Door DIK en DUN meisjes

[Eef]

Hi lieve allemaal,

 

Het lukt me niet goed om op iedereen te reageren..

 

even kort, Sen, jouw verhaal is echt natuurlijk te gek voor woorden, wat me wel opvalt is dat je een hele mooie en gezonde werkdrive hebt, en dat je daarin je eigen weg gaat, hiermee kan je denk ik ver komen ! Het enige is nu natuurlijk dat dit niet in de weg moet gaan staan van je gezondheid. Als ik je berichtjes las, laatst over je vermoeidheid en misselijkheid, dan denk ik nu wel van, waar is de grens van wat gezond is voor jou en je kleintje, ik snap gewoon niet dat de werkgever niet met dezelfde intentie met jou hierover kan praten. Niemand koopt er wat voor als jouw gezondheid geschaad wordt, en zij evenmin. Het lijkt wel of jij de leider bent hier en zij het laten afweten. Onkunde? Overmacht? De gemakkelijke weg? Onbegrijpelijke reactie van haar. Nu tijd hierin steken kan haar straks veel problemen besparen. Sterkte hier mee en vooral voor jezelf kiezen, xxx

 

Babeth, wat een eerlijk verhaal heb je geschreven, het lijkt me heel moeilijk zo'n keuze. Het enige wat voor jou echt belangrijk is hoe je gezondheid het doet onder de huidige situatie en een zwangerschap, is de situatie vergelijkbaar als de situatie met het dragen van Imke? ( qua BMI/ bloeddruk etc) . Jouw gezondheid zou altijd voorop moeten staan, nu kom je in een duivels dilemma te zitten. Ik kan niet inschatten hoe de kliniek voor de gastric bypass en hoe je gynacoloog hier tegenover staat, Ik denk dat vooral het contact met de laatste hierin belangrijk is qua inschatting wat veilig voor jou en je gezin is. Ik vind het super dat je er zo instaat en er voor gaat, en snap heel goed je dilemma. Er komt vast een goed besluit uit, ik denk alleen dat de kliniek voor de gastric bypass op een hele andere manier er tegen aan zal kijken dan je gynacoloog, als het goed is zou zo'n psycholoog juist neutraal moeten zijn en je kunnen helpen in besluitvorming, maar of je daar nu op het juiste adres zit voor een echt neutraal advies, dat vind ik moeilijk in te schatten als je begrijpt wat ik bedoel ; -) Vooral eerst met elkaar rijtjes maken en praten, en overwegingen naast elkaar zetten, je komt vast tot een goed besluit, knuffel!

 

Henne jij een emotionele dag, nog heel even meissie, hoop snel dat je wat meer duidelijkheid hebt!

 

xxx Eef

[Sen]

Eef ik denk een combi van onkunde, onmacht en de makkelijke weg

 

Meiden ik ga slapen, truste allemaal

[rubster]

Babeth, even kort reageren op jouw verhaal over het afvallen. Ik zou eerst toch voor jullie wens gaan. Maar dan wel in combinatie met bv een gewichtsconsulent of dietiste.

Afvallen moet niet snel gaan in mijn ogen. Bewegen en voedingsverandering is het wat je zou kunnen doen. Ik begrijp heel goed dat je waarschijnlijk een emotie eter bent. Hier zit er ook 1 namelijk. Maar wat ik kan kan jij zeker ook. Geloof me. Ik ben nu 13 kilo kwijt in een jaar. Dus een kilo per maand iets meer. Ben er erg blij mee.

 

Knuffel voor iedereen. Ik ga slapen. Weltrusten meiden.

[liz123]

Zo wweer hele verhalen hier. Wil er graag even op reageren, maar typen op deze site met tablet is bagger. Kom er morgen even op terug. Straks lekker slapen allemaal!

[liz123]

Wil wel al even vast en korte reactie geven op Babeth haar dilemma. Weet je het stiekem in je hart al niet een beetje meis?

