schrijfgroepje: begin traject ECD

[Gast]

Sas, wat goed dat de echo goed was!!! Jammer dat er nog geen hartje zichtbaar was, maar het is ook nog zo pril he. Succes!

 

Jelly, D.ogus werkt niet met een Nederlandse contactpersoon....ik heb mijn eigen gyne gevraagd of hij mee wilde werken. Over het algemeen is het erg moeilijk ( zeker als vrouwen boven 42 zijn) om een gyne te vinden die meewerkt. Wie heeft jou van die contactpersoon verteld dan? Google maar eens op de kliniek. Je komt dan veelal uit op fertilityfriend.com, daar heb ik erg veel info vandaan gehaald. Is wel allemaal in het engels.

 

Je zult t zelf met hen moeten regelen. Is goed te doen vind ik. Ik werk zelf in de farmacie dus medicatie etc is erg makkelijk voor me. daar heb ik gewoon mazzel mee. Hier schrijven niet veel vrouwen die ecd bij Dogus hebben gedaan. Zoals je vast in de mail van l.yndsay hebt gelezen, hoef je er niet heen voor een gesprek, maar vlieg je op cyclusdag 10 ongeveer. eenmaal daar een keer of 3 naar de kliniek, thats it. eel succes!!!

 

Sannemieke, we zullen redelijk samen op gaan lopen. Wij vertrekken begin m.aart ongeveer. Hoop dat we samen naar een maandfora kunnen!

 

Xx

[Mees]

Lieve meiden,

 

Alvast fijne (boom=dagen) toegewenst!!

 

 

Komende dagen iets beperkter online maar ben er wel af en toe hoor.

 

[Sannemiek]

@freggel, dat zou erg leuk zijn als we gelijk zouden oplopen en ook samen zwanger zouden zijn.

 

Even een gekke vraag hoor: "hebben jullie ook wel eens het gevoel dat het allemaal niet meer uit maakt wat je doet, want dat het toch niet lukt en dat je voor altijd zonder kids zal blijven, dus jij en je man samen, evt. met huisdieren?" Ik heb dat gevoel af en toe wel eens, ben soms erg bang dat dit het is en dat we nooit papa en mama zullen worden. Ik hoop toch echt wel dat we volgend jaar kerst als papa en mama mogen vieren.

 

Ik wens iedereen heel fijne :tree:dagen toe en we hopen dat degene die nu ook bezig zijn volgend jaar met kerst een gezinnetje zullen zijn. We duimen er voor.

 

[Tool]

goeiemorgen dames!

 

Corina, ik hoop dat je binnenkort te horen krijgt dat je weer wat gestegen bent. Soms duurt het allemaal toch wel lang.

 

Freggel en Sannemieke, begin volgend jaar gaan jullie weer beginnen. Heel veel succes!

 

Sannemiek, geen gekke vraag hoor, ik denk dat regelmatig! en soms maakt het me echt wanhopig en kan ik wel tegen alles en iedereen slaan en schreeuwen, maar dat heeft geen zin, want zij kunnen er ook niets aan doen. Laten we hopen dat dit jaar idd jullie laatste kerst met zijn tweetjes is! xx

 

Mees, jij ook fijne dagen en geniet lekker van minimeesje!

[Bootje75]

Lieve allemaal,

 

@ Sannemiek dat is echt niet raar hoor. Ik denk dat ook vaak hoor.. Gisteren hoorde ik ook weer iemand mijn dochter was ook zwanger geworden medisch kon dit helemaal niet.. Dan denk ik " ja wonderen gebeuren altijd bij een ander"! Dus verontschuldig je niet, denk dat we dat allemaal hebben.

 

@ Tiktak, jeetje gefeliciteerd wat een mooi vooral in deze tijd! Geniet ervan en op naar een mooie echo..

 

Vrijdagavond belde dr Ruijs en we doen eerst even helemaal niets. Moet alles even op een rijtje hebben.Er is zoveel gebeurt afgelopen tijd en daar stap je niet zo over heen. Halverwege Januari gaan we misschien bellen voor een nieuwe TP!

Voelt toch wel goed even rust...

 

Ik wens iedereen hele fijne dagen..

