Jump to content

Recommended Posts

Posted

Lieve Forumgenootjes

 

Gisteren (20-06-2011) werd onderstaand bericht gepost door Zomer, ik ben zo vrij geweest om er een nieuw topic voor te openen.

Destijds heb ik enorm veel gehad aan de vele steunbetuigingen...

 

Lieve meiden, wellicht hebben jullie mij de afgelopen weken al gemist.... het is helemaal fout gegaan....

Zaterdag 2 weken geleden kreeg ik een raar hevoel in mijn buik en heb ik het ziekenhuis gebeld, daar bleek dat ik al een volledige ontsluiting had en de boodschap was dat wij binnen dat moment en een paar dagen zouden bevallen.

Het was 1 grote schok en alle ellende kwam over ons heen.

Om een heel lang verhaal wat korter te maken: er is tot 3 keer aan toe in die 2 weken ziekenhuis verteld dat we gingen bevallen van onze jongens, maar telkens hebben we met zijn 4en de artsen weten te verbazen.

Uiteindelijk hebben we de strijd verloren en gaan wij aankomende donderdag onze zonen, Tim en Floris, begraven.

 

Ik zal hier de tekst plakken die we ook naar een aantal mensen hebben verzonden om jullie een beeld te geven:

Zoals jullie in de titel kunnen lezen zijn onze zonen Tim en Floris afgelopen donderdag geboren en hebben ze de strijd verloren.

Afgelopen woensdagavond ging de verpleging (net als altijd) de hartjes controleren en ze kon 1 hartje niet horen.

Er werd een arts gehaald en we zijn naar een speciale afdeling in het ziekenhuis gebracht met een goed echo apparaat.

Daar bleek dat het onderste kindje geen hartslag meer had en dat de andere ook een gebroken vruchtzak had en daardoor bijna geen vruchtwater.

De nacht hebben van woensdag op donderdag hebben we samen pratend, huilend en slapend doorgebracht.

Gisterochtend hebben we weer zo'n echo gehad met 2 ervaren artsen en het advies van het ziekenhuis was om niet meer door te gaan met de zwangerschap, omdat het tweede kindje veel kans zou hebben op lichamelijke handicaps vanwege het feit dat hij niet meer kon bewegen zonder het vruchtwater.

Wij hebben altijd gezegd dat onze kinderwens GROOT is, maar dat de kwaliteit van het leven van de kinderen voor ons altijd belangrijker is dan onze wens. De beslissing was daardoor snel gemaakt.

Er is toen een beleid afgesproken, dat de bevalling dmv medicatie ingeleid zou worden en dat je dan verder af moet wachten wanneer de bevalling op gang gaat komen..... dit was al binnen een paar uur.

Om 16.33 uur is onze Tim geboren. Hij was al een dag overleden en dat kon je ook aan hem zien, maar alles zat erop en eraan. Mooie handen en voeten, gespierde bovenbenen (was vast een goede voetballer geworden) en nageltjes... alles was compleet, maar veel te klein.

De arts en de verpleegkundige hebben ons lekker met zijn drieen gelaten en zodoende konden we afscheid nemen van onze zoon, hem aanraken, bekijken en vasthouden.

Na een periode van ongeveer 1,5 uur diende de tweede zich aan. Het leek voorspoedig te gaan, maar na een tijdje bleek dat hij zo dwars lag dat hij er niet op de natuurlijke manier uit zou komen.

Er werd besloten dat we naar de OK toe zouden gaan om onder volledige narcose de bevalling plaats te laten vinden. Er is toen een verpleegkundige bij Tim gebleven en die heeft hem in een mooie doek gewikkeld en in een mandje gelegd, tijdens de operatie is zij bij hem gebleven zodat hij niet alleen zou zijn.

In de OK was het nog wel een gedoe, want Esther had weeen, Marc mocht wel in de buurt blijven, maar er niet in de OK bij zijn. Gelukkig waren dezelfde arts en verpleegkundige in de OK en is Floris vrij snel geboren, om 19.26 uur. Floris bleek bij de bevalling ook te zijn overleden, maar zag er toch heel anders uit omdat hij nog maar pas was overleden.

