Leven is zo oneerlijk...

[mijnbaby]

Soms baal ik wel eens hoor.. dat ik niet gewoon lekker zwanger kan raken zoals de meeste vrouwen...

 

 

 

Ik zie namelijk ook erg op tegen de IVF, ben bang dat het allemaal niet snel genoeg gaat, als ik hoor en zie dat sommige dames al 6 keer verschillende trajecten hebben ondergaan en nog steeds doorgaan.. echt goed...

 

 

 

ik kan helemaal niet tegen tegenslagen, ben bang dat ik niet meteen zwanger raak naar de eerste keer.. de kans zit er natuurlijk dik in dat dat niet het geval is, omdat je met heel veel factoren te maken heb...

 

 

 

Moeilijk allemaal... Maar ja dat is het leven....

 

 

 

Ik ben enige tijd terug naar een voorlichtings avond geweest, toen we klaar waren ben ik direcht naar de WC gegaan waar ik even flink moest huilen, ivf is zo heftig, als ik die sprekers mag geloven..

 

 

 

Hoop dat ik het kan, en hoop natuurlijk ook op een baby, MIJN BABY

[hildever]

Ik weet het, Mijn Baby...

 

Maar ja, tegenslagen horen bij het leven. Het kan je niet altijd voor de wind gaan.

 

En om het dan maar positief te maken.... tegenslagen maken je sterk!

 

Want je kan tegenslagen overwinnen. En dan wordt je wel een knokker!!!

 

 

 

Heel veel sterkte

 

 

 

Groetjesssssssssssss

[pebbels]

hoi mijnbaby,

 

 

 

zo voel ik dat ook heel vaak dat het leven oneerlijk is, ook al heb ik veel tegenslagen meegemaakt ben ik toch heel erg gevoelig en gauw emotioneler.

 

 

 

Het zou je harder maken maar bij mij niet.

 

Ik vind het ook knap hoe sommige maar weer kunnen doorzetten , ik weet niet of ik dat zou kunnen wanneer het bij mij niet meteen lukt. ik ben bang om bitter te worden.

 

 

 

Het is voor mij ook de eerste keer en ik begin volgende week met spuiten en ik word soms gewoon wakker dat het bij gewoon niet zal lukken. Ik durf ook niet positief te zijn.

 

 

 

Wanneer begin jij of ben je al begonnen?

 

 

 

groetjes pebbels

[mijnbaby]

hoi mijnbaby,

 

 

 

zo voel ik dat ook heel vaak dat het leven oneerlijk is, ook al heb ik veel tegenslagen meegemaakt ben ik toch heel erg gevoelig en gauw emotioneler.

 

 

 

Het zou je harder maken maar bij mij niet.

 

Ik vind het ook knap hoe sommige maar weer kunnen doorzetten , ik weet niet of ik dat zou kunnen wanneer het bij mij niet meteen lukt. ik ben bang om bitter te worden.

 

 

 

Het is voor mij ook de eerste keer en ik begin volgende week met spuiten en ik word soms gewoon wakker dat het bij gewoon niet zal lukken. Ik durf ook niet positief te zijn.

 

 

 

Wanneer begin jij of ben je al begonnen?

 

 

 

:icon_pale:

 

 

 

groetjes pebbels

 

 

 

 

 

 

 

Ik ga Volgende week voor me eerste intake, samen met mijn man.

 

We willen pas in Dec echt beginnen, wil de zomer niet stressen..

 

en vlak naar de zomer trouwd mijn zus, vandaar dat we in Dec gaan beginnen met ons eerste ivf...

 

 

 

Aan de ene kant heb ik er erg veel zin in, maar als ik eenmaal hoor wat er allemaal wel niet bij kijken komt voel ik al een brok in mijn keel..

 

 

 

zoveel gedachtens gaan er dan door mijn heen, stel dat het niet lukt? en ik voor altijd kinderloos blijf, stel dat ik gek wordt van alle teleurstellingen...?