 

Liefs Bootje

[tiktak]

@Sannemiek, had ik ook. Temeer omdat het in mijn omgeving allemaal zo makkelijk ging. Het leek daar wel op bestelling te gaan. Ook qua behandelingen heb ik altijd het gevoel gehad dat ik aan de zijlijn stond te kijken. Bij het eerste zkh mocht ik niet door voor ivf. Ik had net een follikel te weinig. Na 3 iui's mocht ik daar niet verder. Die vertelden dat ik niet zelf zwanger zou kunnen worden. Het 2de zkh vertelde dat ook. Bij deze kliniek heb ik na 10 iui behandelingen dat eigenlijk ook min of meer gehoord, het moest ecd worden. Afgelopen 2 jaar was, net zoals bij iedereen hier waarschijnlijk, een heel zwaar traject. Ik had elke maand wel een iui behandeling. Het ging alleen maar om menstruatie, echo1, echo2, echo3, echo...., inseminatie, wachten, enorme kater en de volgende maand weer hetzelfde traject. We hebben nooit opgegeven. Het is nu een groot wonder dat we zwanger zijn. En waarschijnlijk niet van een iui. We hebben er wel keihard voor geknokt. Tegen alle adviezen in. Je kunt niet meer dan dat. Dan kun je jezelf achteraf ook niet kwalijk nemen of je wel alles eraan gedaan hebt. Zo no run is over untill you decide it!!!

Ik sluit me bij Freggel aan: dat 2013 mag brengen wat 2012 vergeten is.

(toch) fijne feestdagen gewenst!!!

[Bootje75]

Knuffel @ tiktak

[tiktak]

Knuffel @ tiktak

Liefffffffffffff!!!!!

hoop zo dat iedereen een kleine knuffel in de armen krijgt.

Bij ons is het inderdaad een wonder. Ik moet nog wel steeds de echo afwachten, want ik geloof het niet.

Deze eisprong was zo snel dat ze dachten dat er niks was geweest en dus alles stil lag. Ik hoop maar dat die tabletten die ik daarom heb geslikt geen kwaad kunnen. Maar het bewijst ook dat al kijken ze nog zo goed mee ze niet alles zien.

Het is een wonder, maar dat wil niet zeggen dat de laatste 2 jr keihard waren.

[Ceeke]

Hi lieve meiden,

 

Wat lees ik hier weer veel lieve berichten! Bijzondere dames hier op het forum;-) Dank voor de lieve berichten nadat ik me voorgesteld had vorige week! Het was nogal een chaos hier: erg druk op het werk zo voor de vakantie en daarnaast bleek dat Gent de AMH waarde van 1.1 toch wel erg laag vond. Of we dus even die kant op konden komen om deze opnieuw te prikken... Aaarrrggghhh dat geregeld krijgen met alle agenda's (zusje, mijn mama want oppas voor neefje nodig, manlief en niet te vergeten Gent;-) was net een beetje teveel op mn laatste werkdag vorige week donderdag. Maar goed, vanochtend die kant op en 3 januari de uitslag. Wanneer de AMH-waarde daar ook erg laag is dan hebben we op korte termijn een gesprek met doc, anders waarschijnlijk een intake 2e helft van maart (eerder kunnen zij wel maar zijn wij zelf 3 weken op vakantie:-). Kortom, het blijft hier nog even spannend! Overigens kunnen we wel een traject opstarten met een laag AMH maar dan moeten we rekening houden met minder eicellen dan wellicht gedacht gezien haar leeftijd (maar denk ik dan: liever 5 jonge eicellen dan 10 eigen bejaarde eicellen toch??!). Afwachten nu!

 

@tiktak, gefeliciteerd met dit kleine wonder! wanneer heb je de echo? ongetwijfeld valt dat terug te lezen maar dat lukt nu even niet want mail tussen alle bak-en kookperikelen door!

 

@all, ik ga straks even teruglezen en probeer te reageren! In elk geval wens ik jullie allen fijne dagen toe met in mijn achterhoofd die hele grote wens voor ons allemaal!

 

Lieve groetjes,

[wimmir]

lieve sannemiek, door jouw reactie heb ik eindelijk weer de moed om iets te schrijven. het was al een beetje stil van mijn kant, heb jullie wel gevolgd. maar ik heb al eerder aangegeven dat ik het moeilijk vind om het te zeggen als het niet zo goed gaat, zo van als je het er niet over hebt dan is het er niet....

hmmmm werkt dus niet echt. het gevoel wat je omschrijft is bij mij ook zo sterk aanwezig. lijkt wel of we nooit geluk hebben. ik weet op het moment ook niet of ik de moed nog wel op kan brengen om verder te gaan. maar als ik dan naar Sas kijk, geeft dat de burger toch weer moed. ik zal voorlopig eerst erg mijn best moeten doen om mentaal weer sterk genoeg te zijn voor een nieuwe behandeling. zoals hier ook al werd geschreven vallen de feestdagen erg zwaar, deze keer lig ik ook nog eens in bed met een bacteriele keel infectie. hoop dat de dagen snel voorbij gaan en dat we in het nieuwe jaar weer onze krachten kunnen opbouwen om onze droom na te jagen.

