Help!

[Fran73]

Lieve mensen, ik word gek. Na twee onvoltooide behandelingen vanwege een cyste en onvoldoende follikels (en mislukte IUI) begon ik in oktober weer vol goede moed met een nieuwe behandeling. Na wat langer doorspuiten had ik eindelijk 5 follikels. 4 daarvan werden bevrucht en twee zijn er 18 november teruggeplaatst. Helaas geen cryo voor de andere 2. Ik moest de utrogestan bolletjes gebruiken en we hadden er samen alle vertrouwen in. Helaas begon ik zaterdag 30 november heel licht te bloeden. Omdat de bloeding zo licht was deed ik de dinsdag daarop (testdag) toch een test. En deze was positief. In de zevende hemel natuurlijk, maar ook ongerust, want waarom dan bloed? Hoe weinig het ook was. Eind vd middag die dinsdag kreeg ik erge pijn in mijn rug. Eenmaal thuis koude rillingen, misselijk, rugpijn en kramp, ook een beetje meer bloed. Ik heb heel veel overgegeven die avond. 's Nachts zakte alles weer. Woensdag weer een test, positief. Woensdagmiddag verloor ik ineens weefsel. Donderdag weer een test, positief. Donderdagavond weer zo'n rugpijn en toename van het bloed. Verder niets. Zondag weer getest, weer positief. Maandag ziekenhuis gebeld. Woensdag komen voor bloedttest. Uitslag HCG was iets van 870, volgens de gyn voor dat moment wat aan de lage kant, maar wel zwanger dus. Niet hopeloos, maar wel zorgwekkend. Aanstaande woensdag heb ik een afspraak voor een echo. Vandaag zit ik op dag 17 van het bloeden. Sinds donderdag is het bloeden toegenomen. Zaterdag had ik ineens hele erge kramp, dat was na een half uurtje liggen weer weg. Daarna de hele avond erg veel lucht in mijn darmen en zondag ook nog erg opgeblazen. Er zit niet echt noemenswaardig weefsel bij het bloed, de kleur is over het algemeen donker. Ik ben afwisselend een beetje misselijk, en zeurende achtergrondpijn in mijn rug of opgeblazen, hoef niet over te geven. En heb verder geen krampen.

 

Ik weet dat ik gewoon de echo woensdag moet afwachten, maar ben hier zo van slag van. Ik kan niet blij zijn met de zwangerschap en ik kan niet verdrietig zijn om het mislukken van de poging. Ik zit tussen wal en schip. Het bloeden blijft maar doorgaan. Ik begrijp er gewoon helemaal niets van. Laat het dan alsjeblieft gewoon in een keer mis gaan, dit is vreselijk, zo frustrerend, zo vermoeiend.

 

Ondertussen moet ik natuurlijk gewoon full time werken, ik kan me nergens op concentreren en wil eigenlijk alleen maar thuis in mijn holletje kruipen en wachten tot het over gaat...

 

Heeft iemand ooit dit meegemaakt?

Fran

[Kim1980]

Fran, wat moet dit enorm moeilijk zijn. Ik heb dit nooit meegemaakt zoals jij omschrijft. Ik hoop voor je dat je woensdag een goede echo hebt en dat ze ook een verklaring kunnen geven voor dat bloeden.

[Emsie]

Tjonge, wat heftig. Ik ken het niet. Ik kan niet uit je verhaal opmaken hoever je bent en ook niet of je van 1 of 2 zwanger bent. Mogelijk dat 1 het niet haalt en je lichaam verlaat en de andere ingenesteld zit, waardoor je nog steeds zwanger test? Aan de andere kant duurt het even voordat hcg je lichaam verlaat, dus ook om die reden kun je positief testen. Ohh wat een gespeculeer allemaal. Ik ga voor je duimen. Laat je even weten hoe het woensdag gegaan is?

[mijnbaby]

Wat erg pfff.. Hoop dat je woensdag gewoon een mooie echo heb!

[Fran73]

Helaas, op de echo was gisteren niets te zien. Ik heb blijkbaar toch al vroeg een miskraam gehad. Ik zou nu 6,5 week moeten zijn, het is nog vroeg. Maar er zou meer te zien moeten zijn dan dat er nu te zien was. Er is voor de zekerheid nog een bloedtest gedaan, daarvan krijg ik vanavond de uitslag. Volgende week dinsdag terug voor nog een controle. Gisteren was ik natuurlijk erg verdrietig en ik vind het nog steeds moeilijk om te geloven. Mijn lichaam zegt al enkele weken zo iets anders. Ik was heel bang voor een bbz, maar ook daar was niets van te zien. Het frustrerende is dat ik nog steeds niet weet wat dat bloeden is, dat is nu al 20 dagen aan de gang en ik ben er helemaal klaar mee. De gyn zegt dat dat vanzelf wel stopt, maar wanneer dan? Waardoor gaat het stoppen als er niets te zien is? Het moet toch ergens vandaan komen, iets moet toch dat bloeden veroorzaken? Ik weet dat niemand iets kan doen of zeggen dat me hierbij helpt, maar het is zo frustrerend allemaal. Zeker nu ik weet dat er niets zit. Ik wil door. Ik wil dat mijn cyclus zich nu kan herstellen zodat we aan de volgende (onze laatste kans) behandeling kunnen beginnen.

 

Ik mag in elk geval met kerst en oud en nieuw van een wijntje genieten. Daar ben ik na deze afgelopen weken wel aan toe...

[Emsie]

Sterkte fran! Wat kan het toch hard zijn na al die moeite en pijn, nog meer verdriet.

[kate]

Bij mijn eerste punctie moesten ze zelfs dwars door mijn baarmoeder heen prikken om bij mijn rechtereierstok te komen. Lekker is anders, maar goed te doen vond ik.