mijn dagboek

[luna27]

Hoi lieve meiden die ik pas net heb leren 'kennen' hier op het forum,

 

Wens,

Wat super dat die testen een mooie tweede streep laten zien!!!!

 

Luna,

Wowie, hcg in je bloed wat aan het stijgen is, wat geweldig zeg!!

Ik durf het aan om je te feliciteren!

Wel ontzettend vervelend dat je last hebt van je buik en dat je infectiewaarden verhoogd zijn.

Hoop dat dit snel zal verminderen en dat het hcg flink blijft stijgen.

 

Hier gaat het 'nog' goed.

Kreeg vanavond bericht dat Pregnyl de menstruatie niet uit zal stellen, wel een vals-positieve-zwtest kan geven.

Kijk in het topic "wie start er in maart 2010" voor de foto's van mijn zw-testen.

Ik heb getest om te kijken of dat er Pregnyl in mijn lichaam zat en om te kijken of dat het tweede streepje lichter aan het worden is.

Nu begin ik toch wat zenuwen te krijgen en het broekloeren is begonnen.

Had mijn menstruatie namelijk op 14 okt verwacht omdat ik op 29 sept Pregnyl heb gespoten om de eisprong te krijgen.

Heb op 1 okt dus de eisprong gehad.

Pfffff, het is hier dus ook erg spannend aan het worden!

 

 

Hey ladie's!

 

Wish, wat spannend voor je zeg!! Ik hoop vurig voor je dat je zwanger bent meid!! Ik duim voor je! Morgen heb je ook bloedtest toch? kan me voorstellen dat je het nog "rustig" afwacht hoor!

 

Ik heb vandaag een clearbleu test gedaan en ik ben zwanger. En toch ben ik erg kalm, en wacht de bloeduitslag van morgen af. Ik lees weleens dat het alsnog mis kan gaan, en ben daar bang voor. Heb nog wel af en toe mega krampen in mn buik en rug. Buikpijn van de overtstimlatie is wel wat minder. Verder doe ik het rustig aan en drink ik heeeel veeel.

 

Wens, geniet je een beetje?

 

lieve meiden, fijne zodnag!!

[Wish]

Hebben jullie ook een soort van ongiegevoel?

Ik bel morgen naar de gyn (Geertgen) om na te vragen of dat ik een bloedtest zou mogen, als hun dit niet doen (zal denk ik wel niet) ga ik naar mijn huisarts.

Heb tot nu toe een hele aardige vrouwelijke huisarts, ben benieuwd of zij mij wil helpen?

Eerst vanavond en vannacht nog zonder bloed door zien te komen.........

 

Hoe gaat het nu met jullie?

[wens]

Wat is 't allemaal toch super spannend en zenuwslopend...!!

 

Vanochtend heb ik naar 't ziekenhuis gebeld om een afspraak te maken voor een 1e echo. Deze staat gepland op: vrijdag 5 november, dan ben ik waarschijnlijk 7 weken en 4 dagen zwanger.

Ik heb gelijk gevraagd om een bloedtest te doen. Maar helaas, wat ik al verwachtte, dit willen ze niet doen. Ik gaf aan dat ik vooral benieuwd ben of de progesteron waarde goed is, aangezien ik ook die utrogestan heb moeten gebruiken, en me afvraag of het niet gecontroleerd moet worden of m'n lichaam dit nu wel voldoende heeft overgenomen. Ze gaf aan dat uit jarenlange ervaring is gebleken dat het lichaam de aanmaak van progestan bij zwangerschap zelf overneemt en daarom het geen zin heeft een bloedtest te doen. Mocht ik toch te weinig progestan aanmaken, dan merk ik dat vanzelf, want dan krijg ik een bloeding. ........ Ja hallo zeg, volgens mij is het dan wel te laat he!

 

Ik ben 't ermee eens dat in waarschijnlijk 95 % van de gevallen de aanmaak van utrogestan goed verloopt, en ze niet voor die paar procent waarbij 't niet goed gaat toch maar altijd testen, gezien de kosten. Maar ik wil niet bij die paar procent zitten waarbij de aanmaak niet goed verloopt en het hierdoor eindigt. Terwijl dit voorkomen kan worden om langer medicijnen hiervoor te gebruiken. Ik vind het ook zoooo vreemd dat er diverse ziekenhuizen zijn waarbij je altijd tot +- 12 weken utrogestan moet gebruiken. En dat er diverse ziekenhuizen zijn waar je standaard wel bloedtesten mag laten doen. Dat wil volgens mij zeggen dat die andere ziekenhuizen een reden hebben dat ze het wel zo doen..?