 

 

 

Misschien heb ik toch wel geluk en gaat het van zelf..

[Guest Nora]

Hoi dames,

 

Ik weet helemaal hoe jullie je voelen. Ik begin over een paar weken met mijn eerste poging, en het idee alleen dat het niet gaat lukken vind ik vreselijk. En als ik soms nog verder denk, ik een bestaan zonder kinderen, dan kan ik wel janken. Maar dat gevoel laat ik nooit lang toe, eerst maar eens zien hoe alles verloopt. Maar voor een positieve noot: een mens kan meer hebben als ie denkt (weet ik uti ervaring). Als het eenmaal zo ver is, en het wordt een teleurstelling dan kun je daar heus wel mee omgaan (al zal dat gepaard gaan met flinke huilbuien, so what!). Van tegenslagen groei je als mens, leer je het leven te relativeren. En fok je je, zoals sommige andere mensen, niet zomaar op over dingen die er eigenlijk niet toe doen. Zo voel ik dat.

 

Iedereen heel veel succes!

 

Groeten, Nora.

[Guest Amanda]

Ik sluit me aan bij de rest... al is het heel moeilijk, en heb ik makelijk praten, probeer het positief te zien!

 

 

 

IVF is wel nog een kans, op een eigen kindje. Die kans moet je aangrijpen!

 

 

 

Maar het idee, om kinderloos te blijven is verschrikkelijk, jullie hebben helemaal gelijk! (ooit aan adoptie gedacht?)

 

 

 

Toen we eenmaal in de MMM zaten had ik zoiets van, we gaan ervoor, en zag er helemaal niet tegenop. Tuurlijk denk je er wel aan, dat het ook niet kan lukken..

 

 

 

Maar probeer je te richten op het nu, nu heb je nog kansen..

 

En het is zwaar, het is heel zwaar.. maar het maakt je een sterker mens, echt.

 

 

 

Veel succes meiden!!!!!!!

[mijnbaby]

Het is gewoon balen als je collegas en vrienden en kennisen hoord ik wil beginnen aan kinderen, zo makkelijk.... ben niet jaloers hoor gun iedereen alles.. Maar het is gewoon minder dat er bij ons een heel traject aan vast zit, wat ook lichamelijk en geestelijk zwaar is... Wat als ik me eerste IVF heb ondergaan en ik wordt ongesteld, ik denk dat ik het echt heeeel moeilijk ga hebben dan.... Maar ik ga me er wel op in proberen te stellen...

 

 

 

ALs het echt echt niet lukt zou ik opzich wel kinderen willen adopteren maar me man niet...

 

 

 

Maar aan de andere kant zullen adoptie kinderen altijd opzoek gaan naar hun biologisch ouders en dat lijkt me een enorme klap voor alle mensen die kinderen hebben geadopteerd.....

[niki]

Zware kost allemaal hè, daar denk je ook niet aan als je jonger bent en denkt: 'Later als ik groot ben, dan wil ik 12 kinderen... ofzo...' En dan nu hier dit. Nee, dat wens je niemand toe. Maar het enige wat helpt, is blijven kijken naar de kansen. De rest maakt je namelijk nog ongelukkiger. Kijk bij elke negatieve gedachte.. Is dat 100% waar? Zo nee, laten vallen die hap. En als het een beetje waar is... Dan kun je vragen? Is het een mij helpende gedachte? En dan weer nee, hup droppen dus. En dan op zoek gaan naar helpende gedachten. Waarom niet? Je kan je geest helpen, naast natuurlijk je diepe shit-momenten waarin je vanuit je tenen/oren/vingertoppen diep mag snikken van het huilen van de onmacht en ellende, om het vol te houden. Misschien lukt het wel met IVF. Ik ben vast zo sterk, dat het mee valt. Je zal zien dat het allemaal goed komt.

