Jump to content

Recommended Posts

Posted

Hoi meiden,

Een paar jaar geleden heb ik hier zelf ook meegelezen en geschreven. Ik heb ruime IVF-ervaring, maar ben inmiddels de gelukkige moeder van twee kindjes.

Ik heb een vraag aan jullie. Ik ben freelancejournaliste en zoek vrouwen die mee willen werken aan een artikel voor het blad 'Uitgerekend jij'.

Dit magazine is vorig jaar voor het eerst verschenen en is speciaal voor vrouwen met vruchtbaarheidsproblemen. Misschien dat je het wel kent (het is gratis verspreid via oa fertiliteitsklinieken)

Het was toen een eenmalige uitgave, maar er komt een volgend nummer in het najaar!

Ik schrijf voor dit blad een artikel over hoe je je grenzen stelt als je eenmaal bent aangewezen op een medisch traject. Je wilt dolgraag een kind en hebt daar enorm veel voor over, maar waar ligt jouw grens? Al direct bij het begin? Of vraag je je bijvoorbeeld wel eens af: waarom kan iemand negen ivf-behandelingen aan en twijfel ik al na mijn eerste behandeling? Kan ik nog stoppen als ik eenmaal op de rijdende trein ben gestapt? En wanneer doe ik dat dan? Hoe blijf je dicht bij jezelf?

 

Ik ben op zoek naar vrouwen die hier mee worstelen, of die misschien hun keuze al hebben gemaakt. Wil je hierover vertellen? Wat voor stappen heb je gezet, hoe ben je tot je besluit gekomen?

Dat kan al heel vroeg in het traject zijn maar ook na een aantal behandelingen. Ik hoor het graag als je mee wilt werken.

Het is zonder foto en mag eventueel anoniem. Ook mag je na het interview de tekst lezen, want ik wil graag dat je blij bent met het artikel.

 

Groeten

Cindy Cloin

Posted

Ik kreeg de link naar mijn site niet geplaatst, maar als je mijn naam googelt dan kom je er en kun je verschillende artikelen en boeken zien!

Posted

Wat een goed initiatief dat er weer een editie van "uitgerekend jij" gaat komen!!. Ik heb de vorige editie in 1 keer volledig uitgelezen. Een hoop herkenbare verhalen!. Ik ben gelukkig inmiddels mama van 2 prachtige icsi kindjes, maar ik heb gemerkt dat mijn grens gaandeweg de behandelingen iedere keer weer wat verschoven werden.

Als je mij 10 - 12 jaar geleden had gezegd dat ik de medische molen in moest gaan om een kans te maken om mama te mogen worden, dan had ik resoluut gezegd dat ik dat absoluut niet zou doen.

Helaas was er voor ons geen andere uitweg en in 2007 was ik inmiddels al zo radeloos en verdrietig vanwege het uitblijven van de zo gewenste zwangerschap, dat wij toch de stoute schoenen hebben aangetroffen en de medische molen in zijn gegaan. Ons zoontje werd geboren na de eerste icsi poging, dus gevoelmatig viel die medische molen mee omdat alles zo voorspoedig verliep.

Ons tweede kindje liet echter veel langer op zich wachten. Wij hebben 5 icsi pogingen nodig gehad (voor een tweede kindje), warbij in totaal 14 terugplaatsingen hadden plaatsgevonden, waardoor wij dit zelf allemaal bekostigd hebben. Ik heb met alle liefde ons spaargeld in de behandelingen gestoken. Daarnaast zijn wij overgestapt naar het buitenland (Belgie), nadat ik vele second opinies gehad in Europa zoals Duitsland, Griekenland, cyprus en Turkije. Daarnaast heb ik immuunonderzoeken laten verrichten (eigen initiatief en eigen kosten) waarbij ik zelf veel stof op dat gebied ben gaan lezen en leren. Uiteindelijk is onze dochter tot stand gekomen middels de behandeling in Belgie, supervisie van een immuunarts in Duitsland en daarbij een second opinie gehad van een kliniek in Griekenland. En dat, terwijl ik dus 10 jaar geleden zei nooit de medische molen in te gaan. In ieder geval ben ik zowel letterlijk als figuurlijk grensverlegend bezig geweest.

Tja, en waar lag mijn grens indien het nu nog niet was gelukt? Ik weet het oprecht niet. Ik had iedere keer wel een "plan B" klaar liggen na een mislukte poging. Mijn eigen principe was altijd: zolang het niet ten koste gaat van mijn relatie, gezin en gezondheid, ga ik door. (uiteindelijk zou de grens vanwege de financieen een mogelijke reden zijn geworden om te stoppen, maar zover was het gelukkig nog niet)

De verhalen op dit forum van andere meiden die na meerdere pogingen toch mama mochten worden, hebben mij altijd op de been gehouden. dat gaf moed en hoop. Daarnaast had ik gelukkig al een zoontje uit een icsi poging en hij heeft mij voornamelijk gestimuleerd om de hoop niet op te geven. Ik wist immers dat mijn lichaam zwanger kon worden en blijven. Als ik naar mijn zoontje keek, wist ik waar ik het voor deed. Als ik na een mislukte poging, zijn armpjes om mijn nek voelde, putte ik weer kracht om door te gaan voor een nieuwe poging.

Nu realiseer ik mij dat deze stimulans helaas niet voor iedereen er is. Ik heb zelf dan ook ontzettende bewondering voor meiden die zonder dat zij al mama zijn, toch telkens de kracht en energie vinden om hoopvol een nieuwe poging in te gaan.

Mocht je niemand kunnen vinden, ben ik best bereid om mijn verhaal verder te doen voor het blad uitgerekend jij. (maar ik denk dat er vast wel meer meiden zijn die nog veel grensverleggender bezig zijn).

Posted

Ik begin vandaag weer met prikken en wij hebben een zoon doormiddel van icsi. Mijn man is een deskleinkind hiervan is nog niet veel bekend helaas. Wij willen wel meewerken aan het blad. Lijkt ons erg leuk zelfs.

 

Verstuurd vanaf mijn GT-N7000 met Tapatalk

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use