 

verder wil ik jullie allemaal nog even zeggen dat jullie stuk voor stuk speciaal zijn en ik hoop voor iedereen dat 2013 een hoop goed nieuws brengt.

dus voor jullie allemaal toch fijne dagen en een goede jaarwisseling en bedankt voor jullie steun op dit forum.

veel liefs en een hele dikke knuffel voor jullie allemaal.

 

[ATTACH=CONFIG]4921[/ATTACH]

[sas67]

@ Tiktak, wat lees ik nu???? Wauw wat een wonder!! Geniet er maar van!

[sas67]

Lieve Wimmir,

Ik weet hoe je je voelt. Het is zo herkenbaar. Elke keer weer de moed opbrengen om door te gaan is slopend. Voor mij werkte het goed om na elke mislukte poging of tegenslag meteen door te gaan met een nieuwe poging. Mij ergens op kunnen richten en hoop hebben werkt voor mij het beste. Maar ja niet iedereen zit hetzelfde in elkaar. Lieverd zorg eerst goed voor jezelf zodat je de kracht in jezelf weer kan vinden om door te gaan. XX

[sas67]

@ Sannemieke, fijn dat jullie in Januari weer verder kunnen.

[sas67]

@ Ceeke, balen van die AMH waarde, maar zoals je zelf zegt beter weinig jonge goede eicellen dan heel veel bejaarden cellen. Ik had met eigen ICSI altijd maar 1 eicel; ik noemde ze al dement...

[sas67]

@ Jelly, wij waren ooit ook bij Dogus maar hebben nooit een NL contact persoon gehad, zover ik weet is die er ook niet. Mag ik vragen of jullie met ingevroren zaad moeten werken? En of dat dan overgevlogen moet worden naar Cyprus?

[Gast]

Winmir,

 

Meid, ik voel me ook regelmatig zo. Op de een of andere heb ik wel altijd het gevoel gehad dat het ooooooit eens gaat lukken. Maar natuurlijk wel tot die tijd dat het ons niet gegund is. Elke keer de teleurstelling. het is moeilijk om positief te blijven, na een tijd. Het is echt een kunst om je leven niet te laten beheersen door het kinderloos zijn, cq de mmm.

Ons lukt dat goed, op de paar momenten na dat het even K...is. Zo cliché, maar bedenk dat de zieken maar 1 wens hebben. En de gezonden meerderen. Ik geef je een dikke knuf meid. Na zo'n rotgevoel, komt er altijd weer een periode waarin je je weer sterk voelt. xx

 

 

Het heeft er ook wel mee te maken, denk ik, wat iemand al in zijn of haar leven meegemaakt heeft. Ik heb in mijn leven 2x aan een zijden draadje gehangen, waarvan de laatste keer in 2006, na een ICSI.

Ik had toen zo'n ernstige overstimulatie, dat ik echt door het oog van de naald gekropen ben.

Na de ICSI wer ik na 4 dagen opgenomen in het ziekenhuis.

Ik kwam elke dag ruim 5 kilo aan, had ademapneu, een bloeddruk die zo hoog was dat de artsen verbaads waren dat ik niet wegzakte, mijn hele lichaam stond bol van het vocht. Met nierfalen.

 

 

Ik ben toen s' nachts eens wakker geworden, zittend in bed (kon niet plat vanwege vocht in de longen) Ik lag naast een raam op de 13e verdieping; en kon op de wegen autolampen zien. Het was prachtig, duizenden lampjes. De stilte van de donkere nacht. Geen geluid, alleen die lampjes. Allemaal auto's, mensen, die ergens heen moesten.

Die gezond waren, die niet ziek waren. Waarbij de partners thuis op ze wachtten. Ik had geen adem genoeg om te kunnen huilen, maar wat een intens verdriet voel je dan. En angst om te sterven. Want hoe kwam ik hier uit? Kon mijn hart het nog langer aan? Wanneer waren mijn nieren weer sterk genoeg om al het vocht af te kunnen voeren? Ik heb echt doodsangst uitgestaan. En die angst, vergeet je nooit meer. Het maakt dat je veranderd. Je gaat je leven koesteren.

