na alle verplichte nummers .....

[evie]

HELP !!!!! Na heel lang twijfelen en nadenken ga ik hier toch maar deze vraag stellen ........ kost me veel moeite, het voelt alsof ik jullie ken, ook al is het dan alleen maar via de computer, maar toch is het moeilijk. Heb dit nog niet eens met een vriendin besproken, maar nu uiteindelijk dan toch maar wel hier.

 

Wij zijn al 2,5 jaar bezig voor een tweede kindje. Na maanden van pillen en spuiten dan uiteindelijk afgelopen zomer de eerste IVF die helaas mislukt is. Maar met al die maanden pillen en spuiten waren we dus ook heel "verplicht" bezig met sex. Vanavond moet het, morgen is de eisprong. Vandaag en morgen moet het. Over twee weken moet het.

 

Kortom: het spontane is er helemaal af en als we nu over sex beginnen te práten alleen al voel ik een soort dwangbuis om me heen trekken.

 

Móeten we weer dan ?? Nee, het zou nu juist moeten om het fijne.

 

Hoe krijg ik dit weer uit mijn "systeem" ?? Hoe kan ik weer genieten na al die tijd "verplichte sex" ??

 

Hopelijk is er iemand die dit herkent of iemand die mij even op kan peppen, ik weet het namelijk allemaal even niet meer en kan alleen maar huilen.

 

 

 

Evie :crybaby2:

[Esk]

Héél herkenbaar, wij hebben het ook tijden "gemoeten" en toen we begonnen met IVF heb ik ook meteen gezegd tegen manlief dat we nu niet meer "op commando" aan sex gingen doen. Dat scheelde al een boel, maar nog steeds had ik niet echt zin.

 

 

 

Zelf heb ik nog steeds niet veel zin in sex na al dat gemoet, maar ik probeer mezelf wel in de goede sferen te brengen. Een weekendje weg doet hiervoor al wonderen. Even een andere omgeving met overdag lol en goede gesprekken (een lange wandeling doet hiervoor wonderen) en dan is het 's avonds ineens niet meer zo'n "moetje".

 

 

 

Ook zelf wat verzinnen (een leuk setje, een andere plek, nou ja, dat soort dingen) helpt bij mij heel goed. Laatst onverwacht het lievelingseten van manlief gehaald, tafel mooi gedekt, kaarsjes aan, zelf uitgebreid gebadderd etc. en dan ineens komt de zin vanzelf. Als ik zelf maar het idee heb, dat ik zelf initiatief kan nemen in plaats van dat ik "moet", geeft mij al veel meer zin. Ik zie er dan vantevoren wel tegenop dat ik het zo "plan", maar anders krijg ik gewoon de zin niet.

 

 

 

Het kost gewoon even tijd voordat je er mentaal "overheen" bent dat het niet meer hoeft.

 

 

 

O ja, en iedere keer als je denkt "ik moet" heel bewust daar niet aan proberen te denken. Dat kost in het begin wat moeite, maar uiteindelijk zal je zien dat het beter gaat.

 

 

 

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

[ursela]

Hei,

 

Inderdaad heel herkenbaar. Ik zat altijd maar op die eisprongtesten te concentreren. Ik heb het wel eens met vriendinnen besproken waar het vrijen helaas ook 'moeten' werd. Het bleek dat iedereen zijn eigen manier had om ermee om te gaan. Een vriendin loste het op met humor, er over praten helpt. Nu, bij ons dus niet, zodra ik erover begon was de dag al verpest. Een andere met nieuwe dingen als een ander setje, nieuwe plekjes, etc, dat werkte bij ons dus ook helemaal niet. Het voelde zo gedwongen aan. Maar wat inderdaad een beetje hielp was dat ik het eerst zelf losliet, minder gefocused erop was en daarnaast inderdaad een andere omgeving, lekker erop uit met het tentje, een weekend wandelen, etc. Helaas past dit niet altijd maar het heeft er wel voor gezorgd dat het vrijen minder moeten werd waardoor we af en toe weer rond de verplichte dagen konden vrijen. Ik hoop dat jullie daar een eigen weg in vinden. Succes

[Lentezon]

Herkenbaar idd.

 

hier spreekt dus een oude rot en ' ervaringsdeskundige 'ahum.. ( 3 pogingen gehad ) .

