Jump to content

van roze wolk naar onweersbui in nog geen 24 uur


mdauwe

Recommended Posts

Hoi,

Ik ben reeds een paar maanden lid van dit forum alleen nog nooit iets geplaatst.

Daarom zal ik me eerst even voorstellen, ik ben Merit, 31 jaar en zit sinds ruim een jaar in de malle molen die ICSI heet.

Mijn man en ik hebben net de 3e poging achter de rug en dat is ook meteen de rede dat ik er nu wel behoefte aan heb om zelf eens wat te schrijven hier.

 

De 1e 2 pogingen gingen goed tot en met de terugplaatsing, maar helaas wilde ze niet innestellen. vervolgens maar even een paar maanden rustig aangedaan voordat we voor de 3e poging op gingen.

In September was het dan zover, ik zat weer vol energie en we zagen het weer helemaal zitten.

Na een zeer zware punctie (23 eitjes) kregen we het mooie nieuws dat er in totaal 6 embrio's goed genoeg waren, hiervan hebben we er 4 laten invriezen en 2 laten terug plaatsen. Hier zijn we dolblij mee want het is de eerste keer dat we gebruik kunnen maken van de vriezer.

 

Na de terugplaatsing begon de helse 2 weken wachten, al snel kreeg ik last van misselijkheid, vermoeidheid en veel plassen. Daarbij werden mijn hormoon buien erger en erger ( arme echtgenoot .)

Afgelope vrijdag moest ik testen en omdat ik het mooi vond dat mijn man erbij was heb ik donderdag avond getest.

En Yessss er stond echt zwanger in het schermpje, dolblij waren we, we hebben gelachen en gehuild en konden het eigenlijk niet geloven.

Snel de naaste fam en vrienden ingelicht en iedereen was super blij voor ons. Er wel natuurlijk bij vermeld dat het nog erg pril is en er nog van alles kan gebeuren.

Nou en dat gebeurde ook, Vrijdag avond was het al raak, het begon met donder bloed verlies en dacht nog, dat komt vast door de innesteling.

Zaterdag toch maar even gebeld met de kliniek en ze zeiden dat ik moest blijven testen en als het erger werd moest ik weer bellen, Zaterdag avond was het al helder rood bloed dus zondag maar weer gebeld.

Ik moest vervolgens gister morgen weer contact opnemen als ik nog steeds vloeide want dan zou er een echo ingepland worden.

Gister dus maar weer gebeld want het vloeien was niet minder geworden en de test zegt nog steeds zwanger, kon meteen in de middag langs komen en dat hebben we dan ook maar gedaan.

Daar werd verteld dat ze op de echo nog niet veel zouden kunnen zien maar voor de zekerheid gingen we hem toch maar doen. Volgens de arts was het baarmoederslijmvlies veel te dun en we moesten er inderdaad maar van uit gaan dat het af zou gaan komen.

BAMMMM dat was de genade klap, maar we weten nu wel wat meer. Ik moet blijven testen en maandag belt ze me om te kijken hoe het gaat. Inmiddels ben ik er ook achter dat de streepjes op de test met de dag lichter word dus dat lijkt me duidelijk. Nu is het afwachten tot de test echt zegt dat ik niet meer zwanger ben.

Maandag belt de arts weer om te kijken hoe het gaat, maar zoals ik me nu voel weet ik eigenlijk wel zeker dat het klaar is.

 

Het aller zwaarst is het feit dat ik weet dat ik zwanger ben geweest en dat we er maar zo kort van hebben mogen genieten. Een niet geslaagde ICSI is makkelijker dat weet ik nu.

 

Ik weet dat niemand wat voor me kan doen en dat niemand mijn pijn en verdriet kan wegnemen.

Daarbij zullen er ook genoeg mensen denken van "zolang ben je niet zwanger geweest of als je niet beter had geweten had je het niet eens gemerkt" alleen mijn gevoel en mijn pijn zegt echt wat anders.

 

Toch is het dan fijn om hier even mijn ei kwijt te kunnen, ook al weet ik dat ook jullie niets voor me kunnen beteken dan alleen een luisterend oor, of een lezend oog

 

Groetjes

Merit

Link to comment
Share on other sites

Hoi Merit,

wat kan het leven soms oneerlijk en wreed zijn. Je bent zw geweest en of dat nu 4 weken is of 8 voor jou is het echt.

