Ga naar inhoud

Wie start er ook in oktober 2011 met ICSI?


Frannie

Aanbevolen Berichten

Frannie heel veel sterkte en succes morgen!!!

 

 

Hier 34 weken inmiddels, vorige week even opgenomen geweest omdat ze dachten dat de weeen begonnen waren maar dat bleek gelukkig nog niet zo te zijn. Nu wat rustiger aan doen en volgende week mn laatste week werken voor t verlof.

Link naar reactie
Delen op andere sites

  • Reacties 1,5k
  • Aangemaakt
  • Laatste Reactie

Top Posters in dit Topic

Top Posters in dit Topic

Anita, hoeveel dagen is volgende week vrijdag na de punctie? Fijn dat het langzaam beter gaat.

 

Frannie, ik denk aan je!!

Het was gisteren gezellig.

 

Diana, het is inderdaad voor een goed doel :-)

 

Bun, fijn dat de weeën niet door hebben gezet.

 

Ik had het zh gemaild en ze zeiden daar dat je max 40 uur na de injectie de eisprong hebt en dat tempen

daar als onbetrouwbaar wordt gezien. Ze gaven geen antwoord op mijn vraag of het kwaad kan als er geen eisprong is

geweest voor de tp.

Vanmorgen nog een lage temp. Mijn hoofd wil het zh vertrouwen maar mijn gevoel twijfelt maar ik probeer het los

te laten en morgen, mocht ik een tp hebben, tussen neus en lippen door te vragen of ze kunnen zien dat mijn ei

gesprongen is.

Waarschijnlijk maak ik me veel te druk maar maak dat mijn gevoel maar wijs :happy:

Link naar reactie
Delen op andere sites

Onze droom is vanmorgen heel erg hard uit elkaar gespat.....

Het hartje van ons kindje is met 8 weken en 4 dagen gestopt met kloppen...

 

Tijd voor bezinning, maar ik denk dat ik het niet nog eens aan durf...

Miranda

Link naar reactie
Delen op andere sites

Mirke. Wat een ontzettend bericht. Ik was zo blij voor je dat het gelukt was.

Ik kan me voorstellen dat je nu twijfelt of je wel verder wilt.

Je hebt het afgelopen jaar echt een enorme achtbaan gehad.

Heel veel sterkte. Dikke knuffel.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hier ook slecht nieuws. Mijn eisprong was te vroeg.

Toen ze bij de punctie naar mijn eitjes keken, was er nog maar eentje en die werd al kleiner.

De rest was al weg. En dan doen ze het niet met die ene laatste. (Ook vanwege de verzekering.)

En een escape IUI durfden ze niet aan met 4 rondzwemmende eitjes. De kans op een meerling mogen ze niet nemen.

 

Dus ik heb geen punctie gehad. Daardoor nu dus ook geen buikpijn, maar er is dus ook geen kans op succes.

En omdat we hierna zouden stoppen, is dit zeer waarschijnlijk einde verhaal.

 

Ik kan het nog niet geloven en ben steeds in tranen. Het is gewoon niet eerlijk.

Waarom krijgen we geen normale kans?

Link naar reactie
Delen op andere sites

Oh nee wat een verschrikkelijk droeve berichten... Frannie ik heb zo aan je gedacht vandaag en hoopte zo dat t geweldig goed zou gaan. Echt heel erg naar voor jullie.

 

 

Mirk wat een verschrikkelijke schok moet het geweest zijn toen jullie dat hoorde. Hoewle je altijd ook wat onzeker bent bij een echo verwacht je dit toch niet..

 

Heel veel liefs en sterkte dames xxxx

Link naar reactie
Delen op andere sites

Toekie. Ook goede berichten mogen gehoord worden.

Ik ben veel te blij dat het voorlopig er voor jou zo goed uit ziet.

Ik gun het jullie van harte dat het bij jullie wel lukt.

 

Dus vooral de goede berichten blijven schrijven.

Alleen maar slechte berichten zorgen nog meer voor een mineurstemming.

Ik kan een oppeppertje echt wel gebruiken.

 

En bij jullie heb ik absoluut niet het gevoel "waarom zij wel en ik niet".

Zo hoop ik ook heel erg dat het bij mijn vriendin wel gelukt is.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik ben van plan om een kaart te ontwerpen. Een afscheidskaartje van onze kinderwens.

Dit wil ik sturen naar onze familie en vrienden.

Om het tastbaar en bespreekbaar te maken.

Ik had dit idee al een paar weken, maar nu is het helaas realiteit geworden.

Ik zal het nu nog niet versturen, maar ben wel bezig om het te maken.