Ze hebben ervoor gezorgd dat Marc al vrij snel in de OK mocht komen om naar Floris te kijken en Esther was vrij snel uit haar narcose gehaald. Iedereen liet ons alleen in de OK en zodoende was er weer een moment waarin wij een van onze zonen konden bekijken en vasthouden.

Eenmaal op de afdeling hebben ze de beide jongens in het mandje bij elkaar gelegd (met de gezichtjes naar elkaar toe, net zoals ze vaak in de buik lagen) en hebben we afscheid genomen.

En hoe nu verder? Tja... dat is een lastige vraag. We hebben verdriet, zijn berustend en huilen weer verder. Dit is iets waar we de tijd voor moeten nemen om te verwerken.

We hebben contact met een dame van een uitvaartorganisatie en met haar gaan we kijken hoe we ons afscheid vorm kunnen geven. We zijn sinds vrijdagmiddag thuis en dat is ook een dubbel gevoel. Het is heerlijk om met elkaar samen in je eigen huis te zijn, maar ook confronterend omdat je allemaal spullen ziet die bij onze jongens horen en bij de toekomst zoals we die in gedachten hadden.

Esther is nog erg verzwakt door het 2 weken plat liggen in bed, in anderhalve week 2 keer narcose enz enz . We gaan de komende periode gebruiken om samen bij te komen en te verwerken.

 

En naast het feit dat we een verdrietige periode doormaken die we graag hadden overgeslagen, was dit ook mooi om samen hiervoor te vechten! We wisten al dat we een goed team waren, maar dat heeft zich nu nog eens dubbel en dwars bewezen.

 

 

Lieve meiden, ik wens jullie alle succes en vooral plezier met de zwangerschap, maak er mooie kindjes van!

 

Liefs Zomer (Esther)

Wellicht ten overvloedde, maar ik kom dus niet op de lunch....

  • Replies 122
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Posted

Lieve Esther en Marc

 

vol ongeloof en met een intense pijn heb ik jullie enorm trieste bericht gelezen, niet kunnen bevatten en nogmaals gelezen...lieve mensen wat gaan jullie door een hel!!!

jullie en de jongens hebben enorm gestreden, dat is een feit en het is zo ongelofelijk gemeen, fout en zinloos dat dit kan gebeuren!!

Ik wens jullie ontzettend veel kracht en sterkte toe om hun afsscheid mooi te regelen, dat gaat vast lukken, en vervolgens alle kracht die je maar kan gebruiken om verder te gaan met jullie Tim en Floris (wat een stoere namen) voor eeuwig in jullie hart.

Oh ik ben er echt stuk van en ik ben kwaad, heel erg kwaad!!!!

 

lieve mensen ik hoop dat jullie veel steun en de ruimte krijgen van de mensen in jullie omgeving, ik zou willen dat ik jullie leed zou kunnen verzachten maar ik weet dat niets of niemand dat kan....

 

liefs

Babeth

Posted

Ben er stil van, ongelooflijk. Heel veel sterkte, wat oneerlijk. Wat een strijd. Weer 2 jongens die niet mochten blijven! Zomer, we denken aan je. We branden 2 kaarsjes met jullie mee. Heel veel sterkte de komende periode.

 

Babeth, ook een knuffel voor jullie. Wat heftig om dit nu weer te moeten zien gebeuren.

Posted

Lieve Esther,

 

Ik zit met tranen in mijn ogen. Weet ook even niet wat ik moet zeggen/schrijven.

Heel veel sterkte met dit verlies.

 

Liefs,

Gabrie

Posted

Babeth fijn dat je dit hebt geopend voor haar.

Ik deel je mening dat ik toen en nog steeds veel heb aan alle berichtjes..

 

Lieve Zomer,

 

Nogmaals vanaf mijn kant ook. Heeeeeeeeeeeeeel veeel sterkte met dit immense verdriet.

Jullie jongens, veel te vroeg en voor altijd in jullie hart.

Jullie zijn papa&mama...

Verder weinig woorden. Tranen en kippenvel,omdat ik weet hoe het voelt.

Ik brand een kaarsje voor jullie mannetjes.

 

Knuffel

Posted

Esther, wat vreselijk, ik weet niet wat ik moet zeggen, hier zijn gewoon geen woorden voor.

