Pesa

[nolan]

Hoi,

 

 

 

ik ben nieuw hier, dus zal me even voorstellen.

 

Ik ben Chantal en sinds ruim een jaar getrouwd.

 

Mijn man heeft uit een vorig huwelijk 2 dochters, ik heb geen kinderen.

 

Heb tot een jaar geleden niet gedacht dat ik kinderen wilde.

 

Maar het afgelopen jaar is het flink aan het kriebelen, aangezien mijn man gesteriliseerd is zullen wij langs de normale weg geen kinderen kunnen krijgen. Op internet gelezen over ICSI, ik lees wel op deze site dat de wachttijden vrij lang zijn. Aangezien ik zelf 36 jaar ben, gaat ook mijn biologische klok een rol spelen. Heeft iemand van jullie enig inzicht in de wachttijden in België en heeft er iemand ervaringen met ICSI- PESA?

 

 

 

Groetjes,

 

 

 

Chantal.

[Meiske74]

hallo Nolan,

 

 

 

welkom op deze site, wij hebben geen ervaring met pesa maar doen de icsi in Brussel (vanwege tese).

 

In Brussel (UZ Brussel te Jette) is de wachtlijst voor icsi momenteel 4 a 5 maanden....

 

 

 

heel veel succes gewenst!!!

 

 

 

groetjes

 

Meiske74

 

 

 

heel veel

[beppie]

hoi!

 

 

 

Mijn man heeft geen zaadleiders, dus wij zijn ook aangewezen op pesa/mesa. De pesa viel mijn man erg mee, alleen een belabberd resultaat, nauwelijks bewegende cellen. Daarom mesa gehad, ingreep zelf viel mee, maar het herstel en de pijn vielen tegen. Resultaat wel goed, acht rietjes in de vriezer!

 

De wachtlijst in EMC (rotterdam) voor pesa, nauwelijks

 

mesa, 4-6 maanden.

 

 

 

Geen wachtlijst voor ICSI.

 

 

 

Is een hersteloperatie niet meer mogelijk?

 

 

 

gr Beppie

[nolan]

hoi Beppie,

 

 

 

Helaas is een hersteloperatie niet mogelijk, mijn man is 15 jaar geleden op een dusdanige manier gesteriliseerd dat dit niet te herstellen valt.

 

Kan ik 'gewoon' telefonisch contact opnemen met een fertiliteitscentrum of gaat

 

dit alles via een huisarts? Weet iemand mij dit te vertellen?

 

 

 

Groeten,

 

 

 

Chantal

[Nathalie28]

Hoi Chantal,

 

 

 

Jouw verhaal lijkt een beetje op dat van mij. Sinds 3,5 jaar getrouwd en ook nooit gedacht kinderen te willen krijgen. Nu dus wel heel erg graag!! Mijn man heeft ook 2 kinderen en is 9 jaar geleden gesteriliseerd dus nu ook Pesa. Dit is goed gegaan via medisch centrum kinderwens (zonder huisarts) verwezen naar Rijnland ziekenhuis (binnen 3 weken na intake bij MCK) en daar is de pesa gedaan (5 minuten van MCK in leiderdorp vandaan). Mijn man heeft veel napijn gehad, het is nog steeds blauw (6 maanden geleden) en het is een tijdje opgezwollen geweest.

 

Voor icsi was er wederom geen wachtlijst bij MCK.

 

Ik weet niet hoe het in belgie is maar voor een zelfstandig behandel centrum heb je geen verwijzing van huisarts nodig.

 

 

 

Heel veel suc6 gewenst!! (en je man natuurlijk)

 

 

 

Groetjes Nathalie

[nolan]

Hoi Nathalie,

 

 

 

Dank voor je bericht, onze verhalen lijken inderdaad op elkaar.

 

Leiderdorp staat wel goed aangeschreven als ik de verhalen mag geloven,

 

het slagingspercentage is ook vrij hoog.

 

Hoe is jouw ervaring in MC kinderwens?

