Hoe ervaren de mannen alles hier?

[Guest Rene_1960]

Hoi, ik wilde van de oneerbiedig gezegd wel eens willen wten van mijn "collega mannen" in deze groep, hoe die e.e.a. ervaren.

 

Ik sta samen met mijn vrouw Diane pas aan het begin van het IVF-ICSI Traject.

 

Morgen gaan we in deze fase voor de 1e meting weer naar het ziekenhuis, maar wat ik al eerder las, als man sta ik inderdaad behoorlijk aan de zijlijn, en moet vaak toezien hoe Diane alles maar moet ondergaan. Je voelt je dan vaak erg machteloos, en kan er alleen maar zijn en haar steunen.

 

Zie ook erg op, voor haar, tegen de punktie, want dan kan ik alleen maar wachten en hopen dat alles goed zal gaan. En daarna kun je er ook amper voor haar zijn, omdat ik in ons geval, meteen de can weg moet brengen vanuit Deventer naar Zwolle. En voor ik terugben, is het al een behoorlijke tijd verder. Hoe ervaren jullie dat?

 

En hoe staan de vrouwen zelf hierin?

 

 

 

Waar ik ook best tegenop zie, al staat dat in geen enkele verhouding tot wat Diane allemaal nog moet doormaken (en doorgemaakt heeft).

 

Is het afleveren van de eitjes in Zwolle, en dat ik daarna heel klinisch mijn sperma moet gaan produceren en inleveren.

 

In het voortraject met IUI deden we het samen, in een soort spel, dat maakte het allemaal wat makkelijker.

 

Maar goed eigenlijk moet ik niet zeuren, want dat ik mijn enige dingetje, wat ik nu te doen heb.

 

 

 

Hoe denken jullie mannen, maar ook vrouwen over? En hoe ervaren jullie alles.

 

En laten we hopen, dat in deze topic actief te zijn, er ook andere mannen de drempel over durven en zich hier aanmelden om mee te praten, want het is niet iets van de vrouw alleen, maar net zo goed die van ons mannen.

 

 

 

Groeten

 

René

[Guest Rene_1960]

We hebben gisteren de 20e een start gemaakt voor de ICSI, de 1e echo.

 

Stond dus inderdaad weer aan de zijlijn, maar goed het zij zo.

 

Volgende week vrijdag de 2e echo en dan horen we het hele schema, wat er allemaal staat te gebeuren. Spannend allemaal. Blijf bewondering en respect hebben voor Diane, want ze prikt elke dag, en overmorgen (vrijdag), moet ze ook met de pen gaan prikken, dus elke ochtend 2x.

 

Brrr ik zou er voor mezelf niet echt aan denken (ben panisch voor injectienaalden), dus petje af.

 

Heb ondertussen begrepen, dat ik er gelukkig bij de punctie hier in Deventer bij mag en kan zijn, dan kan ik tenminste wat voor haar doen, haar steunen en er zijn, hopelijk is dat voldoende voor haar.En hopelijk valt de punctie mee.

 

Daarna is het helaas (alleen) abmarsch naar Zwolle om de eitjes in te leveren en zelf sperma af te geven (produceren), is tenminste toch een stukje wat ik kan doen. Daarna zullen de spannende dagen komen naar het terugplaatsen toe en daarna helemaal of het succesvol is.

 

Ter info, ik heb een 8 jaar geleden een sterilisatie laten uitvoeren in het ziekenhuis in Haarlem, en vorig jaar september 2008 deze weer ongedaan laten maken bij 1 van de beste urologen van Nederland in het ziekenhuis in Amersfoort. De sterilisatie was een makkie (knoop erin), maar het ongedaan maken pfffff, minder. Duurde ruim 3 uur, en een hele week uitgeschakeld, kon niet veel, amper lopen en doorlopend het gevoel of ik een enorme trap in het kruis gehad had. Maar oke, het was per slot voor een goed doel, en staat wederom in geen enkele verhouding, wat Diane nu ondergaat (prikken etc) en wat haar allemaal nog te wachten staat.

