hebt; hier kun je ze altijd stellen.

[wannabemom]

@ Esther:

Welkom op dit forum!! Kan me voorstellen dat adoptie voor jullie nu nog heel ver weg is. Maar voor je het weet is het september en mag je met de VIA beginnen.

Ik snap best wel dat je nog niet meteen heel blij kan zijn. Ook adoptie is weer een onzeker traject dat je in gaat. Je hebt helaas nergens garanties dat het gaat lukken.

 

Ook schrokken wij in het begin best wel van de term special need. Maar hoe meer we ons er in zijn gaan verdiepen hoe meer we denken aan te kunnen. Wat ook erg helpt is om ervaringen van ouders met kinderen met een special need te lezen. En natuurlijk vooral leuke foto's zien van deze kindjes.

De Via is erg geschikt voor als je nog met een heleboel vragen zit.

Zijn julllie trouwens wel getrouwd??? Als je dat niet bent heb je in veel landen geen mogelijkheden. Voor veel landen geld al een minimum van 2 jaar.

 

In ieder geval veel succes met wachten!! Als er vragen zijn stel maar gerust. (alhoewel ik alleen nog maar t/m beginseltoestemming uit ervaring kan beantwoorden).

[Raba]

Merk zo dat ik het ziekenhuis gebeuren zo zat ben.

Hoe lang ga je nog door.

De via heeft ons echt aan het denken gezet.

We hebben binnenkort een cryo terugplaatsing. Als alles goed is in februari of anders in mijn volgende cyclus.

Als dit weer niet lukt dan gaan we ons denk ik echt verder richten op adoptie.

[monthe]

Hallo meiden,

 

Een tijdje terug was ik wat actiever dan nu en lees dus nu vooral. Ik heb vooral geschreven in het topic ivf eigen cyclus. Leuk om dit topic te lezen en vond het nu wel eens tijd worden om te reageren.

We hebben jaren in de mmm gezeten en helaas nooit zwanger geraakt.. In deze heftige periode hebben we besloten om een bka nummer aan te vragen. Eigenlijk om de druk er wat af te halen. Toen we met de via mochten beginnen in januari 2011 zijn we opgehouden met behandelen. Het was goed zo. Ik zat tijden niet lekker in mijn vel en toen hebben we de beslissing genomen om op te houden met behandelen.

Door de via cursus zijn we nog enthousiaster geraakt en bleek het echt iets voor ons te zijn. Na de via kregen we de geprekken met de kinderbescherming en op 13 oktober stonden we op de wachtlijst voor een kindje uit N.igeria. De wachttijd kon varieren tussen enkele maanden en twee jaar. En toen... heeeeel onverwacht kwam op 31 oktober, een dikke twee weken later, het zo belangrijke telefoontje. We waren ouders geworden van een jongetje van 4,5 maand oud! We wachten nu op toestemming uit Nigeria wanneer we mogen afreizen. Het kan nu nog wel een paar weken duren. We wachten dus met spannening af en we kunnen bijna niet wachten.

Ik wou jullie allemaal veel sterkte wensen in dit traject.

[monthe]

@Esther. Ik had inderdaad ook een gevoel dat het ver van mijn bed was. En nu nog wel eens.. Volgens mij heb je pas rust als je je kindje in je armen houdt. Het voelt steeds allemaal zo onzeker!

 

Groetjes Yvonne

[Marli01]

Yvonne, gefeliciteerd met het voorstel van jullie zoon!

Wat is dat ongelofelijk snel gegaan, zeg! In januari 2011 begonnen met de VIA en op 31 oktober al een voorstel.... Zo snel heb ik het nog nooit gehoord, maar wel super voor jullie!

Toen wij inschreven bij Kind en Toekomst (2 jaar geleden), hebben we ook aan Nigeria gedacht. Die wachtlijst was toen gesloten en het was onbekend wanneer die weer open zou gaan. Ons maakt(e) het niet uit waar ons kindje vandaan komt, dus hebben we gekozen voor Bulgarije.