Vanochtend heb ik een gedicht geschreven dat ik er op wil zetten.

 

Ik ga zo de stad in om schilderspullen te kopen.

Ik wil de afbeelding voor de voorkant zelf gaan schilderen.

 

Ben ik hiermee op de vlucht voor mijn emoties? Ik weet het niet.

Het is in ieder geval wel goede afleiding.

 

Want het doet ontzettend veel pijn.

Gister hebben we via sms de belangrijkste mensen al op de hoogte gesteld.

Daarna hebben we met de meeste ook telefonisch contact gehad.

Maar het is erg fijn dat ze het al wisten. Dat scheelt erg veel tijdens het gesprek.

 

Wat me wel opviel, gister in het zh en vandaag weer toen ik de assistente van mijn eigen zh sprak, dat ze er zo makkelijk vanuit gaan dat we het gewoon nog een keer gaan proberen.

Deze poging geldt tenslotte niet als poging.

Maar zo eenvoudig is dat voor ons niet. voor ons was dit wel degelijk een poging. En we moeten het ook aankunnen om door te gaan.

Op dit moment kunnen we dat niet.

 

Zoals mijn man vandaag zei: "ik heb mijn vrouw van een sterke, energieke vrouw elke keer weer zien veranderen is een klein, ziek, zielig vogeltje.

Ergens is er een grens. En ik geloof dat wij die hebben bereikt.

Ik wacht nu af totdat ik ongesteld ben. Dan is deze poging echt voorbij.

En tussen dan en een paar maanden zullen we ook weer de anticonceptie gaan gebruiken.

Want ook het wachten op een wondertje zorgt voor veel emoties en stress. Dus ook daar zit een grens....

 

Sorry voor dit lange verhaal. Ik moest even mijn ei kwijt.

aangepast door Frannie
een aanvulling in de tekst
Link naar reactie
Delen op andere sites

Jeetje Frannie, ik word er weer emotioneel van. Je vertelt het zo mooi. De situatie an sich is helemaal niet 'mooi' maar ik vind het idee van een afscheidskaartje wel erg mooi en zeker als je hem zelf gaat maken.

 

Ik begrijp je verder helemaal. Zoals we al vastgesteld hebben, het vergt enorm van je zo'n traject en daar zit een grens aan en die grens kan eerder bereikt zijn dan het aantal pogingen/cryo's of wat dan ook je nog 'te goed' hebt. Het lijkt mij enorm moeilijk om die beslissing te nemen maar wel dapper. Je zorgt goed voor jezelf en dat is het allerbelangrijkste!

 

ïk ben iig heel erg trots op je en zal voor je duimen dat je kaartje prachtig wordt en je dit tzt een plekje kunt geven. En verder kunt met je leven met een plekje in je hart voor je kinderwens.

 

Dikke *smok*

Link naar reactie
Delen op andere sites

En ik denk trouwens dat je je emoties eerder aangaat dan er voor weg loopt. 'Je gaat ermee aan de slag'.

En even weglopen ervoor, als je dat al zou doen, lijkt mij ook niet zo erg. Als je het maar niet te lang blijft doen. Verdriet/pijn, en zeker zo'n heftige pijn als dit, kan je meestal nooit in één keer toelaten. Dat is too much. Mijn ervaring is is dat het in golfbewegingen komt, soms heel heftig, soms wat zeurderig en soms even vlak en dat afgewisseld.

 

Kan je er trouwens goed met je man over praten? Mannen gaan er meestal toch (heel) anders mee om.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Ik denk dat het is begonnen meiden, krampen en een heel klein beetje bloedverlies.. Ik hoop maar dat het snel over is....

Ondertussen maak ik mezelf helemaal gek...Vandaag realiseerde ik mij dat ik deze week mocht stoppen met de bolletjes en dat heb ik ook gedaan...

Je begrijpt dat ik dus nu mezelf de schuld geef van het stoppen met de bolletjes, dat is het natuurlijk geweest...grrrrrr....

Link naar reactie
Delen op andere sites

Lieve Mirke

 

Ik kan me goed voorstellen dat je zo denkt. Maar daar ligt het echt niet aan.

De bolletjes zijn er voor om jouw lijf zo goed mogelijk klaar te zijn om een baby te ontvangen.

Maar binnenin dat holletje moet de kleine het zelf doen.

En dat is helaas niet gelukt. En dat het hartje gestopt is met kloppen, heeft echt niets te maken met de bolletjes.

 

Maar ik zou denk ik nu ook zo lopen piekeren. Het is heel menselijk.

 

Ik denk aan je en stuur een heleboel dikke digiknuffels naar je toe.

