Het Verloop Van De Miskraam,missed Abortion En Bbz

[Fortuna]

@Henne. Bedankt voor het delen van jouw ervaringen. Helaas lees ik dat je meer dan 1 ervaring hebt ... Meid wat een traject heb jij al achter de rug zeg ...

Ik had totaal geen idee wat me te wachten zou staan maar door jouw verhaal krijg ik een beetje een idee, stelt me wat gerustiger kan ik zeggen. Ik weet alleen niet of het door zal gaan, ik heb namelijk nog steeds bloedverlies maar dat zet nog niet heftig door. Heb je daar toevallig ervaring mee? Anders morgen maar even afwachten en anders morgen einde dag maar proberen om iemand in het ziekenhuis te pakken te krijgen om te vragen wat dan de bedoeling is. Ik word om kwart voor drie geholpen. 's Ochtends om acht uur moet ik me al melden bij de anesthesist. De secretaresse kon me niet zeggen of ik tussendoor naar huis mag of dat ik in het ziekenhuis moet blijven. Hoe lang van te voren moest jij je melden? Tot 7 uur mag ik een beschuitje met jam eten en een kopje thee drinken en daarna mag ik niets meer. Dat is dus al niets voor mij, als ik niet op tijd eet word ik naar van de honger, dus ik ben benieuwd hoe dat zal gaan. Heb jij enig idee hoe lang de ingreep zelf ongeveer duurt? Hopelijk zie je mijn berichtje nog en heb je tijd om te reageren.

Hoe voel jij je nu? Ik lees dat je fysiek en mentaal aan het herstellen bent, lukt het een beetje met herstellen? Wat zitten we toch in een heftig & emotioneel & zwaar traject he ...

Liefs van Nikkie

[Henne]

Hoi Nikkir, ik den dat je wel moe blijven en na de afspraak bij de anesthesist naar de afdeling gaat. Dat nuchter blijven zag ik ook totaal niet zitten, ben ook zo iemand die op tijd moet eten. Maar ook dat viel mee. Niet drinken vond ik vervelender. Nu er wel rekening mee dat je evt een nachtje moet blijven. De ingreep zelf duurt maar kort, ik geloof maar een kwartiertje. Maar inclusief alles....bijkomen etc. Ben je wel even onder de pannen ;-) Aan de ander kant...volgens mij ben ik de eerste curettage rond elf uur geholpen en rond vieren al naar huis gegaan. Het is net hoe het gaat en hoe je je voelt.

 

Bij mij keken ze trouwens sowieso voor de ingreep nog met een echo of het idd nog nodig was. Ook even checken denk ik waar het vruchtje zat. Dus misschien dat dit na de anesthesist nog gebeurd. Kun je evt ook zelf aangeven misschien? Ik heb zelf geen bloedverlies gehad voor de ma. dus hier geen ervaring mee.

 

Hier gaat het overigens redelijk hoor. We hopen in februari met een cryo verder te gaan. Met ups en downs komen we er wel.....

 

Sterkte!

[Raba]

Henne mijn hcg was donderdag 11. Morgen weer testen hopelijk is die dan 0. Dit is voorlopig de laatste bloedtest want de afdeling gaat met winterstop.

Maar vind het wel gek als die nog niet meer gedaald zou zijn dan vraag ik me af hoe verder?

 

Zaterdag werd ik ongi maar stelde weinig voor en zondag ook en nu is het weer weg.

Hadden jullie dat ook? Ben benieuwd hoelang het duurt dat het echt doorbreekt. Was zo blij dat het doorbrak zodat je weer weet dat je lichaam weer normaal functioneerd.

[Henne]

Raba van die menstruatie wet ik niet meer precies. Ik ben sowieso na de laatste ivf nog maar heel kort ongesteld. Volgens de gyn hoef ik me daar geen zorgen over te maken. Over dat blodprikken zou ik me niet zo'n zorgen maken. Als het echt nog gecontroleerd moet worden, geven ze dat wel aan lijkt me. Hoop voor je dat ie nu op 0 staat!

 

Nikkie hoe is het gegaan gisteren?

[Gast Scorpio71]

Na 8 weken en 1 dag zwanger te zijn was onze droom ineens ook voorbij. Afgelopen vrijdag kregen we te horen dat er geen kloppend hartje meer was.

De week ervoor was die nl al erg zwak.

Op dat moment hebben wij meteen gekozen voor de pillen, omdat wij donderdag op vakantie gaan.