 

Ook wij zijn 3 jaar bezig geweest. Zelfs een poosje onder begeleiding van een ' persona' omdat we t eerste jaar nog dachten dat we ' het' vast op de verekeerde momenten deden..

 

Het 2e jaar tijdens alle behandelingen en al de weet dat mijn eileiders slecht werken toch steeds die hoop elke maand. Sex is dus al die jaren minder spontaan geweest en ook beladen zoals je schrijft.

 

 

 

Ik denk dat er helaas niet veel aan te doen is. Mensen geven vaak het advies er ' minder mee bezig te zijn' maar probeer dat maar eens in onze situatie!!!!

 

 

 

Nadat mijn eileiders verwijderd waren was het ook wennen, sex was nu echt puur om de sex want zwanger worden zat er niet meer in. Was ook niet echt een feestje.

 

Tijdens mijn zwangerschap werd het eindelijk weer normaal en ik moet zeggen dat ik de hele zwangerschap door enorm veel zin heb gehad.

 

 

 

Het gekke is dat nu ik moeder ben ik toch nog gemengde gevoelens heb: bv mijn menstruatie, elke maand word ik er toch weer mee geconfonteerd dat ik niet zwanger kan worden!Ookal willen we niet meer kindjes, we mogen al in onze handjes knijpen.

 

Het is best raar om zwanger te zijn geweest terwijl dat dus normaal helemaal niet kan. Ook af en toe besef ik na de sex dat ik onvruchtbaar ben....

 

 

 

Ik wil je niet deprimeren maar ik denk dat het voor ons toch op de achtergrond wat beladen blijft. Heel anders dan mensen die dmv sex zwanger zijn geworden. Je bent je dan uitermate bewust van je vruchtbaarheid en dat werkt door in de sex.....

 

 

 

Ben benieuwd hoe anderen dat ervaren hier.

 

 

 

ik hoop dat de volgende keer gaat lukken meid! Bij mij was 3 maal scheepsrecht....

 

liefs lentezon

[elinorac]

Hoi Evie,

 

 

 

Ik denk dat je nog wel meer reacties zult krijgen, tenslotte zijn de meesten hier eerst zelf een tijd bezig geweest voor ze de medische molen ingingen. Dapper van je dat je die vraag hier stelt, wel fijn dat het 'anoniem' is...

 

Ook ik herken het, mijn vriend wist precies hoe laat het was als ik het initiatief nam en vervolgens had hij of geen zin, of moe, of pijn aan zijn rug, of we begonnen en het bed kraakte, of hij was bang dat onze dochter wakker werd... nou ja, op een gegeven moment dacht ik laat maar. Maar was wel gefrustreerd dat er weer een maand en dus een kans voorbij was.

 

Nu we eenmaal bezig zijn met de behandelingen gaat het langzaam beter, omdat het niet 'daar om te doen is', die kans is namelijk miniem. Ik zeg wel langzaam beter want tijdens de eerste behandeling hadden we allebei helemaal geen behoefte aan sex.

 

Het blijft gewoon erg lastig Evie, wij zijn er ook nog niet helemaal uit, maar wat dat betreft ben ik blij dat we in de mm zitten... Echt advies is moeilijk te geven omdat ik niet weet hoe jullie met elkaar omgaan. Als je zegt dat je een dwangbuis voelt zou ik er voorlopig niet over praten maar gewoon voorzichtig beginnen en dan kijken wat de reactie is (van allebei). En geen druk er op leggen, dan maar een tijdje geen sex?

 

Nou ja, beetje warrig verhaal geworden, heb je misschien niks aan maar het is moeilijk te verwoorden...

 

Succes in ieder geval!

 

 

 

Caroline

[Henne]

Enorm herkenbaar! Hoewel ik 99% zeker wéét dat ik spontaan nooit zwanger zal worden blijft die stiekeme hoop. En daardoor blijft sex ook heel beladen. Eigenlijk wil ik het soms niet eens omdat ik niet weer die valse hoop wil hebben. En achteraf ben ik dan boos omdat we een kans hebben laten schieten, hoeze tegenstrijdig!