 

En ja, ik was ook diep onder de indruk van de teksten in mijn infoboekje. Maar in de praktijk was het bij mij sneller voorbij dan verwacht en nu, natuurlijk ook omdat ik zwanger ben geworden, vond ik het IVF-gebeuren zeker de moeite waard en meevallen. Maar ja, ik had ook het geluk dat het de 1e keer lukte. Maar misschien lukt het bij jou ook wel de 1e keer, of de 2e of de 3e. Hou vol!!! Je kan het !!!

 

groetjes, niki

[mijnbaby]

Bedankt voor je lieve woorden Niki!

[pebbels]

hallo dames,

 

 

 

wat een lieve woorden allemaal en zoveel steun,

 

 

 

mijnbaby en Nora, ik hoop dat het voor ons ook lukt en zo niet dan gaan we elkaar er door heen helpen.

 

 

 

toen ik aan mijn zusje vertelde dat ik IVF ging doen, had zij zoiets van waarom ben je niet eerder naar de gyn gegaan. Dat raakte me zo.

 

Zij heeft drie kinderen dacht ik en een relatie van 15 jaar. Zij is toen ze 20 was in verwachting geraakt per ongeluk. Mijn relatie ging 7 jaar geleden uit en ben 2 jaar vrijgezel geweest en als je weer een relatie krijgt ga je niet meteen beginnen aan kinderen. Hij moet ook willen.

 

Mijn vent wilt geen adoptie en hij wordt ook 41 dus ik denk dat wel al te laat zijn met adoptie.

 

Ik ben nog niet jaloers want op mijn werk zijn net een paar collega's vader geworden en ik werk met weinig vrouwen die vruchtbaar zijn.

 

Mijn collega's zijn erg lief voor me en weten ook waar ik mee bezig ben.

 

Pas was een collega vader geworden ,hij was zo emotioneel tegen mij en begon te huilen omdat hij weet dat het inet voor mij zomaar is weggelegd.

 

Dat heeft mij ook heel erg geraakt. er zijn best lieve mensen om je heen en daardoor kan je weer hoop hebben in het leven en dingen soms wat beter verwerken en vooral relativeren.

 

 

 

Ik ben vandaag naar de kapper geweest en ik heb zoiets van volgende week als ik begin dan voel ik me in ieder geval een beetje positeif over mezelf.

 

 

 

welterusten

[draakje]

hallo allemaal,

 

 

 

het hele ivf gebeuren is ook een bittere pil die men moet slikken.

 

de emoties wat erbij komen, de extra hormonen die je door het lijf gieren, nog erger dan de ongi.

 

onze eerste poging is helaas mislukt, eerst ga je vreselijk door een dip dan krijg je weer wat hoop.we hebben tenslotte nog 2 pogingen.

 

maar weet je wat ook erg is?

 

dan wil je beginnen met poging nummer 2 en dan komt je ongi niet!! ben nu4 dagen overtijd en dat is verschrikkelijk!

 

je wilt weer beginnen maar je kunt niet!

 

in elk geval veel succes met jullie behandeling en laat jullie niet van de wijs brengen.

[mijnbaby]

hallo dames,

 

 

 

wat een lieve woorden allemaal en zoveel steun,

 

 

 

mijnbaby en Nora, ik hoop dat het voor ons ook lukt en zo niet dan gaan we elkaar er door heen helpen.

 

 

 

toen ik aan mijn zusje vertelde dat ik IVF ging doen, had zij zoiets van waarom ben je niet eerder naar de gyn gegaan. Dat raakte me zo.

 

Zij heeft drie kinderen dacht ik en een relatie van 15 jaar. Zij is toen ze 20 was in verwachting geraakt per ongeluk. Mijn relatie ging 7 jaar geleden uit en ben 2 jaar vrijgezel geweest en als je weer een relatie krijgt ga je niet meteen beginnen aan kinderen. Hij moet ook willen.