Zaterdag ben ik lekker egoistisch geweest en ben lekker naar de salon gegaan met mijn vriendin en me lekker laten verwennen omdat ik besloten had de pillen zaterdagavond in te brengen. Moet zeggen dat t wel erg is meegevallen, had wel de hele nacht buikpijn, maar geen heftige bloedingen enz. Zondag was t gelukkig voorbij.

Gister naar de gyn voor een echo en het zag er "goed" uit dus nu met een gerust gevoel 16 dagen op vakantie.

Ik heb veel huilbuien gehad, en heb me enorm ellendig/mislukkeling gevoeld maar niets komt voor zn tijd zegt mn oma altijd......

 

Wij willen zo snel mogelijk weer beginnen, maar gun mijn lichaam nu even de rust.

Nu op naar de zon en heel veel cocktails drinken en dan in 2012 nw poging wagen.

 

Dames heel veel sterkte en ondanks alles geniet een beetje van de feestdagen.

Onze tijd komt wel, dat weet ik ZEKER.........

 

Happy Holidays ladies.

 

Xx Scorpio...

[Fortuna]

@Henne. Thanks for asking. Gisteren dus de curettage gehad en achteraf kan ik inderdaad zeggen ... het viel mee ...! Het nuchter wachten was eigenlijk het vervelendst. Ik moest me gisterochtend al om 8 uur bij de anasthesist melden en zou om kwart voor 3 pas geholpen worden, wat uiteindelijk pas half 5 werd. Omdat ik nog nooit geopereerd ben zag ik voornamelijk op tegen de narcose, je weet gewoon niet wat je allemaal te wachten staat. Al met al ben ik maar een half uurtje onder zeil geweest, dus dat is heel kort. En wat hielp dat ze mij van te voren had gezegd niet aan het vruchtje te denken wat weg gehaald zou worden omdat ik dan heel verdrietig wakker zou worden. Denk aan iets leuks dat is veel fijner wakker worden, en dat was echt zo. Omdat het zo goed ging en ik me prima voelde mocht ik ook wat eerder naar huis dan de bedoeling was. Ik heb geen pijn en zo goed als geen bloedverlies meer. Het gaat dus voorspoedig met me. Doe vandaag nog wel heel rustig aan, dat advies kreeg ik nog wel mee. Voor mijn gevoel kan ik de hele wereld al weer aan maar omdat je toch even onder narcose geweest bent is het verstandiger me vandaag kalm te houden, dus daar hou ik me braaf aan. Ik voel me een soort van opgelucht nu ik het kwijt ben en helemaal schoon ben van binnen. Nu de eerste menstruatie afwachten, ondertussen mijn lichaam weer een beetje in shape brengen en me opladen voor onze cryo poging.

Groetjes van Nikkie

 

 

@Scorpio. We "kennen" elkaar nog van het juli 2012 uitgerekend topic, daar heb ik ook al gereageerd maar ook hier nog even een reactie: veel sterkte met het verwerken van deze teleurstelling. Je bent geen mislukkeling meis. Mij helpt het door te denken dat mijn lichaam het vruchtje niet voor niets afgestoten heeft. Maar ook ik weet, verstand en gevoel gaan niet altijd samen ... Nu lekker genieten van de zon en die cocktails (jammie) zodat je opgeladen bent voor jullie volgende poging.

[Gast Scorpio71]

@Nikkie: ben blij dat het ook voor jouw achter de rug is en ook erg is meegevallen !

Heb in t weekend goed uitgerust en mijn man werkt deze week thuis, om mij in de gaten te houden denk ik :)

Gister begonnen met koffers inpakken ( ik haat dat ) en vandaag de rest .

Heb zin in Aruba, lekker de zon op je lijf en alle nare dingen maar heel snel vergeten.

 

Trouwens, het eerste wat ik na de ellende gedronken heb waren 2 mega glazen warme melk :)

Als ik tijdens de zwangerschap melk dronk, kwam die met brokken eruit bah bah

 

Fijne dagen nogmaals meissie!!!

 

Xx Scorpio....

[Raba]

scorpio jeetje wat heftig. En zo oneerlijk. Heerlijk dat je de zon opzoekt. Goed voor de vit D.

Huil maar flink. Het kan zo opluchten.

 

Mijn hcg is nu 5. En ongi is nu flink doorgezet. Zo erg had ik het nog niet gehad. Geen kramp gelukkig.

Net gesproken met brussel en ik moest een afspraak maken voor een gesprek met de dokter. In februari is er pas weer plek. Gelukkig kan er wel een telefonisch consult ingepland worden. Ik ben benieuwd wat hij te zeggen heeft.