 

 

 

Ook hebben we gemerkt dat toen de diagnose slecht zaad kwam we opeens veel minder sex hadden. Het hoefde niet meer en dat was een soort van hele rare opluchting. Van beide kanten overigens, want mijn vriend voelde zich ook net een fokstier.

 

 

 

Inmiddels hebben we in 1,5 jaar drie pogingen gehad. Elke keer ben ik beroerd van de hormonen en al het gedoe aan mijn lijf. Ook dát is natuurlijk een libido killer.

 

 

 

Al met al hebben we betrekkelijk weinig sex nu, zeker in vergelijking met voor onze kinderwens. Soms hebben we het er wel over, we zien het gelukkig allebei. Maar het is heel moeilijk te doorbreken merk ik. 'Gewoon doen' lukt op de een of andere manier niet. Soms betrap ik me op de gedachte 'want het heeft toch geen zin'.

 

We moeten op de een of andere manier vrijen helemaal niet meer in verband brengen met kinderen en dat is na al die jaren dat het onlosmakelijk met elkaar verbonden was niet makkelijk. Verder zijn we gelukkig wel heel fysiek, we knuffelen veel, slapen dicht tegen elkaar aan, we zijn elkaar zeker niet zat ofzo. Elke keer neem ik me weer voor om vanaf nu gewoon de knop om te zetten en te beginnen, want uiteindelijk hebben al die duffe bladen wel gelijk: zin kun je ook maken. 't Is net als met sporten, achteraf is het altijd lekker :toothy3:

[Corina83]

Hoi hoi,

 

 

 

Ook voor mij is dit heel herkenbaar. Sinds 2005 waren wij bezig met kindjes krijgen maar het wilde ook maar niet lukken. Steeds de verplichte dagen, ovulatietesten die positief waren en dan moest het zeker. Gevolg, soms lukte het helemaal niet en qua gevoel zat het helemaal verkeerd. Er was niets meer aan, niet lekker niet fijn en het bracht ons al helemaal niet dichter bij elkaar.

 

Toen we eenmaal begonnen aan IUI dacht ik dat het moeten over zou gaan maar dat was helaas nog niet zo. Om het zaad goed te houden kan je niet te lang onthouding hebben dus even geen sex kon gewoon niet. Tuurlijk deden we het niet steeds dan maar je was er toch mee bezig.

 

Tussen de IUI behandelingen raakte ik spontaan zwanger wat er juist voor zorgde dat de wil om te moeten weer terug kwam om dat het dus toch kon. Weer hield ik de dagen bij en weer vond ik het verschrikkelijk. Ook voor mijn vriend was er niets meer aan, misschien nog wel moeilijker aangezien hij ook echt moet presteren en jij zelf wat minder. De maanden dat we geen IUI hadden door omstandigheden deden we het wel steeds omdat je inderdaad ook geen kans voorbij wil laten gaan. In januari van dit jaar mocht het eindelijk een keer baat hebben, we waren zwanger en inmiddels ben ik bevallen van een dochter. Tijdens mijn zwangerschap hebben we geen echte sex meer gehad, wel handen en voetenwerk zeg maar, maar niet the real thing. Ik wilde gewoon niet meer, niet eens zo zeer lichamelijk maar meer geestelijk zag ik er tegenop. Nu inmiddels is ons sex leven langzaam aan het verbeteren. We hebben al een paar keer weer echt gesext en nu merk ik dat ik het toch ook lekker vindt. Het gaat nu niet meer om kindjes maken maar gewoon om genot. Het is fijn en je voelt je je er beter door. Ik ben erg blij dat het moeten toch weg is gegaan hoewel dat wel lang heeft geduurd. Ik weet niet of je er echt ooit vanaf komt als het zwanger worden niet lukt, ook niet door IVF of iets anders. Je blijft dan ergens toch stiekem hoop houden denk ik.

 

 

 

Groetjes

[Guest Miki]

Hoi hoi, wat een verhalen weer hè! Wel goed dat je dit onderwerp aansnijdt. Zulke dingen zijn veels te zwaar om in je eentje mee rond te lopen. Maar erover praten met vriendinnen doe ik ook niet (meer), die weten ook niet echt wat wij meemaken. Dus ik vind het ook prettig dat dit hier kan!