 

Mijn man baalt ook dat ik geen bloedtest mag doen. Zeker omdat ik deze laatste ivf de hoogst toegestane dosis hormonen kreeg, juist omdat mijn lichaam/ eierstokken niet reageren. Het is al heel bijzonder dat ik nu zwanger ben, dit had mijn arts niet verwacht. We lopen juist allemaal in het ziekenhuis omdat onze lichamen niet reageren zoals normaal gesproken en er volgens mij daarom juist meer kans is dat 't misgaat. Waarom worden we vanaf het ontstaan van een zwangerschap ineens als 'standaard' behandeld. Een extra controle lijkt met dan juist belangrijk! Lijkt me toch logisch dat wij ons juist meer zorgen maken??

 

Maar ja, mijn man heeft ook wel gelijk dat we hier nu toch niets aan kunnen doen. Als het beleid van het ziekenhuis is dat we geen bloedtest mogen doen, dan kunnen wij dat toch niet veranderen. Kortom, de komende 3 weken maar afwachten of het goed blijft gaan. Aan de ene kant is het fijn dat ik geen zwangerschapssymptomen heb, maar andere kant geeft dit juist nog meer onzekerheid.

 

pfff.... Wat een onzekerheid zeg. Ik wil zoooooo graag gewoon genieten, maar dat lukt maar niet. Ik ben echt super blij dat ik nu zwanger ben, maar ik ben zooooo bang dat 't toch fout zal gaan. Als alle artsen het een wonder vinden dat ik zwanger ben, omdat e.e.a in mijn lijf zo beschadigd is door de endometriose. Dan is het toch niet raar dat ik het ook nog niet kan geloven dat 't goed kan blijven gaan...

 

Ik weet het, IK BEN ZWANGER, en moet niet te ver vooruit kijken en genieten..... en ik weet ook dat stress juist slecht is. ('t forum is fijn om mijn gedachten van me af te schrijven. Maar aan de andere kant wordt ik hier ook super onzeker omdat je ook veel verhalen leest van meiden waarbij het in de eerste weken eindigt in een miskraam....)

 

Nou, ik blijf gewoon duimen!! Ik hoop dat de komende 3 weken snel voorbij zijn, zodat we bevestiging krijgen dmv de echo op 5 november (en hopelijk dan wel ook bloedonderzoek).

[Sylvino]

Gefeliciteerd Wens,

het begin is onzeker maar je bent zw, probeer niet teveel te stressen en laat het een beetje op je afkomen.

Wat er ook gebeurt, goed of slecht, je hebt het niet in de hand.

[Wish]

Helaas zijn hier weer de tranen van groot verdriet gekomen.......

[wens]

Helaas zijn hier weer de tranen van groot verdriet gekomen.......

 

Lieve Wish, met pijn in mijn hart lees ik je bericht....

Wat vreselijk!!

Hier zijn geen woorden voor...

 

Heel veel sterkte gewenst.

 

Liefs en een knuffel,

Wens

[luna27]

Lieve Wish, meid ik vind het zo erg voor je, ik had het zo voor je gehoopt, ik wens je alle sterkte toe om dit te verwerken (zover dat kan). Het is zo hard en oneerlijk allemaal...Ik denk aan je, dikke troostknuffel en huil maar lekker uit.

 

Wens; ik vind het inderdaad heel raar dat ze geen bloedtest geven, dat kan zoveel bevestiging geven. Ik moest tot 17 dagen na de punctie doorgaan met utrogestan, dus tot en met vandaag omdat ik vandaag de bloedtest had. Nou het goede nieuws is dat mn infectie waarde en overstimulatie nu stabiel zijn. Maar mn hcg waarde is niet zo hard gestegen, het had minimaal 100 moeten zijn, maar is 76. Het kan te maken hebben met een late innesteling, en moet volgend week maandag weer prikken. Het komt wel eens vaker voor, dus het kan nog beide kanten opgaan, of een goede zwangerschap, of toch een miskraam. Ik probeer me rustig te houden, en maar te denken dat ik het allemaal niet in de hand heb. Ik moet doorgaan met de utrogestan, heb zelfs extra gekregen. Vind het dus raar dat jij dat niet krijgt. Al die verschillen met die ziekenhuizen...pff vervelend hoor.

 

Ik snap je onzekerheid heel erg wens, als je nu gewoon wist hoe hoog je waarde is, geniet je er gewoon meer van. Dat heb ik nu ook. Kan er niet optimaal van genieten. Het is zo jammer dat het allemaal al zo klinisch moet ( niet gewoon lekker met je vent het bed induiken en opeens zwanger) en dan ben je zwanger, kan je er ook niet van genieten, want ja, stel je voor . Wat is het toch allemaal moeilijk.

