Het Verloop Van De Miskraam,missed Abortion En Bbz

[Gast Mart]

Omdat ik hier op het forum weinig kan vinden over het verloop van een miskraam, missed abortion of een bbz wil ik graag dit topic openen.

 

Het is natuurlijk niet het mooiste topic en hopelijk hoeft het weinig gebruikt te worden, maar ik denk dat het voor de meiden die hiermee te maken krijgen wel wat duidelijkheid kan geven over hoe het in z'n werking gaat of kan gaan.

 

De meiden die dit te moeilijk vinden moeten dit topic maar gewoon negeren.

 

Ik begin daarom maar met m'n eigen ervaring(en):

 

Miskraam 1 (november 2009):

1-3 maanden

• 2 cryoos
   
  
• na 14 dagen test positief (hcgwaarde niet bekend)
   
  
• 5 weken zwangerschap: start bloedverlies
   
  
• 6 weken zwangerschap: bloedverlies en buikpijn op z'n ergst: verlies vruchtje
   
  
• 2 dagen later echo: baarmoeder leeg op nog streep bloed na
   
  
• Daarna nog twee weken bloedverlies
   
  
• Zwangerschapstest blijft nog een week na verlies positief
   
  
• Eerstvolgende menstruatie na 6 weken
  

Miskraam 2 (augustus 2010):

1-3 maanden

• 9 juli: Tp 2 emmies
   
  
• 19 juli: Dag 10 na tp: licht bloedverlies - test licht positief
   
  
• 20 juli: Dag 11 na tp: bloedverlies neemt toe - test negatief
   
  
• 20 juli t/m 26 juli: flink bloedverlies als menstruatie (zonder stolsels)
   
  
• 26 juli: Dag 17 na tp: bloedverlies stopt - bloedtest hcg 68
   
  
• 29 juli: 5 weken en 1 dag (dag 20 na tp) bloedtest hcg 270 -Zwanger!!!
   
  
• 1 aug.: 5 weken en 4 dagen (dag 23 na tp) CB indicator 2-3 wk zwanger
   
  
• In tussentijd geen zwangerschapssymptomen gevoeld-> twijfel
   
  
• 9 aug.: 6 weken en 5 dagen (dag 31 na tp): bloedtest hcg 950
   
  
• 13 aug.: 7 weken en 2 dagen: temperatuur 0,3 lager, CB indicator 2-3 wk zwanger, licht bruinverlies
   
  
• In tussentijd flink gebloed, stolsels (weinig) en minimale buikpijn
   
  
• 22 aug.: 8,5 weken, leeg vruchtzakje verloren - Miskraam!!
   
  
• 23 aug.: Echo (baarmoeder schoon), bloeden minimaal - bloedtest hcg 260
   
  
• 26 aug.: Bloeden en buikpijn begint opnieuw
   
  
• In tussentijd flinke bloedingen gehad
   
  
• 2 sept.: Bloedverlies neemt af - bloedtest hcg 150
   
  
• 9 sept.:. Bloedverlies inmiddels al 6 dagen gestopt - bloedtest hcg 79
  
• 16 sept.: bloedtest hcg 41
  
• 22 sept.: Menstruatie breekt door:-)
  

• 23 sept.: bloedtest hcg 16
  
• 8 okt.: bloedtest hcg 4.6
  
• November: nieuwe poging!!!! De laatste!
  

[Sylvino]

Ik heb een missed abortion gehad in juni 2008.

 

Bij de 7 weken een echo, alles goed en het hartje klopte mooi. Een aantal dagen later maagpijn/buikklachten/overgeven. Na een nacht van overgeven, wel medicijnen gekregen van de ha post, door naar het zkh. Bij de echo daar konden ze geen hartslag vinden en was ik zw van een tweeling, een gecompliceerde zw wat ze in mijn zkh niet hadden gezien. Geen bloed rondom de baarmoeder en nog last van alle zw kwalen. Meteen opname ivm uitdroging en bloed overgeven. Na een paar dagen zkh wederom een echo en besloten om voor een curretage. Om de mk zelf op gang te laten komen zou nog wel tot 2 weken kunnen duren. Omdat ook de zw kwaaltjes bleven en ik ondanks infussen niet herstelde besloten dit snel te doen.

