Op weg naar ICSI...

[Krisje]

Hallo allemaal,

 

 

 

Ik ben dus Krisje, 25 jaar. Getrouwd en samenwonend in Brabant.

 

 

 

Ik heb dit forum gevonden na wat googlen over ICSI, wij weten nu zo'n 2 weken dat wij aan ICSI gaan beginnen, mits de uitslagen van mijn bloedonderzoek en mijn man's chromosomenonderzoek goed zijn, daar krijgen we 13 juli de uitslag van.

 

 

 

Wij hebben gisteren de voorlichtingsavond gehad over IVF/ICSI.

 

En ik moet zeggen dat het ons behoorlijk zwaar is gevallen, ik wist eerlijk gezegd niet zo goed wat ik ervan moest verwachten, ik had natuurlijk al wel wat research gedaan op internet.

 

Maar je krijgt zoveel informatie, dat je hoofd gewoon even te vol zit.

 

 

 

Iets waar ik erg van schrok is het slagingspercentage bij ICSI behandelingen, 35% maar (?)

 

of zeg ik nu iets heel geks en is dat normaal?

 

Ik zei al ik ben echt nog een leek op dit gebied, en daarom hoop ik hier wat wijzer te worden.

 

En dat ik zo ICSI een beetje "eigen" kan maken.

 

 

 

Sorry dat ik zo brutaal maar meteen een topic heb geopend, maar ik vind het wel zo netjes om te laten weten wie ik ben, en wat ik hier allemaal kom rond snuffelen.

 

 

 

Vragen staat vrij uiteraard,

 

Groetjes Krisje

[Henne]

Hoi Krisje,

 

 

 

Welkom hier. Ik herinner me nog dat ik ook best overdonderd van de informatieavond terug kwam. Omdat de arts die dar presenteerde nogal grappig was hebben we daar zelf best zitten lachen, maar de volgende dag realiseerde ik me pas echt waar we aan gingen beginnen. Het is niet niks allemaal. Maar gelukkig kun je op dit forum je verhaal kwijt en ervaringen delen en dat helpt echt heel veel!

 

 

 

Wat betreft die 35%, ik vind dat zelfs een hoog getal. Ik heb altijd begrepen dat je per behandeling tussen de 20% en 35% kans hebt en dat van de stellen die aan ivf of icsi beginnen ongeveer de helft na drie pogingen zwanger is. Hangt allemaal natuurlijk ook van je persoonlijke omstandigheden en indicatie voor ivf/icsi af. Mijn tip: niet te veel nadenken over je kansen. Het is wel goed om je te realiseren dat de kans dat het niet lukt ook reeel aanwezig is (en eigenlijk groter is). Maar uiteindelijk is het ook voor een groot deel geluk hebben en afwachten hoe alles loopt.

 

 

 

Heel veel succes!

 

Henne

[Maatje1980]

Hoi Krisje!

 

 

 

Komt me allemaal heel bekend voor!

 

Ook de info avond kan ik me nog goed voor de geest halen en wij waren ook geschokt over de percentages.

 

Maar niet opgeven hoor!

 

Het is even een hoop gedoe, maar alles voor het goede doel.

 

 

 

Wanneer worden de uitslagen verwacht van je mannetje???

 

 

 

Groetjes van Daan

[svenja]

hallo krisje

 

 

 

ik zie dat je nog jong bent en ik ben ook pas 26 en de artsen hebben mij altijd gezegd dat bij mij de kans op slagen een stuk groter is dan 35% omdat ik nog heel jong ben. ik denk dat dat ook voor jou geldt die 35% is het gemiddelde van alle vrouwen.

 

ik was na mijn tweede IVF zwanger. hou vooral hoop en veel sterkte de komende tijd.

 

 

 

groetjes svenja

[Guest Dani]

Ook ik werd behoorlijk overdonderd door alle cijfertjes en percentages, wij hebben geen voorlichtingsavond gehad maar kregen alles in een gesprek met de fertiliteitsarts te horen, wel prettiger dan zo'n avond lijkt mij. Maar je moet niet vergeten dat het uiteindelijk gemiddelden zijn en dat het voor een ieder weer anders is als je naar persoonlijke omstandigheden kijkt. En zoals al eerder gezegd hier het is voor een prachtig doel dus zeker de moeite waard.