 

 

 

Bij ons, bezig sinds maart 2005, is het ook een geforceerde boel hoor. Maar we proberen er wel de lol in te houden. Misschien ook omdat we af en toe zelf positief testen. Dan ga je toch denken, stoppen we niet te snel, liggen we wel goed, etc. Ik vond het vooral moeilijk tijdens de behandelingen, dan moet je immers zaad sparen en had ik er daarna ook helemaal geen zin in.

 

 

 

Wat ons wel helpt is dat ik me af en toe mooi maak met lingerie enzo. Ik voel me dan sexy en hij wordt getriggerd. Mannen zijn zo visueel! Maar wat voor mij de doorbraak was, waardoor ik weer ben gaan genieten, is dat ik uit heb gesproken dat ik onze sex niet alleen meer om ZIJN zaadlozing wil laten draaien. Dat was er toch wel een beetje ingeslopen. Als het ff moeilijk ging, zette ik mijn behoefte op zij en dan was het soms echt niet fijn of zelfs pijnlijk. Maar ja... als HIJ maar kwam! Ik denk dat ik daardoor erg op slot ben gaan zitten. Letterlijk en figuurlijk.

 

 

 

Nu zorgen we beter voor elkaar en is de lol ook echt weer terug, al blijft het altijd ergens beladen. Maar wellicht kan het jou ook helpen om het uit te spreken en zo samen te kunnen zoeken naar plezier?

 

 

 

Misschien een (te) erg intieme vraag, je hoeft ook zeker niet te antwoorden, maar wie weet kan het helpen. Doe je ook aan masturbatie? Jezelf plezieren kan soms de eerste stap zijn om uberhaupt weer plezier te beleven. Als dat goed gaat, kun je het ook weer beter met de ander delen wellicht.

 

 

 

Grtjs, -M

[sandra]

ik erken me hier ook goed in

 

wij hebben ook een poos verplicht sex moeten hebben

 

nu het niet meer verplicht is voelt het voor mij nog wel zo

 

heb helemaal geen zin meer

 

ook rondom de eisprong denk ik nou kom maar op misschien lukt het nog wel

 

tijdens het voorspel denk ik van kom maar op schiet op (negatief)

 

en na de daad denk ik draai je maar om en ga maar slapen

 

voor de kinderwens was dit helemaal niet zo en genoot ik nog van sex

 

denk dat ik pas weer geniet als we een kleintje hebben omdat ik dan misschien het gevoel heb van het hoeft niet meer

 

mijn man heeft hier trouwens geen last van

 

ook niet toen het wel verplicht was

 

ik geniet meer van het lekker tegen elkaar aan liggen

[Nath82]

Hei allemaal,

 

 

 

Wat herkenbaar!! Wij hebben niet heel lang op commando hoeven te vrijen omdat mijn eileiders vrij snel in het proces verwijderd zijn. Lentezon beschreef al dat zij zich na de seks realiseerde dat ze geen kinderen kon krijgen. Dit heb ik ook. Ik weet dat ik nooit zo zwanger zal kunnen worden en realiseer me dit elke keer als we vrijen..... soms vind ik dat best lastig. Gelukkig kan ik er met mijn man goed over praten en gooien we er een stukje humor tegenaan. Zo langzamerhand komt bij mij de zin wel weer terug. Maar de overgang tussen 'seks om zwanger te worden' en 'seks omdat je er zin in hebt' is wel heel erg raar hoor!! Seks om zwanger te worden zal ik nooit meer hebben en ik ben nog steeds bezig om dat helemaal een plekje te geven...... Ik geef niet op, we komen er wel!! En weer alleen seks hebben omdat het leuk en lekker is voelt af en toe wel heel bevrijdend!

 

Succes en heel veel sterkte!!!

[evie]

ik ben er stil van .............

 

vol ongeloof heb ik jullie verhalen gelezen - bedankt voor jullie openheid !! (nu is dat toch wel de kern van dit hele forum, maar toch !)

 

ik had ergens echt wel gedacht dat ik hier niet alleen in zou staan, maar toch had ik dit niet verwacht.

 

ik vind het knap dat sommigen van jullie er met mooie lingerie of "iets-samen-ondernemen" doorheen komen - het is ongetwijfeld een idee maar of het er van komt ....