[okaasan]

Soms wel eens hier mee gelezen, maar hoopte me nooit hier aan te hoeven sluiten. Helaas kan dat nu wel: Ik ben nog in afwachting van het verloop, maar vast staat in elk geval dat ik een BBZ heb.

Op 14 dagen na punctie testte ik positief, maar op 14 dagen na TP leek het al weer afgelopen. Ik ging heel erg vloeien en had er ook buikkrampen bij en de test werd lichter. Het leek dus precies op een normale menstruatie na een heel erg korte zwangerschap. Omdat ik heel erg misselijk en naar bleef, heb ik vandaag een nieuwe test gedaan. Ik blijk toch zwanger, 7 weken, maar dan wel op de verkeerde plek. Op de echo is het vruchtje niet gevonden, maar mijn HcG is 1900. Duidelijk dus een zwangerschap, maar niet in de BM.

 

Wat ik me afvroeg is hoe het kan dat je wel ongesteld wordt, terwijl er wel een vruchtje in je zit wat HcG aanmaakt. Normaal zou je toch onder in vloed van HcG niet ongesteld moeten worden? Hoe was dat bij dames hier die ook een BBZ hadden?

 

Zaterdagochtend moet ik weer bloed laten prikken en een echo laten maken. Als de waarde gestegen is, dan word ik op de spoedlijst gezet voor een kijkoperatie die dag, als het gedaald is gaat het zkh er vanuit dat het lichaam het vruchtje zelf aan het afbreken is.

 

Zo gek en naar hoe je gevoel en alles zo om kan slaan. In eerste instantie de blijdschap van de positieve test die al heel snel om sloeg in verdriet. Maar gelukkig leverde het wel een klein beetje vertrouwen, want deze zesde TP had wel een positieve test geleverd. Weliswaar maar van korte duur, maar het kan dus wel met die emmies van ons. Ik kan dus wel zwanger worden.

En nu vanochtend opeens weer een knal positieve test, waar ik gelukkig niet zo heel erg blij mee durfde te zijn. Ik was vooral met stomheid geslagen. Maar het besef dat dit vruchtje, anders dan we eerst dachten, wel goed is, maar dat het alleen op de verkeerde plek zit, maakt het wel heel erg verdrietig. Ik had nu dus 7 weken zwanger kunnen zijn, bijna de eerste echo kunnen hebben. Maar alleen omdat dit domme vruchtje aan de wandel is gegaan, moet het eruit. Bah, het had zo anders kunnen zijn nu.

 

Morgen wel leuke dingen gepland (vriendin op bezoek en mijn moeder komt oliebollen brengen), zodat de dag snel voorbij is. Nu maar hopen dat het inderdaad zelf al afbreekt, want een ploffende eileider is het laatste waar ik op zit te wachten. Op naar zaterdag dus.

 

Andere dames in dit draadje: Ook heel veel sterkte!

[Gast Guusje]

Okaasan, wat verdrietig zeg! Ik vraag me ook af hoe het kan dat je ondanks het HCG toch gaat menstrueren. Ik heb geen idee.

 

Zelf heb ik geen ervaring met BBZ. Maar helaas wel met een miskraam. Ik had vorige week bij de 7 weken echo slecht nieuws gekregen. Er werden 2 lege vruchtzakken gezien. Het sloeg in als een bom, want ik had er zo'n goed gevoel over. Thuis mocht ik nadenken hoe ik de miskraam wilde, de natuur z'n gang laten gaan, met medicatie of curretage. Uit eindelijk met mijn gevoel gekozen voor curretage. Dit is afgelopen vrijdag gedaan onder algehele narcose. Ik moet zeggen dat het lichamelijk enorm is meegevallen, maar geestelijk....... Tja, dat blijdt het moeilijkst. Ik en mijn man moeten het een plekje geven. Zover zijn we nog nooit gekomen, ik probeer het gevoel wat ik had van zwanger zijn te koesteren.

[Raba]

Okaasan sterkte wat vreselijk zo dichtbij.

 

Vandaag brief binnen van brussel ze spreken toch dat ik een biochemische zwangerschap heb gehad

[Sandra81]

Toch wel raba? En heeft dat nog gevolgen voor latere pogingen?