 

Zo, en nu maar afwachten tot vrijdag de 30e oktober, voor de volgende fase.

[Guest Nienke79]

Hoi Rene,

 

 

 

Mijn man is al aangemeld op het forum, je hebt hem vast wel eens voorbij zien komen in reacties, Patrick. Hij is met jou inderdaad een van de weinigen hier. Nu dus samen met jou.

 

Ik kan je alleen aangeven hoe ik het zelf ervaar, Patrick kan je zijn kant weer vertellen natuurlijk.

 

 

 

Ik vond het prikken niet zo'n probleem. Je voelt er vrij weinig van, het is even de knop omzetten. Verder ging ik eigenlijk ook vol goede moed de punctie in, alleen viel die (misschien ook mede door de goede moed) erg tegen. Ik had 21 eicellen en dat is vrij veel waardoor de punctie wat lang duurde. Had weinig pijnstilling en moest (helaas) overgeven van de pijn.

 

 

 

Ook wel weer overleefd natuurlijk en mijn man was gelukkig ook (net als jij straks bij jouw vrouw) aanwezig. Hij kon op de echo alles goed zien en dan aan mij vertellen hoeveel er nog geprikt moesten worden. Een soort van aftellen eigenlijk en dat was erg fijn. Iets van "het einde komt in zicht" haha.

 

 

 

Ook hij moest daarna met de eicellen naar een ander ziekenhuis (van MCA Alkmaar naar VU Amsterdam). Dat ik alleen achterbleef vond ik geen probleem. Je moet toch ook een beetje bijkomen, dus heel gezellig gezeldschap zul je niet zijn. Tenminste, zo voelde ik dat. Beetje dommelend een paar uurtjes wachten dus.

 

Pat had zijn moeder mee naar het VU. Misschien vreemd, dat potje vullen (hij zelfs twee keer vanwege het grote aantal eicellen) met je moeder op de gang. Maar die knop moet toch al om. Ik weet van hem dat hij het erg fijn vond dat er iemand met hem mee was naar het andere ziekenhuis.

 

 

 

Heel veel succes jullie en ik lees mee met de voortgang!

 

 

 

groetjes,

 

Nienke

[Otjes]

Hallo René,

 

 

 

Wij hebben 3x ivf gedaan. Johan is alleen met de eerste ivf mee op echo geweest. Ik werk vlak bij het ziekenhuis, dus dat was vanaf mijn werk even heen en weer. Prikken deed ik ook zelf, makkie, wat Nienke al zegt: de knop om. Wij zijn voor de punctie en de terugplaatsing naar het VU in Amsterdam gegaan. Johan ging natuurlijk mee. Ten eerste voor de steun, ten tweede omdat hij daar zijn zaad moest inleveren, ten derde omdat hij vond dat hij daarbij moest zijn (en ik ook) en ten vierde omdat ik niet nog eens 50 km terug mocht rijden. De punctie viel alleen de eerste keer tegen. Meer omdat ik niet wist wat me te wachten stond. Heb daarna thuis op de bank gerust en de volgende dag weer aan het werk gegaan. Nu, na de enige cryo terugplaatsing van onze 3x ivf ben ik zwanger en hopen we in juni 2010 een kindje te krijgen.

 

 

 

Ik hoop dat het jullie ook gaat lukken. Heel veel succes en ik hoop voor je dat meer mannen zich gaan aanmelden.

 

 

 

Groet

[Guest Diane180]

Hoi René,

 

 

 

Nog maar weinig reactie's van de dames hier......

 

Jammer, is er eindelijk een man op het forum ...

 

 

 

groetjes xx

 

Diane

[Luna75]

Hoi René,

 

 

 

Wat leuk dat jij hier je ervaringen deeld.

 

Heb toevallig vanmorgen zelf een stukje er op gezet.

 

Heb volgens mij een reactie gehad van jou vrouw?

 

 

 

Lijkt een beetje op onze situatie.

 

Mijn partner is 49 en heeft afgelopen juli een hersteloperatie ondergaan.