 

het punt van de link tussen onvruchtbaar zijn en dan-heeft-sex-toch-geen-zin heb ik zelf niet, maar ik kan er om de een of andere reden gewoon niet meer van genieten, het dwangbuis gevoel is te sterk en dat verpest een hoop aan sfeer in de slaapkamer zeg maar.

 

ik moet het allemaal even laten bezinken, had deze verhalen van jullie zo niet verwacht.

 

heel erg bedankt voor jullie openheid en meningen en ervaringen, en allemaal heel veel sterkte .......

 

 

 

evie

[Esk]

Nog even een korte reactie van mijn kant. Ik sluit me aan bij Henne, heel vaak geen zin om te beginnen, maar als het dan begonnen is, dan vind ik het toch wel heel fijn. Maar daadwerkelijk die knop ook om zetten is soms heel moeilijk.

[Lexa]

Hoi, ik zit eigenlijk alleen op het IUI forum maar breek even in bij jullie ;-)

 

 

 

Ook hier een feest (nou ja) der herkenning. Mijn vriend is nou niet gezegend met een enorm libido, ik nam alleen nog maar het initiatief als het 'moest', en dan ook het liefst effe hup en slapen. Mijn vriend had er al lang geen zin meer in. We hebben er ruzie om gehad, tot tranen toe. Die frustratie als je weet dat je ovuleert en meneer zegt 'Ik ben geen fokstier'. Maar wat moet je? Anders is er zo weer een maand voorbij. Ik heb nog wel geopperd dat we 't gewoon vaker moesten doen. Standaard 2, 3 keer per week, dan zou hij 't niet als een verplichting voelen en ook niet doorhebben als 't moest. Is er eigenlijk nooit zo van gekomen, toch vaak te moe, geen zin, bla bla bla. Maar ook wij hebben een fantastische relatie, zijn knuffelig, lachen met elkaar, alleen hebben we niet zo vaak seks.

 

 

 

Ik moet wel zeggen dat de druk er bij mij afging toen we het iui traject in gingen. Nu hoefde hij maar 1x te produceren, haha.

 

 

 

Je kan mij niet wijsmaken dat er stellen zijn in dit traject, iui of ivf, die elkaar om de dag hitsig in de ogen kijken en zeggen 'Zullen we dan maar?'

 

en als ik het mis heb, dan hoor ik het graag!

[Elsje1]

Hallo lieve meiden,

 

 

 

Ik wil dit topic graag weer eens naar boven halen. Ik was op zoek naar een topic waarin gesproken is over het onderwerp "geen zin om te vrijen", want ik was er van overtuigd dat ik echt niet de enige ben. Nu is het alweer een half jaar geleden dat er voor het laatst in dit topic gereageerd is en kon (helaas) geen recentere vinden.

 

 

 

Ook ik zit in de situatie dat ik nauwelijks zin heb om te vrijen. Mijn vriend heeft er alle begrip voor (of lijkt dat in ieder geval te hebben), dat mijn libido momenteel nagenoeg verdwenen is. Maar ik voel me zo enorm schuldig naar hem toe. En daar baal ik erg van. En ik zou zo graag willen dat het anders was!

 

 

 

Na de periode van "verplichte nummertjes" en we met ivf begonnen, vond ik het een verademing dat we niet meer op gezette tijden "moesten". Het bijhouden van mijn cyclus heb ik eigenlijk direct losgelaten, waardoor ik veel meer kon genieten van het vrijen. Na onze laatste ivf-behandeling en toen ik "zeker' wist dat zelf zwanger raken een godswonder zou zijn, voelde het vrijen in eerste instantie veel prettiger.

 

Vrijen omdat je er zin in hebt, het lekker vindt. Niet perse om proberen zwanger te raken. Want daar geloof ik zelf al lang niet meer in (mijn vriend overigens nog wel, die heeft die hoop nog steeds niet opgegeven).

 

Maar naarmate de tijd vordert krijg ik eigenlijk steeds minder zin om te vrijen en ik begrijp mezelf eigenlijk niet zo goed. Hoe komt dat dan? Heeft dat dan toch te maken met het feit dat je het gevoel hebt dat je door je lichaam in de steek bent gelaten en op het moment van vrijen daarmee geconfronteerd wordt? Of heeft het te maken met dat ik min of meer in de overgang ben en daardoor andere lichamelijke reacties krijg?