Het is jou en jullie verdriet. Helaas heb ik vorige week hetzelfde meegemaakt, ik was bijna 5 wk.

Helaas duurt het even voordat het hcg volledig uit je lichaam is.

 

Ondanks het verdriet wat je nu hebt hoop ik dat je het dadelijk ook positief kunt bekijken, want je kan zw worden.

Het is fijn dat jullie nog 4 kansen hebben.

Hebben jullie extra hormonen gebruikt, Pregnyl of Utrogestan om het bms dikker te maken?

 

Probeer het een plekje te geven, ik hoop dat de cryo's jullie veel geluk gaan brengen.

Sterkte.

 

Groet Sylvie

Link to comment
Share on other sites

hoi Merit,

 

herkenbaar en heel begrijpelijk je gevoelens...je bent zwanger geweest en of het nu idd maar heel kort is geweest, of al iets langer, je had toch al een band met jullie kleine hupje (als ik het even zo mag noemen) en nu het zo abrupt is weggenomen jullie geluk, doet dat pijn en brengt het verdriet met zich mee...wij hebben het ook meegemaakt...wij zijn door een wonder spontaan zwanger geworden vorig jaar en hebben toen een heel onzekere periode gehad omdat de verschillende echo-apparaten ons niet het verlossende woord konden geven wat wij zo hard nodig hadden...ook al wat bloedverlies vanaf het begin (bruinig), maar mijn moeder zei al, dat heb ik ook gehad en je zus ook...maar helaas...diep van binnen weet je wel beter, maar hoop je op iets anders...toen wij dan ook op 22 september vorig jaar te horen kregen dat er geen hartactiviteit was en nog te klein was, was dat een harde klap in ons gezicht...eindelijk na 4 jaar gelukt en dan weer van ons afgenomen...het is nu een jaar geleden, maar toch doet het nog pijn...maar we proberen wel verder te gaan...we hebben nu 2 ivf's achter de rug...helaas allebei de keren misgegaan bij de innesteling en de 3e (en waarschijnlijk laatste) ivf nadert...we doen er nu alles aan om ons zo goed mogelijk voor te bereiden...

 

na onze miskraam hebben we de tijd genomen om alles een plekje te geven en toch komt nu nog af en toe het verdriet en de onmacht naar boven...we laten het gewoon toe...dat is een verwerking van de miskraam...

 

ik wens je veel sterkte toe en probeer het op jouw manier en in jouw tempo en tijd een plekje te geven...

 

dikke knuffel,

 

Nico

Link to comment
Share on other sites

hoi Merit,

 

herkenbaar en heel begrijpelijk je gevoelens...je bent zwanger geweest en of het nu idd maar heel kort is geweest, of al iets langer, je had toch al een band met jullie kleine hupje (als ik het even zo mag noemen) en nu het zo abrupt is weggenomen jullie geluk, doet dat pijn en brengt het verdriet met zich mee...wij hebben het ook meegemaakt...wij zijn door een wonder spontaan zwanger geworden vorig jaar en hebben toen een heel onzekere periode gehad omdat de verschillende echo-apparaten ons niet het verlossende woord konden geven wat wij zo hard nodig hadden...ook al wat bloedverlies vanaf het begin (bruinig), maar mijn moeder zei al, dat heb ik ook gehad en je zus ook...maar helaas...diep van binnen weet je wel beter, maar hoop je op iets anders...toen wij dan ook op 22 september vorig jaar te horen kregen dat er geen hartactiviteit was en nog te klein was, was dat een harde klap in ons gezicht...eindelijk na 4 jaar gelukt en dan weer van ons afgenomen...het is nu een jaar geleden, maar toch doet het nog pijn...maar we proberen wel verder te gaan...we hebben nu 2 ivf's achter de rug...helaas allebei de keren misgegaan bij de innesteling en de 3e (en waarschijnlijk laatste) ivf nadert...we doen er nu alles aan om ons zo goed mogelijk voor te bereiden...

 

na onze miskraam hebben we de tijd genomen om alles een plekje te geven en toch komt nu nog af en toe het verdriet en de onmacht naar boven...we laten het gewoon toe...dat is een verwerking van de miskraam...

 

ik wens je veel sterkte toe en probeer het op jouw manier en in jouw tempo en tijd een plekje te geven...