 

 

 

Tot op de dag van vandaag lijkt het alsof ik die gehele periode in slechte film heb gespeeld. Soms dringt het tot me door wat er toen allemaal gebeurd is. Omdat ik zo ziek was heb ik er bijna niets van meegekregen. Het was vooral een schok dat er 2 baby's zaten. Veel vreugde op dat moment om ooh zo veel verdriet dat de hartjes niet meer klopte.

[Gast Mart]

Zo te lezen is dit ook behoorlijk heftig geweest Sylvie.

 

Deze ervaring blijft je altijd bij.

 

Ik ben blij dat je het hebt willen delen met ons op dit topic. Dank je wel.

 

 

 

Hopelijk willen nog meer meiden te vertellen hoe het bij hen gegaan is, ook al is het natuurlijk erg moeilijk om oude wonden te openen.

[rubster]

Ik heb in januari 2009 een miskraam gehad.

 

 

 

Bij 7 weken nog wel hartslag te zien. Bij 9 weken niet meer. Paar dagen moeten wachten voor een nieuwe echo. Weer geen hartslag.

 

bij 10 weken curetage omdat het vruchtzakje niet los wilde laten. Er zat geen vruchtje meer in het vruchtzakje op dat moment.

 

Onderzoek laten doen. En geen oorzaak kunnen vinden.

 

 

 

Het enige wat ik vervelend vond is dat de curetage door weer een andere gyneacoloog werd gedaan. toevallig was dat degene die ik van de 5 nog niet gehad had.

 

 

 

's middags aan mijn bed zei hij dat niets een zwangerschap in de weg zou staan.

 

Hij was even vergeten mijn dossier door te lezen!!! (de sukkel)

 

 

 

Groetjes

 

rubster

[elvirazonnetje]

Hoi

 

 

 

ik was in april 2008 spontaan zwanger geraakt eind mei 2008 plotseling heftige buikpijn en licht bloedverlies ben met spoed naar eigen gynaecoloog

 

echo gemaakt was geen vruchtje te zien een bbz direct opgenomen in het ziekenhuis en zware pijnstillers gehad ,echo werden vervolgd in de dagen erna, bloed laten prikken, uiteindelijk daalde het hcg spontaan waardoor een week later thuis met veel bloedverlies en stolsels de vruchtje vanzelf eruit kwam,daarna nog meerdere echo,s gehad en bloedonderzoek waarna alles uiteindelijk herstelde(baarmoeder schoon en hcg naar normale waarde was behoorlijk schrikken uiteindelijk na 8 weken weer normale cyyclus gehad

 

 

 

Liefs Elvira

[Moontje]

Hoi,

 

 

 

Ik heb in jan 2009 een BBZ gehad. Was op vakantie over tijd. 4 tests gedaan en allemaal negatief. Na 6 weken thuis een positieve test. Bij 8 weken steken in mijn buik en klein beetje oud bloed. Echo bij de VK en die gaf aan dat het een miskraam was. Voor de zekerheid toch nog even naar het ziekenhuis. Daar weer een echo en doorgestuurd naar de verloskamers waar bloed werd geprikt. Er was een vermoeden van een BBZ (rechts)

 

 

 

HCG was ver gedaald en Gyn wilde nog een keer inwendige echo doen. Maar ik had al heel veel pijn met hoesten, tijdens de echo zag hij dat er al bloed in mijn buik zat. Binnen 45 min lag ik op de OK, was al een beetje in shock. Rechtereileider is verwijderd middels een laproscopie.

 

 

 

Daarna ruim drie weken thuis geweest.

 

 

 

Ondertussen wel zwanger geworden met IVF.