 

Ik heb wel erg veel behoefte aan lichamelijk contact met mijn vriend, maar dan vooral in de vorm van knuffelen. Voor mijn gevoel is onze relatie, door alles wat er nu gebeurd is, ook alleen maar sterker geworden, ben ik nog meer van hem gaan houden. Maar als ik aan sex denk, dan krijg ik bij wijze van spreken al de kriebels. Dat is toch niet normaal?!

 

 

 

Wie herkent zich hierin en wil haar ervaringen met mij delen? Ben ook erg benieuwd naar de meiden die een half jaar geleden hier gereageerd hebben, want ik kamp hier inmiddels ook al wel een half jaartje mee. Hoe is jullie situatie inmiddels?

 

 

 

Liefs Elsje

[Sylvino]

Hoi Elsje,

 

 

 

bij mij is ook al lang de puf eruit, we hebben een goede relatie met alle ups en downs maar die sex die sex, wat kunnen we daar toch over vechten. Hij wil maar ik niet. Moet me er soms echt toe zetten. Sex blijft ondanks dat het ontzettend fijn kan zijn toch ook een functie te hebben, baby's maken. Ook door alle hormonen kan ik uit mijn doen zijn.

 

 

 

Ook elke maand weer een teleurstelling dat ik geen sex meer wilde tijdens mijn eisprong, dan wist ik zeker dat ik niet zwanger was, had ik ook die valse hoop niet.

 

 

 

Dit is in beknopte vorm mijn verhaal, ik denk dat nog vele nieuwe verhalen zullen volgen.

 

 

 

Groetjes Sylvie

[sandra]

ik heb hier ook heel erg mee gezeten

 

ik ben al niet zo'n beest in bed en dan moest het ook nog eens verplicht en zo vaak

 

liefst om de dag om het zaad optimaal te houden

 

ging soms expres zo laat mogelijk mijn bed in in de hoop dat mijn man dan al in slaap gevallen was en ik niet meer hoefde

 

hij had geen problemen met verplicht sex (hoog libido denk ik)

 

ik krijg nu eindelijk weer een beetje zin, maar nog niet zo vaak

 

dus helaas geen oppeppende verhalen van deze kant maar wel veel erkenning

[Guest Sannie66]

Hi Elsje,

 

 

 

Zoals je kunt lezen bij mijn profiel scheel ik nogal in leeftijd met mijn partner. Nu was voordat we aan het hele IVF traject begonnen er niets aan de hand met mijn (en zeker niet mijn partner's) libido, maar door de hormonen en het heel erg 'bezig zijn' met een kindje maken via een andere weg is deze bij mij op een erg laag pitje komen te staan. In de overgang zit ik (nog) niet, maar denk dat het bij mij zeker te maken heeft nu met het zwanger zijn. Merk overigens wel dat de 'drive' nu weer een beetje terugkomt, maar niet meer in die frequentie als voor het hele gebeuren.

 

Ik weet niet of dit nog (ooit) hetzelfde wordt, maar ben er zelf niet zo mee bezig. Komt ook omdat mijn partner mij steunt hierin. Natuurlijk hoopt hij het wel, maar is realist genoeg dat er van alles gebeurt in mijn lichaam en tsja, na de bevalling zal het zeker anders worden. We zijn dan niet meer met z'n tweetjes...

[Tool]

he...heel herkenbaar dit onderwerp...

 

vanaf het moment dat ik ben gestopt met de pil en toen ben gaan temperaturen (want daarover had ik al gelezen) is het al een verplicht nummer geworden...op een gegeven moment weet je wanneer je je eisprong hebt, dus daar ga je je dan op instellen...en dan in het begin niet laten merken dat je het daarvoor doet...maar toch altijd iedere maand die teleurstelling...nadat bij mij allemaal verklevingen zijn ontdekt in mijn buik en rondom mijn eileiders, eierstokken en baarmoeder en ik de hersteloperatie heb gehad (zie mijn handtekening) bleven we toch proberen en dus verplicht...de ovulatietesten kwamen erbij...nog meer een verplichting.