 

Uitslag van semen onderzoek gehad en er is weer doorgang,wel hebben ze gezegd dat de kans klein is dat ik op de natuurlijke manier zwanger kan worden.Als ik eind dit jaar niet zwanger ben,is ons geadviseerd om zo snel mogelijk door te gaan met icsi.

 

 

 

Is bij jou de hersteloperatie gelukt?

 

En als ik vragen mag,waarom zitten julllie nu in het traject?

 

 

 

Ik ben zelf een beetje negatief ingesteld,en denk vaak ,het zal toch wel niet lukken,miss zit ik ook te veel te googelen,er staan veel negatieve reacties op internet(heb ik het niet over deze site,hier wordt ik juist weer wat positiever door).Negatieve dingen blijven altijd erg hangen.

 

 

 

Eigenlijk wil ik er niet te veel bij stil staan,maar het gaat vanzelf,kan het niet wegduwen.En wil het zo graag!!Maar jullie weten vast als geen ander hoe het allemaal voeld!

 

Intussen zitten we er al zo weer een jaar in.

 

 

 

Wat zijn eiegenlijk jou gevoelens ten opzichte van je leeftijd?

 

Mijn man heeft daar toch echt wel ff goed bij stil moeten staan.

 

Ik zelf denk,je bent zo oud zoals je je voeld,en ik zie in die van mij nog echt wel een hele leuke lieve papa.

 

 

 

beetje lang geworden geloof ik.haha

 

 

 

doeiii

[marchan]

Hoi Rene

 

Hier is het verhaal van mijn man http://www.ivfmoeders.nl/ivf-vaders/7472-er-achter-komen-dat-je-geen-zaad-heb.html.

 

Helaas was er inderdaad toen ook weinig animo van andere ivf-vaders dus hij komt hier ook niet meer. Nu er wat meer mannen zijn zal ik hem wel even langs sturen haha.

 

Groetjes

[Guest Rene_1960]

Hoi Marchan,

 

 

 

Ik had jullie verhaal gelezen en wat goed dat het toch maar gelukt is.

 

Hoop je man snel hier te zien, hoe meer mannen hoe beter vindt ik.

 

 

 

Groeten

 

Rene

[Guest Rene_1960]

Hoi Luna,

 

 

 

Mijn hersteloperatie was in september 2008, en de operatie op zich goed gelukt.

 

Maar bij de 1e 2 metingen maar 500.000 levende zaadjes, de keer erop 600.000 en de laatste keer 700.000, net genoeg volgens de arts voor 2 pogingen IUI.

 

Zelf hadden we besloten geen tijd te verliezen en na de 2 helaas mislukte pogingen, door te gaan naar de ICSI.

 

Mede gezien de leeftijd van mijn vrouw. Mijne (bijna 50) is niet zo belangrijk.

 

Voor mij speelt mijn leeftijd verder ook geen enkele rol, we hebben samen deze keuze zeer overdacht en bewust gemaakt. Alle voors en tegens goed tegen elkaar afgewogen. Besproken wat ons te wachten staat (heb zelf al 2, nu volwassen, kinderen), dus weet ik er nog wel iets van, al is het een tijdje terug.

 

Mijn zoon uit een eerder huwelijk, wees me wel op het feit aan mijn leeftijd te denken, als het mag lukken. Maar gelukkig ben ik niet het soort vader, die straks tegen de 60, meteen bejaard ben en in een hoekje ga zitten. Daar ben ik gelukkig te actief voor (2x in de week sporten we).

 

 

 

Waar je voor moet oppassen is, dat het je leven gaat beheersen, via via kennen wij zo'n stel, die zijn er letterlijk door geobserdeerd, en verder telt niets, daardoor is elke keer als het negatief is weer een dreun voor ze, en helaas worden ze daardoor nog vastberadener en fanatieker in het perse zwanger moeten worden.

 

 

 

Nee, wij gaan er beiden luchtig mee om, en hopen dat het ons gegund is, maar weten beiden dat als het niet mag lukken, niet het einde van onze wereld is.

 

Dan gaan we samen verder, met de wetenschap, dat we er alles aan gedaan hebben.