[Meiske74]

Eef, inderdaad, mijn gezondheid staat voorop en weet je, ik ben gezond, ja veel te zwaar maar altijd een mooie bloeddruk, geen suiker ook niet tijdens de zwangerschappen, maar wel voel ik sinds een maand of 2 mijn linker knie als ik i de trap op draag, dat is het enige. Ik wil er echt vanaf, voorgoed, ik wil niet meer jojo-en en me alleen maar meer gefrustreerd voelen. Het stomme is dat ik me meer ellendig voelde om mijn inzet voor nagenoeg 0 resultaat dan over het feit dat ik veel te zwaar ben. Ik heb nu geen klachten maar die kunnen komen en ik wil voorkomen dat I haar moeder om die reden te vroeg zou verliezen.

 

Ik hoop dat ik morgen na het tel. consult al wat wijzer ben en ik heb me ook bewust in hetzelfde zkh aangemeld als waar mijn gyn zit. Helaas liep de behandeling in DD buiten het zkh om maar goed dan praat ik ze wel bij ;-)

 

Ruby ik begrijp jouw reactie en gedachte en erg lief dat je ervan overtuigd bent dat als het jou lukt het mij ook lukt maar in 2007 ben ik erg veel afgevallen maar op een gegeven moment leefde ik alleen nog op water en wat crackers en was aan het sporten als ik thuis was. Dat was niet vol te houden. Dat ook met de arts besproken en hij gaf ook aan dat hij me daarom juist door heeft gestuurd. Ja als ik emotioneel ben kan ik me zo aan lekkers vergrijpen maar dat is het niet alleen en dat is zo moeilijk en frustrerend, Heb ook bij een dietiste gelopen in het verleden.

[elinorac]

Babeth ik zou ook jezelf de tijd geven om af te vallen onder begeleiding, bijvoorbeeld een half jaar. Het is natuurlijk wel zo dat de kans om zwanger te worden toeneemt als je afvalt maar volgens de fertiliteitsarts zou 10 kilo in mijn geval (en denk ik ook in jouw geval) al heel veel schelen. Dus als je 10 kilo zou kunnen afvallen in een half jaar? Dat lijkt me een realistisch doel of niet?

[Meiske74]

Lizze niet echt

het enige is dat ik weet dat ik het wil, dwz als de arts het verhaal van de huisarts bevestigd, de vraag is alleen wanneer......

Ik heb inmiddels wisselende berichten gelezen over wanneer je voor een kindje zou mogen gaan.

[liz123]

Moeilijk. Maar zoveel mogelijk advies moet je wel zien te krijgen. Bijv. watbetekent dit voor het herstel nade ingreep. Krijgje genoegvoedidingstoffen binnen alsje veel minder kunteten? En war tbetekent dit voor een evt. zwangerschap?Een paar maanden na de ingreep ben je nl. nog niet op je xtreefgewicht....en dan? Een familielid heeft het nl. ook laten doen en natuurlijk zijn er ook risico's aan verbonden...Ze ziet er nu trouwens wel prachtig uit, maar dat is wel al weer meer dan een jaar later!

[Meiske74]

Inderdaad Liz, wat betreft de voedingsstoffen, je hebt de kans dat je je leven lang vitaminen/mineralen erbij moet blijven gebruiken kijk en dat ik na een paar maanden nog niet op mijn streefgewicht zit dat is logisch, ik reken zeker op 1,5 jaar .

en ookal heb je de ingreep gehad, het blijft een strijd, dat weet ik ook.]de begeleiding is er ook niet voor niets 5 jaar....en dat vind ik juist wel fijn.

Ook nu maar stap voor stap ....

[liz123]

Komer morge opterug. Morgen weer an die arbeit!

XXX

[Meiske74]

haha, ik ga ook slapen!!!

