vrienden verliezen door IVF/ICSI traject

[Guest egeltje]

Beste dames

 

Ik ben vandaag een beetje geschokt door een bericht van een vriendin van mij. Ze was eigenlijk wel klaar met dat babyverhaal en wilde er niet meer mee te maken hebben.

Eerlijk gezegd begrijp ik wel dat iemand zo reageert. Je hele leven draait momenteel om dit onderwerp en dat wil je graag delen. Maar niet iedereen zit daarop te wachten.

 

Gezien het feit ik single mom ben en dus veel met vriendinnen over dit onderwerp klets, kwam het toch als een bom binnen. Het deed me beseffen dat niet iedereen op jouw verhaal zit te wachten. Zeker in mijn situatie was het heel hard..................je hebt nu juist je vriendinnen zo nodig. (net weer een mislukte ICSI gehad)

 

Ik kan mij ook voorstellen als je samen bent dat vrienden of misschien zelfs familie, er na een tijd niet meer positief op reageren.

Ben benieuwd of hier ook mensen zijn die dit in hun omgeving ervaren hebben. Wilde toch even mijn ei kwijt. Gelukkig dat ik met jullie wel kan praten over dit alles...............................dat verlangen naar dat kindje.

 

Liefs,

 

Egeltje:3some:

[Sylvino]

Hoi Egeltje,

 

gelukkig heb ik dit zelf niet meegemaakt maar je leest wel eens meer verhalen dat vriendschappen en zelfs familiebanden mislopen als het hierom gaat.

Ons leven blijft toch "stil" staan terwijl andere mensen door leven en soms niet kunnen indenken dat we een groot verlangen hebben.

Het beheerst ons leven en we proberen dit niet altijd te laten merken. Maar als je alleen bent zonder partner is het fijn om een luisterend oor te hebben bij je vriendinnen.

Ik denk ook dat sommige mensen er niet mee om kunnen gaan en daarom op deze manier gaan reageren, het blijft moeilijk.

Ik hoop dat het contact met ons op het forum het gemis een beetje draagelijker maakt.

Liefs Sylvie

[Babies]

Hoi Egeltje,

 

Wat erg voor je dat je geen steun hebt bij die ene vriendin. Daar hebben we toch vriendinnen voor. Maar ja.

Zal ik mijn situatie vertellen: Eerlijk gezegd praat ik met niemand over mijn mm. Ik zelf kan niet over mijn ivf ervaring met vrienden of familie praten, ik durf dat niet, ik schaam me. Want niemand in mijn familie heeft endometriose en niemand is ooit in mm beland. Alleen mijn man moeder en schoonmoeder weten het en niemand anders. Want we weten niet hoe een ander op ons zal reageren. Ik vind het best wel moedig van jou en vele vrouwen op dit forum die wel met anderen over hun behandelingen kunnen praten. Ik ben toch ergens bang voor, maar ik weet niet voor wat... Ik hoop dat je mij begrijpt. Als mijn prinsesjes groot worden zal ik hun zeker wel vertellen.

Dit verhaal is persoonlijk over mij hoe ik in mekaar zit.

Gelukkig durf ik wel op dit forum te praten omdat jullie in de zelfde schuitje zitten als ik. Want ik ken niemand uit mijn omgeving die in de mm zitten, alleen ik..

 

Zo ik ben ook opgelucht dat ik dit hier kwijt kan...

 

Liefs Babies

[Elsje1]

Lieve Egeltje,

 

Soms ga je je toch echt afvragen of het een keer op houdt met die ellende. Ongelooflijk dat iemand dit nu tegen je kan zeggen. Ik begrijp niet dat jij dat wel begrijpt. Bijna iedereen heeft toch wel iets waar bijna alles om draait? Bij jou is dat nu een kindje krijgen en (helaas) het verdriet wat daarbij hoort als het maar niet lukt, bij andere vaak de kinderen die ze al hebben (en dat mag wel?). En ja, in zo'n situatie leer je je "vrienden" inderdaad wel kennen. Ik vind het heel erg verschrikkelijk voor je en hoop dat je iemand hebt waar je je verhaal en verdriet wél kwijt kan. Want ik geloof nooit dat je dat in je ééntje redt. Hier kun je het altijd kwijt, dat weet je denk ik inmiddels wel, dus virtuele knuffels en armen om je heen zul je zeker volop krijgen. Maar kan me enorm goed voorstellen dat een echte arm om je heen eigenlijk onmisbaar is!