 

Esther, dat "ver van mijn bed show"-gevoel ken ik. Je groeit er langzaam naar toe, heb ik gemerkt. De onzekerheid blijft, ook nu we al anderhalf jaar op de wachtlijst staan. Want of en wanneer er een voorstel komt...., je bent er nooit zeker van.

[wannabemom]

Proficiat met jullie zoon uit Nigeria!!! En echt supersnel gegaan zeg!!

Hopelijk mogen de komende weken heel snel gaan. Gaan jullie dan alleen naar Nigeria of met nog een aantal andere stellen??

 

@esther; heel herkenbaar dat gevoel. hoewel we nu na onze BT toch wel steeds meer het gevoel hebben dat de adoptie ook echt gaat gebeuren.

 

Wij zijn nu aan het wachten op de intake voor China bij Meiling. Momenteel gaat china ook weer best snel, maar hoe het gaat zijn als wij op de wachtlijst staan blijft altijd spannend.

[Dee78]

Yvonne, wat een bijzonder mooi bericht!

Zo snel kan een voorstel dus ook ineens komen!! Heeft dat evt met special need te maken, of niet?

 

Alvast heel veel geluk en plezier bij de bijzondere reis die jullie gaan maken!!!!!

[Sam Eliza]

Hallo allemaal,

 

Ik was op internet aan het zoeken naar informatie en kwam toevallig op jullie forum terecht. Het is fijn om jullie verhalen te lezen. Bij ons is het uitgesloten dat we op biologische wijze kinderen kunnen krijgen, daarom hebben wij gekozen voor adoptie. We hebben de voorlichtingsbijeenkomsten inmiddels afgerond en nu wordt het wachten op de raad van kinderbescherming. Ik zie dat een aantal van jullie al verder in het proces zijn en vroeg me af of jullie iets meer kunnen vertellen over de gesprekken. Is het eerste gesprek echt puur een kennismaking of bespreek je in dat gesprek ook meteen de medische en juridische dossiers? of komt dat pas in het 2e gesprek? Hebben jullie de gesprekken positief ervaren? Ik hoor tot nu toe niet veel positieve reacties namelijk.

 

Groetjes, Sam Eliza

[Marli01]

Sam Eliza, het eerste gesprek is niet puur een kennismaking. Het gaat meteen al best diep op dingen in. Bijvoorbeeld of je open staat voor special need, of je 1 of 2 kinderen tegelijk wil adopteren. Ook kregen wij al casussen voorgelegd.

 

Of je de gesprekken positief of negatief ervaart, ligt er ook aan of je een klik hebt met de raadsmedewerker of niet. In welke regio wonen jullie?

[wannabemom]

Hoi sam eliza!!

 

Welkom op dit forum!! Toch weer spannend he zo de volgende stap. Bij ons was het ook al in het begin gevraagd wat we wilden met adoptie, 1 of meerdere kinderen, wat voor special needs, voorkeur voor land. Wij hadden gelukkig al heel vaak het er al uitgebreid over gehad. We wisten dus al precies wat we beiden wilden.

 

Zelf hadden we een hele leuke vrouw die pas sinds een half jaar de gesprekken voor adoptie deed. Daarvoor deed ze voornamelijk uit huis plaatsingen. Dus vaak

een hele andere situatie. Na het tweede gesprek liet ze al een beetje doorschemeren dat ze geen vreemde dingen heeft gezien bij ons. Wat ze positief vond was dat we ons goed voorbereid hadden en dat een adoptiekindje ook echt heel welkom was. Maar ook dat we heel duidelijk onze grenzen wisten aan te geven. Uiteindelijk hebben we dus ook een positief advies gekregen in ons rapport.

Dus als jullie net zo'n raadsmedewerker als ons krijgen zou ik zeggen; maak je niet druk!! Maar ik hoor wel ook dat het heel erg per regio verschilt.

Wij hadden dus eerst 2 gesprekken op het kantoor en daarna 1 gesprek thuis. Wel hebben we na het 1e gesprek een verslag moeten maken van ca. 9 a4-tjes We moesten tig vragen beantwoorden over onszelf, familie, opvoeding,.... Wel heel uitgebreid, maar ik denk dat het ook leuk is voor ons toekomstig adoptiekindje. We hebben onze eigen versie uit geprint en in de adoptie-klapper gedaan. Kan hij/zij later lezen hoe pap en mam zich hebben moeten voorbereiden op zijn/haar komst.

