Jump to content

Recommended Posts

Posted

Lieve meiden,

Hier dan eindelijk een berichtje van mij.

Zoals een aantal van jullie weten wilde ik heel graag ecd doen in Spanje via Dusseldorf. Hubbie zag dit niet helemaal zitten maar beloofde dat hijm zich zou inlezen

als ik in Amerika zou zitten. Ik had wat docementatie uitgeprint en vorige week ben ik uit Amerika terug gekomen en was dus erg benieuwd wat hij zou zeggen.

Helaas hij ziet het toch nog steeds niet zitten. De reden? Hij wil of echt een kindje van ons samen of niet hoe verdrietig hij dit ook vind.

Hij heeft genoeg van de onderzoeken en de bezoeken aan het ziekenhuis (in ons geval DD en dat is toch iedere keer een hele dag onderweg zijn).

De spaning na een tp en dan het onmetelijke verdriet als het weer niet gelukt is. Hierbij opgeteld de spanning die toch in je relatie komt en de financiele kant van het geheel.

Wij hebben poging 4 en 5 al zelf moeten betalen en ecd in Spanje en de kosten in DD kom je al snel op minimaal € 8500.00 à € 9000.00. Buiten de vliegreis en hotel.

Aan de ene kant kan ik het wel begrijpen aan de andere kant ik wil zoooo graag. Maar ja meiden het is niet anders, we zullen ons leven dus ergens anders op moeten richten en misschien heel raar, nu de kogel door de kerk is is er wel een soort last van me afgevallen. Dit wil niet zeggen dat ik geen verdriet heb dit zit er wel degelijk en heeeel diep!

Het besef nooit mamma genoemd te worden, geen kindervoetjes in huis en ga zo maar door.

De scherpe kantjes zullen er vanaf gaan maar het immense verdriet dat het ons niet is gegund zal nooit weggaan. Nu ik dit zit te typen biggelen de tranen weer over mn wangen het komt weer in alle hevigheid boven.

Lieve meiden, wij stoppen!

Ik wens jullie allemaal het grote geluk, blijf positief en zorg voor vele groene regels!

Bedankt voor de steun de afgelopen 2 jaar, zonder jullie was alles een stuk moeilijker geweest!

Ik probeer af en toe mee te lezen want blijf benieuwd hoe het jullie vergaat!

Dikke kus en veel liefs

Marion

Posted

ow Marion

 

ik heb je een beetje op afstand gevolgd.....jeetje, ik had erg gehoopt dat je vriend ervoor wilde gaan, hoe moeilijk is dit zeg!

pfffff nou, die tranen biggelen hier met je mee. Ik weet gewoon niet goed wat te zeggen, vind het een grote doffe ellende. In ieder geval vind ik het erg knap dat je zijn standpunt ook kan respecteren, het gevoel zit zo enorm diep.

 

Lieve Marion,

ik wens jou en en je vriend veel sterkte met dit moelijke besluit en alle goeds voor jullie!

 

liefs

Babeth

Posted

Lieve Marion.

Wat een groot verdriet komt er in je bericht naar voren. Wat een moeilijke weg hebben jullie achter je liggen en wat een onmenselijke keuze hebben jullie moeten maken. Ik wil jullie heel veel kracht, sterkte en liefde voor elkaar toewensen. De weg die voor jullie ligt zal niet eenvoudig zijn maar hij kan prachtig zijn! Blijdschap en verdriet kunnen op 1 weg liggen en ik wens jullie in elk geval heel, heel veel blijdschap en verrassingen in jullie leven toe.

Het ga jullie heel erg goed!

Lieve groet,

Esther

Posted

Wat een heftig besluit moet dit zijn. Maag krimpt in elkaar telkens als je zo'n bericht leest, het is onze grootste angst.

Verschrikkelijk dat het niet zo heeft mogen zijn.

Heel veel liefde, gezondheid en succes in de toekomst Marion

Posted

Heftig hoor Marion, voor jullie beide.

Ik hoop dat jullie de kracht vinden om door te gaan zonder kinderen. Heel veel sterkte daarbij

 

Groet

Lisette

Posted

Ach Marion & partner, wat heftig en verdrietig om op dit kruispunt in je leven beland te zijn en dan de weg in te slaan die niet leidt tot zwangerschap, kindje etc.

Jullie hebben beiden moeilijke afwegingen en keuzes moeten maken en ik hoop dat jullie samen sterk blijven en elkaar stevig vast weet te houden!!! Respect!