 

Wanneer krijg je een tweede terugplaatsing?

 

Is er iemand die ervaring heeft in Elisabeth ziekenhuis in Tilburg?

 

 

 

Heel veel groetjes,

 

 

 

Chantal

[Nathalie28]

Hoi Chantal,

 

 

 

Ik ben erg tevreden over MCK, het is geen ziekenhuis wat al prettig is. Ook kom je geen zwangere vrouwen tegen. Ik vind de artsen vriendelijk en de sfeer gemoedelijk. De verpleegkundigen en receptionisten zijn ook heel vriendelijk. Tot nu toe alleen nog geen positief resultaat.

 

Ik heb 1x een terugplaatsing gehad van een verse embryo en 1x van een cryo. Dit is niet gelukt jammer genoeg.

 

We hebben nog 2 cryootjes over en hopelijk overleven ze het ontdooien nu wel. Bij de vorige cryo terugplaatsing hebben 4 het niet overleeft. Ik wordt woensdag gebeld of ze het ontdooien overleeft hebben en zo ja dan heb ik woensdag een terugplaatsing van 1 cryootje.

 

Met Tilburg heb ik geen ervaring sorry.

 

Houdt je ons op de hoogte?

 

 

 

Ps. Hoe reageerde jouw man toen je ineens bekende dat je toch wel kinderen wilde??

 

(Ik durfde dit in het begin helemaal niet aan hem te vertellen)

 

 

 

Groetjes Nathalie

[nolan]

Hoi Nathalie,

 

 

 

Spannend, ik zal voor je duimen woensdag!

 

Zover zijn wij nog lang niet, wij hebben op 3 November een intake gesprek in

 

Leiderdorp. Balie assistent klonk inderdaad erg vriendelijk.

 

Vind het erg spannend allemaal.

 

 

 

Ik durfde het inderdaad niet aan mijn man te vertellen, omdat ik wist dat hij er niet op zat te wachten om nog een keer vader te worden.

 

Hij viel zowat van z'n stoel toen ik zei graag kinderen te willen, hij was er in eerste instantie ook helemaal niet blij mee. Had dit hoofdstuk al afgesloten.

 

Na een poosje is hij aan het idee gaan wennen, zag ook wel in hoe belangrijk het voor mij was (en is). Ik denk ook dat hij uit liefde voor mij wil gaan voor een kindje.

 

Klinkt dit erg vreemd?

 

 

 

Wel merk ik vaak dat ik al veel verder ben in mijn denkproces, dat het bij mij ook veel meer leeft, hoe is dat bij jullie?

 

Hoe heb jij dit kenbaar gemaakt aan je man en hoe staat hij in het hele proces?

 

 

 

Zag trouwens dat we ook hetzelfde beroep hebben, ik ben ook verpleegkundige.

 

 

 

Heel veel succes woensdag!!

 

 

 

Groetjes,

 

 

 

Chantal.

[lucky-t]

mijn man heeft ook pesa/mesa (umc utrecht) ondergaan maar helaas heeft dit voor ons niets opgeleverd. Ook mijn man heeft geen zaadleiders, en zijn bijballen waren ook te klein voor goede opslag. Uiteindelijk is het dus TESE (radboud) geworden en gelukkig hadden we daar meer succes. We hadden 3 rietjes in de vriezer. Waarvan er 2 zijn gebruikt voor 2 behandelingen en 1 hebben we nog in de vriezer, gelukkig!!!

[nolan]

Hoi Lucky T,

 

 

 

Nou, jij mag jezelf met reden Lucky noemen, gefeliciteerd met je zwangerschap en dat je maar een gezonde ukkepuk op de wereld mag zetten.

 

Geniet ervan!!

 

Laat je ons wel wat weten volgende maand?

 

 

 

Groeten,

 

 

 

 

 

Chantal.

[Nathalie28]

Lucky, wat geweldig zeg!!! Er is dus hoop voor ons Chantal!!