[Sam Eliza]

Hallo!

 

Bedankt voor de reacties, wij zitten in regio noord Nederland, dus daar is het dan toch weer afwachten denk ik. Wel apart dat er per regio ook weer zo´n groot verschil in zit.

 

Op onze voorlichting was er zelfs iemand die vertelde dat ze bij vrienden met hun vinger over de kast gingen om te kijken of er stof op lag, ik kan me toch niet voorstellen dat ze dat werkelijk doen? Ik bedoel ik zorg zeker wel dat mijn huis er tip top uitziet, maar gaat het echt zo ver?

 

Nou ja we gaan het gewoon op ons af laten komen. En we zullen in ieder geval zorgen dat we goed voorbereid zijn en duidelijke grenzen hebben. Dan zal het vast wel goed komen!

[Raba]

Succes Sam eliza

[Marli01]

Er zit per regio inderdaad veel verschil in. En dan verschilt het ook nog per raadsmedewerk(st)er. Daarom hoor je er ook zoveel verschillende verhalen over. Dat men met de vinger over de kast gaat om te kijken of er stof ligt, heb ik nog niet eerder gehoord. Wel dat men vraagt aan het stel of ze voorbehoedmiddelen gebruiken.

 

Als je je goed voorbereidt, ben je al een heel eind. Meer kun je ook niet doen, toch?

[wannabemom]

Tjeee, toch eigenlijk te belachelijk voor woorden. Dat ze kijken of er stof op de kast ligt???? En zo ja, ben je dan slechte ouders??

Mijn zus heeft ook 3 kleine "duiveltjes" van 5,4 en 2 jaar oud. Daar ligt ook wel eens een danoontje op de grond of hagelslag tussen de bank. Daar doe je

toch niks aan met kinderen. Vind het juist veel vreemder als ergens kinderen wonen en alles perfect opgeruimd zou zijn...

 

Over die voorbehoedsmiddelen heb ik ook nog nooit gehoord. Vind dat persoonlijk ook erg ver gaan. Zeker als ze het aan stellen vragen die al jaren een onvervulde kinderwens hebben. Het zou helemaal tegen mijn natuur ingaan als ik nu ineens na 5,5 jaar weer de pil zou moeten gaan slikken.

 

Maar ik denk ook wel dat je juist de verhalen hoort waar vreemde vragen gesteld werden. Wat wij tot nu gehoord hebben was voornamelijk erg positief.

[Maartje]

Yvonne, gefeliciteerd met jullie zoon! Ongelooflijk, zo snel, hoe kun je dat bevatten? Hoe verloopt het traject nu verder? Lijkt me heel erg moeilijk dat er dan nu nog best veel tijd voorbij gaat.

Esther, ontzettend herkenbaar, dat gevoel van 'ga ik er ooit iets bij voelen?' Wij hebben beiden de cursus gedaan vanuit de rationele gedachte dat we adopteren in elk geval goed wilden afwegen. Misschien speelde onbewust mee dat het voelde als definitief overgeven aan het feit dat er dan geen biologisch eigen kindje komt. Al snel tijdens de cursus ging bij ons allebei ons hart open staan, zo voelde het echt. We kunnen nu soms nog niet bevatten dat we ons er zo fijn bij voelen, echt een cadeau!

Grappig Sam Eliza, we staan in dezelfde fase. Wij werden vorige week vrijdag gebeld of het eerste gesprek a.s. donderdag kan plaatsvinden. Oeh... snel en spannend hoor. Wij zijn nog niet precies uit land, leeftijd en mate van special need. Dat houdt me nog wel bezig, zeker na wat ik van Marli las. Maar goed, we hebben ook nog even en er morgen voor vrij gehouden. Misschien dat we het eigenlijk al wel weten maar nog hardop uit moeten spreken. Ik ben benieuwd wanneer jullie het eerste gesprek gaan hebben. Wij waren eind oktober klaar met de VIA, hebben 3 jan. de medische verklaring opgestuurd en werden dus vorige week gebeld.