Heel veel sterkte de komende periode, ook voor Marc.

Posted

waarom.......................................?

heel veel sterkte met dit intens grote verlies

van jullie TIM en FLORIS

woorden schieten tekort

 

een jongens tweeling mama

yes

Posted

Lieve Esther en Marc,

 

Wat afschuwelijk om na ruim 22 weken zwangerschap afscheid te moeten nemen van jullie jongens Tim en Floris. Ik kan me niet eens indenken hoe vreselijk verdrietig en machteloos jullie je moeten voelen. Zo te lezen hebben jullie gelukkig veel steun aan elkaar. Heel veel sterkte!

 

Liefs

Posted

Wat een vreselijk naar bericht!

Omdat ik verder niet goed weet wat ik je kan zeggen heb ik een klein gedichtje opgezocht.

Ik wens jullie heeeel veeel sterkte toe met het verwerken van dit vreselijke verdriet!

 

Twee nog niet ontloken bloemen die al geuren naar persoonlijkheid

En plotseling worden deze bloemen ruw weg geplukt

Een lege plek..... Tranen van verdriet

Wat hadden jullie ouders jullie graag zien open bloeien

 

Nu volgen jullie je weg naar het licht

Aan het zicht onttrokken voor jullie ouders

Die wij via deze manier veel sterkte wensen met dit verlies

De herinnering blijft altijd daar

Posted

Lieve zomer en man,

 

Ik weet de juiste woorden niet te vinden. Ik vind het vreselijk dat jullie al afscheid hebben moeten nemen van jullie jongens. Ik wens jullie heel veel sterkte toe!!!

 

Met veel liefs,

Ivfsh

Posted

lieve zomer en man, wat een verschrikkelijk nieuws...

heel veel sterkte de komende tijd....

woorden schieten te kort...

 

liefs,

Tool

Posted

Hoi lieve meiden,

 

dank voor jullie berichten, zoals Babeth al schreef is het toch heel fijn om jullie reacties te lezen.

Wat is het ongelovelijk KLOTE dat dit ons is overkomen! We kunnen het niet geloven en ook al zijn we blij met alle steun van alle mensen om ons heen, elke vezel in ons lijf schreeuwt om Tim en Floris en vinden we dat we nu "gewoon" in Frankrijk hadden moeten zitten in plaats van dat we nu een (heel mooi) houten hart kistje op onze eettafel hebben staan. (voor degene die het aankunnen en interesse hebben waarin de jongens begraven gaan worden: hartvanhout.nl)

Dank dat jullie aan ons denken, het geeft toch kracht!

 

Liefs Esther

Posted

Lieve Esther en Marc.

Had gisteren al gereageerd in het Oktober topic, maar wil het hier ook nog even doen.

k Heb heel veel aan jullie gedacht vannacht/vandaag.... wat een groot, intens verdriet....

k voel me machteloos.... k wil zo graag troost bieden, maar alles schiet te kort, omdat dit

iets is wat je alleen met je man draagt....

Wel wil ik je onwijs veel kracht, steun, en sterkte wensen om deze zware periode door

te komen!!! ook de komende maanden, waarin de leegte je soms aan zal vliegen.

 

Wat een mooie namen trouwens... Tim en Floris..... en wat mooi dat deze kanjers je

deze 22 weken hebben gegeven.

 

Veel sterkte lieve meid!!

 

Ook wil ik de meiden die dit ook mee gemaakt hebben heel veel sterkte toewensen,

want met het lezen van dit bericht, zal ook jullie eigen verdriet weer naar boven zijn gekomen...

met daarbij de herinneringen....

dikke knuffel voor jullie, dappere sterkte meiden!!!

Posted

Jeetje Esther, ik ken je helemaal niet, maar ik wil toch reageren...

 

Wat hard om nu al afscheid te moeten nemen van 2 hele mooie jongetjes. Wat een groot verdriet en wat een pijn moet dit doen.

Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd!

Posted

Lieve Esther en Marc,

 

An angel in the book of life,

Wrote down Tim and Floris' birth

And mentioned as he closed the book

.... Too beautiful for earth

 

Sterkte en nog n dikke knuffel,

Marianne

Posted

Neeee, wat is dit ongelooflijk triest, hard en oneerlijk! Wat gaan jullie door een hel. De rillingen lopen over mijn lijf bij het lezen van jullie bericht, vreselijk!