 

Verder dan ISCI gaan we ook niet, geen sperma van doneren. Daar hebben we het uitgebreidt over gehad, ik wil geen kind van een "ander" opvoeden, want zo zal het zeker voelen, en mijn vrouw vindt dit ook, al zou het voor 50% van haar zijn.

 

 

 

Maar we hopen uiteraard op een mooi succes.

 

We hebben ook ervoor gekozen 2 bevruchte eitjes straks terug te laten plaatsen, met een kans op een 2-ling, maar dat zou alleen maar mooier zijn.

 

 

 

Ik ga als ik de eitjes en mijn sperma moet inleveren in Zwolle, de dienstdoende zuster 10 euro aanbieden met het verzoek: graag een jongen en een meisje hahahaha (grapje).

 

 

 

Nah, vrijdag a.s. weten we weer ietsje meer, en wat ons dan allemaal te wachten staat.

 

Later meer dus.

 

 

 

Groeten

 

Rene

[Guest Rene_1960]

Nah, wie weet komen er hopelijk toch snel wat meer "collega" mannen bij hier.

[Luna75]

nou spannend allemaal!!

 

dan zijn julllie ook al ff bezig!

 

vind het leuk om te zien dat die van mij niet de enigste is die op z,n 50e gelukkkig nog vader wil worden.

 

 

 

t,is allemaal wel wat vind ik hoor,als het weer niet gelukt is ,ben je toch weer teleurgesteld.:dontknow:

 

 

 

o en uhh,die van die 10 euro,als het lukt geef me dan vast ff de naam van diegene.haha

 

 

 

doeiiiiii,succes jullie vrijdag,ben beniewd

[Guest Rene_1960]

Zo nog 1 naggie, en dan is dan eindelijk de grote dag.

 

Dan mag ik de zijlijn verlaten en ook eindelijk mijn (kleine) bijdrage leveren.

 

Ook ik als man zijnde vindt het nu allemaal erg spannend worden, want ook voor mij is dit onbekend terrein.

 

Morgen moeten we al om 08.15 uur in het ziekenhuis zijn, 09.15 uur de punctie, en daarna mag ik met koffer en al abmarsch maken naar Zwolle, waar ik mijn taak mag volbrengen.

 

Ik hoop dat de punctie voor Diane mee zal vallen en ze niet veel last zal hebben.

 

Morgen dus meer, dan kan ik vertellen hoe ik van mijn kant alles ervaren heb.

[Christine71]

Hoi Rene,

 

 

 

Ten eerste wil ik juliie veel succes wensen morgen, zeker de eerste keer is het heel spannend.

 

Wij zijn ook onder behandeling in Deventer en moet mijn man naar Zwolle.

 

Om zelf daar in dat kamertje in Zwolle zaad te produceren vond hij de eerste keer heel beangstigend. Ze weten wat je daar doet, zo was zijn gedachte. Achteraf bedachten we ons; er melden zich tig mannen per dag (hebben er wellicht duizenden de afgelopen jaren zien langskomen), denk je dat ze bij jou er nog aan denken wat je daar aan het doen bent??

 

De rest van de mensen die er zitten, zitten waarschijnlijk in een meer of minder zelfde situatie als jullie.

 

Vanaf de tweede keer ging de knop dus om, en heeft hij er geen problemen meer mee gehad.

 

 

 

Gezien je leeftijd, zul je misschien leuke herinneringen hebben aan de jaren '70, dat komt mooi uit, want het beeldmateriaal daar aanwezig komt ook uit die periode. Het werkt in ieder geval op de lachspieren.

 

 

 

In de tussentijd dat jij weg bent, ligt je vrouw hopelijk wat te soezen.

 

Vergeet eventueel niet om een briefje en een pen mee te nemen, dan kun je het aantal gevonden eicellen noteren en de hoeveelheid sperma.

 

(kun je het ook niet vergeten)

 

 

 

Verder je vrouw de rest van de dag lekker verwennen, en mogelijk ook de dagen er na.

 

 

 

Succes!!

[Guest Dani]

Hey Rene,

 

 

 

Vandaag dag de grote dag, toch wel spannend allemaal.