[MarMira]

Hoi Krisje,

 

Spannende tijden voor jullie! Ik heb me eerlijk gezegd nog niet eens verdiept in percentages (wij zijn ook in afwachting van een aantal uitslagen alvorens aan ICSI te beginnen) maar misschien ook wel bewust... wat de andere dames ook al zeggen, het zijn gemiddelden en het is geheel afhankelijk van je persoonlijke omstandigheden. Zie het maar als voordeel dat je jong bent, dat zal absoluut in je voordeel werken!

 

Verder wens ik jullie heel veel succes, en hou ons op de hoogte!

[Britt77]

Hi Krisje,

 

 

 

Leuk en je hebt er vast veel aan aan dit forum.

 

 

 

Heel begrijpelijk hoor, ik had het idee dat er een wervelwind aan info door mn hoofd blies, echt too much soms.

 

 

 

En ik begrijp de schrik van het slagingspercentage, maar de artsen vertelde ons, dat we maar moesten bedenken: Dat de slagingskans per cyclus op de natuurlijke manier slechts 20-25% is, dus dan valt het wel mee.

 

 

 

Meid succes de komende weken!

 

 

 

Groetjes,

 

Britt

[Krisje]

Oh wat ben ik serieus blij met jullie reacties, ik dacht echt dat ik gek werd na die avond...zoveel informatie.

 

Nu gaat het weer wat beter met me, maar gisteren had ik een behoorlijke off-day.

 

 

Voor Maatje1980 maandag 13 juli krijgen we de uitslag van het chromosomenonderzoek.

 

En dan hopelijk zsm beginnen!

 

 

Ohhh...en wat is het fijn om hier te lezen en mijn vragen neer te zetten, ik praat er wel veel over met vrienden en familie, maar voor hun is het toch een beetje hokus pokus, hier zitten we allemaal in ongeveer hetzelfde schuitje!

 

Dus als jullie het niet erg vinden blijf ik nog even ;-)

 

 

x

[witje]

Welkom en natuurlijk mag je nog lekker blijven hier. Dat doen we allemaal.

 

Hopelijk mogen jullie snel beginnen na de uitslagen en ik hoop met jullie mee op een voorspoedige behandeling met positief resultaat.

 

 

 

Sandra

[Krisje]

Even een vraagje:

 

Hoe lang moet je rust houden na de punctie?

 

Omdat ik hier lees dat je het rustig aan moet doen.

 

Maar wij hebben daar op de info-avond niks over gehoord.

 

Dus wat is normaal en wanneer kun je weer werken?

 

Dat zal natuurlijk ook wel per persoon verschillend zijn, maar en beetje een gemiddelde?

 

 

x

[EDR]

Hoi krisje...

 

Ik hou zelf de dag van de punctie echt rust aan...dwz lekker in de stoel en er niet teveel vanaf. Dag 2 probeer ik mijn normale dingen weer een beetje te doen en ik luister naar mijn lichaam, als ik buikpijn krijg ga ik subiet zitten. Maar de 1 heeft meer last dan de ander hoor! doen wat voor jezelf goed voelt.

[Krisje]

Ik heb net allerlei horrorverhalen gelezen over de punctie dat ik me nu al een beetje zorgen begin te maken :cry2:

 

We zullen wel zien, en het is voor een goed doel ! ;-)

[EDR]

Ik persoonlijk vond het te doen. Tuurlijk is het niet grappig en voel je het goed en heb je buikpijn na die tijd maar het is te doen. En hou er rekening mee dat iedereen het heel verschillend ervaart.

[witje]

He Krisje laat je niet gekmaken hoor. Iedereen ervaart de punctie op zijn eigen manier. Ik heb er allebei de keren bijna niks van gevoeld. Heb bijde keren wel 2 weken nodig gehad om te herstellen voor ik weer aan het werk kon. En nog lange tijd erna wat zeurende pijntjes af en toe.

 

 

 

Sandra

[Guest SJSL]

Ik vond de punctie zelf te doen. Niet leuk, maar te doen. In Nijmegen overigens een valiumpje, ik had een paracetamolspiegel opgebouwd en een infuus met morfine.

