Ga naar inhoud

Het Verloop Van De Miskraam,missed Abortion En Bbz


Gast Mart

Aanbevolen Berichten

  • Reacties 1,2k
  • Aangemaakt
  • Laatste Reactie

Top Posters in dit Topic

Raba, inderdaad heel goed nieuws dat je waarde vanzelf zakt! Hopelijk ben je ook snel onder de 5...

De chemospuit was om eerst op deze manier te proberen om de bbz "op te lossen", maar dit sloeg niet aan bij mij, dus hebben ze toch moeten opereren. Maar ondertussen zit de chemo wel in mijn lichaam...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Even heel goed nadenken hoor....bij mij halveerde het geloof ik wel elke twee dagen ongeveer. Alleen op het laatst ging het langzamer. Ik weet nog dat ik zelf al hoopt onder de 5 te zitten en toen was het nog 9. Op de echo was toen al wel een groeiende follikel te zien en ik was idd twee weken later ook ongesteld.

 

Wel enorm balen dat je dan nog moet wachten vanwege de chemo Tascha. Aan de andere kant, is die rust misschien ook wel goed. Ik ben zelf gelijk doorgestoomd, wilde z.s.m. weer zwanger worden en dat heeft niet echt goed uitgepakt.

 

Raba enorm vervelend dat je blijft vloeien. Kan mezelf niet goed vergelijken met jouw situatie omdat ik een operatie heb gehad en bijna niet heb gebloed daarna. De dag na de operatie was mn hcg ook al de helft minder en daana zakte het gestaag, idd dus ongeveer de helft per 2/3 dagen. Hang in there meis.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hey,

 

Ik had hier al eens geantwoord, maar blijkbaar is dat verloren gegaan...

Ik heb enkele dagen na de chemo-spuit gedurende 3 dagen redelijk wat bloed verloren. Maar nadien, na de operatie tot nu toe nog niks...

Sinds gisteren weet ik dat mijn hcg-waarde eindelijk helemaal op nul is. Zover zijn we dan toch. Morgen hebben we nog is een afspraak bij de gyn om alles te bespreken. En dan wachten tot de cyclus van februari en hopen dat we terug mogen proberen...

 

Groetjes,

 

Tascha

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ook wil hier graag mijn verhaal kwijt ... Het was eindelijk gelukt, op 8 november hadden we twee verschillende positieve zwangerschapstesten in handen na een ICSI poging. Wat waren we blij. Tot de eerste echo op 29 november, precies 7 weken zwanger, we zagen een hartslag maar de arts vond dat ons kleintje wat achter bleef in groei. Dit zou kunnen betekenen dat ze zich misschien een week verrekende zei ze ons maar het zou ook kunnen dat het vruchtje zou kunnen stoppen met groeien. Een week lang probeerden we alleen maar positief te denken, in de overtuiging dat dit zou helpen. Op 6 december terug voor echo 2. Toen bleek dat er geen hartslag meer was en dat ons kleintje inderdaad gestopt was met groeien ... We zaten op een heerlijke roze wolk maar zijn er keihard van "afgedonderd". Verstandelijk weten we dat mijn lichaam het vruchtje niet voor niets afstoot maar mijn gevoel zegt wat anders ...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ach nikkie, het spijt me je verhaal te lezen... Natuurlijk zegt je hart wat anders: je wilde dit kindje heel graag, je bent zo blij met een positieve test, je ziet een klein hartje kloppen en dan moet je er toch afscheid van nemen...

 

Weet je al hoe et verder zal gaan? Afwachten, opwekken of curettage? Enige raad die ik je daarin kan geven, is op je gevoel afgaan wat het beste is voor jou. Verschillende vrouwen hebben verschillende ideeën hierover, maar blijf dicht bij jezelf.

 

Neem de tijd, het is niet niks wat nu gebeurt. Laat anderen lief zijn voor en lief zijn voor jezelf!

 

Sterkte!

Ivfsh

Link naar reactie
Delen op andere sites

@Tascha & Henne & Ivfsh & Dee & Raba. Bedankt voor jullie lieve woorden, doet me goed.

 