Je ogenschijnlijk 'saaie' leven, met je vriend/man. Elke dag thuiskomen, koken, tv kijken, sporten, slapen.

Al die gewone dingen. Ik was zo bang het niet meer mee te mogen maken. En dan vooral voor mijn man. We gingen ervoor, om met 3en of 4en te eindigen.

Als gezin. Nu was de kans vrij groot dat hij alleen over zou blijven. Man oh man, wat een impact heeft zoiets. Ik heb echt gebeden dat ik nooit meer iets zou verwensen én wensen, als ik mijn met mijn manneke samen mocht zijn.

 

Uiteindelijk gaf de overstimulatie zich gewonnen, en gingen mijn nieren flink werken. Ik plaste de eerste 6 uur ruim 10 liter uit. De nacht die volgde bleef ik plassen.

de po's stroomden gewoon over! Na ruim 2 weken mocht ik naar huis. Met de mededeling dat ik echt geluk heb gehad. Dat er een engeltje op mijn schouder heeft gezeten. Ik heb bijna 1,5 jaar nodig gehad om helemaal te herstellen. En een ICSI? Nog geen denken aan!! Pas na 5 jaar zijn we verder gegaan met ECD.

 

En ondanks dat het me verdriet doet, dat iedereen ons voorbij gaat, en met een poep en een scheet zwanger lijkt te worden, denk ik weer aan die ene nacht; bij dat raam met de autolampjes. Dan kus ik mijn man die naast me ligt te slapen, zo dankbaar voor wat ik al heb....

 

[tiktak]

Winmir, Het heeft er ook wel mee te maken, denk ik, wat iemand al in zijn of haar leven meegemaakt heeft. Ik heb in mijn leven 2x aan een zijden draadje gehangen, waarvan de laatste keer in 2006, na een ICSI. Ik had toen zo'n ernstige overstimulatie, dat ik echt door het oog van de naald gekropen ben.

Na de ICSI wer ik na 4 dagen opgenomen in het ziekenhuis.

Joh wat een verhaal Freggel. Dat hakt er wel in. Klinkt wel een beetje als een medische blunder (maar ik heb er ook geen verstand van). Ik zal voor je duimen bij je aankomende ECD!

[Gast]

Hey Tiktak! Nee, was geen medische blunder. 2 per 1000 vrouwen ofzo kunnen dit krijgen. Aan OHSS kunnen ze zelf niets doen. de hormonale waarden zijn zo hoog, dat je lichaam gaat falen. Na verloop van tijd pakt je lichaam het weer op, of niet. gelukkig loopt het heel vaak goed af hoor, maar ik ben een uitzondering geweest. Maar dat maakt de ervaring er niet minder om. Ik hoop dat meiden hierdoor stilstaan bij hoe goed het leven is, als je maar gezond bent en elkaar liefhebt.

 

Dank je wel! Hopelijk gaat het met jou ook goed.

[tiktak]

Hey Tiktak! Nee, was geen medische blunder. Ik hoop dat meiden hierdoor stilstaan bij hoe goed het leven is, als je maar gezond bent en elkaar liefhebt. Dank je wel! Hopelijk gaat het met jou ook goed.

Maar soms is het behoorlijk lastig om dat gevoel van geluk vast te houden. De afgelopen jaren stonden bij mij echt in het teken, van x echo's, wachten, echo's, inseminatie, wachten, menstruatie, wachten etc. Net alsof je elke keer weer tegen diezelfde muur aan zit te lopen. Dan moet je wel goed in je schoenen staan om te beseffen dat je veel rijkdom hebt. Maar je hebt helemaal gelijk. Als je gezond bent en elkaar lief hebt, dat is wel het allerbelangrijkste. Was dat niet het geval geweest, dan hadden we dit traject helemaal niet kunnen doen.

Ben nogal angstig. Klinkt allemaal zo stom. Ik laat het geluksgevoel niet toe omdat ik bang ben dat het niet goed is/gaat. Mijn afweersysteem. Ik kan zo'n klap denk ik anders niet verwerken. Morgen de echo....