 

 

 

X Moontje

[Miepie80]

Mart, lees nu pas wat een achtbaan jij afgelopen weken al achter de rug bent (was op vakantie)... wat ontzettend klote. Heel veel sterkte.

 

 

 

MK 1

 

Eerste zoek-ICSI, 1 embryootje teruggeplaatst.

 

9 dagen later positieve test, na 15 dagen bloedtest hcg 207.

 

Met 5w4d echo, alles goed (vruchtzakje, vruchtje, nog geen hartje)

 

Met 8w echo; vruchtzakje wel doorgegroeid, maar geen vruchtje te zien; MA

 

Met 9w5d een curettage gehad. Emotioneel erg zwaar, lichamelijk viel het wel mee. Nog 2 weken bloedverlies gehad en 5,5 week na de curettage weer ongesteld.

 

 

 

MK 2

 

2 cryootjes teruggeplaatst, 9 dagen later positieve test. 15 dagen na TP hcg 134 (volgens het ziekenhuis ok, maar ik had er toen al weinig vertrouwen meer in...)

 

Met 5w2d echo; kwam overeen met 4 1/2 week (klein vruchtzakje zichtbaar). Met 6w2d echo; Kwam overeen met 5 1/2 week (vruchtzak gegroeid, klein vruchtje zichtbaar, nog geen hartje). Met 7w2d echo; niks gegroeid, MA.

 

Medicijnen meegekregen, maar ivm bruiloft van een vriendin afgesproken die pas een paar dagen later te nemen. Dag voor ik de medicijnen zou nemen zware krampen en bloedverlies, hield 2 dagen aan en daarna alleen nog licht bloedverlies. Ik dacht dat dat het was, maar een week later bleek bij controle dat het vruchtzakje er nog gewoon zat, dus alsnog bij 2 weken later een curettage gehad.

 

 

 

Dit waren de eerste 2 terugplaatsingen, van de volgende 2 niet zwanger geraakt... tussendoor onderzoek gehad naar de oorzaak, maar ze hebben niks kunnen vinden.

[daantje70]

Hi allemaal fijn dat er over gepraat wordt...

 

Vorig jaar november had ik met 9,5 wk mijn eerste echo. Hieruit bleek dat

 

ons kleintje met 8,5 wk gestopt was met groeien....al een week geen hartslag en niets gemerkt...lichamelijk nergens last van.

 

Heb toen medicatie gekregen om de miskraam op gang te brengen. Na 2 dagen ben ik het vruchtje thuis verloren....een mini mensje..hoofdje...lichaampje..armpjes...het is als een film aan me voorbij gegaan...en nog steeds komt het beeld terug.

 

Omdat de miskraam inklompleet was moest ik ook nog naar t ziekenhuis voor een curettage.

 

 

 

Omdat het natuurlijk ons kleintje was hebben we het beraven...mooi dekentje gekocht...mooi briefje geschreven en samen met een knuffeltje begraven in een bos bij een mooie boom! Het was zo fijn om op die manier afscheid te nemen, heeft ons echt geholpen en kan ik iedereen aanraden!!

 

 

 

Al met al heel heftig allemaal....

 

 

 

Nu is het augustus en zit ik weer middenin een miskraam....

 

de kans op een zwangerschap was zeer klein maar een wondertje kwam om de hoek kijken...maar helaas ging het weer mis...bloedverlies maar verder niets...mijn lichaam wilde het kennelijk weer niet kwijt, dus afgelopen maandag een curettage gehad. En nu na een paar dagen voel ik me eindelijk niet meer zwanger...je lichaam kan je zo voor de gek houden! Heb nog wel bloedverlies dus ik hoop dat de curettge goed is gegaan....

 

 

 

Beide keren heb ik lichamelijk weinig gemerkt...weinig pijn...maar ik denk dat t bij iedereen anders verloopt!

 

 

 

Ik wil iedereen sterkte wensen....ook voor de momenten over een tijdje als je s morgens ineens verdrietig wakker wordt...zomaar een dagje dat je het moeilijk hebt en niemand het weet!