[Tool]

Hè Babeth, heftig om te lezen hoor. Een collegaatje van me heeft dit in februari van dit jaar laten doen, zag er ook heel erg tegenop, maar ze doet t super. Ze ging er vanuit dat ze niet meer alles mocht eten, maar ze eet in principe alles, wel beperkt natuurlijk! Dus niet een heel bord vol, maar bv een kwart of nog minder. Ze is tot nu toe 40kg afgevallen en ziet er goed uit. Ook zij heeft het gedaan voor haar kindje en mss de kans op een tweede. Maar ook wel voor zich zelf, ze kon niet veel met haar eigen kind ondernemen. Lopen, fietsen wandelen, was te vermoeiend voor haar. Ze is er nog niet, maar wel op weg. En bij jullie speelt dan ook nog de cryo's mee en de leeftijd.Qua herstel kun je er denk ik niets van zeggen, ieder lichaam reageert anders. Zij had bv. Echt geen conditie en loopt nu al op een stevig tempo 5 km in een uur. Dat kon ze voorheen niet. En binnen een maand deed ze dit al.

Veel om over na te denken en inlichtingen inwinnen en voor jullie dan idd de beslissing, wanneer gaan we het laten doen.

Sterkte meid.

 

Guusje, heftig dat t zo gegaan is gisteren. Hoop dat jullie toch wat hebben kunnen slapen! Knuffel meid!

 

Sen, pfff, ik snap je manager echt niet. Hoop toch echt wel dat ze gaat inzien dat dit niet verder zo kan. Goed dat je je aan de werktijden van de Arbo houdt!

 

Henne, weer een dag voorbij! Hoe voel je je verder? Weet dat je t niet zo graag wilt delen hier, maar ik vraag t toch ;-p. Overmorgen de echo! Ik duim voor je!

 

De afspraak met de Arbo-arts is verplaatst naar vanochtend, dus daar moet ik over een kleine 2 uur naar toe.

Verder op t werk hebben we stress met het organiserend team van ons afdelingsuitje. We hadden allemaal activiteiten gepland, nu blijkt dat ons hele middagprogamma niet mogelijk is...dus een heel nieuw programma bedenken...en t is 27 juni, twee weekjes nog....

 

zaterdag naar familie in Engeland toe, verheug me erop om m'n broer weer te zien.

Gisteren ook een mogelijke locatie voor ons trouwfeest bekeken: t we.ve.rke in schim..mert. Willen we maandag nar toe. En ik zit toch erover e denken om niet toch een weekje nog met vakantie te gaan naar ons mooie eft.alou. Schenk ik m dat, hihihihi.

nu moet ik weer werken... Oja, nieuwe foon is ook gisteren binnen gekomen...

[liz123]

Babeth,

Vooral belangrijk is dat je de voors en tegens tegen elkaar afweegt.

Dit zul je zelf vast ook wel gedaan hebben, maar toch. Misschien kom je bij het beantwoorden van die vragen tot een conclusie.

 

Hoe gevaarlijk is je overgewicht nu?

Te gevaarlijk, dan staat dat natuurlijk voorop!

 

Valt het wel mee, dan de vragen:

Hoe gezond is je lichaam nu m.b.t. de kans op een geslaagde zwangerschap/het dragen van een evt. 2e kindje

Hoe gezond is je lichaam na de operatie.

Hoeveel tijd neemt het herstel met zich mee en wat betekent dit voor een nieuwe poging na die tijd. Is je lichaam al wel zo snel klaar ervoor?

Of moet je nog veel langer tijd nemen voor je weer een nieuwe poging ondergaat.

Wat zijn daardoor je kansen nu en wat zijn de kansen op een evt. zwangerschap erna?

En dan, wat is je grootste wens, wat staat op nummer 1 op dit moment (los van of je gezondheid gevaar loopt natuurlijk, want dan staat dat voorop)

etc...

 

Je kunt natuurlijk ook altijd ervaringen van andere mensen opzoeken die een dergelijk operatie hebben ondergaan.

Misschien geeft dat je een idee van hoe je lichaam na een operatie reageert.

 

Ik snap heel goed dat het een moeilijke keuze is, maar het gaat er ook om wat wil je zelf het allerliefst (kijkend naar de toekomst) en dan kun je zelf wel nagaan, welke wens nu de grootste prioriteit heeft.