 

Mijn vent wilt geen adoptie en hij wordt ook 41 dus ik denk dat wel al te laat zijn met adoptie.

 

Ik ben nog niet jaloers want op mijn werk zijn net een paar collega's vader geworden en ik werk met weinig vrouwen die vruchtbaar zijn.

 

Mijn collega's zijn erg lief voor me en weten ook waar ik mee bezig ben.

 

Pas was een collega vader geworden ,hij was zo emotioneel tegen mij en begon te huilen omdat hij weet dat het inet voor mij zomaar is weggelegd.

 

Dat heeft mij ook heel erg geraakt. er zijn best lieve mensen om je heen en daardoor kan je weer hoop hebben in het leven en dingen soms wat beter verwerken en vooral relativeren.

 

 

 

Ik ben vandaag naar de kapper geweest en ik heb zoiets van volgende week als ik begin dan voel ik me in ieder geval een beetje positeif over mezelf.

 

 

 

welterusten

 

 

 

 

 

 

 

Heel veel suc6 Pebbels hou ons wel op de hoogte van alles,

 

Voor mij is alles nog zo nieuw.. vindt alles eng..

 

 

 

Ik voel me ook altijd een stuk lekkerder als ik naar de kapper en schoonheids salon ben geweest.. hihih dat is echt vrouw eigen..

[mijnbaby]

hallo allemaal,

 

 

 

het hele ivf gebeuren is ook een bittere pil die men moet slikken.

 

de emoties wat erbij komen, de extra hormonen die je door het lijf gieren, nog erger dan de ongi.

 

onze eerste poging is helaas mislukt, eerst ga je vreselijk door een dip dan krijg je weer wat hoop.we hebben tenslotte nog 2 pogingen.

 

maar weet je wat ook erg is?

 

dan wil je beginnen met poging nummer 2 en dan komt je ongi niet!! ben nu4 dagen overtijd en dat is verschrikkelijk!

 

je wilt weer beginnen maar je kunt niet!

 

in elk geval veel succes met jullie behandeling en laat jullie niet van de wijs brengen.

 

 

 

Ja inderdaad is zeker een bittere pil die je moet slikken,

 

en het is net een lot uit de lotterij... WANNEER IS HET RAAK?

 

wat mij heel erg lijk is het feit als je eenmaal bezig bent met IVF, dan ben je dus al heel erg bezig met het feit dat je zo MAMA kan worden en al die ingrepen en pillen en spuiten maken het er natuurlijk niet makkelijker op,

 

en als het naar 5 weken niet het geval is dan ga je volgens mij echt KAPOT....

 

 

 

 

 

 

 

Ik denk daarom ook dat ik max 3 pogingen doe en als het niet wil lukken dat ik er wel even een jaar mee stop, ik ben 25 en opzich heb ik dus de tijd nog, maar ja je weet maar nooit hoe dingen kunnen lopen straks duurt het 6 jaar voor ik eindelijk MIJNBABY in mijn armen kan nemen vandaar dat wij Dec willen beginnen..

[Mari]

"en het is net een lot uit de lotterij... WANNEER IS HET RAAK?"

 

 

 

Weet je, misschien klinkt het jullie gek in de oren maar eigenlijk ben ik wel blij dat het met IVF ook nog steeds een lot uit de loterij is en dat je niet van te voren weet of het raak is.

 

Bij een natuurlijke zwangerschap is dat ook. Dan zit je ook zo'n 14 dagen na je eisprong te wachten of je wel of niet ongesteld wordt.

 

Het hele IVF traject is al zo technisch, zo niet "romantisch".

 

Het krijgen van een kindje is en blijft een wonder. We kunnen zoveel met de medische wetenschap en ik ben heel blij dat het kan maar ik ben toch wel blij dat het wonder van het ontstaan van leven in je buik tóch nog altijd blijft bestaan. Dat je nou eenmaal niet zomaar een baby maakt.