Rare verhalen hoor je af en toe, maar ik geloof daar eerlijk gezegd niet zo in. Misschien is het naïef, maar het kan in mijn ogen gewoon niet waar zijn dat in zo'n uitgebreid, degelijk proces binnen zo'n internationaal verdrag zoiets banaals als stof op je kast een onderwerp is. Het gevoel dat je afhankelijk bent van het 'oordeel' van een raadsmedewerker is natuurlijk wel gek en spannend, maar ik probeer me daar niet teveel door te laten leiden. Denk dan zelfs: als het daar van afhangt dan wil ik me er niet eens meer mee bezighouden. (maar dat meen ik natuurlijk ook weer niet ;-) Wij zitten overigens in regio Utrecht (is Arnhem voor de Raad).

Wannabe, en misschien de anderen ook wel, hoe hebben jullie de keuze gemaakt voor land? In hoeverre hebben jullie nagedacht over toegankelijkheid van het land (is het mogelijk om over aantal jaar terug te gaan) en over genen/karakterkenmerken die bij land/cultuur passen? Ik was met het laatste eigenlijk niet zo bezig, iemand kwam ermee in een gesprek en toen ik het er met mijn man over had zei hij dat hij dat eigenlijk vanzelf al wel doet. En hebben jullie nog andere overwegingen waar je misschien in eerste instantie niet aan denkt maar die wel belangrijk (kunnen) zijn?

 

lieve groet, Maartje

[wannabemom]

@maartje; super!!!! donderdag al het eerste gesprek bij de raad!!! Voor ons was dat echt een "omslagpunt". De periode er voor was nog vrij open en we waren ook nog bezig met het afsluiten van de MMM. Maar vanaf nu zijn we ons echt aan het verheugen op een kindje wat straks gaat komen.

Net zijn we even bij de Toys R Us geweest omdat mijn nichtje vandaag 2 jaar wordt. Vorig jaar vond ik het nog erg moeilijk om een cadeautje te gaan kopen. Maar nu stonden we al een beetje weg te dromen bij al dat speelgoed wat we straks mogen kopen(mijn man natuurlijk bij de Lego....).

 

De keuze voor een land hebben we zo gemaakt;

Van alle vergunninghouders hebben we een lijst gemaakt met de landen. In een tabel dan alle eisen gezet(zoals leeftijd/huwelijk/verblijfsduur/wat voor soort kindjes ed.)

Met een marker meteen de landen afgestreept waar we niet aan voldoen; meestal was dat omdat we nu 2,5 jaar getrouwd zijn en niet 5 jaar of christelijk moest zijn.

Ook voor veel landen was de verblijfsduur voor ons te lang. Tot 6 weken wilden we wel, maar langer liever niet. (dit ivm werk).

Verder stond bij veel afrikaanse landen dat je open moest staan voor een kindje met HIV. Ik zou dat wel willen, maar mijn man niet. Dus dat viel ook af.

Ook hebben we gekeken naar de geschatte wachttijd voor een bepaald land. Ik heb bijv. ook contact met wereldkinderen over colombia gehad. Maar daar gaven ze zelf aan dat het best 5-6 jaar kon duren tot een voorstel.

 

Nou, dan blijven er uiteindelijk nog maar een paar landen over!!! Uiteindelijk kwamen we vooral bij de aziatische landen uit. Maar momenteel is bijv. sri lanka niet open.

Wat we zelf wel positief aan china vinden is dat de adoptie heel gestructureerd plaats vind. Als je er heen gaat weet je al precies wanneer je weer naar huis vliegt. Bij veel afrikaanse landen is dat weer niet. Verder hebben we redelijk wat kennissen die uit china geadopteerd hebben. En tja, als je al die leuke snoetjes ziet ben je ook al

weer wat bevooroordeeld.

 

Mijn advies zou dus ook zijn; maak een lijst met wat je wel of niet wil. En bel of mail(maar dat gaat vaak stukken langzamer) naar de vergunninghouders met al je vragen. Het kan zijn dat er bijv. op de website nog dingen staan die niet 100% actueel zijn. In ieder geval heb je morgen nog een hele dag om al die dingen uit te zoeken. Bij ons verwachtten ze dus wel al met de gesprekken dat je dus wel al over die dingen keuzes gemaakt hebt. Blijft natuurlijk wel heeeel moeilijk.

