Jump to content

Recommended Posts

Posted

Hoi meiden,

 

Ik zit hier echt in een dip!

Mijn vriend en ik zitten al 7 weken op elkaar lip hij zit in de ziektewet en ik ben werkzoekende.

Ik ben morgen 16 weken zwanger en we hebben zoveel ruzie.

Voor mijn zwangerschap hadden we dit totaal niet.

Hij is zo lief zorgzaam en behulpzaam maar ik kan weinig van hem hebben.

Heb het vaak over de baby waar hij het inmiddels flink van op zn heupen aan het krijgen is en dan die ruzies. Om het minste geringste word ik kwaad op hem zeg dingen die ik niet meen, En dit terwijl hij dit helemaal niet verdiend. Ik zeg hem ook steeds dat ik niet zo wil reageren maar het gebeurd gewoon ik heb er geen controle over.

Zo erg en dan moet hij nog 24 weken zo met me leven heb het zo met hem te doen en uiteindelijk ook met mezelf.

 

herkennen jullie dit en zoja hoe zijn jullie deze periode rond gekomen?

Heb er alles voor over dat het gewoon goed gaat.

Net even het boekje van Kluun help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt,besteld hopelijk heeft hij daar iets aan ;-)

 

liefs Bianca

Posted

Arme jullie! Echt je bent niet de enige hoor, het komt vaak voor. De spanning, onzekerheid en hormonen hebben gewoon heel veel invloed op je welbevinden. Ik voel me ook heel erg onzeker en moe en tja, degene die het dichtste bij je staat moet de klappen opvangen.... Wij hebben ook vaak ruzie.

Het boekje van Kluun is erg grappig. Als je van die humor houdt, de meeste mannen vinden het in ieder geval leuk. Ik vond het stom en werd er onpasselijk van, net als van dat boekje 'Krijg nou tieten!'. Zo plat, ik vond het helemaal niet leuk, terwijl ik normaal juist wel om dat soort humor kan lachen. 'Geboorte van een moeder' van Daphne Deckers heb ik wel met heel veel plezier gelezen.

het hoort er allemaal bij... Helaas. Dat maakt het zeker niet minder erg, maar je bent dus niet de enige. Je moet er doorheen en ik denk dat het bij vrouwen die zwanger zijn na IVF nog erger is, omdat de onzekerheid groter is en je al een behoorlijke tik hebt gehad van de behandeling.

Ik was zo'n maand of 9-10 na de bevalling weer mezelf... Wij weten hier dat we dus nog een weg hebben te gaan.

Houd je taai en houd je doel voor ogen! Het wordt echt wel weer beter!

Posted

Lieve Bianca,

Het is wel herkenbaar dat je sneller geiriteerd bent en 'ruzie' hebt.

Het zal nu ook zeker niet meevallen nu jullie samen zoveel thuis zijn.

Dit is voor jullie ook erg wennen en de rede dat je vriend thuis zit is ook niet niks.

 

Net als Floortje schrijft was ik ook pas maanden na de bevalling pas weer écht mezelf.

 

Jullie relatie is sterk, hou dit vooral voor ogen!!!

Lieverd, dikke knuffel

Posted

Lieve Bianca

 

Wat de andere dames ook al zeggen

Helaas hoort het erbij

En dat je mannetje nu thuis is word het ook heel zwaar

Heel veel sterkte en jullie relatie is sterk hou daaraan vast

 

Dikke x

Posted

Hey meis,

 

Hier ook herkenbaar, vooral als hij dingen voor zichzelf gaat doen, flink wat discussies over gehad... en ik zit ook al een poos thuis, wat soms idd irritatie gaf, komt goed!! Je hormonen vliegen alle kanten uit, en je word mama, dat geeft zo'n verantwoordelijkheids gevoel, dat je je vaker aan partner irriteerd, ik wens je wel hele fijne zwangerschap toe:)

Posted

Ik zit even mee te denken, Misschien is het leuk om regelmatig dingen apart te doen, aangezien je overdag al veel bij elkaar bent

Dan heb je beiden lucht, heb je elkaar weer wat te vertellen, en elkaar misschien zelfs wel gemist ;)

 

Weet je wat misschien ook helpt...

Mijn man en ik kijken steeds via uitzending gemist De Allerslechtste echtgenoot. Echt heel grappig en soms ook confronterend voor beiden, maar ook leerzaam

En... Je beseft echt wel dan hoe blij je eigenlijk bent met elkaar

  • 2 weeks later...
Posted

o lieverd, wat vervelend zeg. Wel heel erg logisch, je zit allebei thuis, zonder dat je er om gevraagd hebt, en daarbij je hormoontjes die alle kanten uitschieten. Ga idd. overdag allebei je eigen ding doen, zover dat mogelijk is, zo let je minder op elkaar, en heb je ook weer leuke dingen tegen elkaar te vertellen als je thuis bent. Je relatie komt zo wel op de proef te staan he?! Anderzijds word het er ook weer sterker van :) Dikke knuffel

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use