 

 

 

Nu ben ik aan het eind van onze eerste ICSI poging. Het ziet er naar uit dat het niet gelukt is. Ben ik nu kapot?

 

Nee dat niet! Natuurlijk ben ik wel verdrietig en vind ik het niet leuk dat het hele traject nu weer van voren begint. Maar wat schiet ik ermee op als ik daar te lang in blijf hangen?

 

 

 

Gelukkig is het prikken voor mij 100% meegevallen en heb ik vrijwel geen bijwerkingen gehad. En echt, ik was altijd een angsthaas waar het spuiten betrof!! Ik ben gewoon trots op mezelf dat ik het zo gedaan heb.

 

Daarom durf ik het ook best nog een keer aan.

 

En ook ik denk wel: Stel dat het straks weer niet lukt?

 

Maar dat is angst voor wat er misschien wel of niet in de toekomst kan gaan gebeuren en daar wil ik me niet door laten leiden.

 

En als het dan straks echt niet lukt? Dat zie ik dan wel weer. Ik leef nu en ik ben gelukkig met m'n man en heel dankbaar voor wat wij samen hebben. Het zou ontzettend fijn zijn als er een kindje van ons samen komt maar mijn geluk hangt er niet vanaf. We zijn gezond en hebben het leuk en heel fijn samen.

 

Dat beseffen we ons maar al te goed want we hebben de afgelopen jaren genoeg mee gemaakt waardoor we ons realiseren dat het zomaar om kan slaan. Daarom genieten we nu en kijken we niet te ver vooruit.

 

Al geef ik toe dat op de momenten dat dingen even niet zo lopen als je graag gewild had, het best even moeilijk is om die instelling vast te houden.

 

Je moet je verdriet dan ook niet wegstoppen maar gewoon ondergaan op dat moment. Als je er maar niet in blijft hangen.

 

 

 

We hadden het hier allemaal graag anders gezien, dat we gewoon super snel zwanger werden op de natuurlijke manier, maar dat is nou eenmaal niet zo.

 

Gelukkig zijn er mogelijkheden als dit forum waarop je dan eens lekker je hart kunt luchten bij mensen die helemaal weten hoe je je voelt omdat ze precies hetzelfde doormaken!!

 

 

 

Heel veel succes allemaal!!

 

 

 

Groetjes, Mari

[Lentezon]

 

 

 

Maar weet je wat ook erg is?

 

dan wil je beginnen met poging nummer 2 en dan komt je ongi niet!! ben nu4 dagen overtijd en dat is verschrikkelijk!

 

je wilt weer beginnen maar je kunt niet!

 

in elk geval veel succes met jullie behandeling en laat jullie niet van de wijs brengen.

 

 

 

Ironische he Draakje..ik had dat ook met de 2e poging..echt keihard te hopen op de ongi dat ie maar snel, en dus regelmatig , zou komen, terwijl de weken ervoor nu juist het hele gedoe was vooral niet ongi te worden ...echt bizar , vandaar er wordt veel van je geeist me de behandeling, maarik weet wel zodra het gelukt is en je was in de safe zone zit dat je de hele achtbaan aan emoties weer kwijtbent ! Zo van je afgeschud.... ook weer zowat .

 

Wij hebben nu nog 3 pogingen dwz we gaan er zo en zo nog 1 vergoed en zelf 2 betalen hebben we op voorhand beslist/ over;egd. Hopelijk is het allemaal niet nodig.

 

succes meid en hopelijk komt je ongi snel..

[draakje]

dank je lentezon.

 

ik zit nu nog steeds te wachten, echt geen greintje te zien van die ongi:sad1:

 

hoe dubbel is het wel niet he!

 

wanneer beginnen jullie met jullie poging?

 

 

 

dinsdag bel ik maar naar het zh om de eerste echo te verzetten want dat haal ik niet meer qua spuiten, gggrrrrrr!