Vanmiddag naar het ziekenhuis geweest. De drie mogelijkheden besproken om het vruchtje kwijt te raken. Omdat ik vanochtend een kleine bloeding had wil de arts nog even aankijken of het natuurlijk op gang komt. Zo niet, dan moeten we volgende week dinsdag weer terug om te bespreken voor welke optie wij kiezen. Die beslissing hebben we zelf eigenlijk al genomen, dan gaan we voor curettage omdat we dan zeker weten dat er niets in de baarmoeder achter blijft. En dit is ook de manier om het snelst weer van start te gaan met onze cryo's (de tijd gaat namelijk best wel dringen in verband met mijn leeftijd). Ik zie zelf best op tegen de natuurlijke manier omdat het erg pijnlijk schijnt te zijn en met veel bloedverlies gepaard gaat. Plus dat je geen idee hebt wanneer dat op gang komt, kan 2, 4, 6 weken duren en ik vind het geen prettig gevoel dat ik nog zo lang met een dood vruchtje moet lopen. Op dit moment voel ik me gewoon het prettigst bij curettage en ik denk dat het daarom gaat, wat zegt mijn gevoel want ik heb geen idee welke optie wijsheid is ...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Nikkie alles heeft voors en tegens en je gevoel is heel belangrijk , want jij moet het ondergaan. Ik was zelf heel erg blij dat ik snel een curettage kreeg. Overigens duur het daarna ook wel even voor je cyclus zich herstelt, een week of zes moet je meestal wel op rekenen.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik schoot dinsdagavond in de paniek ... ik dacht dinsdagmiddag laat pas weer een afspraak, dan is er vast geen tijd meer om voor de Kerst een curretage in te plannen, tussen Kerst en Oudjaar werken ze waarschijnlijk op halve kracht dus dat gaat hem ook niet worden, dan wordt het pas het nieuwe jaar en zo lang wil ik niet met het dode vruchtje rond lopen. Dus afgelopen woensdag het ziekenhuis gebeld om onze afspraak te vervroegen, vanochtend langs geweest. De arts was heel begripvol en heeft alles in gang gezet, maandag word ik gecurreteerd. Dit wil ik maar toch zie ik er ook een beetje tegen op en dan bedoel ik voornamelijk de narcose (ben nog nooit geopereerd (gelukkig) dus ik weet ook niet zo goed wat me te wachten staat). Het zou ook nog kunnen dat het toch nog natuurlijk op gang komt want sinds vanmiddag heb ik weer wat bloedverlies en het rommelt in mijn buik. Daar zie ik ook tegen op hoor want het schijnt gepaard te gaan met heftige buikkrampen en heel veel bloedverlies. Ach ik laat ik allemaal maar gebeuren en over me heen komen, dat lijkt me het beste...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Nikkie fijn dat het ziekenhuis begripvol is, dat scheelt al de helft. Ik zag zelf ook enorm tegen de narcose/ingreep op en was ook erg bang voor heftige pijn. Dat is achteraf allemaal meegevallen (hoewel ik na de bbz wel enorme krampen heb gehad een halve dag). Ze waten ontzettend lief in het ziekenhuis, zowel op de afdeling als op de OK. Narcose en infusen heb ik na drie ingrepen nog steeds een hekel aan hoor ;-) maar alles bij elkaar was ik telkens gewoon heel erg blij dat het achter de rug was en ik kon herstellen en verwerken. Denk dat je helemaal gelijk hebt om het maar te laten gebeuren. Je houdt het hoe dan ook niet tegen en zelf als je veel pijn hebt, zul je versteld staan van wat je aan kunt.

 

Weet je hoe laat je geholpen wordt? Misschien helpt het je als ik mijn ervaring vertel, dan weet je een beetje wat je te wachten staat (hoewel dat per ziekenhuis natuurlijk verschilt). Ik kreeg alle keren een eigen kamer en mijn man mocht bij me blijven. Helaas heb ik alle keren lang moeten wachten omdat er (lekker ironisch) telkens spoedkeizersnedes tussendoor kwamen. Ik heb die tijd altijd gebruikt om een beetje te suffen en alles wat te verwerken. Meestal krijg je dan een uurtje voor je na de operatiekamers gaat iets van een pijnstiller en slaapmiddel (dormicum ofzo), maar dat wisselt een beetje wat de anesthesist voorschrijft. Bij de operatiekamers krijg je een infuus (doen ze soms ook al eerder). Je gaat zelf vanaf je bed op de operatietafel liggen waar ze je warm inpakken (OK is altijd kkkkkoud!). Je krijgt een kapje met zuurstof en tegelijkertijd spuiten ze het narcosemiddel in je infuus. Dat kan een beetje branderig voelen, maar ik mekte dat vaak al niet meer echt. Je wordt dan weer wakker op de uitslaapkamer, waar ze kijken of je nog extra pijnstilling oid nodig hebt. Daar moet je ook gewoon heel eerlijk in zijn en je lekker plat laten spuiten ;-) Terug op de afdeling kun je verder bijkomen, krijg je thee met een beschuitje etc. Als je eenmaal zelfstandig naar het toilet kan, je bloeddruk en temp oke zijn en je voldoende hebt gegeten mag je meestal naar huis. Maar forceer dat niet, liever een nachtje goed verzorgd in het ziekenhuis, dan te gammel in je eigen bed. Hoe fijn dat laatste ook is.

 

Van de eerste curretage was ik vrij snel opgeknapt, de tweede heb ik een nachtje voor moeten blijven en na de kijkoperatie voor de bbz ook. Maar die laatste twee was ik ook pas laat geholpen en heel lang nuchter geweest. Omdat jij nu al ingepland bent (en niet onverwacht ertussendoor komt) zal dat denk ik wel meevallen.

 

Meisie, veel sterkte de komende dagen, als je nog iets wilt weten vraag het dan gerust he!

Liefs,

Henne

Link naar reactie
Delen op andere sites

Doe mee aan dit gesprek

Je kunt als gast nu eerst posten en gelijk daarna registreren. Als u al een account hebt, meld u dan nu aan om te posten met uw account.

Gast
Reageer hier op dit topic...

×   Geplakt als RTF formaat tekst.   Plak in plaats daarvan als platte tekst

  Er zijn maximaal 75 emoji toegestaan.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Je vorige inhoud werd hersteld.   Leeg de tekstverwerker

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen vanaf een URL in.




  • Berichten

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Nieuwe Aanmaken...

Belangrijke Informatie

Gebruikers Voorwaarden