 

Heel veel sterkte en van mij in ieder geval een oprecht gemeende virtuele knuffel.

 

Veel liefs,

[mari-83]

Jeetje wat vind ik dat erg dat juist een vriendin jou niet de steun kan/wil geven die je juist nu zo hard nodig hebt.

Even een vraagje heeft zij kinderen? want als dat zo is zal zij ze wel op een gewone manier gekregen hebben en niet tijdens dit slopende traject.

 

 

Bah ik kan hier zo boos om worden mensen denken gewoon niet na bij wat ze zeggen.

Gelukkig heb ik wel al mijn vrienden nog, maar ik heb wel een tijdje afstand genomen van een vriendin toen zij zwanger was en ook een beetje rare opmerkingen maakte over ons achteraf heb ik een goed gesprek gehad met haar en nu is zij een van mijn grootste steunen.

Wij zijn er eigenlijk heel open over naar veel mensen en hebben nog nooit te horen gekregen dat een ander wel klaar was met ons verhaal.

 

Ik wil jou heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je andere vriendinnen je meer steun bieden.

[Yonne]

Gelukkig heb ik dit zelf (nog) niet meegemaakt.

Je hoort wel vaker dat je in moeilijke tijden je echte vrienden leert kennen. Dat blijkt uit jouw verhaal wel weer. Jammer dat het zo moet gaan.

Ik denk dat ze echt geen idee heeft hoe zwaar het hele vruchtbaarheidstraject is, ondanks de dingen die je haar blijkbaar toch hebt verteld. En als je alleengaand bent, dan heb je het extra zwaar.

Ik vraag me af of ze ook zo had gereageerd als je 'zoveel' gepraat had over een positief onderwerp. Mensen met een baby kunnen vaak ook over niks anders praten. Dan mag het vaak wel.

Een kritisch vraagje: heb je nog wel aandacht voor dingen die haar bezig houden? Zo ja, dan heb je jezelf niks te verwijten. Of voelt zij dat wel zo? Ik kan me anders niet echt een reden bedenken waarom ze zo reageert. Of heeft ze zelf nog niks moeilijks meegemaakt in haar leven?

Ik hoop dat je nog andere mensen hebt waar je je verhaal wel kwijt kan en die je kunnen steunen.

 

Babies, voor jou, je hebt echt niks om je voor te schamen voor. Je kan er zelf niks aan doen, je hebt niks fout gedaan waardoor je nu in deze situatie zit. Maar ja, dat zal je zelf ook al wel bedacht hebben. Soms is het toch fijn als iemand anders dat ook tegen je zegt, dus ik schrijf het toch maar even op.

 

Sterkte, Yonne

[Nika]

Lieve Egeltje, dat noem ik geen vriendin. Dat noem ik een takkenwijf! Die kun je beter kwijt dan rijk zijn.

[pleun79]

babies

ik wil je echt op het hart drukken dat er echt niets is om voor te schamen

dat taboe moet je echt doorbreken

en daarnaast ik denk dat je versteld staat wanneer je het wel tegen mensen verteld hoeveel positieve reacties je krijgt en hoeveel andere stellen van wie je het ook niet verwacht

ook in de mm zitten en alles herkennen

 

1 op 5 stellen heeft hier mee van doen dus ik kan me niet voorstellen dat er in je omgeving niemand in het zelfde schuitje zit /zat

alleen houden zij voor nu ook het taboe hoog door het jou niet te vertellen

 

ik pleit voor grote openheid over ongewenst kinderloosheid

het is geen schande

het gebeurt gewoon zonder een echte schuldige aan te kunnen wijzen

 

 

egeltje ik vind je "vriendin "een muts

hier op het forum heb je hopelijk meer begrip

wij laten je niet vallen hoor

[Mutsy_4]

Ook hier een aanral vriendschappen op de 'klippen' gelopen.

Sommige van onze kant uit, omdat daar alleen pijnlijke opmerkingen vanaf komen en nergens rekening mee houden en anderen van hun zelf uit want

daar horen we niks meer van....