We hebben trouwens niet in ons rapport laten opnemen dat we per se uit China willen adopteren. Want we hebben ook nog best een aantal andere landen waar we uit zouden willen adopteren, maar wat nu niet mogelijk is. (niet open of nog te korte huwelijksduur).

Na je laatste gesprek moet je trouwens wel weten naar welke vergunninghouder je wil! Die keus was voor ons ook nog best lastig. Daar hebben we gewoon ons gevoel in gevolgd. We hebben dus voor Meiling gekozen omdat ze daar aan de telefoon het behulpzaamst waren...

[Marli01]

Maartje, ons maakt(e) het niet uit waar ons kind vandaan komt. Wij hadden geen voorkeur voor een bepaald land. Twee jaar geleden waren veel wachtlijsten gesloten dus was de keuze voor Bulgarije snel gemaakt.

 

Wannabemom, wat goed dat jij nu geen moeite meer hebt met speelgoedwinkels. Ik heb dat nog steeds namelijk. Afgelopen december ging ik sinterklaascadeautjes kopen voor mijn neefjes en dan sta ik nog altijd met tranen in mijn ogen. In speelgoedwinkels, bij de Prenatal. Ik denk dat dit bij mij pas over gaat zodra ons kind er is. Tot die tijd overheerst de onzekerheid. Het is nu 4 jaar geleden dat we ons BKA-nummer aanvroegen en ik vind dit echt de moeilijkste periode.

 

Maartje, je moet je inderdaad niets aantrekken van alle "spookverhalen" over de raadsgesprekken. Ik vind het trouwens ook erg gemeen van mensen om die verhalen op internet te plaatsen. Mensen die dat lezen gaan zich onnodig druk maken. Want zoals ik al eerder aangaf; voor iedereen zijn die raadsgesprekken anders. De 1 ervaart het als positief en de ander als negatief. Je hebt immers allemaal met verschillende mensen te maken.

 

Denk vandaag samen goed na over je wensen en mogelijkheden. Leeftijd, evt. sibling, special need.

Heel veel succes donderdag!

[Dee78]

Marli, ik hoop dat jullie wachttijd er binnenkort op zit! Elke keer als ik zie dat jij een bericht gepost hebt, ben ik benieuwd of jullie misschien een voorstel gekregen hebben. In jullie geval, met Bulgarije, lijkt het me vooral moeilijk dat je na het voorstel reist voor de kennismaking en daarna weer weg moet tot je een aantal maanden later weer mag reizen om je kind op te halen? Hoe kijken jullie daar zelf tegenaan? Heeft het meegewogen in jullie keuze?

 

Maartje, vraagje: je schrijft 'regio Utrecht (is Arnhem voor de Raad)'. Bedoel je daarmee dat als je in de regio Utrecht woont, het Raadsonderzoek door de Raad Arnhem gedaan wordt? Doet Utrecht die onderzoeken niet? (of bedoelde je dat je zelf in de regio Utrecht woont, maar net buiten de provinciegrens?)

[wannabemom]

@Marli; heb je nog enig idee hoe lang de wachttijd voor bulgarije nog gaat zijn?? Via-genootjes van ons staan nu ook net op de wachtlijst van Bulgarije.

Ik hoop voor hen dat ze dan ook niet nog 2-3 jaar moeten gaan wachten. Laatst zag ik wel een hoopgevend berichtje op de website van K&T dat ze vooruitgang in de

wachtlijst hebben. Het lijkt me trouwens ook raar als ze anders mensen nog op de wachtlijst zetten als de wachttijd alleen maar oploopt. Dan misschien beter om eventjes dicht te gaan.