 

 

 

liefs Daan

[Raba]

mk 1:

 

25 juli 2 embryo's geplaatst van A kwaliteit. 1 Atje in de vriezer.

 

8 augustus test negatief

 

9 augustus 2 testen positief heel licht streepje. ziekenhuis gebeld. echo 2 sept gepland.

 

10 augustus bloedtest vertrouwde het niet hcg te laag en moest rekenen op een mk.

 

13 augustus 2010 om 19:30

 

14 augustus ziekenhuis gebeld echo veranderd in evulatiegesprek.

 

15 augustus 16:30 vermoedelijk het vruchtje gezien. Het zat voor mijn idee nog aan elkaar vast. Volgens mijn man was het er 1 maar ik denk echt dat het er twee waren. Wat zag het er raar uit. Je kon er nog geen mensje uithalen. De ene was wel groter dan de andere. Hierna is het bloeden heel hevig eruit gekomen.

 

19 augustus moet ik testen gekozen voor bloedtest in ziekenhuis.

 

2 september evalutatiegesprek.

 

 

 

Mart het is inderdaad een heftige topic maar helaas maken te veel mensen dit mee.

[Gast Mart]

Fijn dat er mensen zijn die hun verhaal hier willen delen.

 

 

 

Daantje ik zag je al een paar keer voorbij komen, maar je bent niet echt heel erg aanwezig op op het forum en houdt je een beetje op de achtergrond.

 

Ik ben in ieder geval blij dat je hier je verhaal hebt kunnen doen en zo te lezen ook flink heftig. Vooral als je zo'n klein minimensje hebt kunnen opvangen en kunnen bekijken. Dit blijft je leven lang bij, want het was jullie kindje.

 

En nu weer hetzelfde verhaal, net curretage gehad. Geen lichamelijke klachten, maar emotioneel natuurlijk wel weer zwaar.

 

 

 

Je hebt het mooi verwoord.

 

 

 

Heel veel sterkte nog met de verwerking hiervan.

[Sylvino]

Heftig om allemaal te lezen.

 

Ondanks dat we elkaar niet persoonlijk kunnen vinden we steun bij elkaar en dat doet een mens goed.

 

 

 

Een verdrietig maar goed topic!

[ivfsh]

Hee meiden,

 

 

 

Heftig topic, maar goed dat je het hebt geopend Mart! Toen ik te horen kregen dat het mis was, ben ik heel hard op zoek gegaan naar informatie, maar kon toen inderdaad niet zo goed vinden wat ik zocht.

 

 

 

@Mart: poeh, ik heb je gevolgd: wat kan het toch soms oneerlijk zijn allemaal..... Ik duim voor je laatste poging!

 

 

 

@Daantje: sterkte meid! Wat vreselijk rot dat het weer mis is gegaan.....

 

 

 

Bij mij is het als volgt gegaan:

 

- na ICSI twee embryo's teruggeplaats

 

- op eerste echo bij 7 weken was duidelijk dat er 1 goed was ingenesteld en perfect op groei lag en dat de andere alleen was ingenesteld, maar niet verder was gegroeid.

 

- bij 10,5 week nog een echo gehad: alles goed, mooi op groei en perfecte hartslag

 

- bij 12,5 week een echo: toen was het mis.... geen hartslag meer. Met ruim 11 weken moet het hartje zijn gestopt. Onze wereld stond echt even helemaal stil

 

- de week na de echo, is de miskraam opgewerkt met medicijnen, dit is in het ziekenhuis gebeurd. Vond ik erg prettig, want het was best wel heftig, het was prettig om er een deskundige bij te hebben, want je weet gewoon niet wat er allemaal op je afkomt.

 

- er is onderzoek gedaan, maar er zijn geen afwijkingen gevonden

 

Ik heb het heel heftig gevonden allemaal, ben er echt heel erg verdrietig om geweest. Meiden die dit topic lezen omdat ze er middenin zitten: sterkte! Het verdriet en de pijn zijn groot, neem tijd om het een plek te geven en kijk daarna weer langzaam vooruit. Ik ben normaal heel erg nuchter en van het gewoon weer doorgaan, maar met deze hele 'ervaring' heb ik echt pas op de plaats moeten maken....