Deze periode is al moeilijk genoeg en je kunt nu zeker je vrienden wel gebruiken maar nu leer je je echt vrienden kennen.

 

Ik heb ineens een hele goede vriendin, waarvan ik nooit had verwacht dat ze zo voor mij zou klaar staan.

 

Je moet je eigen er echt niet voor schamen, het is al moeilijk genoeg.

 

Liefs

[Karin81]

Wat een moeilijke situaties kan het opleveren. Ik vind het zelf ook moeilijk hier een weg in te vinden. Een vriendin waarvan ik had gedacht (gehoopt) dat ze een grote steun zou zijn beseft de situatie niet helemaal en bij haar heb ik het gevoel dat ik me moet verdedigen. Ben zeg maar haast bang dat ik spontaan zwanger wordt zodat ze kan zeggen: 'zie je wel, je was er teveel mee bezig. Nu je in het ziekenhuis loopt is het klaar'.

'Gelukkig' heb ik ook twee mensen om me heen die hetzelfde traject hebben doorlopen (met positief resultaat) met hun kan ik er heerlijk ongegeneerd over praten, zij snappen alles en weten wat je doormaakt.

Bij de een ben ik gewoon oppervlakkiger dan bij de ander. Kan me best voorstellen dat het anders als gezeur over kan komen. Soms probeer ik er bewust niet over te praten en me helemaal te focussen op wat haar bezig houdt.

Het blijft lastig.

 

Egeltje, je kan je hart hier altijd luchten. Vind het heel erg voor je dat een vriendschap zo moet eindigen.

Groet Karin

[Barbara79]

Ik moet zeggen dat ik het ook aan niemand verteld heb, niet uit schaamte, maar omdat ik het een privekwestie vind. En okee, misschien toch wel uit schaamte: als je je als vrouw niet eens kan voortplanten (in veel culturen de enige taak van een vrouw) dan ben je echt wel enorm mislukt. Gek genoeg vertel ik nu wel aan iedereen dat ik een IVF-zoontje heb: ik ervaar het als een triomf over Het Lot dat het toch gelukt is! Maar ik ben daar wel een rare in hoor, ik heb ook (bijna) niemand verteld dat ik zwanger was, sommigen kwamen er pas na 25 weken achter, en mijn schoonzus en vele anderen zelfs pas toen het geboortekaartje op de mat viel ;-)

 

Ik kan me wel voorstellen dat de vriendin van Egeltje er genoeg van heeft; je wil dat het op een gegeven moment weer eens ergens anders over gaat dan over Het Probleem van de ander. Wat ik niet begrijp is dat ze dat ook tegen Egeltje gezegd heeft; ik zou zelf denken, hier ben je vrienden voor, dus ik blijf toch netjes naar de ICSI-verhalen luisteren, en als ik dan zelf een probleem heb doet zij dat vast ook voor mij. Inderdaad is dit geen echte vriendin, die je alleen steunt in goede tijden en niet in de slechte!

[violeta80]

Meiden jullie moeten helemaal niet schamen!

Wat we hier allemaal hebben is een probleem.Probleem om zwanger te worden!Iedereen heeft problemen,toch?

Ik vertel het niet meer omdat we geen steun krijgen(oke weinig)maar niet uit schaamte en jullie zouden zeker niet moeten schamen!!!!!

 

Egeltje ik heb geen worden voor wat je overkwam!

Ik vind dat jouw "vriendin" zich moet schamen!Toch als je geen interesen hebt ergens in iemand verhal het is onmenselijk om zo te reageren terwijl je weet dat het persoon naast je lijdt van de pijn(in de hart)

Jammer is het!Wij merken het ook vaak dat somige "vrienden" van ons gewoon neppe vrienden zijn!Helaas heb je dat met mensen!

dikke knuff,Violeta

[minoes]

Hey Egeltje,

 

Ben zelf ook heel veel mensen kwijt geraakt de afgelopen jaren maar of dat dara door komt.

Ik vind als het je echte vrienden zijn dat steunen ze je door dik of dun anders zijn het geen echte vrienden.

Mijn familie reageren altijd heel fijn en die leven ook echt met mijn mee vooral mijn moeder en mijn tante mijn tante heeft ook zoiets mee gemaakt.