 

toen we de intake-afspraak hadden staan vorig jaar, was bij ons de druk eraf..en jawel hoor...zwanger....helaas in een miskraam geëindigd en na de curetage weer terug naar de verplichte nummers, ondanks dat we wisten dat we toch via ivf zwanger moesten worden...nu heb ik van de ene kant altijd wel zin in sex, maar heeft mijn vriend vanwege zijn rug problemen niet altijd zin...tot twee jaar geleden hebben we een hele diepe dip in onze relatie gehad en stond ons sexleven ook op een laag pitje alleen als we dan ons verplicht nummertje moesten maken...

 

gelukkig is onze relatie nu enorm verbeterd, anders waren we dit traject ook niet ingegaan...zou ook niet reëel zijn ... en ondanks dat we nu met de ivf bezig zijn en ik eigenlijk wel zin in sex heb, ben ik nu vaak degene die te moe is, of geen zin heeft...

 

heel vreemd allemaal...we knuffelen gelukkig wel genoeg en liggen ook vaak genoeg lepeltje-lepeltje...maar toch is het anders...ook nu als we vrijen, denk ik af en toe...ja...kom maar..dan is het voorbij...en ik vind het heerlijk als we het doen, maar toch...dubbele gevoelens...en dat vind ik dan weer rot tegenover mijn vriend...

 

 

 

liefs,

 

Nicole

[Elsje1]

Hoi Silvie, Sandra, Sannie en Nicole,

 

 

 

Lief dat jullie je ervaring met mij hebben willen delen. Kennelijk blijft dit toch een moeilijk onderwerp om over te praten (jullie zijn de enige die gereageerd hebben), ondanks dat het op deze manier toch behoorlijk anoniem is. Ik weet echt wel dat ik niet de enige ben, maar het is toch prettig om het verhaal van medestanders te horen met eventuele tips. Dus dank daarvoor!

 

 

 

Liefs,

[Guest kera]

Elsje, ik begrijp je heel goed. Ja, voor mij is het ook moeilijk.. erover praten. Ik voel vaak hetzelfde... ik ben gewoonn niet meer zo trots op mijn lichaam nu ik weet dat ik in de overgang ben.. en dat heeft bij mij tot resultaat dat ik niet relaxed ben..bij het vrijen. dat maakt me verdrietig.. omdat ik een half jaar geleden nog zo echt ervan kon genieten.. heb angst dat mijn gevoelens, libido en lichaam voorgoed veranderd zijn .. doordat ik geen hormomen meer heb.. vrouwelijke...

[Yonne]

Heel herkenbaar allemaal. Ook ik had totaal geen zin meer in seks. Met name toen we met OI en IUI bezig waren. Toch elke ronde een aantal keer verplicht. Nu we met IVF - ICSI bezig zijn is de druk er wat af. Voor de zaadkwaliteit is het wel goed om het wat vaker te doen, maar mijn vriend 'helpt' zichzelf dan af en toe. Daardoor is de druk er wat af. Niet echt romantisch, maar ik zie het ook meer als een technisch middel op die momenten.

 

Omdat het verplichte er wat af is, merk ik dat mijn zin wat hoger is geworden. Niet vaak, maar al wel een paar keer weer lekker seks gehad, gewoon omdat we zin hadden. Verder ligt de frequentie nog wel erg laag (soms weken niet). Dat vind ik zelf niet erg, het zal vast meer worden als de druk er echt af gaat.

 

 

 

Yonne

[Mama-in-love]

Hoihoi allemaal.

 

Heel herkenbaar hoor!!

 

Zowel mijn vriend als ikzelf hebben niet zo'n enorm libido en in de tijd van de vruchtbaarheidstesten was het elke keer weer een heel gedoe om toch maar effe sex te hebben. Mijn vriend kan dan ook maar moeilijk klaar komen als hij geen zin heeft.. (komt ook door medicatie die hij slikt..dat verlaagde libido..)

 

We zijn abrupt gestopt met de hele medische molen omdat onze relatie te veel onder druk kwam te staan. In de twee jaar pauze die volgde hebben we echt rust gehouden en alleen sex wanneer daar echt de zin voor was..

 

Nu hebben we nog steeds weinig sex maar wel weer beide met zin! Die pauze heeft ons zeer goed gedaan!

 

Ons knuffelgehalte is altijd wel zeer hoog geweest en gebleven maar helaas wordt je daar niet zwanger van ;)