 

Meiden, ik wens jullie beide veel sterkte

xxx Luna

[Wish]

Dank je wel lieve meiden!

 

Hoop dat alles bij jullie goed mag blijven gaan en dat jullie een geweldige eerste echo zullen gaan krijgen!

Ik duim voor jullie!!!!

Succes!

[luna27]

wens, hoe gaat het met je?

xxx Luna

[wens]

wens, hoe gaat het met je?

xxx Luna

 

Hoi Luna,

 

Ik las in een ander topic dat het bij jou op dit moment nog heel onzeker is. Wat vreselijk die spanning! Ik las dat je morgen weer bloed laat prikken, ik hoop echt dat 't hcg dan toch wel goed is gestegen. Ik gun het je zo!

Wat vreselijk hé die onzekerheid. Al jaren dacht ik: als ik nu maar eens zwanger zou worden, dan kan ik echt genieten! Maar nu merk ik dat de eerste periode van de zwangerschap zooo spannend en onzeker is. Nu we (pril) zwanger zijn, voel ik ineens dat er nu iets te verliezen valt. Als de behandelingen niet lukken, is dat heel zwaar, maar als 't wel lukt en 't gaat dan fout, is dat volgens mij nog veel zwaarder. (maar daar gaan we nog niet aan denken hoor!! We zijn nu zwanger!)

Ik duim echt zooo voor je!! Ik hoop echt voor je dat het goedkomt en je binnenkort een mooie echo hebt. Overigens niet vergeten dat als er een vroege echo gemaakt wordt het soms nog te vroeg is om een hartje te zien hé! Ik heb al veel verhalen gehoord van vrouwen die een vroege echo kregen en er geen hartje te zien was, en ze dachten dat 't fout was. Maar dat een week later toch ineens wel een hartje te zien was.

 

Hier gaat het goed. Ik voel me alleen niet zwanger.... Eigenlijk moet ik super blij zijn dat ik geen zwangerschapskwaaltjes heb, maar hierdoor wordt ik soms zo onzeker.

In het begin had ik wel rugpijn en soms buikpijn. Tot een aantal dagen geleden had ik ook gevoelige borsten. Maar nu heb ik ook dat niet meer. Alleen soms beetje moe, maar dat heb ik wel vaker, dus dat zegt me dan niet zo veel. Wel ook lagere bloeddruk (normaal 120/68 nu 103/53 heb thuis bloeddrukmeter) maar weet niet wat dit betekent.

 

Ik mocht geen bloed laten prikken. Maar heb al wel vele testen gedaan... ;-)

1x per week heb ik de Clearbleu test gedaan, en deze gaf wel elke week een hoger aantal weken aan. Afgelopen dinsdag gaf 't ie voor 't eerst 3+ aan (dwz meer dan 5 weken zwanger). Volgens mijn eigen berekening was ik afgelopen dinsdag 6 weken en 1 dag, dus dat zal dan wel kloppen.

Ik heb gelukkig geen bloedverlies gehad, maar wel soms beetje buikpijn (beetje zelfde gevoel als bij blaasontsteking, ik weet niet of dit zo hoort te voelen?). Heb zelf 't gevoel dat alle zwangerschapssymptomen afnemen/weg zijn... maar ik weet ook wel dat dat niets hoeft te zeggen, misschien went mijn lichaam gewoon wel aan 't zwanger zijn?

Ik ben blij als 't volgende week vrijdag is en we echo krijgen, ben zo bang dat 't niet goed is. Net als jij wil ik zo graag de bevestiging dat er echt een beginnend mensje in m'n buik zit, op de juiste plek en goed groeit! Ik hoop dat we allebei een positieve bevestiging krijgen!!

Als de echo goed is wil ik het eigenlijk graag gelijk aan mijn familie vertellen. Ik wil zo graag dat moment meemaken, maar ben soms zo bang dat 't nooit zover komt.

Het blijft tot 3 maanden (eigenlijk tm 9 maanden..) nog super spannend, maar ik wil zo graag van de zwangerschap gaan genieten!

 

Luna, ik hoop zo dat het voor ons beiden goed gaat komen! Ik denk aan je!