Posted

Lieve Marion, ik wil jou samen met je partner heel veel sterkte wensen met dit besluit en hoop dat het geluk jullie op een andere manier toe zal lachen

 

LIefs Medusa

Guest Sannie66
Posted

Lieve Marion,

Idd, lief en leed.. veel gehad aan elkaar hier op dit forum. Het is zo wrang dat jullie met lege handen blijven. Ik vind het -en met mij velen- zo onnoemlijk wreed dat de natuur die keuze voor ons maakt terwijl de wens zo bovenmenselijk groot is. De vraag rijst bij mij: 'Waarom is het gewoon niet een ieder gegunt !!!'

Ik wens je alle liefde van de wereld, met je mannetje, met je familie, met je vrienden. Je hebt veel te geven en je mag het zeker ontvangen! Je hebt er recht op...

Dikke knuffel, met heel m'n wezen en ik hoop je nog 'tegen te komen' hier op het forum en anders op Hyves...

Liefs, San

Posted

Lieve Marion,

 

Ik zie je berichtje de hele middag al voorbij komen, maar weet niet zo goed wat ik moet schrijven. Ik word er erg stil van en probeer het verdrietige gevoel dat opkomt te ontwijken. Helaas mag ik er niet onderuit om je te laten weten hoe vreselijk ik het voor je vind dat het nu zover is gekomen.

Aan de ene kant jammer dat je man niet met je mee wil gaan in de mogelijkheid v.w.b. de ECD, maar ik snap 'm heel goed.

Ook wij hebben het er wel eens over gehad, ook wel over een draagmoeder, maar het gevoel dat het echt helemaal van onszelf alleen moet zijn overheerst te sterk.

Met natuurlijk alle respect voor de anderen die wel deze keuze hebben gemaakt of hier helemaal geen keuze in hebben.

 

Je blijft hier en daar nog wel wat meelezen zeg je, dus echt afscheid nemen hoeft nog niet, maar Marion, ik wens jullie ongelooflijk veel geluk toe in de rest van jullie leven. Want ooit moet het ook jullie toch toekomen!

 

Liefs, Martha.

Posted

Marion, ook ik word elke keer weer emotioneel bij een topic met het woord "stoppen" erin.

Ik hoop dat je dit alles een plekje kunt geven en dat jullie ondanks het grote gemis heel gelukkig worden samen!

 

Groetjes Nathalie

Posted

lieve lieve Marion, ook hier de rillingen over mn lijf bij het lezen van je bericht. Wat is het toch oneerlijk allemaal! Ik wens jou en je man heel veel sterkte toe.

een megadikke virtuele knuffel

Sen

Posted

Narion, Wel heel verdrieitg om te lezen, de wens is zo groot. Maar zoals je schrijft..er is ook wat van je af gevallen. Ik wil je alle succes van de wereld toewensen, bedankt voor je medeleven, je berichten en je aanwezigheid!!!! Joy1

Posted

Lieve Marion,

 

Ook ik leef (huil) met je mee, ik vind het verschrikkelijk dat je dit besluit moet nemen. Lieve, mooie vrouw, ik wou dat ik dit verdriet bij je weg kon nemen. Ik begrijp de argumenten van je lief, maar ik begrijp jouw wens, jouw gevoel nog beter...

 

Ik wens je veel kracht en veel liefde (samen!) om dit te verwerken. En ik wens je bovenal nog veel moois in het leven toe.

 

Een heel dikke knuffel, voor jou, moedig mens!

 

Xxx Nine

Posted

Lieve Marion,

 

Wat een beslissing.

Zelf heb ik gemerkt dat het makkelijker is om maar door te gaan dan te stoppen.

Maar je moet het wel samen doen.

Ik wens jullie heel veel sterkte en geluk.

 

liefs

Rachel

Posted

Lieve marion,

Wat een enorm moeilijke en dappere beslissing.

 

Ik hoop en wens dat jullie samen je geluk kunnen vinden ook al zal er een rouwrandje zijn.

 

Een hele dikke omhelzing!!!!!!!!!

Posted

Lieve, lieve meiden,

Ontzettend bedankt voor alle lieve berichten. Jullie hebben geen idee hoe fijn dit is.

Dit geeft me veel steun om deze beslissing te verwerken.

Dikke kus allemaal

 

Marion

Posted

Hoi Marion

 

Wat een ontzettende moeilijke beslissing die jullie hebben moeten maken.

Ik wens jullie heel veel geluk en liefde toe samen en hoop dat jullie dit een plekje kunnen gaan geven.

 

Groetjes

Daniella

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.



  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use