Ik wens jou heel veel sterkte toe en ik hoop dat je genoeg mensen om je heen hebt die je wel begrijpen.

 

Liefs Jessica

[Guest Guusje]

Egeltje,

 

Jeetje, wat zwak van haar zeg. Ik noem dat eerlijk gezegt geen vriendin meer. Echt, ik zie 2 hele goede vriendinnen niet meer, de 1 toen mijn broer ernstig ziek was, en de ander toen ik ziek was. Inmiddels ben ik zo ver dat ik kan zeggen, graag of niet! Maar leuk is het zeker niet. Want je hebt gewoon een arm om je heen nodig. Iedereen trouwens. Ik kan hier zo erorm BOOS om worden. Het is voor ze de makkelijkste weg kiezen. BAH! Tot ze zelf eens iets hebben, dan moet je ze eens horen....

 

Mijn moeder zei ooit, vriendinnen komen en vriendinnen gaan, en het klopt nog ook.

 

Maar gelukkig heb ik andere lieve vriendinnen, en ze steunen me enorm. Ik ben super blij met ze.

 

Nou Egeltje, laat je niet gek maken hoor! Ik hoop dat je nog andere lieve vriendinnen hebt, en uiteraard is het hier altijd zo fijn.

 

Liefs Guusje

[Sen]

ik heb ook wel gemerkt als dat je kringetje kleiner wordt als het niet goed gaat. Het is toch niet meer dan logisch dat je veel praat over wat jou bezighoud?! je moet toch op zijn minst aan je vrienden kwijt kunnen waar je mee zit?! daar heb je toch vrienden voor. En ik denk ook weleens ik ben een bepaald onderwerp waar iemand het steeds over heeft effe zat maar dan hou ik mijn mond en draag het want diegene kan er ook niets aan doen en heeft er ook niet om gevraagd. Jammer genoeg zijn er veel mensen die in de eerste instantie wel begripvol zijn maar als het hen te lang gaat duren dan vinden ze het vervelend worden... zo begripvol zijn ze dus eigenlijk niet.

 

Zelf maak ik er geen geheimen van dat ik in de mm zit. Er zijn mensen die erg meeleven maar ook mensen die ronduit botte uitspraken doen. Dat soort mensen ben ik gelijk klaar mee en kunnen vertrekken en wegblijven. Als je geen begrip ik kunt opbrengen voor iemand die in een pijnlijke situatie zit buiten eigen schuld om en het daar heel zwaar mee heeft, dan ben je in mijn ogen een flapdrol. Maar toch is het spijtig want je kringetje wordt wel kleiner... maar die kan zich ook weer uitbreiden met mensen die er wèl voor je willen zijn waar jij het totaal niet van had verwacht.

 

Schamen, dat doe ik me absoluut niet. Maar ik denk wel dat men er in andere culturen anders over kan denken/praten. Dat lijkt me heel erg pijnlijk.

 

Ik ben in ieder geval blij dat dit forum er is, niemand die je beter begrijpt dan een lotgenote!

[Guest Mart]

Ik ben het helemaal eens met bovenstaande.

Zelf heb ik net een soortgelijke reactie gegeven bij het topic "miskraam, ....etc.", alleen is dit meer gericht op hoe collega's en leidinggevenden met je omgaan na een miskraam (in het ivf-traject).

Het is ronduit belachelijk hoe kortzichtig mensen kunnen zijn.

[boogie]

Wat ontzettend vervelend. Je hebt die steun zo ontzettend nodig. Je bent al zo sterk om dit gevecht alleen aan te gaan en dan heb je juist de steun van vrienden/familie nodig.

Stort je hart hieruit! Ik had overigens nog niet gelezen dat deze poging niet gelukt was. Verdrietig hoor, heel veel sterkte.

Bij ons is de familie op de hoogte en het werk. Op een bepaald moment kon ik niet meer verklaren waarom ik regelmatig wegging dus toen heb ik het verteld. Mijn man wil absoluut niet dat verder vrienden ed op de hoogte worden gebracht. Nu we meer dan een jaar verder zijn merk ik dat we makkelijker aan iemand vertellen dat het bij ons niet vanzelf gaat. Maar ook mijn man heeft te maken met een bepaald 'schaamte'gevoel. Hij was zelfs een beetje opgelucht dat het ook bij niet helemaal goed zat en ik waarschijnlijk endometriose heb.