Knuffel, Wens

[luna27]

Hey Wens,

 

De onzekerheid is inderdaad niet fijn, had het zo graag anders willen zien, maar ik hou hoop! Ik blijf er toch redelijk kalm onder. Vind het wel net als jij moeilijk om er van te geniete omdat het allemaal zo onzeker is. Aan de ene kant denk ik, ik ben zwanger, voel me ook zwanger, (misselijk, gespannen borsten, maagzuur, MOE) maar durf er toch niet volop van te genieten. En dat jij niet echt veel kwaaltjes hebt hoeft helemaal niets te zeggen hoor, lees dat zo vaak!!

En je testen wijzen uit dat je harstikke zwanger bent!

 

Dus aankomende vrijdag heb je een echo? Ik ga voor je duimen dat alles goed is meid! Hoe heb jij trouwens berekend hoever je bent? Is dat vanaf de 1ste dag dat je begint met stimuleren?

 

Ik kan ook niet wachten totdat ik zeker weet dat mn zwangerschap goed zit en dat ik het tegen familie kan zeggen! Of wat verlang ik daarna. Samen de vreugde en blijdschap vieren, wat zal het een feestje worden! Durf er niet eens over te 'fantaseren'. Wacht het eerst allemaal maar af. Mn moeder en zus zijn de enige die het weten nu en een vriendin.

 

Weet je al hoe je het wil vertellen? Lees soms zulke leuke creatieve ideen om het kenbaar te maken!

 

Nou lieve Wens, hou je taai, en ik duim voor je!!!

xxx luna

[wens]

Graag zou ik de tijd terugzetten naar afgelopen zondag. Toen we nog helemaal dolgelukkig waren dat ik inmiddels 7 weken zwanger was.

ja, was....

 

Van maandag op dinsdagnacht is ons grote geluk geëindigd in een nachtmerrie.

Maandagnacht had ik erg veel last van mijn darmen, dacht nog dat het van het eten kwam, maar toen ik naar het toilet ging voelde ik me echt heel ziek worden. Ik weet nog dat ik hoopte dat het snel zou afzakken, maar voelde me echt super ziek.

Even later is mijn man wakker geschrokken en heeft me naast het toilet gevonden.

Vervolgens terug op mijn bed gaan zitten, ik had niet meer zo'n last van m'n darmen, maar voelde me echt heel slap en beroerd.

Mijn man heeft de huisartspost gebeld en kreeg het advies om zsm naar het ziekenhuis te komen. In de auto zei ik nog tegen mijn man dat ik het gevoel had dat misschien een van de endometriosecystes geknapt was, dat ik met daarom zo beroerd voelde?

Met veel moeite zijn we bij de huisartspost aangekomen, waar ik voor de balie in elkaar zakte.

 

Tot het moment dat er een echo gemaakt werd had ik echt goede hoop dat alles goed zou komen en alle klachten door de endometriose kwamen.

Bij de echo bleek echter dat er geen vruchtzakje in mijn baarmoeder zat, maar er wel veel bloed in mijn buik te zien was. De conclusie werd getrokken: een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.

Die woorden, dat moment, dat doet zo onvoorstelbaar veel pijn. Ik heb hier maar al te vaak op het forum gelezen dat het helaas bij anderen fout ging, wat me vreselijk leek. Maar deze woorden zelf te horen te krijgen, deed zoveel pijn, hoeveel pijn dat doet kun je je pas voorstellen als je het zelf meemaakt.

 

Lang hadden we niet om hierbij stil te staan, want ik moest accuut geopereerd worden. Onderweg naar de operatiekamer voelde ik me steeds zieker en zwakker worden en had het gevoel dat echt 't niet goed ging.

De operatie heeft ruim een uur geduurd. De arts vertelde dat ik ruim een liter bloed in mijn buik had en de situatie echt levensbedreigend is geweest.

Na de operatie was ik als eerste opgelucht dat ik nog leefde. Ik voelde me nog heel slecht, maar na 2 bloedtransfusies ging 't gelukkig beter.

 

Helaas komt daarna het besef wat er gebeurd is.......

 

Op dit moment, 3 dagen later, heb ik steeds minder pijn van de operatie.

Het klinkt misschien raar, maar op sommige momenten mis ik de pijn. Nu de operatieppijn wegtrekt voelt het net of alles nooit gebeurd is. Denk soms dat ik mezelf voor de gek heb gehouden, dat de droom nooit echt is geweest.

Maar dan zie ik de vele gedane zwangerschapstesten liggen en weet dat de droom wel echt werkelijkheid is geweest.

Ik besef me nu dat als de operatiepijn straks weg is, ook ik mijn dagelijks leven weer zal moeten oppakken.

Maar ik voel me zo verward, boos, leeg...ik wil me het liefst voor alles afsluiten en deze pijn blijven voelen. Dan weet ik dat het echt is geweest. Dat het verlies echt is.