 

 

 

Heel veel succes.

[Guest Rene_1960]

Hallo,

 

 

 

Zo het zit erop.

 

Voor Diane viel het gelukkig allemaal heel erg mee, maar dat zal ze zelf posten.

 

Ben blij dat ik er bij kon zijn, meemaken, maar vooral haar steunen.

 

Het was wel wat vreemd, om daarna alleen op pad te gaan en haar achter te laten.

 

In de auto muziek lekker hard aan en gedachten op nul.

 

In Zwolle aangekomen, netjes gemeld, de formaliteiten doorlgelopen of alles klopt, en toen opgehaald om naar het bewuste kamertje te gaan.

 

Ook ik had inderdaad het gevoel toen ik langs wachtkamer 2 liep, dat iedereen wist wat ik daar ging doen. Maar oke weer alles even op 0 zetten. Kamertje was gelukkig niet armetierig. Film maar niet aangezet en de lectuur was ook niet echt je van het hahaha. Dus weer gedachten op 0, ogen dicht en doen waarvoor ik daar nu was. Erg klinisch, maar hopelijk voor een goed succes.

 

Daarna braaf potje inleveren en wachten in wachtkamer 2, daar zitten de volgende man alweer een kamertje in te zien gaan, brrrrrrr, leek een beetje lopende band werk.

 

Maar toen kwam er goed bericht, van de 8 geprikte eicellen, waren er 7 bruikbaar, maar ook was mijn zaadkwaliteit enorm omhoog geschoten van 700.000 bij de laatste meting enkele maanden terug tot ruim 2 miljoen.

 

Ze hadden meer dan 5 miljoen bruikbare zaadcellen gevonden, dus nu wachten tot zaterdag op een goed telefoontje uit Zwolle. Dan waarschijnlijk maandag a.s. de terugplaatsing in Zwolle en dan komt het spannende wachten van 2 weken.

 

Dus dat wordt hier keihard de duimpies drukken voor een goed resultaat.

 

 

 

En...wederom later meer.

[Nine]

Hoi Rene,

 

 

 

Fijn dat het zo goed is gegaan, knuffel aan Diane! En nu hopen op mooie bevruchtingen...maar daar heb ik alle vertrouwen in,

 

 

 

Groetjes, Nine

[Christine71]

Nu eerst wachten op een telefoontje uit Zwolle, is ook spannend.

 

Daarna nog "ff" een dag of twee wachten op de terugplaatsing, en daarna de eigenlijke wachtweken.

 

 

 

Natuurlijk wens ik jullie veel succes, nu is het inderdaad duimpjes drukken!

[Guest Rene_1960]

Zo tegen 12 uur was het "bevrijdende" telefoontje er uit Zwolle.

 

Maandag a.s de terugplaatsing.

 

Van de 7 eitjes waren er 6 bevrucht een superscore.

 

Nu wachten dus tot maandag en dan gaan het 2 hele lange weken worden voor ons vrees ik. De 23e november mag Diane meten, pffffffff, heel bijzonder is de dag waarop mijn dochter nu bijna 26 jaar geleden geboren is.

 

 

 

En wederom, maandag meer nieuws.

 

Maar ik kan bijna niet wachten, ook dit is voor mij allemaal nieuw en anders dan destijds de op natuurlijke wijze geboortes.

 

Ook ik als man ben er echt dagelijks mee bezig.

 

En....nog steeds blij dat Diane het allemaal zonder al teveel bijverschijnselen doorstaat. Ben echt trots op haar, zoals ze het doet.

[Luna75]

Ja,is echt spannend allemaal.Wat heb jij gedaan voor die enorm gestegen zaadcellen??wow!!

 

Als ik lees hoe jij over je vrouwtje schrijft,dan ontroerd me dat!!Tja,daar zijn vrouwen nou eenmaal gevoelig voor.

 

Toi,toi,toi morgen ,zal aan jullie denken!!!

 

 

 

doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

[Christine71]

Is inderdaad mooi om te lezen, hoe jij het ervaart, en hoe je over je vrouw praat.