 

Dat van die speelgoedwinkels ben ik wel blij dat we daar in ieder geval overheen zijn. Maar vanmiddag hadden we toch weer eens vrienden van ons op bezoek die wat kwamen vertellen...... tuurlijk dus dat ze zwanger was. Ik had het al langer verwacht aangezien mijn vriendin bijna 35 is en tja dan denk ik toch dat de tijd misschien gaat dringen. Maar laatst met oud op nieuw hebben we toch nog wat wijntjes gedronken samen. Dus ik dacht dan is ze nog niet heel ver. Maar.... ze was dus nu al 17 weken en was er pas vorige week achter gekomen.... Toevallig stonden we net op het punt om weg te gaan, dus ze zijn maar 5 minuutjes gebleven.

Had het er later met mijn man over dat ik het juist niet erg vond dat ze zwanger was (juist leuk kunnen onze kindjes straks samen spelen) maar juist het feit dat het zo makkelijk ging en dan ineens plots al 15 weken voor ze er achter kwam....... Ik bedoel; toen wij nog aan het proberen waren hebben we beiden geen druppel alcohol gehad, extra opgelet met echt alles en was ik 1 dag overtijd dan dacht ik al stiekem dat ik zwanger was.

[Maartje]

Hoi Dee,

 

Ja, het eerste. We wonen in regio Utrecht en die valt onder Arnhem. Tijdens de cursus hoorde ik dat al van iemand. Of het nog uitmaakt in welk deel je van Utrecht woont weet ik niet, wij wonen relatief oostelijk.

 

groet, Maartje

[Marli01]

Dee, wij hebben geen idee hoe lang de wachttijd voor Bulgarije nog gaat zijn. Dat weet je helaas voor geen enkel land. Ze gaan in Bulgarije binnenkort beginnen met de dossiers van 2010, dus ik hoop dat we dit jaar nog een voorstel krijgen. Ze kunnen eigenlijk nooit iets zeggen van een wachttijd. Er hoeft maar iets te gebeuren en het verandert weer.

Ongeveer 2 weken na het voorstel moeten wij inderdaad voor het eerst naar Bulgarije om kennis te maken en 2 a 3 maanden gaan we ons kind pas echt ophalen. Lijkt me wel lastig, maar ja, dan hebben we ook nog tijd voor de kinderkamer. We hebben dan in ieder geval iets om naar uit te kijken!

 

Sommige mensen zijn nu al bezig met de kinderkamer. Ik kan en wil dat niet. Ik wil eerst de zekerheid dat er een kindje bij ons komt en ik wil weten welke leeftijd het heeft. Zoals je merkt, ben ik nog steeds onzeker. Ik accepteer het van mezelf dat ik soms emotioneel word bij winkels als de Prenatal of speelgoedwinkels. Dat heb ik al 7 jaar, dus dat gaat niet ineens over ook al hebben we al meer dan 2 jaar onze BT.

 

Wannabemom, K&T heeft uiteraard niet voor niets de wachtlijst voor Bulgarije opengehouden. Er wachten daar ontzettend veel kinderen in weeshuizen op ouders. Zodra ze genoeg ouders hebben, sluiten ze de wachtlijst. Twee jaar wachten is heel normaal, dat zullen ze jouw VIA-genootjes hopelijk ook wel verteld hebben.

[wannabemom]

@Marli; ik ga echt hopen dat 2012 voor jullie het telefoontje gaat komen waar je al zo lang op zit te wachten. Wel fijn dat je dan al na 2 weken naar bulgarije mag.

Bij china wacht je na het voorstel nog 3-6 maanden voor je mag afreizen. Op zich wel lang, maar dan heb je wel nog fijn de tijd om alles op het werk te regelen. (als ik met verlof ga moet er een vervanger voor me komen; nu was ik 3 dagen thuis na bezoek kaakchirurg en mijn baas was superblij dat ik morgen weer kom; hij had dagen van 8 tot 21 gewerkt).

 

Dat met de kinderkamer inrichten herken ik wel hoor!! Alhoewel ik bang ben dat ik mijn man het eerste weekend na het voorstel mee sleur naar Ikea. Vind het toch wel prettig om te weten of we een meisje of jongen krijgen. En welke leeftijd. Een kindje van 9 maanden zou mogelijk nog een kinderbedje nodig hebben terwijl een peuter van 3 toch al in een "echt" bedje kan.