[tiktak]

Ik moet zeggen dat ik ook wel schrik van bepaalde reacties op dit forum (op mijn evt. zwangerschap). Doet mij erg veel verdriet.:omg:

Ik heb hier de afgelopen jaren keihard voor geknokt. Deze jaren hebben alleen maar in het teken gestaan van behandelingen en teleurstellingen. Net zoals iedereen hier. Het is mij echt niet aankomen waaien. Ik vind het fijn dat je hier lief! en leed! kunt delen. In het 'gewone' leven kan je dat soms gewoon een stuk minder. Bedankt voor het delen. :blowkisses:

[Gast]

Maar soms is het behoorlijk lastig om dat gevoel van geluk vast te houden. De afgelopen jaren stonden bij mij echt in het teken, van x echo's, wachten, echo's, inseminatie, wachten, menstruatie, wachten etc. Net alsof je elke keer weer tegen diezelfde muur aan zit te lopen. Dan moet je wel goed in je schoenen staan om te beseffen dat je veel rijkdom hebt. Maar je hebt helemaal gelijk. Als je gezond bent en elkaar lief hebt, dat is wel het allerbelangrijkste. Was dat niet het geval geweest, dan hadden we dit traject helemaal niet kunnen doen.

Ben nogal angstig. Klinkt allemaal zo stom. Ik laat het geluksgevoel niet toe omdat ik bang ben dat het niet goed is/gaat. Mijn afweersysteem. Ik kan zo'n klap denk ik anders niet verwerken. Morgen de echo....

 

 

Ik weet het hoor, ben zelf ook al 9 (!) jaar bezig. Het gaat gewoon met vallen en opstaan. Elk huisje heeft zijn kruisje. Indien mensen er zelf gewoon echt niet meer uitkomen, er is altijd nog hulp die je kunt krijgen. Ik wil mensen met verhalen gewoon een iets beter gevoel geven, dat het altijd erger kan (dus kinderloos zijn en nog heel ziek ook) Misschien help dat even om te relativeren, al is het maar om je 1 dag wat beter te laten voelen. Begrijp je? ;-) Zelf zet mij dat namelijk wel aan het denken en kan ik weer positief zijn. Alle dingen/zaken me verdrietig maken, daar denk ik gewoon niet aan. Want ik heb er gewoon niets aan.

 

Ik herken trouwens niet dat je rare reacties van ons hier hebt gekregen? Wij hebben allemaal meegeleefd hier, en je tips gegeven. Of schrijf je op een ander topic nog mee? We gunnen iedereen alles hier, en als iemand het moeilijk vind om te lezen dat er iemand zwanger is, reageren we gewoon even niet. heb ik ook weleens gedaan hoor. Het gaat niet om het gunnen, maar onszelf gunnen we het ook zo. Dat begrijp jij als het goed is, ook goed.

Ik hoop dat je echo goed gaat zijn en je mooi écht' zwanger bent!

 

[tiktak]

Ik herken trouwens niet dat je rare reacties van ons hier hebt gekregen? Wij hebben allemaal meegeleefd hier, en je tips gegeven. Of schrijf je op een ander topic nog mee? We gunnen iedereen alles hier, en als iemand het moeilijk vind om te lezen dat er iemand zwanger is, reageren we gewoon even niet. heb ik ook weleens gedaan hoor. Het gaat niet om het gunnen, maar onszelf gunnen we het ook zo. Dat begrijp jij als het goed is, ook goed. Ik hoop dat je echo goed gaat zijn en je mooi écht' zwanger bent!

Ik dacht al dat het een beetje verwarrend was. Ging om priveberichtjes. Niet in dit topic!

Ik snap gedeeltelijk die reacties van anderen om een zwangerschap wel. Het lijkt wel alsof je in ene keer tot 'die gewraakte andere groep' behoord....

Bedankt voor je steun. Lief...echt zwanger...

[tiktak]

Ik weet het hoor, ben zelf ook al 9 (!) jaar bezig.

En 9 jaar....ik maak een diepe buiging voor je!

[Tool]

Tiktak jammer dat je toch zo'n reacties hebt gekregen. Ik hoop dat je echo goed is! Morgen toch? Toi toi

[sas67]

@ Freggel, prachtig geschreven jouw verhaal. En het klopt hoor wat je zegt. Blij zijn met wat je hebt!!!

 

@ Tiktak, laat al die negatieve mensen lekker kletsen, je hebt ze niet nodig! Op naar een top echo!!

 

@ Tool voor jou ff een knuffel