 

X, Mart

[Henne]

Goeiemorgen meiden,

 

Even kort over gisteren. Het komt erop neer dat ik eigenlijk heel goed bezig ben. Door me ziek te melden heb ik niet alleen m'n grens herkend, maar ook erkend en er eindelijk wat mee gedaan. Dus ondanks al m'n schuldgevoel van eigenlijk moet ik gewoon werken etc. is dit juist goed. Juist ook omdat ik het heb gedaan op het moment dat we met de behandeling begonnen. Ik heb eindelijk eens duidelijk voor mezelf gekozen. Bevestigd dat ik overspannen ben, dat het op is. Ook best heftig. En wat betreft de huidige angst: ook dat is normaal en ook daar ga ik goed mee om. Ik heb naast mijn niet helpende angstige gedachten ook genoeg wel helpende gedachten. Ze zei: dat is letterlijk leven tussen hoop en vrees en zo is de realiteit nu eenmaal. Ik heb geen irreële gedachten of angsten, dus in die zin hoef ik ze niet te veranderen. Eindconclusie: in ben aan het uitrusten en ik geef alle energie die nodig is aan mijn kindje. En dat is goed. Fijn om te horen, maar het kwam toch allemaal wel even hard aan, anderhalf jaar gedoe en mezelf voorbij lopen (en over me heen laten lopen) in een uurtje en dan horen dat apathisch op de bank hangen prima is ;-)

 

Verder alles nog hetzelfde. Idee dat de misselijkheid en andere kwaaltje weer iets erger worden, maar probeer daar niet teveel op te focussen. Ene moment overtuigd van goede zwangerschap, andere moment doodsbang voor slecht nieuws. Slaap veel (erg moe, maar is dus ook goed) en rommel verder wat aan. Nog twee dagen.

 

 

Babeth ik reageer even kort op jou. Ik heb er weinig verstand van, vind het wel heel rigoureus, het is toch een fikse ingreep. Kennis van me heeft dit laten doen en zij is een behoorlijke tijd bezig geweest met herstel. Maar inmiddels idd wel 'een hele Henne kwijt' zoals ze zelf zegt ;-) Laat je goed en onafhankelijk informeren en stel dan je prioriteiten. Wel ontzettend moeilijk, veel sterkte hiermee!

 

Rest van de meiden een dikke knuffel. Ik merk dat ik zo richting de echo weer in m'n coconnetje begin te kruipen en het moeilijk vind om op anderen te reageren.

[Gast Guusje]

Babeth, allereerst bewondering voor je verhaal. En ik snap heel goed je dilemma. Vandaag een telefonisch consult, hoop dat je hier iets verder mee komt.

 

Gister avond was erg emotioneel, maar wel goed. Ik zag erg op om het mijn ouders te vertellen, kon eerst het juiste moment maar niet vinden. Maar al met al is het "mee"gevallen. Ze waren erg verdrietig, het leek ook wel of het nog niet echt bij ze binnen kwam. Ook de moeder van R schrok erg. Het is geen prater en vraagt eigenlijk nooit hoe het echt gaat. Ook de miskraam, daar komt ze nooit op terug. Ergens wel jammer. Maar we hebben het hele verhaal gedaan, en ik heb ook aangegeven dat we al dit iet willen vergeten of weg stoppen, en dat we het juist fijn vinden om er zo nu en dan over te spreken.

 

Toen we thuis kwamen hebben we ook maar gelijk wat goede vrienden gebeld, vrienden die erg belangrijk voor ons zijn. Stuk voor stuk waren ze erg geschrokken en verdrietig. Nu is weer de bevestiging dat het "echte" vrienden zijn.

 

En mijn vadertje, die moet onder het mes, ze gaan z'n prostaat pellen zo als ze dat noemen. Hij staat op de wachtlijst, en hopelijk is hij snel aan de beurt.

 

Henne, mijn gedachten zijn ook bij jou hoor!