Zo zie je maar hoe verschillend iedereen omgaat met dit moeilijke traject.

[Elke]

Ik vind het een hele egoïstische actie van die "vriendin". Ze hoeft alleen maar te luisteren. Gelukkig heb ik dit meegemaakt.

Gelukkig heb je "ons" nog!!! :D

 

Liefs Elke

[Guest egeltje]

Hoi meiden,

 

Jee, wat leuk om zoveel reakties te krijgen. Ik kan niet op elke persoonlijke reaktie reageren, maar het is echt leuk virtuele vriendinnen te hebben en virtuele knuffels te krijgen....hahaa! Dank jullie wel. Hoe gek het ook klinkt, dat geeft me toch warmte.

Ook de bevestigingen van velen dat die betreffende "vriendin" heeft bewezen geen echte vriendin te zijn...........dat voel ik ook zo.

Ik kan me zelfs in haar verplaatsen...........en toch...................als je zo hard bent tegen iemand................nee dan heb je geen empathie en ik vroeg mij af of ik ooit zo zou kunnen reageren. Iemand van jullie vroeg of zij kinderen heeft..........nee dus. Verklaart ook een boel denk ik. Maar je bent wel in iemand teleurgesteld.

 

Ik ben een sterke vrouw. Anders zou ik dit traject nooit alleen zijn ingegaan. Gelukkig heb ik voldoende vriendinnen om mee te praten. Maar toch wil ik er ook een les uit leren. Je moet toch oppassen dat je niet helemaal opgezogen wordt door de grote kinderwens. Het leeft heel diep al jaren in mij en nu ik ermee bezig ben, tja.........dan verdrink je er soms een beetje in. Het was ook een beetje een wake up call.................van ..................vergeet niet wat er om je heen gebeurt meid. Zoek afleiding..........zie wat je wel hebt.

 

Mijn lieve meisje ging vanmiddag paardrijden. Wat een genot om haar zo gelukkig te zien. Samen lekker gegeten bij de tv en wat hadden we samen lol. Ik heb voor mezelf een glas wijn ingeschonken bij de maaltijd. Dat was lang geleden!! Even alles loslaten....................even genieten......................

Morgen een gesprek met de arts. Ik heb een hele vragenlijst. Voor mij is het gesprek zeer bepalend hoe nu verder.

Ik ben blij met deze site. Dank jullie wel voor de vriendschap.

 

Iedereen sterkte in het traject, en ik hoop voor ons allemaal dat de wens een keer uitkomt.

Ook ik zal proberen mijn steun hier en daar te geven.

Dank jullie wel meiden. Heeeeeeeeeeeeeele dikke knuffel van egeltje.............met zachte haartjes!!!!

[sandra]

erg vervelend dat je vrienden zo reageren

maar vrienden komen en vrienden gaan en mensen die je hierom in de steek laten zijn het niet waard om vriend genoemd te worden

het blijft natuurlijk wel pijn doen dat mensen je laten vallen

[roos37]

Jammergenoeg heeft niet iedereen in de gaten dat zo'n traject erg zwaar is. In mijn omgeving heb ik wel eens meegemaakt dat mensen je alvast klaar willen stomen voor als het niet lukt, dat er ook een leven is zonder kinderen, dat doet ook zo'n pijn, de zogenaamde goed bedoelde reacties, vooral omdat deze vrienden al een kind(eren) hebben. Zooo frustrerend, dan denk ik weleens, dat je beter helemaal niks kan zeggen, we hebben het al zwaar genoeg. Velen weten helaas absoluut niet wat wij meemaken en kunnen zich hier ook totaal geen voorstelling van maken.

Een vriendin die je verhaal niet wil aanhoren vind ik geen vriendin, vrienden heb je niet alleen voor de goede tijden.

Ik lees al een poosje mee en heb wel eens gereageerd, ik moet zeggen dat ik deze site perfect vind, omdat ik hier mijzelf zo herken in jullie verhalen, heerlijk om het gevoel te hebben dat er lotgenoten zijn die je heel goed begrijpen.