 

 

 

Groetjes Nathalie

[Nathalie28]

Hoi Chantal,

 

 

 

Heb net jouw verhaal aan mijn man voorgelezen, ongelofelijk zei hij, onze verhalen lijken echt op elkaar.

 

Klinkt niet vreemd allemaal, klinkt allemaal heel herkenbaar!! Zo ging het bij ons ook. Qua denkprocessen komt het ook overeen. Af en toe heb ik zelfs het idee dat het hem allemaal niet zo interesseert en dan werp ik ook (heel gemeen) voor de voeten: "ach ja, het maakt jou allemaal niet uit he, jij hebt al twee kinderen". Dan wordt ie boos en geeft ie aan anders toch nooit die pesa te hebben ondergaan. Is ook heel gemeen van me maar na 2 mislukte pogingen ben je soms erg emotioneel en onredelijk.

 

 

 

Maar begrijp ik het goed dat je aan de andere kant van het land woont en dat je helemaal naar leiderdorp gaat??

 

 

 

Groetjes Nathalie

[Nathalie28]

Ik durfde mijn man in het begin niet te vertellen dat ik toch erg graag kinderen wil krijgen. Heb het zo'n 8 maanden voor me gehouden. Mijn man viel ook van zijn stoel en was er ook echt niet blij mee!!!

 

Hij wilde bedenktijd en ik dacht dat ie nooit zou instemmen... gelukkig toch wel, ik was/ ben zo blij daarom!!! Nu moet het alleen nog lukken!!!

 

 

 

Groetjes Nathalie

[nolan]

Hoi Nathalie,

 

 

 

Ik hoop zo voor jullie dat je woensdag een TP zult krijgen en dat je over 9 maanden een wolk van een baby op de wereld mag verwelkomen!

 

Zeker is er hoop voor ons, uit het lezen van berichten op deze website haal ik ook

 

goede moed om aan het traject te beginnen.

 

Wel zit ik vaak met mijn leeftijd in m'n maag, ben tenslotte toch al 36 jaar...

 

 

 

Wij hebben bewust de keuze gemaakt voor Leiderdorp vanwege het hoge slagingspercentage en het feit dat het geen ziekenhuis is.

 

Ik mag dan zelf wel verpleegkundige zijn, maar ik heb het niet zo op ziekenhuizen.

 

 

 

Ik merk de laatste tijd wel dat ik erg gemakkelijk huil, voel me 'om een scheet' al emotioneel. Herken jij dit?

 

Hoeveel tijd zat er bij jullie tussen het intakegesprek, de vooronderzoeken en het starten van de behandeling?

 

 

 

Succes deze laatste dagen met wachten op bericht, ik zal in ieder geval voor je duimen!

 

 

 

Lieve groetjes,

 

 

 

Chantal.

[Nathalie28]

Hoi Chantal,

 

 

 

Ik ben zeker emotioneel ja, als ik hier trieste verhalen lees dan zit ik direct met tranen in m'n ogen!

 

 

 

Wij hadden binnen 2 weken nadat we naar Leiderdorp hadden gebeld een afspraak. Vervolgens kregen we direct een verwijzing naar het Rijnland ziekenhuis voor de pesa. We hebben direct een afspraak gemaakt en 3 weken later onderging mijn man de pesa al.

 

In die 3 wachtweken voor de pesa heb ik een uitgangsecho gehad.

 

Op eigen initiatief heb ik direct een afspraak gemaakt voor bloedafname voor zowel mezelf als mijn man (de bloeduitslag was even niet meer te vinden in het rijnland). Dit konden we op dezelfde dag laten doen als de pesa (toen we het zaad naar MCK brachten).

 

Hierna moesten we 3 weken wachten voor het echte startgesprek.

 

Enkele dagen na het startgesprek konden we al terecht voor de prikcursus (hormonen) en enkele dagen later kon ik al beginnen met prikken. Binnen 2 weken de punctie en 3 dagen na punctie terugplaatsing.