 

 

 

Ik hoop dat dit topic maar door weinig meiden gelezen hoeft te worden!!!

 

 

 

Liefs,

 

IVFSH

[Gast Linda_]

Ik heb twee keer een missed abortion gehad:

 

 

 

1e keer

 

okt. 2009: 2 emmies teruggeplaatst

 

nov. 2009: positieve zwangerschapstest

 

dec. 2009: bij de echo alleen een vruchtzakje en deeltjes van de vrucht zichtbaar. Na 5 weken is het waarschijnlijk mis gegaan.

 

Na 9 weken: pillen om MK op te wekken. MK kwam daarna vrij snel op gang, voelde aan als een stevige ongesteldheid.

 

Nacontrole in het zkh gehad, gelukkig was m'n baarmoeder nagenoeg schoon.

 

 

 

2e keer:

 

jun. 2010: 2 emmies teruggeplaatst

 

jul. 2010: positieve zwangerschapstest

 

22 juli 2010: echo, vrucht met kloppend hartje

 

aug. 2010: 2e echo, geen hartactiviteit meer.

 

Nu de MK afwachten.

[Gast Guusje]

Pffff, heftig al deze verhalen.

 

 

 

Toch even een vraagje, wat is precies een missed abortion?

 

 

 

Lfs Guusje

[Sylvino]

Bij een mk krijg je krampen en bloedverlies.

 

Bij een missed abortion voel je niets, je hebt het niet in de gaten het wordt dan ook meestal via een echo waargenomen dat het hartje gestopt is. Je blijft meestal zw verschijnselen houden. Er zit dan ook geen bloed rondom de baarmoeder. Het kan soms nog tot 2 weken duren dat de mk op gang komt.

[kira]

Tja hier helaas ook 3 miskramen meegemaakt waarvan de eerste 18 jaar geleden, de tweede vorig jaar, derde dit jaar.

 

 

 

1e MK 1992, begonnen met 9 weken met bloedverlies, gevolgd door het stolsels en vruchtje, na 2 weken toch nog een curretage.

 

 

 

2e MA, september 2009, een supergoede eerste echo met 7.5 week, super blij. De tweede echo met 10 weken, was het hartje net 2 dagen ervoor gestopt, erg verdrietig en heel heftig was dat. Daar echt wel een paar maanden voor nodig moeten hebben om het een plaatsje te geven. Het kindje was ook zo welkom en gewild.

 

Met deze zwangerschap heb ik ook een curretage gehad.

 

 

 

3e MK, eind april 2010 begonnen met vloeien, met 5.5 week. 2 weken gevloeid, en dacht dat het klaar was. Maar pas het vruchtje verloren op 1 juli, na de 2 keer ongesteld te zijn geweest.

 

Wel beter verwerkt deze keer. Mede omdat ik nu minder naief ben. En er dus rekening mee hield dat een zwangerschap niet automatisch ook een kindje betekent, vooral niet boven de 40.

 

 

 

En ja..., wat doen deze MK's met je..., Ik ben in principe een nuchter mens, maar je hebt wel een rugzakje met geluk en verdriet erin.

 

Af en toe open ik het rugzakje en ben ik verdrietig, mag ik ook verdrietig zijn van mezelf. Maar soms open ik het ook, om anderen te helpen en steun te verlenen.

 

 

 

liefs joske

[mob]

Goed dat dit topic er is, ook al hoop je het nooit mee te maken...

 

 

 

Ik heb een bbz gehad.

 

16 februari 6e IUI

 

2 maart zeer lichte positieve test

 

3 maart test duidelijker, maar ook eerste bruinverlies en veel baarmoederkrampen.

 

De dagen erna telkens wat bloedverlies en veel buikpijn.

 

8 maart verlies ik een stolsel.