 

dikke knuffel,

 

Nico

Link to comment
Share on other sites

Hai Silvie,

Bedankt voor je reactie, het scheelt altijd om van lotgenoten wat te horen, Zie dat je zelf ook al een boel hebt mee gemaakt op dit gebied, hoe hou je het vol?

Het is een harde wereld waarin ik vaak het gevoel hebt dat je er alleen voor staat omdat de omgeving vrolijk door leeft.

 

Het is zeker fijn dat we nog 4 kansen in de vriezer hebben en de hoop is ook nog niet weg.

Het is alleen erg hard als je in nog geen 24 uur van super blij naar intens verdrietig gaat.

Dat maakt het ook het moeilijkst.

Zal wel even zijn tijd nodig hebben.

 

We hebben zowel pregnyl als utrogestan gebruikt de pregnyl alleen als opwekker van de cycles en de utrogestan na de punctie en dan 15 dagen lang.

Maar mocht niet baten zullen we maar zeggen.

 

Nogmaals bedankt voor je reactie en jij ook sterkte met jou verwerking.

Liefs Merit

Link to comment
Share on other sites

Hoe hou je het vol, je verlegd je grenzen omdat je het heel graag wil.

Je leert om klappen te incasseren.

 

Eerlijk gezegd zou dit onze laatste ivf zijn, ik had me er bij neergelegd dat het niet meer ging lukken en dan toch een klein wondertje. Mijn vechtlust is terug want het kan, mijn man en ik kunnen een kindje maken en jullie kunnen dat ook.

 

Iedereen heeft hier zijn eigen verhaal en hoe goed mensen het in je omgeving ook bedoelen, zolang ze het niet meemaken is het moeilijk uit te leggen hoe jij je soms voelt. Voor de buitenwereld met een glimlach op je gezicht maar van binnen soms koud en leeg. Meestal zijn dit maar momenten maar we hebben ze allemaal.

 

Ik hoop dat je troost en steun kunt vinden samen met de mensen van dit forum hier. Ik was in het begin ook een meelezer en geen schrijver maar soms is het fijn om je verhaal te doen.

 

Liefs Sylvie

Link to comment
Share on other sites

Hey Nico,

Het is toch wel bijzonder om te zien hoeveel vrouwen hiermee te maken hebben en hoe weinig steun je dan krijgt van artsen e.d. (tenminste dat is mijn ervaring.) Terwijl de klap keer op keer hard aan komt en je er zelf maar weer bovenop moet komen.

Wij hebben wat dat betreft gewoon een zeer zwaar jaar achter de rug 3 icsi's waarvan de laatste dan word afgesloten met een mk is misschien iets te veel van het goede geweest.

Weet ook nog niet wanneer we met de cryo's gaan starten, aan de ene kant zo snel mogelijk want ik wil resultaat alleen voor mijn lichaam is het miss. verstandiger om nog even te wachten. Eerst maar een de komende dagen door komen.

 

En wat je zegt de onzekerheid , het wachten tot er duidelijkheid is dat is het ergste wat er is.

 

Ik hoop echt dat jullie 3e poging een succes word, dat hoop ik eigenlijk voor iedereen die daar mee bezig is, want dit ondergaan dat wens je eigenlijk niemand toe.

En wat de voorbereiding betreft denk ik dat je weinig kan doen dan alleen zorgen dat je zelf goed in je vel zit e.d.

 

Liefs

Merit

Link to comment
Share on other sites

Hoi Merit

 

Wat is het toch oneerlijk en hard.

Ik wil je heel veel sterkte toewensen en ook ik hoop dat je met je cryootjes meer geluk zult hebben.

Ook ik vraag me af of je hormonen hebt gebruikt om je BMS dikker te maken, zoals Utrogestan of Pregnyl???

 

Liefs

Daniella

Link to comment
Share on other sites

Hey Daniella,

 

Ja ik heb 15 dagen utrogestan gebruikt, alleen heb ik dit zonder huls ingebracht, zit net te denken of ik het dan wel diep genoeg heb ingebracht, in het ziekenhuis zeggen ze dat het niet uitmaakt of je ze met de vinger inbrengt of met de huls.

Moet er maar niet te veel bij nadenken denk ik

 

Jij ook veel geluk met je cryo's, 6 stuks is niet verkeerd, laat je er steeds 2 terug plaatsen of 1?

 

Liefs Merit

Link to comment
Share on other sites

Hey Wens,

 

thnx voor je reactie, al deze berichten doen me in ieder geval zeer goed, achteraf had ik gewoon al eerder moeten deelneme aan het forum maar dacht dat ik het makkelijk alleen kon doen.