 

 

 

Ik heb wel nog een dag of 4 zo'n erge buikpijn gehad dat ik me echt klote voelde en daarna duurde het nog 3 dagen tot ik me weer mezelf voelde.

 

 

 

Dus als het kan, zeker een week aanhouden waarin je geen gekke dingen plant. Dan kan je altijd nog zien. Het is echt een tijd (de hele IVF bedoel ik nu) waarin je vooral aan jezelf moet denken en even geen rekening moet houden met anderen. Maar alles gaat heel erg stap voor stap en het komt echt vanzelf goed.

 

 

 

Oh, en ik vond de slagingskansen eerst ook zo laag! Nu ben ik er aan gewend, maar toen ik het voor het eerst hoorde .... jemig ... zoveel gedoe en dan geen eens (bij lange na niet) garantie? Maar ja. Zo is het nu eenmaal.

[Krisje]

Maar Witje ben je beide keren 2 weken echt thuis geweest van je werk??

 

 

Natuurlijk ervaart iedereen het verschillend. Het ligt er ook aan hoe hoog je pijngrens ligt waarschijnlijk?!

 

 

Ik wacht maar af, het heeft nu toch weinig zin om me daar al druk over te maken, eerst maar es afwachten tot 13 juli....pfffff :ohmy:

[Guest Dani]

Krisje, de punctie zelf is wel te doen hoor, het is dan wel geen lolletje maar het is ook zo weer voorbij en je weet waar je het voor doet. Het is denk ik per persoon verschillend en wellicht heeft het aantal aangeprikte follikels er ook wel iets mee van doen. Ik heb ook een weekje thuis door gebracht, even lekker bij komen van alles en herstellen van de napijntjes. Probeer niet al te veel horrorverhalen te lezen en laat het zo veel mogelijk over je heen komen, het heeft geen zin om je er nu al over op te winden.

[witje]

Ja ik ben bijde keren thuis gebleven, de laatste keer zelfs ook anderhalve week voor de punctie, omdat ik door de groeiende follikels niet goed uit de weg kon. Ik werk in de zorg dus moet vaak lopen, bukken en tillen wat bij mij gewoon niet ging. Daar kwam ook nog een hoop spanning bij. Ik heb een vrij hoge pijngrens, maar ik/wij vonden dat het beter was om mezelf in acht te nemen, omdat we er zoveel moeite voor moeten doen. Ik heb naar mijn lichaam geluisterd en gelukkig heb ik geweldige collega's en werkgever die me voor de volle 200% steunen. Tenslotte hebben mijn collega's en bewoners meer aan mij als ik er ook helemaal ben.

 

 

 

Je moet het gewoon allemaal op je af laten komen en geen drukke dingen plannen rond en na de punctie. Dan merk je vanzelf wel wat je wel en niet aan kan.

 

Spanning voor de punctie is normaal, maar laat je niet leiden. Laat je goed uitleggen wat ze gaan doen zodat je goed op de hoogte ben van hoe ze het allemaal gaan doen.

 

 

 

Sandra

[Neel]

Hoi Krisje,

 

 

 

Ik had vorige week mijn derde punctie en die is me heel erg meegevallen. En ik denk bij alle onderzoeken (echo's, baarmoederfoto); bevallen doet veel meer pijn! De punctie zelf is eigenlijk zo voorbij. Natuurlijk voel je er iets van. Ik had als medicijnen een pijnstiller in de vorm van een zetpil en een infuusje met wat morfine (word je een beetje high van). De eerste punctie had ik ook een zetpil en de tweede keer kreeg ik 2 asperines. Die punctie was veel pijnlijker, dus ik heb weer om de zetpil gevraagd. Dat is een soort paardenmiddel vergeleken met asperines. De zetpil schreven ze niet meer voor omdat vrouwen dat 'vervelend' vonden. Ik vond meer pijn vervelender, dus vandaar de zetpil. Ik weet niet of je een baarmoederfoto hebt moeten maken? Maar die vond ik in vergelijking een stuk pijnlijker.

