bezig met icsi vraag om tips

[nicolette]

Hoi allemaal,Mijn naam is Nicolette ik ben 26 jaar oud. Mijn man en ik proberen al 1 1/2 jaar kinderen te krijgen. We weten nu al bijna 1 jaar dat de kans zonder medische hulp klein is. Ik ben gisteren begonnen met de voorbereidingen voor de punctie. Wij hebben alleen kans bij icsi. Ik vind het en zware periode. Ik ben bang voor de punctie. Ik voel me ook af en toe niet begrepen door mijn omgeving. Heeft er iemand tips voor mij? GroetjesNicolette

[Jheroen]

Hallo nicolette, welkom op het forum!

Leuk dat je jezelf hebt voorgesteld aan de anderen; wij wensen je een goede tijd op Het IVF-Moeders Forum.

[Sorpresa]

Hoi Nicolette,

 

Welkom hier! Tips geven vind ik best lastig omdat iedereen natuurlijk anders is. Je kunt op dit forum bijvoorbeeld mee gaan schrijven op een wachtbankje. Daar zitten allemaal dames die de behandeling die maand ondergaan en vervolgens moeten wachten of het gelukt is. Ik heb daar zelf juist weer niet meegeschreven omdat ik bang was er tevéél mee bezig te zijn (alsof je dat voorkomt door niet te schrijven). Wat ik altijd aanraad is om in elk geval ook wat afleiding te zoeken en voor zover je het lichamelijk kan je hobbies aan te houden en te blijven sporten. Erover praten met je omgeving kan inderdaad heel lastig zijn. Hoe graag mensen het ook willen begrijpen, er komt zoveel meer bij kijken dan een paar ziekenhuisbezoeken. Het is een proces van hoop en vrees, van verlangen en afscheid. Dat is natuurlijk ook voor iedereen anders maar ik denk dat je hier op het forum meer herkenning zult vinden wat dat betreft.

Voor wat betreft de punctie, sja het is gewoon niet fijn, maar het is ook heen eindeloze hel van pijn! De meeste ziekenhuizen hebben een beleid waarbij gebruik wordt gemaakt van (lichte) pijnstilling of kalmering. Hier op het forum zijn veel ervaringen te vinden met alle soorten puncties. Ik kreeg mijn puncties met dormicum en fortral en hoewelje dan wel pijn voelt ben je echt zo stoned als een garnaal en is het goed te doen. Ik had beide keren vrij veel follikels en toch geen trauma hier!

En sja soms kun je niet meer doen dan het over je heen laten komen, het ondergaan. Betrek je partner er zoveel mogelijk in en geef elkaar steun.

Heel veel succes in elk geval, hopelijk heb je binnenkort een mooie positieve test in handen!

[Henne]

Hoi Nicolette, dit forum is al een van de beste tips die ik je kan geven. Hoe goed bedoeld en lief je omgeving ook is, alleen mensen die het zelf meemaken kunnen het écht begrijpen. Hier zal niemand zeggen dat je er niet z mee bezig moet zijn, dat je 'dit toch zelf wilde' als het je zwaar valt of verwachten dat je direct van de eerste behandeling zwanger bent van een tweeling.....om maar wat dingen te noemen.

 

Je kunt hier allerlei informatie vinden, ervaringen uitwisselen en vragen stellen en dat heeft mij de afgelopen jaren enorm geholpen. Verder sluit ik me bij surprises aan, probeer gewone dingen te blijven doen!

 

Nog een andere tip: dit forum is niet besloten dus als mensen nu googlen op jouw naam komen ze ook bij deze berichtjes. Ik weet niet of je dat wilt? Anders even in je berichtje je achternaam weghalen. Ik heb zelf ooit gemerkt dat iemand in mijn omgeving meelas en dat vond ik niet prettig, juist omdat we hier veel delen wat de omgeving niet begrijpt.

 

Wat betreft de punctie: ik heb er zeven achter de rug en elke keer zag ik er toch we tegenop. Het is niet leuk, maar probeer te ontspannen en goed naar de verpleging te luisteren en dan is het meestal zo voorbij.

 

Succes,

Henne

[Melis25]

Hoi Nicolette,

 

Ook ik ben 26 jaar en zag er als een berg tegen op om te proberen onze kinderwens via ICSI uit te laten komen!

 

Maar, je verlegt je eigen grenzen en achteraf kan ik zeggen dat alles me enorm is meegevallen. Wij hebben het gelukt dat ik zwanger ben geworden uit de 1e ICSI poging en de 1e TP en we al ruim 6 maanden mogen genieten van een geweldig kereltje!

Ik zag elk onderdeel van de behandeling als een stapje dichterbij onze droom; een kindje van ons samen. Elke stap is opnieuw weer even spannend, maar probeer het op je af te laten komen.

Iedereen ervaart het op zijn/haar manier en de een vindt het zwaarder dan de ander.

 

Ik was doodsbang voor de punctie, maar ook dit is me enorm meegevallen. Ik zou het zo weer opnieuw doen!

 

Heel veel succes met jullie behandeling! Oh ja, welkom op dit fantastische forum trouwens ;-)

 

Liefs Melissa

[Vlinder_1976]

Hoi Nicolette,

 

Welkom op het forum en hopelijk komt je wens met Icsi uit.

De behandeling in het voortraject is niet anders dan die van IVF.

 

Ik heb zelf 3 puncties gehad in het EMC, met een roesje, super.

Als het roesje tot de mogelijkheden behoort, echt doen.

Natuurlijk vloei je wel een beetje nadien en heb je buikpijn.

Maar je weet waarvoor je het doet, al weet je het resultaat nog niet.

 

Je doet het gewoon, omdat je wens zo groot is.

 

Groetjes,

Vlinder.

[Moon74]

Welkom Nicolette,

Persoonlijk vond ik het zwaarst 'het niet weten of je uiteindelijk uit dit traject komt met dat vurig gewenste kindje'... Die onzekerheid en later de teleurstellingen als het 'weer niet was gelukt', die vond ik steeds moeilijker om mee te dealen. Ik ben er ook best door veranderd: je draagt een rugzakje met je mee, dat zich in toenemende mate vult met ervaringen en emoties die niet begrepen worden door mensen waarbij ' zwanger worden vanzelf gaat'... hier is dat begrip er gelukkig wel! Goede stap om je hier aan te melden. Succes!