 

in elk geval veel succes lentezon!

 

 

 

mari, jullie ook veel succes!

[Guest Nora]

Ha Draakje,

 

En eindelijk ongesteld geworden? Heel irritant hoor. Was bij mij ook. Toen ik zwanger wilde worden, had ik een lange cyclus van 32 dagen. Na mijn operatie in december, dus nu het er niet meer toe doet (geen eileiders meer), is dat veranderd in 25 dagen! Loop je voor je gevoel constant met maandverband rond! Maar behalve als de behandeling kan beginnen, dan ben je weer te laat! Gelukig was het bij mij maar een paar dagen.

 

Succes met wachten!

 

Groeten, Nora.

 

 

 

dank je lentezon.

 

ik zit nu nog steeds te wachten, echt geen greintje te zien van die ongi:sad1:

 

hoe dubbel is het wel niet he!

 

wanneer beginnen jullie met jullie poging?

 

 

 

dinsdag bel ik maar naar het zh om de eerste echo te verzetten want dat haal ik niet meer qua spuiten, gggrrrrrr!

 

in elk geval veel succes lentezon!

 

 

 

mari, jullie ook veel succes!

[mamalou]

Hoi dames,

 

vandaag hoorde ik dat een vriendin van mij zwanger is. hoewel ik heel blij voor haar was, en dat op het moment ook goed kan blijven volhouden, stond ik even later te trillen op mijn benen. Ik weet dat ik niet zomaar spontaan zwanger kan worden, maar toch is er altijd een kans en blijkbaar houd ik me daar toch teveel aan vast. Waarom zij wel en ik niet? ik ben uiteindelijk gewoon jaloers. jaloers op alle vrouwen met een zwangere buik.

 

Ik kan me dan ook wel weer oppeppen met de gedachte dat je er sterker uit komt, en dat we misschien ook ooit wel een kindje krijgen.

 

We gaan binnenkort beginnen met de eerste IVF poging. Ik kan maar niet beginnen. Ik blijf het maar uitstellen. Ik vind het zo eng. Hoe reageer ik op de hormonen, hoe kom ik die tijd door, en hoe voel ik me wel niet als ik ongesteld word? Zal je net zien dat op dat moment net een andere vriendin zomaar zwanger wordt. maarja, is dat 100% waar? nee. voel me ik er beter door? nee. dus schrappen maar :)

 

ik wens je ook veel sterkte MijnBaby.

 

mamalou

[Guest Nora]

Hoi Mamalou,

 

Ik weet helemaal hoe je je voelt. Ik kan ook erg jaloers zijn op zwangere vrouwen. Ik zie ze nu ook constant. Heel irritant eigenlijk. Maar weet je, misschien zijn deze vrouwen ook wel een tijdje bezig geweest......Probeer het toch een beetje van je af te zetten, en bedenk dat als je met IVF begint, jij ook weer een hele goede kans hebt op een kleine!

 

Ik ben nu anderhalve week bezig, en ik moet zeggen dat ik me er erg goed onder voel. Hopelijk zit ik straks ook eindelijk weer eens te stressen of ik zwanger ben of niet (vorig jaar twee keer zwanger geweest; miskraam en buitenbaarmoederlijke zwanger waarbij toen mijn eileiders zijn verwijderd). En inderdaad soms denk ik wel eens dat ik het niet zou trekken als het niet is gelukt, maar ik weet ook dat je op dergelijke momenten heel sterk kunt zijn.

 

Dus kop op! Het kan nog helemaal goed komen. Heb je al enig idee wanneer je kunt beginnen?

 

Groeten, Nora.

[mamalou]

Hoi Nora,

 

het helpt al zo enorm om mensen te 'spreken' die hetzelfde doormaken of meer. dat kan ik niet bedenken als ik me rot voel! maar inderdaad, er zijn goede kansen. ik ben vrij jong (33) en ben al een keertje even zwanger geweest en ik heb nog geen behandeling gehad! maar ik durf gewoon niet te hopen.