Zo gestreden alle 4 en zo eindigen, heb er geen woorden voor.

Lieve mensen, ik wil jullie heel veel sterkte en kracht toewensen voor nu en de tijd die nog gaat komen.

 

Waarom is er zoveel pijn? Waarom zijn er zoveel dingen die niet te begrijpen zijn?

 

Liefs José

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.




  • Posts

    • Hallo, Wij hebben onlangs een eerste poging ICSI gedaan. We hadden in totaal 13 eitjes die geïnjecteerd zijn. Hier zijn helaas geen bevruchtingen uitgekomen.  Uit het onderzoek is ook niets raars gekomen, geen afwijkende eicellen of zaadcellen.  Nu willen we niet hetzelfde riedeltje nog eens doen zonder verder onderzoek.  We hebben onze zinnen gezet op Gent. Daar schijnen ze meer onderzoek te doen.  Zijn er meer mensen die geen bevruchtingen hebben gehad na een - in principe - succesvol ICSI traject tot dan toe? En wat zijn jullie vervolgstappen?   
    • Hai @Ele   Wij zijn eind 2020 gestart met ivf. Eerste poging hadden ivf gehad en daar kwam helaas helemaal embryovorming. 2de ronde icsi gedaan hier 6 embryo's 1 terug geplaatst, geen succes. 1 was sterk genoeg om ingevroren te worden dus deze in mijn natuurlijk cyclus mogen terug plaats. Hier van zwanger geworden maar helaas een vroege miskraam. Bij de 3de rond niets in de vriezer maar 2 laten terugplaatsen en hieruit is onze zoon Noah geboren. Hij is nu net 1 geworden. Door ziekte van mijn man besloten snel weer de volgende ronde ivf in te gaan nu hij nog zo gezond mogelijk is. Eerste punctie zit er weer aan te komen en moet zeggen dat ik hem best wel weer knijp. Vond de vorige rondes zwaar maar met z'n lief klein mannetje erbij is het er niet makkelijker op. Hoe ervaar jij dat met een dochter van bijna 3?
    • Hoi! Ik ben 40 en voor het eerst bezig met ICSI in UZ Brussel. 3 jaar geleden 6 IUI pogingen gehad in een Nederlands ziekenhuis zonder resultaat. Ik heb afgelopen dinsdag mijn eicelpunctie gehad met 4 eitjes als resultaat. We zijn nu uiteraard in spanning aan het wachten op nieuws. Over 5 dagen worden we pas gebeld door de arts met het nieuws hoeveel embryo's de vriezer ingaan. Als er intussen iets mis zou gaan dan worden we eerder gebeld. De reden dat ik deze cyclus geen terugplaatsing kan hebben is omdat ze hebben ontdekt tijdens de punctie dat ik een poliep heb in mijn baarmoeder. Die moet eerst verwijderd worden voor ze een terugplaatsing kunnen doen. Logisch maar toch was het wel even balen!  Ik zou het leuk vinden om ervaringen te delen met lotgenoten. Hoe gingen jullie bvb om met de wachtperiodes,wat waren jullie ervaringen met de hormonen,de punctie etc... Lieve groetjes, Nathalie 
    • Hi @Aisiya, Ik begin binnenkort met mijn tweede ronde IVF/ICSI! En ik ben 42... 🙂 Ben jij al begonnen of begin je ook binnenkort?  Ik heb mijn eerste ICSI behandeling gedaan 4 jaar geleden, met als resultaat een hele mooi dochter van nu bijna 3 jaar.  Toen heb ik veel steun gehad aan deze forum, en om verhalen te delen en lezen van andere die hetzelfde meemaken.  Het lijkt mij fijn om elkaar te ondersteunen! 
    • Ik begin binnenkort voor de tweede keer met IVF ./ ICSI en ik ben benieuwd of er andere zijn die ook beginnen of net zijn begonnen?  Ik heb 4 jaar geleden mijn eerst ICSI ronde gehad, met de resultaat een hele mooie dochter van bijna 3. 
  • Topics

×
×
  • Create New...

Important Information

Terms of Use