 

Veel succes morgen! (en de daarop volgende wachtweken)

[Guest Rene_1960]

Wat ik ervoor gedaan heb, hmmm door de weeks geen alcohol en alleen gezonde drankjes (vruchtensappen), we aten al geen vet en varkensvlees, sporten en ook daarbuiten regelmatig bewegen. Maar om te zeggen echt mijn best ervoor gedaan nou nee, het is om wat voor reden omhoog geschoten (wat klinkt dat hahaha).

 

 

 

Maar zo, nog een uurtje en dan gaan we samen naar Zwolle, wel een gek idee eigenlijk, want ergens ga je dadelijk op pad om "onze kinderen" op te gaan halen en nu is Diane niet zwanger, maar ergens over een goede 2 uur wel. Als je het even allemaal heel direct bekijkt. En dan pffffff gaan de hele lange 2 weken komen en wachten tot het de 23e november wordt, dan mogen we meten. Spannend en ik hoop dat die weken voorbij vliegen en dat het ons mag lukken. Maar vooral, dat Diane deze weken doorkomt zonder al teveel gedoe.

 

 

 

Als we straks terug zijn, zal ik mijn kant van vandaag even melden hier. Hoe ik als man alles weer ervaren heb.

 

 

 

Waar blijven de andere mannen eigenlijk..........

[Guest Rene_1960]

Eindelijk was het dan zover. Ik zelf was aardig nerveus tijdens de rit naar Zwolle en het wachten daar.

 

Toen waren we eindelijk aan de beurt en het fijne was, ik mocht mee, en kon zelfs meekijken hoe de 2 embrio's werden teruggeplaatst. We kregen ook een foto hiervan, met de mededeling, mocht het allemaal lukken, hebben jullie hier alvast de 1e foto.

 

Helaas geen embrio's voor het invriezen, maar wie weet is het ook allemaal niet nodig.

 

Nu gaat het grote afwachten beginnen tot het de 23e november zal worden.

[Luna75]

Nou spannend en vast bijzonder moment!!!!2 weken wachten,lijkt me vreselijk.Volgens mij kun je de dagen wel vooruit kijken!!!IK zal voor juliie duimen en heb ook echt aan jullie gedacht vandaag!!!

 

 

 

Die van mij is ook geminderd met alcohol,al koste het wel wat moeie om hem ervan te overtuigen dat dit invloed kan hebben op het zaad.Maar hij heeft het er maar wel weeer voor over!!!!!dus omhoog geschoten(letterlijk en figuurlijk)haha.

[Luna75]

oeps,was nog nie klaar.

 

Ik ga heel hard voor jullie duimen!!!!

 

Kijk bijna elke dag wel ff of er nog nieuws van jullie op staat!

 

 

 

Hoop voor jullie dat de weken voorbij vliegen en dat er supergoed nieuws komt!!!!

 

 

 

Tja en die mannen,waar blijven die?Volgens mij zijn de meeste mannen er niet zo open over,die van mij wist niet eens dat ik berichtjes aan het typen was,tot nu.

 

hij vindt dat ik er niet te veel mee bezig moet zijn,en denkt dat het op de natuurlijke manier wel gaat lukken.gelukkig is hij positief hoor,daarin tegen ben ik wat dat betreft negatief en denk dat dat op de natuurlijke manier nie gaat lukken.Tuurlijk hoop ik dat wel!!!!!!

 

 

 

We zullen zien,het is zo januari!!

 

 

 

ciao,gr Luna

[Guest Diane180]

Hallo

 

 

 

@ Rene, tja waar blijven de mannen nou,... lees wel verhalen over de mannen via de vrouwen in andere topics, maar zelf wat schrijven is er helaas niet bij....

 

 

 

@ Luna,wachtdag 2 is het vandaag, het schiet al op haha. Ik hoop voor jullie dat het op de natuurlijke weg gaat lukken.... maar hoe lang zijn jullie al bezig dan ?

 

En mocht dat niet lukken, dan duurt het niet zo lang meer voor het januari is.

 

 

 

groetjes Diane