 

9 maart mag ik naar het zkh voor een echo. Baarmoeder is leeg. Hcg 91. Ik krijg een miskraam wordt gezegd.

 

De week erna blijf ik af en toe bloedverlies houden, de ene dag erger dan de andere dag, maar geen echte menstruatie. Buikpijn blijft...

 

17 maart controle echo. Baarmoeder is nog steeds leeg, afspraak voor opwekken miskraam wordt gemaakt. Maar hcg blijkt gestegen naar ±500. Dus ze gaan de miskraam niet opwekken.

 

18 maart weer naar ziekenhuis. Uitleg gekregen. Kans groot dat het bbz is. Maar het hcg moet eerst 1500 zijn, dan pas moeten ze iets zien in de baarmoeder. Zien ze dan nog niks, dan zit het in m'n eileider of ergens anders.

 

22 maart weer ziekenhuis. Hcg opgelopen naar 1000. Kans bbz wordt groter, baarmoeder nog steeds leeg. Ik mag niet meer werken.

 

23 maart. Ik heb nog steeds veel baarmoederkrampen en het voelt totaal niet goed. Dus maar weer naar het ziekenhuis, waar besloten wordt dat ik opgenomen wordt om het in de gaten te houden.

 

24 maart. Op de echo niks te zien. Hcg loopt op naar 1700. Operatie wordt voorbereidt, maar de gyn vind het toch niet nodig. Hij wil afwachten.

 

26 maart. Echo laat nog steeds niks zien, hcg gestegen naar 2250. En ik verlies slierten bloed, soms erg veel. De gyn (een andere nu) wil ook afwachten en ik mag, tot onze grote verbazing, zelfs naar huis! Aangegeven dat ik dat niet wil, omdat ik me helemaal niet goed voel. Ik mag blijven.

 

27 maart. Weer een andere gyn, snapt er niks van en vind dat ik ze allang een kijkoperatie hadden moeten doen. Hij doet een echo en vind het onrustig aan de rechterkant van m'n buik. M'n hcg is gedaald, maar hij vind nog steeds dat er gevaar is en dat er geopereerd moet worden. 's middags wordt ik geopereerd en blijkt het vruchtje in m'n rechtereileider te zitten. Eileider is niet meer te redden....

 

Was toen ruim 7,5 week zwanger en de weken onzekerheid hebben me toen echt opgebroken. Na de operatie nog 2 weken thuis geweest om weer een beetje op orde te komen....

[Gast Mart]

Heftige ervaringen meiden. Zo'n bbz is ook niet niks. Dat hopen we dan toch ook echt niet mee te maken.

 

 

 

Hier is nog steeds weinig te merken.

 

Nog steeds een beetje bruine "rommel" wat niks voorstelt (zit van binnen) en m'n temperatuur was tot mijn verbazing vanochtend weer gestegen naar 37,2. Dat is 0,5 hoger dan gister en vind ik toch wel gek eigenlijk.

 

Ook ben ik een beetje misselijk vanochtend, maar misschien komt dat ook wel van een paar biertjes die ik gisteravond heb gehad:dontknow:.

 

Verder nog geen buikpijn, wel af en toe wat steekjes.

[Gast Guusje]

Dank je Sylvie.

 

 

 

Ik begreep het verschil tussen een MK en een missed abortion niet helemaal, maar nu wel.

 

 

 

Gelukkig heb ik hier geen ervaring mee, en hoop het ook niet te krijgen.

 

Maar ik heb alle respect voor jullie dames die hier wel ervaring mee hebben. Zo heftig allemaal!

 

 

 

Heel veel liefs Guusje

[Gast Mart]

Ik heb even een vraag, misschien dat iemand van jullie hier ervaring mee heeft.

 

Vorige week donderdag begon de miskraam zich aan te dienen met een beetje bruinverlies.

 

Vanaf maandag aan een stuk door behoorlijk (als een flinke menstruatie), met weinig tot geen stolsels.