 

Ik moet zeggen dat alles erg snel ging wat ik ook wilde daarom zat ik er zelf ook wel achteraan. Tijdens het startgesprek zei de arts dat er nog bloed afgenomen moest worden en een uitgangsecho alleen had ik dat al gehad omdat ik hier zelf voor had gebeld. In het eerste gesprek had ik al aan de arts gevraagd of de uitgangsecho dezelfde week al kon, haar antwoord was: waarom ook niet.

 

Dus de arts was zelf ook blij verrast dat het al gedaan was.

 

 

 

Echt heel prettig hoor dat ze er vaart achter zetten!! We moeten al genoeg wachten tijdens het proces!!

 

 

 

Vandaag terugplaatsing gehad, we hadden er 2 en de eerste gelijk goed ontdooid dus ben heeeeeeeeeeeel blij!!

 

Nu nog die positieve test!!!!

 

 

 

Ik ben benieuwd wanneer jullie aan de slag kunnen..

 

 

 

Groetjes Nathalie

[nolan]

Hoi Nathalie,

 

 

 

Wat ben ik blij voor jullie meid!!

 

Ik heb nog aan je gedacht gisteren, hoe voel je je?

 

Zal voor je duimen dat het goed zal gaan en dat je over 2 weken een positieve

 

test zult hebben.

 

 

 

Hou je ons op de hoogte??

 

 

 

Lieve groetjes,

 

 

 

Chantal.

[Nathalie28]

Dank je wel Chantal en natuurlijk houd ik jullie op de hoogte!

 

Ik voel me prima, hoop dat dat volgende week ook nog zo is..

 

 

 

Nog even wachten en dan ben je ook aan de beurt! En zoals je gezien hebt kan het proces erg snel gaan bij MCK!!

 

(vraag tijdens de intake gewoon direct een uitgangsecho aan, dat scheelt tijd) En dan vraag je in de wachtweken voor de pesa voor jullie beide de bloedtesten aan.. schiet dan al lekker op.

 

 

 

Groetjes Nathalie

[Nathalie28]

Chantal, wat voor verpleegkundige ben jij eigenlijk A?

 

Groetjes Nathalie

[nolan]

Hoi Nathalie,

 

 

 

Fijn dat je je goed voelt, heb je nu een paar dagen vrij of ga je weer snel aan het werk? Dat het maar gauw 28 Oktober mag zijn!! Hoe is je man eronder?

 

Dat lijkt me erg moeilijk, dat wachten...

 

 

 

Nog bedankt voor je heldere uitleg wat betreft de procedure in het MCK,

 

Vind het erg spannend allemaal. Kijk wel uit naar 3 November.

 

 

 

Het lijkt wel of ik de laatste tijd in veel dingen een bepaalde symboliek zie (of wil zien?). Zo staat er in onze voortuin een grote struik waar in de zomer veel hortensias in bloeien. Nu staat er 1 kleine, blauwe hortensia in te bloeien. En dan denk ik; zou dat een teken zijn? Soms zeg ik dan hardop tegen mezelf, Chantal, hou daarmee op.

 

Helemaal niet reeël, maar de gedachte is mooi..

 

 

 

 

 

Ja, ik ben A verpleegkundige, heb een aantal jaren in het Amphia ziekenhuis in Breda gewerkt. Momenteel werk ik als oproepkracht in het Franciscus ziekenhuis in Roosendaal, het meerendeel van de tijd werk ik als ZZP-er in de thuiszorg.

 

Errug leuk.

 

 

 

En jij, ben jij ook A verpleegkundige?

 

Hoe oud zijn de kinderen van jouw man en hoe is jouw contact met hun?

 

 

 

Lieve groetjes,

 

 

 

Chantal.

[nolan]

Hoi Nathalie,

 

 

 

Hoe kwam jij tot de realisatie dat je toch kinderen wilde, hoe is dat bij jou verlopen?

 

Wist jij, toen je je man ontmoette, dat hij geen kinderwens meer had?