 

Okaasan, wat verdrietig meid. Ik heb zelf in feb een bbz gehad wat mijn eileider gekost heeft. Ik heb een week lang bloedverlies gehad, licht weinig veel. Vanalles. Knalpositieve test ook maar helaas. Met de echo niet op de goede plek. Zat duidelijk in de eileider, hebben get hartje zien kloppen voor ons certeld werd dat get verwijdert moest worden :(

Het bloedcerlies verklaarde de gyn dat dat kwam doordat de bm geen seintje krijgt en dus gewoon gaat "opruimen" ik moest wel direct geopereerd worsen, mocht ook niet naar huis want ik stobd op klappen. Ven de volfende ochtend felijk geopereerd.

 

Sorry voor de spelfouten, is via tel

 

Xx

[okaasan]

Dank jullie wel voor de berichtjes en lieve woorden.

 

Guusje, wat enorm ellendig voor jullie. Twee embryo's die allebei niet doen wat ze moeten doen. Ongelooflijk dat ze alle twee alleen maar een lege vruchtzak hebben gemaakt. Dat maakt het wel extra verdrietig. Waarom doet dan niet gewoon eentje het wel goed. Echt onbegrijpelijk. Zo lijkt het bericht dat het niet goed is me nog harder aankomen.

'Fijn' dat de curettage je lichamelijk is meegevallen, dat is nog een hele kleine meevaller is dit vreselijke gebeuren, maar ik kan me voorstellen dat het geestelijk wel heel erg zwaar valt. Ik zie ook vreselijk op tegen morgen en hoop dat, tja ik weet eigenlijk niet wat ik hoop. Dat al deze ellende snel voorbij is, maar verder. Pffff

En wat je zegt, zover waren wij ook nog nooit gekomen. Ongelooflijk oneerlijk voelt het, dat het dan zo afloopt. En mooi wat je schrijft, dat je probeert je gevoel wat de zwangerschap je gaf te koesteren. Ik heb dat ook heel hard geprobeerd, en dat lukte de eerste week na de menstruatie die toch kwam redelijk. Nu is dat even helemaal weg. Ik hoop dat het weer komt. Ik heb gisteren een heel mooi kettinkje gekocht, niet als aandenken aan de zwangerschap, maar als aandenken dat het wel kan lukken en dat ik goed zwanger kan worden van onze emmies. Helaas dit keer op de verkeerde plek, maar volgende keer kan mijn hoop op een zwangerschap dus groter zijn dan ooit. Ik hoop dat het dan ook zo voelt en dat ik vol positiviteit de volgende cryo poging in kan.

 

Pfff Raba, wat klinkt dat verschrikkelijk klinisch een biochemische zwangerschap. Getsie, kan me voorstellen dat je het zelf niet zo wilt noemen. Fijn dat het nu wel afgesloten is, ik zie in je handtekening dat het wel even geduurd heeft. Ellendig hoor. Ik hoop dat het jullie zelf nu ook lukt om het een mooi plekje te geven.

 

Sandra, dank je wel voor je uitleg. Wel heel naar dat je dit uit eigen ervaring kan vertellen. Konden ze jouw vruchtje vinden op de echo of pas bij de kijkoperatie? Bij mij konden ze gisteren niets vinden, dus ook geen hartje zien kloppen.

Naar dat ze je eileider ook hebben verwijderd. Mij werd dat ook op een nogal onaangename manier aangeraden: "Als we u gaan opereren halen we gewoon de hele eileider eruit, want die heeft u immers toch niet nodig als u bij hem blijft (wijzend op mijn man, hij heeft slecht zaad, dus daarom doen we ICSI) en dus via IVF zwanger wilt worden." Daar hebben we maar even niet op gereageerd.

Daarna kon ze vertellen dat het wellicht ook anders kon, maar dit was toch wel het makkelijkste. Ik werd daar echt heel naar van. Wat een hork.

 

Ik hoop dat ik vannacht beter slaap dan gisteren, ik kon maar niet stoppen met voelen wat en of er iets in mijn buik gebeurde. Daardoor was mijn hartslag ook ver boven de 100. Niet zo'n goede situatie om lekker te ontspannen en in slaap te vallen.

 

Uiteraard hoop ik dat morgen de HcG waarde gedaald is, maar ergens diep van binnen, zou ik het ook niet erg vinden als er geopereerd moet worden. Dan is dit vruchtje er tenminste uit, want ook al heb ik het nog niet op de echo gezien, het zit er wel en ik wil het niet meer. Dan hoeft er ten minste ook geen stemmetje meer heel onnozel te zeggen "misschien komt het nog goed", want het kan helemaal niet meer goed komen. BBZ is BBZ. Ook heb ik dan hoop dat de HcG waarde sneller zal dalen en we weer eerder een volgende cryopoging kunnen doen. Wat een duivelse dilemma's allemaal. Maar morgen is er gewoon niets te kiezen, wat het zkh werkt gewoon volgens protocol bij een BBZ. Ik wou dat ik mijn hoofd even uit kon zetten.