 

Wat betreft werk; de dag van de punctie heb ik niet gewerkt (ziek gemeld). De volgende dag was ik vrij, maar ik ben wel een paar uurtjes gaan winkelen. En eind van de middag even gaan liggen. Dus gewoon doen waar je jezelf goed bij voelt. Van mij geen horrorverhaal dus,

 

 

 

Groetjes,

 

Neel

[Schapenwolkje]

Hoi Krisje,

 

Bij iedereen is de pijngrens anders, moet zeggen dat ik me verschrikkelijk druk heb gemaakt voor de punctie, heel bang voor de pijn die zou komen. Maar het was echt een "eitje". Ben 's middags bij ons op de kermis gaan lopen en winkelen. Alleen krijg je daarna wel te horen van je lichaam dat je beter nog even had gewacht:animatedwink:. Maar uiteindelijk viel het allemaal reuze mee. Ben wel een week vrij geweest, maar ik werk met verstandelijk gehandicapten en dat kan best zwaar zijn. Dus was het advies van de gynaecoloog om een paar dagen thuis te blijven. En... zo erg is dat nou ook weer niet:thumbup:.

 

Succes, en ontspannen is de beste methode om er doorheen te komen. Moeilijk, maar toch proberen...

 

 

 

Groetjes Wendy

[Krisje]

Sorry dat ik nu pas van me laat horen, maar ik heb een erg drukke week gehad!

 

 

Hele erg bedankt voor al jullie reacties, ik heb inmiddels in overleg met mijn baas geregeld dat ik de week van de punctie vrij neem.

 

Gelukkig hoef ik dat niet heel ver van te voren in te vullen.

 

 

Ik heb me ook voorgenomen om geen hororverhalen meer te lezen!

 

Ik heb me best even rot gevoeld, maar ik moet zeggen dat ik sinds gisteren een stuk lekkerder in mijn vel zit!

 

 

Ik laat het maar gebeuren en we moeten nu toch wachten tot 13 juli, ik kan dat toch niet versnellen, dus het zou zonde zijn als ik me nu al druk zou gaan maken!

 

 

Nogmaals bedankt voor al jullie reacties...helemaal top!

 

 

x

[witje]

Goed van je om wat afstand te hebben genomen, handje geholpen door de drukte. Dat is ook het beste wat je kan doen, alles over je heen laten komen. Iedereen ervaart het anders en meestal blijkt het achteraf mee te vallen. Succes!!!!

 

 

 

Sandra

[Guest Petje]

Hoi,

 

 

 

Ik ben 27 jaar en wij hebben vorige week gehoord dat we ook aan ICSI moeten gaan beginnen. We proberen 1x IUI, waarvoor we een intakegesprek hebben op 9 juli a.s. en daarna gaan we over op ICSI. Alle boekjes gelezen, alle informatie van internet geplukt over dit onderwerp. Zie er wel een beetje tegenop...

 

Hoop zo dat dit gaat lukken!!!

 

 

 

Heel veel succes allemaal!

 

 

 

Groetjes

[Krisje]

Hoe komt het dat ze eerst nog IUI gaan proberen ?

 

iig jij ook heel veel succes !

[Guest Nienke79]

Hoi Krisje, ik zit nu in de wachtweken van de eerste poging IVF. Ik ben ook nieuw op het forum. Wij bekijken het samen thuis gewoon van dag tot dag, of eigenlijk van gebeurtenis tot gebeurtenis op ziekenhuis niveau, haha. En dat op een vrij nuchtere manier.

 

 

 

Je zou inderdaad niet te veel moeten luisteren naar horrorverhalen denk ik, want iedereen gaat er op haar/hun eigen manier mee om. Het is al erg leuk en fijn hier ervaringen met elkaar te delen.

 

Voorbeeld: Mijn punctie was erg onprettig (vrij veel eiblaasjes) en gelijk na mij moest een andere meid en die voelde er helemaal niets van. Dus die hoop heb ik voor de volgende keer ook :-).

 

 

 

Normaal gesproken raden ze je aan alleen de dag van de punctie rustig aan te doen, maar dat hangt natuurlijk ook van je beroep af en van je punctie. Ondanks dat ik een zittend beroep heb mocht ik 4 dagen niet werken ivm eventuele overstimulatie. Gelukkig zijn ze op mijn werk echt top, dus vonden ze dat geen probleem.

 

 

 

Maak je geen zorgen meid, laat het gewoon op je/jullie afkomen :-)

 

 

 

Groetjes, Nienke