Heel veel sterkte.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Frannie, kippenvel van je verhaal. Ik word er helemaal emotioneel van. Wat had ik het je gegund. En toch een soort van fijn dat je nu op dit moment op deze manier met het verdriet kan omgaan. Hele dikke knuffel. En heel veel sterkte voor jou en je man.Toekie, je weet het ook prachtig te verwoorden. Helemaal mee eens.Mirke, neeeeee! Wat klote. Helaas weet ik hoe je je voelt. Je kan het jezelf niet kwalijk nemen. Die bollen had je kindje echt niet kunnen redden. Veel sterkte met de miskraam. Was voor mij ook een moment om afscheid te nemen. De pijn was alleen maar fijn. Ik wilde niet dat het zomaar weg zou zijn. En ik hoop dat een curettage je bespaart blijft (al viel de ingreep mee). Heel veel sterkte en ook een hele.dikke knuffel voor jou.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Dank jullie wel voor de fijne berichtjes. Het voelt echt alsof ik een heleboel knuffels krijg.

 

Ik merk dat het nog niet echt tot me doordringt.

Je stelt je in op een traject tot 23 juni. En dan is het op 6 juni al afgelopen.

 

Daarnaast hebben we de hele vreemde situatie dat we afgelopen zondag nog lekker geknuffeld hebben.

En we hebben het vorig jaar aan de gyn gevraagd, maar we hoefden geen bescherming te gebruiken.

En nu zwemmen er ook eitjes in mijn lijf.

Dus is er een hele kleine, miniscuul kleine kans dat er toch een wondertje gebeurt.

En daardoor heb ik nu nog hoop.

 

Dus tussen de huilbuien door, bljif ik hopen.

Daarom is het pas echt over als ik ongesteld word.

Maar als ik er over praat, of zoals hier, over schrijf, dan zitten de tranen weer heel hoog.

 

Ik zie er ook erg tegenop om dinsdag te gaan werken.

Ik heb dan een scholingsdag. Een aantal mensen zijn op de hoogte van ons traject.

En als ze er naar vragen, zal ik vast en zeker gaan huilen.

Dat is op zich niet erg, maar wel op zo'n plek met weinig tijd en veel mensen die het niet weten.

Maar dat overleef ik ook wel.

 

Mirke. Hoe gaat het bij jou? Ik denk aan je. Veel sterkte.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Frannie, ik leef zo met je mee! Hoe voel je je vandaag? Ik snap inderdaad je hoop en duim echt dat dat wondertje nog mag gebeuren voor je. Het is je zo gegund. Nogmaals een dikke knuffel.

 

Toekie, hoe is de terugplaatsing gegaan?

 

Mrike, hoe gaat het nu met je? Wanneer moet je weer op controle?

 

Hier even moeilijk. Wachtdagen gaan hun tol weer eisen, dus ben lekker emotioneel en voel me erg gespannen. Ben ook zo moe! Verder geen zwangerschapskwaaltjes, dus raak hierdoor ook weer in de put. Ook nog geen bericht ontvangen van het EMC over de cryo's. En ben daar zo zenuwachtig voor.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Anita. Wat vervelend dat het EMC niets laat horen over de cryo's. Ik vind dat nogal slordig van ze.

Bij het UMC zouden we de dag na de TP gebeld zijn over evt. cryo's.

Ik kan me voorstellen dat je echt zit te stressen omdat je geen kwaaltjes hebt. Maar geef de hoop nog niet op.

Niet iedereen krijgt die kwaaltjes.

Wanneer mag je testen?

 

En dan is het ook nog grijs en waait het. Dat helpt ook niet mee om je een beetje beter te voelen.

 

Hier gaat het redelijk / matig. Het wisselt. Soms ben ik behoorlijk opgewekt en dan plotseling weer in tranen.

Maar ik voel me vooral verdoofd. Maar gelukkig hoef ik niet te herstellen van een punctie. Dat scheelt.

Mijn man is vandaag weg en ik ga straks naar mijn ouders. Die hebben mijn neefje en nichtje te logeren.

Dat is leuke afleiding.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Doe mee aan dit gesprek

Je kunt als gast nu eerst posten en gelijk daarna registreren. Als u al een account hebt, meld u dan nu aan om te posten met uw account.

Gast
Reageer hier op dit topic...

×   Geplakt als RTF formaat tekst.   Plak in plaats daarvan als platte tekst

  Er zijn maximaal 75 emoji toegestaan.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Je vorige inhoud werd hersteld.   Leeg de tekstverwerker

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen vanaf een URL in.




  • Berichten

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Nieuwe Aanmaken...

Belangrijke Informatie

Gebruikers Voorwaarden