 

Zie dat jij moet testen over 2 dagen, spannend hoor, hoe voel je je? ik ga duimen voor je

 

Liefs Merit

Link to comment
Share on other sites

Lieve Merit,

 

Helaas weten een heleboel meiden maar al te goed wat je nu voelt. Eindelijk zwanger en nu dit.

Het is zo vreselijk wreed.

En hier ben je aan het goed adres voor wat betreft medeleven en zullen we nooit en te nimmer denken "zolang ben je niet zwanger geweest of als je niet beter had geweten had je het niet eens gemerkt".

Nee...voor ons hier op het forum is het zo'n intensieve en emotioneel zware periode, waarin we precies weten waar we in het proces zitten en ja, dan weten we dus ook direct op wel moment we zwanger zijn geraakt.

Wat is het, na zo'n lange strijd, dan ook fantastisch dat het eindelijk raak is.

De pijn is dan ook groot als het zo snel weer van je wordt afgenomen.

 

Heel veel sterkte voor jullie beide!

Link to comment
Share on other sites

Hé Merit,

Wat een rollercoaster aan emoties krijgen jullie voor de kiezen zeg. Ikzelf heb dit nooit meegemaakt dus weet niet wat je nu meemaakt maar ik wil je even heel veel sterkte wensen en ik hoop voor jullie dat jullie zwanger mogen raken van 1 van jullie cryo's!

Link to comment
Share on other sites

Lieve Merit

 

wat ontzettend ellendig dat het zo verlopen is!!!! van die mooie wolk donder je ineens naar beneden, pure ellende!

Het klopt dat er genoeg mensen zijn die het niet eens gemerkt zouden hebben, maar dat ben jij niet. Helaas gaat het voor dames in deze molen anders, wij kunnen op minuut nauwkeurig vertellen wanneer de groei begonnen is, wanneer de bevruchtig was, wanneer het embryootje in de baarmoeder kwam.....voor ons voelt het allemaal zo anders,velen die niet in deze situatie zitten kunnen dat zich erg moeilijk voorstellen.

 

Maar jullie wens/droom is bruut verstoord, geef jezelf de tijd! Dit is enorm verdrietig en oneerlijk...ik hoop dat het echte afkomen niet te hevig wordt voor je zal zijn

 

liefs en sterkte

Babeth

Link to comment
Share on other sites

nou meiden,

 

Word langzamerhand echt gek.....

Ben nu zo'n 1.5 week verder en vloei bijna niet meer al ruim een week bruin bloed verlies en de test geeft nog steeds zwanger aan. Echt om gek van te worden.

Heb totaal geen krampjes gehad en al met al 1.5 dag rood bloed verlies gehad en toen zakte het al weer af.

Begin langzaam toch weer wat hoop te krijgen al is het heel erg eng.

Donderdag weer een afspraak in het zh voor een echo.

Zo spannend durf er haast niet naar toe. Aan de ene kant wil je zekerheid en aan de andere kant ben ik bang voor de uitslag.

 

Maar goed we wachten gewoon weer rustig af.

 

Het is wel onwijs fijn om jullie reacties te lezen, geeft de burger weer wat moed

 

Liefs Merit

Link to comment
Share on other sites

Krijg een deja-vu gevoel, hcg duurt even voordat het uit je lichaam is.

Ik hoop dat je donderdag weet waar je aan toe bent.

En vooral dat het een positief bericht is, bloedverlies hoeft namelijk niet altijd te zeggen dat het mis is.

Ik zal duimen voor een goede uitslag, succes!

Link to comment
Share on other sites

Jeetje Merit,

 

wat spannend zeg, wie weet is er inderdaad goed nieuws!?

wie weet is er een van de 2 afgekomen?

 

ik wil je geen valse hoop geven maar mijn vriendin was bij haar laatste zwangerschap eigenlijk zwanger van een twee-eiige tweeling, al vroeg ging ze vloeien en ze was overtuigd van een mk (had ze nl. al 2x eerder gehad), nadat het vloeien gestopt was bleef ze maar kwaaltjes houden en ja hoor, een echo bevestigde dat er eigenlijk een twee-eiige tweeling was. Het ene embryootje was overigens niet afgekomen.

Inmiddels loopt haar ventje alwer vrolijk rond te stappen....wens je veel succes!!

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use