 

Ik zit in Almere in het ziekenhuis en daar is niets van een wachtlijst. Ik kon dus nu na mijn vakantie beginnen, maar ben nu net weer ongesteld geweest dus weet niet of ik dan alweer te laat ben om te beginnen. Dan gaat de afdeling even op vakantie dus dan zou het in augustus weer kunnen geloof ik. Ik vind het allemaal heel eng dus schuif het een beetje voor me uit. En ik krijg die hoop op een spontane zwangerschap maar niet uit mijn systeem. ook al is de kans heeeeeeeel klein! ben je nu voor de 1e IVF poging bezig? ben blij dat je je er goed onder voelt. Ik hoop dat alles goed blijft gaan en dat je maar 1 poging nodig hebt! Dan kan ik straks jaloers op je zijn :)

[Otjes]

Hoi,

 

 

 

Het is ook allemaal "gemeen en oneerlijk". Maar je hebt het niet voor het zeggen. In mijn geval houd ik vast aan "de laatste strohalm" en gaan ik en mijn ventje er voor. Vind nog steeds het wachten - op alles dan: fm, punctie ja/nee, tp ja/nee, de wachtweken en de test, het ergste, de rest lijkt wel een beetje bijzaak te zijn.

 

 

 

Ik kreeg een tip van iemand: yoga schijnt heel erg goed te helpen om je zenuwen in bedwang te houden. Ik heb het niet geprobeerd, maar misschien werkt het. Baat het niet dan schaadt het niet.

 

 

 

Liefs

[mamalou]

haha, ik ben kinderyogajuf, en ik moet zeggen, het ontspant zeker! maar heb ook gewoon yogales en het is beter dan niets denk ik inderdaad.

 

mamalou

[Guest Nora]

Nou, IVF is zekers een behandeling van de lange adem. Constant wachten op de volgende horde die je moet nemen. Da's niet gemakkelijk, zeker niet als je erg ongeduldig bent.....

 

Dit is mijn eerste IVF behandeling. Dus geen flauw idee wat me allemaal te wachten staat. Daarom is dit forum zo ontzettend prettig. Natuurlijk vrienden en familie zijn heel begripvol, maar het gevoel dat wij hebben kennen ze niet. Die onwetendheid, zou het ooit goed komen?

 

Ik ben trouwens speciaal op tai chi gegaan ter ontspanning. Ook begin ik volgende week met acupunctuur. Ik zit nu toch in de naalden.....

 

Groetjes, Nora.

[mamalou]

hoi nora,

 

ik heb de afgelopen maanden ook heel wat alternatieve doktoren gezien. Ik geloof heilig in een holistische benadering. Dat er een blokkade in mijn eileider zit heeft wellicht te maken met een andere blokkade. Nu merk ik wel dat het een stuk ingewikkelder is als je er echt zelf in zit. Ik ga mezelf vergelijken met mensen die wel gemakkelijk zwanger worden. zijn zij dat helemaal ongeblokkeerd? dat is natuurlijk niet reëel. aan de ene kant geeft de alternatieve geneeswijze dus een kans om op een andere manier te kunnen genezen, maar het geeft mij ook meer onzekerheid omdat ik dieper ga graven.

 

ach, en uiteindelijk blijft het toch een wonder!

[Guest Nora]

Hoi Mamalou,

 

Ik snap wat je bedoelt. Misschien zijn wij er ook veel te veel mee bezig, en zorgt dat emotioneel (en dus ook lichamelijk) voor een blokkade. Ik geloof dat lichaam en geest één is. Als ik er de komende tijd relaxed onder blijf, en mij positief blijf voelen, geloof ik dat de kans groot is dat het helemaal gaat lukken. Ik denk dat ik ook wat afleiding moet zoeken......

 

Groetjes!