[rubster]

Lieve babeth, ik heb het idee dat jij als je wilt gaan afvallen alleen maar op crackers en water mag leven. No way meid. Veel groente en proberen veel te bewegen. En ja, koffie en thee zonder suiker en veel water. Wat tegenwoordig wel weer mag bij veel dingen is stevia. Ik snap je helemaal, ik heb ook last van de knieeen. De keus is o zo moeilijk. Heel veel succes meid. Het is niet makkelijk.

 

Guusje, wat goed dat je echte vrienden er voor jullie zijn. je vader onder het mes. Een wachtlijst, kan hij niet in een andere kliniek eerder aan de beurt zijn? Heeft zijn verzekering niet zo'n wachtlijst bemiddelaar. Het is natuurlijk niks om zo lang nog met een catheter te lopen. Hou je haaks en geef je verdriet de kans om eruit te komen. Het is niet niks en zeker niet makkelijk. Ik praat er blijkbaar makkelijk over, maar diep in mijn hartje doet het nog heel zeer. Toi toi toi.

Henne, goed op weg volgens de psych. Vandaag echo en lekker weer coconnen. Snap ik wel hoor.

 

Hier vanavond boodschappen doen voor de waterpolo en dan even niks. De zakken beton liggen nu in de huiskamer. Ja heb echt een bouwvakkers huis. Zaterdag willen we het beton in de badkamer gelegd hebben.

 

Dikke knuffel voor iedereen en hou je haaks.

[Simba]

Arg.....

 

Nu heb ik 2 kinderztitje svoor op de fiets..... passen ze geen van 2 op mijn stuur!!!! En ik had me zooooo verheugd om vanmiddag even te gaan fietsen naar het winkelcentrum... Dat wordt weer lopen dus ;-)

Snif....

[elinorac]

Lastig Babeth, je ziet dat iedereen wel iemand kent die het heeft gedaan. Hier ook, de bedrijfleidster van de Zeeman, ik was een tijd niet geweest en ik wist niet wat ik zag! Ze is 50 kilo afgevallen en is daar blij mee maar ze gaf wel toe dat ze het soms erg jammer vindt dat ze maar zo weinig kan eten. Bv een bbq met vrienden, dan zit ze na 1 stukje stokbrood en 1 spiesje helemaal vol. Lijkt me heel lastig, maar het went wel natuurlijk.

 

Henne je hoeft niet apatisch op de bank te hangen he... Maar ik snap wat je bedoelt. Klinkt wel goed allemaal, fijn dat het je zo helpt om dingen op een rijtje te zetten en pak die slaap waar het kan hoor, echt! Ik vond het eerst ook raar om midden op de dag in bed te liggen maar hé, je hebt er het beste excuus ter wereld voor!

 

Net een afspraak gemaakt bij de osteopaat voor Bram. Hij kan nog steeds zijn hoofdje niet goed optillen als hij op zijn buikje ligt terwijl zijn zus al vrolijk rondkijkt. Het lijkt of zijn hoofd te zwaar is, dat is het relatief natuurlijk ook maar het hangt naar 1 kant en dat is niet goed. Ik vind het wel een beetje spannend dat iemand aan mijn kind gaat friemelen maar ja, ik ben er zelf bij en deze man heeft ervaring met babies.

 

Oh ja, Tool: lekker gaan een weekje naar je eilandje!! Echt hoor, gewoon doen, geld is maar geld en genieten is zo belangrijk!

[Henne]

Simba dat wordt dus lopen. Wist helemaal niet dat er nog zoveel verschil zat in zitjes, weer wat geleerd.

 

Guus hoe is het na een emotionele avond? Wat mij zo moeilijk lijkt is dat je andere verdriet doet terwijl je zelf zoveel verdriet hebt. Wie moet wie dan nog troosten....

 

Caro spannend de osteopaat. Ik ga er zelf al jaren heen, maar zou het met een kindje idd ook best 'eng' vinden. Maar osteopathie op zich vind ik geweldig. De keren dat de fysio niks kon met mn rug, had hij in één behandeling de pijn eruit.