 

De buikpijn is te doen; de ene keer zwelt het een beetje aan en dan ineens is heb ik een hele lange tijd geen pijn meer.

 

 

 

Hebben jullie enig idee of dit normaal is? Van mij mag het nu toch echt wel komen...zucht.

[Miepie80]

Mart, balen dat het nou ook niet gewoon goed doorzet... Ik heb vorig jaar hetzelfde gehad, na een paar dagen hield het helemaal op en dacht ik dus dat dat 't dan was, maar bij een controle de week erna bleek het vruchtzakje er nog gewoon te zitten en heb ik dus alsnog een curettage gehad. Hopelijk zet het bij jou wel goed door nu. Sterkte.

[kira]

Mart, het lijkt een beetje op mijn laatse MK.

 

 

 

ook bloedverlies maar had veel meer verwacht. Af en toe wat sliertjes bms, wat ik verwart heb met een vruchtje.

 

Toen ik niet meer vloeide nam ik aan dat de MK over was. Na 14 dagen begonnen met ovulatie tests, omdat ik graag wilde weten wanneer de volgende menstuatie zou kunnen verwachten, en natuurlijk ook de hoop om weer zwanger te worden.

 

eisprong niet gespot, wel ongesteld geworden. De 2e cyclus kon ik ook niet echt een eisprong spotten, wat achteraf wel logischs was, omdat ik bij de tweede menstruatie (toen ik mocht beginnen met de gonal) het vruchtzakje pas verloor.

 

Dus dat waren wel 2 verloren maanden, en elke maand telt boven de 40.

 

Gelukkig heeft het niet invloed gehad op de stimulatie van de IVF.

 

 

 

Bij de MA van vorig jaar heb ik een curretage gehad, daar heb ik geen spijt van gehad.

 

Ik werd weer na 4 weken ongesteld, wat ik heel fijn vond.

 

Ik dacht als het niet meer leeft, dan maar zo snel mogelijk een curretage.

 

Naderhand hoorde ik pas dat je na een curretage kans op Ashermann hebt, had ik nog nooit van gehoord!.

 

Gelukkig is dat bij de 2 curretage's die ik gehad heb niet gebeurd.

 

 

 

liefs Joske

[Gast Mart]

Miepie80 en Joske, bedankt voor jullie reactie.

 

 

 

Bij jullie is het bloeden dus gewoon gestopt.

 

Joske hebben ze bij jou dan nooit een echo gedaan om te kijken of je baarmoeder schoon was? Dat vind ik wel raar met een achtergrond als de jouwe.

 

 

 

Het bloeden is bij mij nog niet gestopt en het lijkt er ook nog niet op dat dit zal gaan gebeuren.

 

Zelf denk ik ook dat het vruchtzakje nog vast zit en dat het daarom zo lang duurt.

 

Ik hoop dan ook echt dat een curretage me bespaard zal blijven, want met twee dichte eileiders en dan ook nog 's de kans op Asherman, dan is de kans op het slagen van een volgende poging vrijwel helemaal nihil.

 

 

 

Gelukkig heb ik a.s. maandag een echo, dan weet ik zeker hoe het ervoor staat, maar in de tussentijd belet het me wel in m'n dagelijkse bezigheden. En dat is toch ook erg vervelend...

[elliebellie]

Hoi Mart, ik post hier weinig maar leef met je mee. Bij mij is een m/a geconstateerd bij 8 weken zwangerschap na ivf. Ik wilde het een week de tijd gunnen zodat mijn lichaam het zelf zou afstoten. Ik was daar wel huiverig voor. Uiteindelijk is dat niet gebeurd en onderging ik nog eens een week later een curretage. Ik mocht zelf alles beslissen in het ziekenhuis en werd absoluut niet gestuurd door de gyn. Ik hoop dat het nooit meer nodig zal zijn, maar als ik weer voor de keus word gesteld, kies ik weer voor een curretage. Sterkte, meid.

[elliebellie]

Sorry Mart, zie nu net dat een curretage voor jou geen optie is. Nogmaals sterkte en succes.