[Raba]

Sandra geen idee wat dat voor gevolgen heeft voor de latere poging. 5 januari gesprek met de arts telefonisch. hopelijk kan die mij meer vertellen

[Gast Guusje]

Wel erg raar dat een arts zeg dat het verwijderen van een eileider ""makkelijker"" is. Als het medisch gezien beter is, is het een ander verhaal, maar ""makkelijker""?

 

Ik heb zelf beide eileiders niet meer, maar deze zijn verwijderd om een hele andere rede. Ik hoop dat ze de jouwe kunnen besparen.

 

Sterkte!

[okaasan]

even een update:

 

Gisteravond kreeg ik toch wel gekke steekjes bij mijn linker eierstok. Echt alsof je volop aan het spuiten bent in een verse poging, steken en een soort drukpijn ook. Dat had ik eerder niet, dus toch maar om 21.00 uur het zkh gebeld. Toen moest ik uiteraard komen, HcG was gestegen naar 2400 en op de echo wederom niets te zien.

Dat werd dus toch opereren. Omdat ik niet nuchter was en het inmiddels 00.00 uur was, had ik niet verwacht dat ze dat direct zouden doen. Maar het was heel rustig en om 0.15 uur was er een OK vrij. Dat viel wel even rauw op mijn dak.

 

Ze zijn een uur bezig geweest, maar hebben geen vruchtje in de eileider kunnen vinden. Of het vruchtje is nog te klein om via een scopie op te sporen, of het is niet buiten baarmoederlijk en is toch weefsel in mijn BM achtergebleven van de hele korte zwangerschap. Om 3.30 uur was ik op de afdeling en moest ik een nachtje blijven.

Ik moet overmorgen weer terug om opnieuw het HcG te laten bepalen. Ik hoop zo dat het aan het zakken is, want als dat niet zo is, dan "waren er nog wel een paar behandelopties", maar ik kan dan zelf eigenlijk alleen maar horror-opties bedenken (opnieuw opereren, weken lange monitoring van het HcG, MTX-injecties). In elk geval gaat het nog wel heel lang duren voordat ik een volgende cryo poging kan doen, dat vind ik nu ook wel erg ellendig aan de situatie.

 

Ik lig nu de hele middag en avond op een bedje in de kamer en ben echt kapot. Veel buikpijn en een 3 maanden-zwanger-buikje van het gas van de operatie. De pijn zou snel weg moeten trekken en verder is het dus afwachten tot maandag.

 

Ik hoop dat het jullie allemaal beter gaat dan hier en ondanks jullie eigen (wellicht niet zo plezierige situatie) toch een mooie jaarwisseling hebben en een heel liefdevol jaar tegemoet gaan.

[okaasan]

Oh Guusje, ik lees inderdaad in je onderschrift over je eileiders. Lijkt me een zeer pijnlijke aangelegenheid.

 

En verder te geruststelling: ik had nu een andere gyn en dat was een erg plezierige man. Die uiteraard besparend zou opereren. Maar zijn ervaring was wel dat het vaak beter was om de eileider te verwijderen, omdat die door een genesteld vruchtje meestal ernstig beschadigd was geraakt. Kijk, dat vind ik een heel ander verhaal. Erg plezierig dus, voorzover een spoedoperatie plezierig kan zijn.

Maar ze hebben dus niets verwijderd en het is wederom afwachten.

[Raba]

Okaasan dikke knuffel

[Henne]

Okaasan wat een rotsituatie zeg. Hebben ze in beide eileiders niks kunnen vinden? Ik hoop echt voor je dat het hcg spontaan gaat dalen. Sterkte meis!

[wannabemom]

okaasan; wat een nare manier om het nieuwe jaar te beginnen!! Heel veel sterkte er mee. toch vreemd dat ze niks gevonden hebben.

Bij mijn bbz was er destijds wel een heel duidelijk vruchtje te zien met kloppend hartje. Maar ik was toen ook al 7,5 week zwanger en had een hcg van ongeveer 11.000.