 

Ik had nooit gedacht dat dit zo'n pijn zou kunnen doen. Ik was toch 'maar' 7 weken zwanger.... Waarom doet het dan zo'n pijn?

[wens]

````

[Gast Mart]

Mijn god Wens, wat lees ik hier toch allemaal.

Wat afschuwelijk wreed meis en wat een geluk dat jullie er al met al nog op tijd bij waren. Dit had niet langer moeten duren!!!!

Ik schrik hier verschrikkelijk van en wat kan ik me je pijn er je onbegrip goed voorstellen.

Ineens is het over....afschuwelijk

 

Ik heb verder geen woorden voor je, maar m'n hart krimp even ineen, want ik weet hoe het voelt.

Meisje ik hoop dat je er lichamelijk snel bovenop bent en dat je daarna even ruimte en tijd neemt om dit samen te verwerken.

 

Ik denk aan je!

 

Liefs en een hele dikke knuffel. Hou je taai, maar niet te taai!!

[luna27]

OH MY GOD!! ik wist dat je vandaag je echo zou krijgen dus ik kwam ff kijken of je al een berichtje had achtergelaten, maar dit had ik echt niet verwacht!! Wat een nachtmerrie zeg...

Lieve wens, ik vind het zo erg voor je, het verdriet zal onbeschrijfelijk zijn. Dit verwacht je toch niet!?! Ik lees het ook veel, maar als je het zelf meemaakt weet je pas hoe ellendig het is.

Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, wens je heel veel sterkte..

Ik denk aan je!

 

xxx Luna

[Wish]

Lieve Wens,

 

Zit in shock achter mijn laptop nadat ik je verhaal heb gelezen.

Weet niet wat ik hier voor je moet typen..... dan dat ik je ontzettend veel sterkte toe wil wensen!

[pien39]

Lieve wens, we kennen elkaar niet geloof ik maar met kippevel heb ik net je verhaal gelezen. (En het is net of ik m'n eigen verhaal hier lees...)

Ik wil jou (en ook je partner) heel veel sterkte toewensen en neem de tijd om deze gebeurtenis en dit verdriet te verwerken en een plekje te geven. Ik weet het, het klinkt zo cliche maar het is nog al niet wat, wat jou en jullie is overkomen...

Nogmaals heel veel sterkte, liefs Pien.

[corina]

Ik ken je niet maar wilde toch iets schrijven na het lezen van jou verschrikkelijke verhaal.

Bij deze wil ik jou en je partner heel veel sterkte toe wensen de komende periode.

 

Gr. Corina.

[wens]

Lieve meiden,

 

Bedankt voor jullie medeleven. Op dit forum zijn weinig woorden nodig om begrepen te worden, helaas hebben velen van jullie ook een verlies moeten ervaren.

 

Toch zijn mijn lief en ik dankbaar dat, ook al was 't maar voor 7 weken, wij eventjes het grote geluk hebben mogen ervaren. Helaas duurde het maar kort. Maar we zullen het zeker nooit vergeten.

 

Net voor de kerst hebben we een controle afspraak met de gynaecoloog en daarna ook een afspraak met de ivf-arts om de stand van zaken en eventuele toekomstmogelijkheden te bespreken.

Daarna hopen we in de kerstvakantie in alle rust alles te kunnen overdenken en hopelijk kunnen we dan vol goede moed en met zicht op een nieuwe kans het nieuwe jaar in.

 

Ik hoop voor iedereen hier op het forum dat de grote droom werkelijkheid mag worden, en mag blijven.

 

Bedankt voor jullie steun.

Liefs, Wens

[EDR]

Lieve wens,

Ook ik ken jou niet maar ik heb je verhaal met ongeloof gelezen. Wat heb jij een zware dagen gehad en wat zal dit nog een verdriet met zich meebrengen de komende tijd. Wat zal alles leeg zijn nu.

Ik wil je heel veel sterkte wensen voor de komende tijd en voor straks heel veel geluk! Ik hoop en bid dat jullie grootste wens uit mag komen en dat jullie samen ouders mogen worden van een voldragen kindje.

Sterkte meid.

Lieve groet,

esther

[Daniella]

Hoi Wens

 

Wat verschrikkelijk wat je overkomen is.

Ik wil je even heel veel sterkte toewensen.

 

Groetjes

Daniella

[luna27]

lieve wens,

 

Wat "fijn" dat je eind van het jaar al een afsrpaak hebt om het een ander te bespreken. Ik hoop het beste voor je en dat jou droom uitkomt en zoals je schrijft mag blijven.

xxx Luna