 

 

 

Ben benieuwd naar je verhaal. (als ik te nieuwsgierig word moet je dat maar zeggen hoor).

 

 

 

Groetjes,

 

 

 

Chantal.

[Nathalie28]

Hoi Chantal,

 

 

 

Hoop is altijd goed, dus als dat jou hoop geeft, waarom niet??

 

 

 

Mijn man is er altijd heel rustig onder, wachten is wachten is zijn motto.

 

Ik heb dat persoonlijk niet, wachten is afgrijselijk! Als ik nou zou weten dat door dat wachten ik positief nieuws zou krijgen ok, maar al enkele keren wacht ik op niks dus dat is slopend!

 

 

 

Ik heb hbo-v gedaan en werk in de forensische psychiatrie erg leuk!

 

Ik kon niet zo goed tegen die hierachieen in het ziekenhuis/ revalidatiecentrum.

 

Ik werk vanaf mijn 16e in de zwakzinnigezorg (ben er nu nog flexwerker), ben meer een Z en B verpleegkundige dan een A verpleegkundige.

 

 

 

Momenteel ben ik vrij, ik heb veel overgewerkt dus ben nu tot volgende week zaterdag vrij..lekker hoor!

 

 

 

De kinderen van mijn man zijn 9 en 13, 2 jongens. Contact is goed alleen tja..het zijn niet mijn kinderen.

 

 

 

Woon je in belgie of toch in nederland?

 

 

 

Groetjes Nathalie

[nolan]

Hoi Nathalie,

 

 

 

Een hele week vrij, aan de ene kant wel lekker. Aan de andere kant lijkt het me moeilijk,

 

omdat je dan veel bezig bent met, zou ik wel of zou ik niet zwanger zijn.

 

Hoe is dit bij jou? Heb jij jouw collega's verteld waar je mee bezig bent?

 

 

 

Mijn man en ik wonen in Nederland, in Halsteren om precies te zijn.

 

 

 

Heb jij alle onderzoeken in het MCK gehad?

 

Ik wilde vragen of de uitgangsecho en de bloedafname bij mijn man en mezelf bij ons

 

in een ziekenhuis in de regio kan plaatsvinden.

 

 

 

Groetjes,

 

 

 

Chantal.

[Nathalie28]

Hoi Chantal,

 

 

 

Het klopt wel dat ik veel bezig ben met alle "pijntjes" in mijn lijf, net als iedereen hier op het forum. Probleem is aan de andere kant dat ik soms met veel agressie dus stress te maken heb op mijn werk en ik daar in de wachtweken zeker niet op zit te wachten.

 

Gelukkig hebben we de kinderen een weekje bij ons, dus afleiding is er wel (het zijn bedrijvige mannen).

 

 

 

Enkele collega's zijn op de hoogte (degene die de roosters maken) was wel zo praktisch.

 

Ik heb alle onderzoeken bij MCK gehad ja, maar het waren er niet zoveel (uitgangsecho en bloed afnemen en dat deden we op een dag dat we al een afspraak hadden). Ik weet niet of MCK dat doet (in een ander ziekenhuis echo's etc). Misschien dat je het bloed afnemen en de echo op de dag van de PESA kan doen? Het is 5 minuten lopen van het rijnland naar MCK (je moet het buisje met zaad toch naar MCK brengen).

 

 

 

Kan jij goed opschieten met je man zijn kinderen? Hoe oud zijn ze eigenlijk?

 

 

 

Groetjes Nathalie

[Nathalie28]

He Chantal,

 

 

 

Ik had over je ene berichtje heen gelezen dus bij deze....

 

 

 

Ik weet niet meer hoe ik er ineens bij kwam dat ik eigenlijk toch wel erg graag kinderen wilde krijgen..

 

Ik weet wel dat het bij mij net als bij jou ineens begon te kriebelen (ws toch die eierstokken die gaan rammelen zoals mensen altijd zo leuk tegen mij zeiden.)