Mijn arts vroeg toen ook wat ik wilde met de eileider. Ik heb toen dus verteld dat ik wilde dat ze de eileider spaarden. In mei 2009 ben ik toen geopereerd. Augustus 2009 hebben ze toen wel een kijkoperatie gedaan om te kijken of die eileider doorgankelijk was. En die was helaas dicht gaan zitten door alle verklevingen en littekens.

[breden]

Okaasan,

 

Mijn hCG steeg tot ongeveer 1.000. Bij mij was het vruchtje ook niet te zien op de echo. Ze hebben er bij dan ook voor gekozen om direct over te gaan tot het geven van MTX injecties (4 stuks). Ik ben er heel erg van geschrokken maar achteraf viel het erg mee. Laat je wel goed monitoren door een internist. Ik kreeg namelijk keelontsteking en darmontsteking van de MTX. Van dat laatste kreeg ik erge krampen waarvan ik een aantal keren dacht dat het mijn eileiders waren.

 

Heel veel sterkte de komende tijd!

 

Liefs,

Breden

[okaasan]

Dank jullie wel allemaal voor bemoedigende en steunende woorden. En voor de ervaringsverhalen. Ondanks dat dit stuk voor stuk nare verhalen zijn, waar zeker weten veel verdriet en leed achter schuil gaan, vind ik het wel fijn om te lezen. Het is allemaal zo onzeker dat elk stuentje in de rug welkom is.

 

Gisteren weer de halve dag in het zkh gebivakkeerd, en helaas, het HcG is weer gestegen en was er op de echo weer niets te vinden. De stijging was ietsje minder hard dan de meting van vrijdag. Toen was het 500 in 1,5 dag gestegen, nu 500 in 2,5 dag (waarde is dus 2900). Of dit een goed teken is, ik durf het niet te hopen.

Inmiddels ben ik al 7wk5d zwanger, dus het is totaal uitgesloten dat er toch nog een goede zwangerschap is. Bovendien neemt het HcG daar dan weer niet genoeg voor toe. Maar die kans op een klein wonder had ik allang afgeschreven.

 

MTX injecties zag ik erg tegenop (Breden heel erg bedankt voor je tips), en gelukkig vond de arts dat ook een laatste redmiddel. Morgen moet ik weer komen voor HcG controle. Aan de hand daarvan wordt besloten wat het vervolg is. Als het weer gestegen is, zal er een nieuwe scopie en tevens curettage gedaan worden. Er is namelijk een heel heel klein rondje in mijn baarmoeder te zien. Mij zou het niet verbazen als er van mijn hele VMK een paar celletjes zijn achtergebleven die nu HcG produceren. Lijkt mij een logische verklaring en dan is het gelukkig ook geen EUG.

 

Kortom, we weten nog niet waar we aan toe zijn en het blijft toch nog even spannend. Ik zie wel vreselijk tegen een nieuwe OK op, maar ik heb al slingers besteld, want de kans is groot dat ik daar op mijn verjaardag lig.

 

Gelukkig neemt de buikpijn van de scopie van 3 dagen geleden wel heel erg af.

[Gast Guusje]

Okaasan, wat een elende allemaal zeg! En zeker omdat je eigenlijk nog steeds niet weet waar je aan toe bent. Bah bah bah, dit is zo NIET leuk!

 

Mag ik vragen wat een MTX injectie is?

 

Ik krijg vandaag de uitslag van het weefsel onderzoek, ik verwacht geen rare dingen, maar toch .....

 

Gister nacht een bloeding gehad, dit zag ik pas gister ochtend, maar het bleden was al minder en s'middags gelukkig weer weg. Ik heb wel even het zkh nog gesproken, en ze gaven aan dat dit normaal is. Mocht het nog een keer gebeuren dan moet ik komen voor een echo, maar laten we hopen dat dat niet nodig is.

[breden]

Guusje,

 

Goede vraag over de MTX-injecties. Het is namelijk chemo. Dat is de reden waarom het niet erg prettig is. Ik gebruik liever zelf ook altijd de naam MTX omdat je chemo allerlei associaties met kanker krijgt. Een andere naam maakt het idee overigens niet minder heftig. De verpleegkundige die mij de prikken gaf moest zich in een heel pak heisen en er stonden allerlei waarschuwingsborden. Dit is niet iets waar je op zit te wachten om het maar zacht uit te drukken. Aan de andere kant is dit natuurlijk een veel betere optie dan een eileider verliezen of nog erger.

 

Groetjes,

Breden

[Gast Guusje]

Oh jeetje, wat heftig, maar mag ik dan nog vragen waarom jullie dit gekregen hebben?