 

Ik heb net na de fysio even drie luchtige romans meegenomen bij de bieb, tegen de apathie ;-) Ach, apathisch is ook wel een groot woord, maar ik doe echt heel weinig en dat vind ik moeilijk. Ook tegenover J. Zit ik de hele dag thuis en kan hij alsnog de afwasmachine leegruimen en dweilen in de avond. Overigens doet hij dat met liefde en is hij de eerste om te zeggen 'zorg dat je uitrust', maar voor mij voelt het lullig. Nu dus maar even een stofdoek door de hut halen en dan vanmiddag weer op de bank. Zit alweer te gapen, 't is toch belachelijk.

[Meiske74]

hoi meiden

 

Guusje wat knap dat het jullie gelukt is om de dierbaren om julie heen te informeren, heftig maar ik kan me ook wel voorstellen dat het goed voelt dat je het hebt gedeeld met elkaar. Wat het praten betreft, mijn schoonmoeder (ouders) waren ook niet zo´n praters maar na het overlijden van de jongens is dat enorm veranderd (naar ons toe dan he) we delen echt veel met elkaar. En ook goed denk ik dat je aangegeven hebt dat je het juist prettig vind als er wel over gesproken wordt. Vaak weten mensen niet of dat nu wel of niet op prijs gesteld wordt en zwijgen.....wat ellendig dat je vader onder het mes moet!!! Kom je de dagen een beetje door?

 

Tool ineens vervroegd naar de arb.arts, je kan het maar gehad hebben. Wordt nog pittig om een uitje op zo´n korte termijn te regelen lijkt me, wij hebben nu een groeve planning voor 25-8, blij dat er al een datum vastligt haha.

Ik zal straks eens kijken op de locatie waar jullie geweest zijn, ben benieuwd!!!

 

Henne zie je wel dat je goed bezig bent!!! ja wij zijn ook allemaal een beetje psych want wij zeiden dat al ;-) nee zonder gekheid, een grote stap maar dat had je blijkbaar echt even nodig. en laten we wel wezen, de bevestiging van overspannen zijn is al heel wat zonder alles wat je meegemaakt hebt en nu meemaakt, en wat je zegt, vreemd om te horen dat lamballen goed is. Ik kreeg het even te kwaad bij je woorden, alle energie gaat nu naar het kindje, ow meid zo is het maar net!!! en al lambal je de rest van de 34 weken doen!!!!!

Je echo is toch niet vandaag al!? ik dacht morgen, iig veel succes en sterkte, kan me voorstellen dat je met enorme zenuwen naar binnen gaat.... knuffel van mij!!

 

allemaal bedankt voor de reacties en he meedenken, jullie zijn ook echt van alle markten thuis he!

 

Ruby ik denk niet dat ik alleen kan afvallen op crackers en water, ik heb ervaren bij het lijnen (grote pogingen) dat het na een aantal kilos echt stagneerde en niet even een week of twee maar echt weken achter elkaar. uiteindelijk was het echt werken, op de crosstrainer/fiets en alleen maar zeer caloriearm eten, was gewoon niet gezond en ook nog erg frusterend.

De pest is dat ik een gezonde basis heb, we eten veel groenten, eet volkoren brood, mager broodbeleg, fruit max 2 op een dag (vanwege de suikers) de basis die ik destijds van de dieetiste heb gehad zit echt in mijn hoofd en volg ik, destijds ook gestopt met naar haar toe gaan omdat ze zelf ook geen idee meer had. toenweer schildklier getest en die was goed.

Mijn valkuilen zijn het snoepen, en echt, ik snoep niet overdreven, maar iedere avond wel wat zoets, een paar koekjes of een paar stukjes chocolade.

Water drink ik, evenals thee zonder suiker en koffie met een beetje melk met een zoetje.

Tijdens het verzamelen van info op dit gebied kwam ik veel goede berichten tegen over een geel boekje "maak je niet dik" geschreven door een psych, die verboden is aan een zkh in eindhoven, heb het gisteravond meteen besteld, veel mensen halen daar fijne tips uit blijkbaar...