 

Ik was altijd degene die riep: "nee hoor bij mij gaat dat niet gebeuren, ik ben te egoistisch voor kinderen". Alleen tja toen ontmoette ik mijn man en daar hoorde 2 kinderen bij. Toen kon ik een hoop dingen niet meer: niet lekker op vakantie of een dagje weg wanneer wij dat wilde, dagen vrij nemen wanneer er schoolvakanties waren. Wij werken 2 weekenden per maand en de andere twee weekenden hebben we de jongens, ook hebben we de jongens elke woensdag naar schooltijd. Dus de reden waarom ik dacht geen kinderen te willen krijgen was nu ineens niet meer van toepassing aangezien ik dit alles nu toch ook deed. Toen begon ik in winkels steeds vaker naar de kleintjes in de kinderwagens te kijken en vond ik geschreeuw van kinderen ineens niet meer zo irritant etc.

 

Uiteindelijk begon het te kriebelen en is dit niet meer opgehouden.

 

 

 

Ik wist dat mijn man geen kinderen meer wilde krijgen, vandaar dat ik er niet over durfde te beginnen, ook omdat ik dit natuurlijk ook altijd heb uitgesproken..

 

Na ongeveer 8 maanden werd het een kwelling en heb ik het uiteindelijk met veel angst in m'n lijf toch uitgesproken.. de rest is bekend..hetzelfde als bij jou.

 

 

 

Hoe ging het precies bij jou??

 

(wel prettig dat ons verhaal overeenkomsten heeft , dat schrijft toch makkelijker.)

 

 

 

Groetjes Nathalie

[nolan]

Hoi Nathalie,

 

 

 

Wat herkenbaar allemaal..

 

 

 

Ook ik heb altijd gezegd geen kinderen te willen, vond dat je op zo'n rotte wereld geen kinderen moest zetten. Daarbij genoot ik ook erg veel van mijn vrijheid.

 

Mijn vriend (nu mijn man) vond het allang prima, die heeft 2 gezonde dochters en had het hoofdstuk kinderen krijgen ook al afgesloten. Zijn kinderen zijn overigens 20 en 23 jaar.

 

 

 

Bij mij begon het vorig jaar te kriebelen, we waren net een paar weken getrouwd.

 

Heb dit toen ook met angst in mijn lijf tegen mijn man gezegd, (heb het eruit geflapt, doe ik wel vaker als ik niet weet hoe ik iets moet brengen, dan val ik met de deur in huis). Mijn man vond dit maar vreemd,voor het trouwen altijd gezegd geen kinderen te willen en we zijn bij wijze van nog in onze wittebroodsweken en dan met de mededeling komen een kind te willen. Hij dacht dat het een opwelling van mijn kant was. Ik heb er toen een tijd niet over gesproken, daar ik zijn sceptische reactie goed kon begrijpen.

 

 

 

Tot ik ongeveer 3 maanden geleden huilend naast hem in bed lag en zei erg naar een kind van ons samen te verlangen.

 

Ook verteld hoe moeilijk ik het vond om 'alleen maar' voor zijn kinderen te zorgen en niets van onszelf te hebben.

 

 

 

Ook heb ik geen contact meer met mijn eigen familie ( moeder en broers).

 

De leegte wat dat bij mij geeft kan mijn schoonfamilie niet opvullen. Hoe lief ze ook zijn!

 

 

 

Het contact met de jongste dochter is redelijk, zij komt wekelijks langs. Het contact met de oudste dochter is zeer oppervlakkig, zij komt ook erg weinig langs, wat ik ook heel erg vind voor mijn man.

 

 

 

Is jouw man gescheiden? Hoe is jouw contact met zijn ex-vrouw? Ik neem aan dat jullie regelmatig contact hebben over opvoeding, ouderbijeenkomsten, vakanties e.d.

 

Hebben de jongens jou geaccepteerd als nieuwe vrouw van papa/stiefmoeder?

 

 

 

Ik hoor het graag!

 

 

 

Groetjes,

 

 

 

Chantal.