 

Caro het was ook mijn gedachte om onder begeleiding te gaan, daarvoor naar de huisarts en toen kwam er dit uit. Nu is 10kg niet veel voor mij maar sowieso goed uiteraard. Ik heb ook gedacht dat in het begin van onze kinderwens het lag aan mijn overgewicht maar dat werd uiteindelijk in Duitsland en Belgie weggewuifd, tuurlijk is afvallen beter, ook "prettiger" tijdens een zwangerschap.

 

Lizz, volgens de gyn is mijn lichaam zeker gezond genoeg voor een zwangerschap, hij geeft ook aan dat de zwangerschap van Imke dat alleen maar bevestigd, alles ging perfect, het probleem met de baarmoederhals staat er helemaal los van (gelukkig) en de bloeding die ik met 13 weken had ook, kwam door de ligging van de placenta (te dicht bij de baarmoedermond) en die trok uiteindelijk zoals verwacht naar boven toe.

Maar wat je zegt, hoe gezond is je lichaam daarna, gelukkig lees ik erg veel goede berichten en over het herstel, ja, dat is afwachten. Voordeel volgens mijn huisarts is dat ik in goede conditie ben.

Heel wat stof tot nadenken Gelukkig vanmiddag een tel. consult, eens kijken wat daaruit komt en dan volgende week de eerste screening.

Heb de vragenlijst die ik in moet vullen inmiddels ontvangen,lijst? meer een boek!!! vandaag eens een begin maken met invullen.

[Meiske74]

Caro het lijkt me inderdaad ook erg eng als een ander aan je kind gaat zitten maar je hoort er erg goede berichten over en ik denk dat ik persoonlijk ook zou kiezen voor een ostheopaat.

Hoop dat het allemaal meevalt en dat je er een goed gevoel aan over houdt na de eerste behandeling!

Jeetje wat is die dame er goed mee afgevallen, ja dat minder eten kan soms minder gezellig of makkelijk zijn maar ik ben ervan overtuigd dat je daar aan kan wennen.

Daarbij is het ook niet zo dat je helemaal "los" kan gaan na de ingreep, want ookal ben je goed afgevallen je moet blijven opletten.

[Simba]

Als ik jou zo hoor Babeth, zou ik het geloof ik wel weten.

Je bent gezond, (afgezien van je overgewicht). Je overgewicht staat een zwangerschap verder niet in de weg. Maar als je nu eerst die operatie laat doen, staat straks wel je leeftijd een eventuele volgende zwangerschap misschien in de weg. Dan ben je afgevallen, maar kun je meer problemen krijgen om zwanger te worden.

Terwijl er nu eigenlijk geen noemswaardige problemen zijn (buiten de problemen die er al waren) om weer zwanger te worden.

 

Omdat je lichaam verder geen erge problemen heeft met het overgewicht (buiten wat knieklachten om, begrijp ik) zou ik ervoor kiezen om eerst nog een keer proberen om zwanger te worden. Nu weet je hoe je vlag wappert, na de operatie weet je dat niet.

 

De operatie kan over een jaar of 2 ook, zwanger worden misschien dan niet meer.....

[Meiske74]

Simba daar zit ook wat in, en gelukkig kennen we ook succesverhalen zoals van Caro!

Gelukkig wat afspraken dicht bij elkaar staan nu. oa, de gyn

[Henne]

De echo is vrijdag meiden. Om 8.10 uur :happy7: We konden om 12 uur en ik vroeg, kan het eerder...toen mochten we voor alles uit. Achteraf beetje debiel want nu moeten we ook heel vroeg op, maar doe vier uurtjes leken toen alles uit te maken. En dat doen ze vrijdag vast ook.

 

Babeth ik denk dat Simba wijze woorden heeft gesproken.

 

Voor alle afvallers en gezonde eters, ik had laatst dit boek van de bieb, was er wel over te spreken. http://www.bol.com/nl/p/eet-jezelf-mooi-slank-gelukkig-kookboek/1001004010938647/